บทที่ 9 กงล้อแห่งชะตา หมุนขึ้นอีกครา (2)

เด็กสาวตัดสินใจเขย่าแขนของอีกคนด้วยแรงมากขึ้นจนร่างบางที่นอนอยู่นั้นสั่นไหวไปตามแรงเขย่า พร้อมกับเรียกอีกคนไปด้วย

“คุณหนู เช้าแล้วเจ้าค่ะคุณหนู”

ร่างบางที่ถูกเขย่าค่อย ๆ ขยับเปลือกตาบาง กระพริบตาถี่เพื่อปรับสายตาให้ชินกับแสงแดดอ่อน ๆ ที่สดส่องทะลุหน้าต่างที่เปิดอ้าเข้ามาในห้อง

“อือ ที่นี่ที่ไหนกัน”

“คุณหนู คุณหนูฟื้นแล้ว”

คนที่นอนอยู่บนเตียงรู้สึกมึนงง เธอเป็นใคร แล้วที่นี่คือที่ใดกันแน่ สายตาว่างเปล่ามองอีกคนที่ส่งยิ้มกว้างมาให้อย่างสงสัยว่าคนตรงหน้าคือใคร

“บ้านสวนเจ้าค่ะคุณหนู”

“บ้านสวน”

เสียงแหบแห้งทวนคำตอบของคนตรงหน้าแผ่วเบาทุกอย่างในหัวตีรวนผสมปนเปกันไปหมด เกิดอะไรขึ้น ความมึนนี่มันอะไรกันแน่ แล้วเธอคือใครกัน ความสับสนตีรวนกันในหัวหญิงสาวที่นอนอ่อนแรงอยู่บนเตียง นอนจมอยู่กับความคิดสักครู่หญิงสาวก็ผล็อยหลับเข้าสู่ห้วงนิทรารมณ์ไปอีกครั้ง

“อ้าวคุณหนูหลับอีกแล้ว”

กั๋วซืออิ๋งที่เมื่อกี้นี้กุลีกุจอไปต้มโจ๊กให้อีกคน ครางออกมาอย่างเสียดาย ก่อนจะวางโจ๊กลงที่โต๊ะข้าง ๆ เตียง มองสำรวจคนตรงหน้าก็พบว่าใบหน้าที่เคยซีดเผือดของอีกคนนั้น บัดนี้เริ่มมีสีเลือดฝาด ริมฝีปากบางก็เริ่มกลับมาชมพูอีกครั้ง

มิหนำซ้ำแรงกระเพื่อมของทรวงอกที่ขยับขึ้นลงตามจังหวะการหายใจก็ราวกับไม่ใช่คนป่วยอีกต่อไป เด็กสาวยกยิ้มมาอย่างดีใจ ก่อนจะออกไปทำงานบ้านปล่อยให้อีกคนนอนพักให้เต็มอิ่ม