ตอนที่ 9

ฟิโอน่าร้อนรนใจเป็นอย่างมากที่เจ้าหญิงสองพระองค์กำลังจะได้อภิเสกกับเจ้าชาย แต่ลูกสาวเธอกลับไม่ได้อะไรอย่างที่เธอหวังไว้ เธอเดินไปมานับสิบรอบภายในห้องนอนใหญ่ ฟานนี่ที่กำลังนั่งเซ็งมองแม่ตัวเองแล้วขมวดคิ้ว

'ท่านแม่เป็นอะไรค่ะ'

'แม่แค่กำลังคิดแผนอะไรบางอย่าง'

'คิดแผนอีกแล้ว?'

'ใช่จ๊ะ'

'แล้วแม่เคยทำสำเร็จสักครั้งเหรอค่ะ?'

ฟานนี่พูดอย่างเอือมระอาในความช่างคิดของแม่ตัวเองแต่ไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้ง

'เคยสำเร็จนะ ที่เราเข้ามาอยู่ในวังอย่างสบายใจแบบนี้ก็แผนแม่ทั้งนั้น ฮุฮุ'

'ฟานอยากอยู่แบบจนๆกับพ่อมากกว่า'

'ลูกพูดอะไร'

'อยู่ในนี้ไม่มีความสุข ต้องทนเห็นยัยสองคนนั้นทุกวันฟานไม่ชอบมัน!!'

ฟานนี่พูดด้วยอารมณ์คับแค้นใจอย่างมาก เธอไม่ชอบทั้งซันนี่และนาร่าอย่างไม่มีสาเหตุแค่เห็นหน้ากันครั้งแรกเธอก็รู้สึกเกลียดเข้าไส้แล้ว บวกกับซันนี่ที่ไม่เคยพูดดีกับเธอเลยมันยิ่งทำให้เธอเกลียดมากขึ้นไป นาร่าที่ไม่ใจดีกับเธอเหมือนอย่างใครๆทำให้เธอนึกไม่ชอบใจ

'อีกไม่นานเราจะมีแต่ความสุขนะจ๊ะลูกสาวคนสวยของแม่ ลูกน่ะมีดีกว่ายัยพวกนั้นทุกอย่าง หน้าตาลูกก็งดงามยิ่งกว่าพวกมัน'

ฟานนี่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อได้รับคำชม

'แม่จะทำไงค่ะ'

'แย่งมัน'

'หือ'

'แย่งเจ้าชายมาจากพวกมัน'

'จะแย่งยังไงค่ะ? ฟานไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ'

'ลูกอยากกำจัดใคร ซันนี่หรือนาร่า'

'... ซัน'

'ความคิดตรงกัน'

ฟิโอน่าเริ่มอธิบายแผนการของเธอให้ลูกสาวสุดที่รักฟัง อย่างเป็นระบบ

'ลูกต้องตีสนิทเจ้าชาย ใช้ช่วงเวลานั้นให้เกิดประโยชน์ทำให้เจ้าชายรักและจัดการรวบซะ'

'เจ้าชายคีย์?'

'ใช่ ถ้าจะกำจัดซัน'

'โอเคค่ะ แล้วเราจะกำจัดซันนี่ได้ยังไงล่ะค่ะ'

'แม่เตรียมไว้แล้ว เราจะใช่ประโยชน์จากคนใกล้ตัวมันเพื่อกำจัดมันซะ'

และแล้วแผนการทั้งหมดก็เริ่มขึ้นจากความอิจฉาริษยาของคนสองคน

ฟานนี่เริ่มจัดระบบความคิดของเธอว่าควรจะทำอะไรต่อไปในแผนการ ในหัวเธอมีแค่คำสั่งของแม่คำๆว่า 'แย่งมาให้ได้' มันวนเวียนอยู่ในหัวเธอจนตอนนี้

'นับถอยหลัง แล้วเริ่มแผนของเรา'

'ค่ะ'

ฟานนี่นับเลขในใจ 3 2 1!! ภารกิจแย่งชิงได้เริ่มต้นขึ้นแล้วเธอจะได้เป็นนางร้ายเต็มตัว(?)อย่างที่แม่เธอต้องการ(แม่หรือไรเตอร์ต้องการกันแน่)

เธอเดินมายังห้องโถงใหญ่ที่คาดเอาไว้ว่าเจ้าชายจะต้องอยู่ที่นั้น และก็เป็นจริงเขาอยู่ที่นั้นทั้งสองพระองค์ ฟานนี่เดินเข้าไปทำเป็นจะเดินผ่านไปแต่แล้วโชคก็ช่วยเธอทำตามแผผนการได้ง่ายขึ้น สฟริ้งหรือก็คือมัฟฟี่แมวสุดรักของเจ้าชายคีย์วิ่งเข้ามาหาเธอ แต่กลับทำเสียงขู่อย่างไม่เป็นมิตร

'มันคงไม่ชอบเธอ'

'นี่ คีย์นายพูดอะไรน่าจะคิดก่อนบ้างนะพูดจาขวานผ่าซากจริงๆ'

พี่น้องสั่งสอนกันตามประสา

'ไม่เป็นไรเพค่ะ'

ฟานนี่พูดอย่างอ่อนโยน ขัดกับภายในจิตใจที่กำลังอยากโยนแมวนี่ทิ้งซะ

'เธอชื่ออะไรเหรอ'

เจ้าชายอเล็กซานเดอร์ถาม

'ฟานนี่เพค่ะ'

'ชื่อไพเราะยิ่งนัก'

'แม่หม่อมฉันตั้งให้เพค่ะ'

'แม่เธอตั้งให้ว่ามิยองไม่ใช่เรอะ'

'อย่าขัดคอน่าคีย์'

'หึ'

คีย์เดินไปอุ้มแมวสุดรักอย่างไม่สบอารมณ์

'ฝ่าบาทเพค่ะ'

'อะไร'

ฟานนี่เรียกคีย์เบาๆ

'ท่านแม่ของหม่อมฉันอยากจะเชิญเจ้าชายทั้งสองพระองค์ไปดื่มน้ำชาตอนรับเป็นการส่วนตัวเพค่ะ'

คีย์ไม่ใส่ใจแต่พี่ชายแสนดีของเขากลับไม่ปฎิเสธ

'ยินดีครับ ^^'

ฟานนี่ก้มหัวลงแสดงความเคารพต่อเจ้าชายทั้งสอง เธอเดินออกไปไม่พูดอะไรมีเพียงรอยยิ้มที่ปรากฎขึ้นบนใบหน้า

ภาระกิจแรกสำเร็จ เชิญชวนเจ้าชายไปทำความรู้จักอย่างเป็นกันเอง...

วันรุ่งขึ้นฟิโอน่าและฟานนี่เร่งจัดโต๊ะน้ำชาอย่างสวยหรูสมกับที่เจ้าชายจะมานั่งดื่มด้วยกันกับพวกเธอ คนรับใช้ของฟิโอน่าก็ช่วยกันจัดบริเวณอย่างตั้งใจ

'เร็วเข้าเจ้าชายมาโน้นแล้ว'

ฟิโอน่าเร่งสาวใช้ เมื่อเห็นเจ้าชายเดินมาแต่หน้าตาเจ้าชายคีย์ดูไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ทำให้ฟิโอน่าถอนหายใจเบาๆแต่เพื่อสิ่งที่หวังเธอต้องทำมันให้ได้แม้จะยากมากเพียงใด

'เจ้าชายมากันแล้วเหรอเพค่ะ เชิญนั่งลงก่อน'

'ครับ'

เจ้าชายอเล็กซานเดอรืกล่าวขอบคุณแล้วนั่งลงอย่างสุภาพ

'ฟานนี่จ๊ะ น้ำชากับอาหารว่าง'

'ค่ะ'

ฟานนี่ยกถาดน้ำชามาวางแล้วเดินกลับไปยกถาดอาหารว่างมาวางข้างๆกัน เธอลงมือรินชาอย่างใจเย็นแล้วส่งให้เจ้าชายทั้งสองพระองค์ การสนทนาดำเนินไปอย่างแข็งๆอาจเพราะไม่ค่อยคุ้นชินกัน เจ้าชายคีย์ที่เคยพูดมากกลับไม่พูดอะไรนั่งดื่มชาท่าเดียวทำให้ฟิโอน่าหวั่นใจอย่างมากแต่เธอยังคงตีหน้านิ่งต่อไป

เห็นทีว่าการจะแย่งเจ้าชายคีย์คงจะยากเสียแล้วงานนี้ฟานนี่คงต้องทำงานอย่างหนักเพื่อสิ่งที่เธอต้องการ