04 แอบขึ้นห้อง

เวลาผ่านไป...

ตึก ตึก ตึก

"ห้ามขึ้นไปนะครับ ที่นี่เป็นพื้นที่ส่วนตัวเข้าไปไม่ได้" ยามเข้ามาขวางเอาไว้ เมื่อมิรากำลังจะเดินเข้าไปในคอนโดของคชา

ก็ถูกเพราะคชาซื้อคอนโดนี้เอาไว้เป็นของตัวเองทั้งตึก กลายเป็นพื้นที่ส่วนตัวที่ใครก็ตามถ้าไม่ได้รับอนุญาตก็จะไม่มีทางได้เข้าไป

"ทำไมเข้าไม่ได้ล่ะ?"

"เป็นพื้นที่ส่วนตัวครับ คนที่ได้รับอนุญาตจากคุณคชาแล้วเท่านั้นถึงจะเข้าไปได้"

"งั้นรอแป๊บนะคะ" เธอเดินถอยออกไป หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋า โทรหาคชาอยู่หลายสายแต่เขาไม่ยอมรับ

"แม่หนูเอาไว้ค่อยมาตอนที่คุณคชาอยู่ก็ได้นะ ตอนนี้คุณคชาไม่อยู่เขาขับรถออกไปข้างนอก" ยามเดินมาพูดกับเธออีกครั้ง

"เอ่อ...เอาอย่างนั้นก็ได้ค่ะ" ถึงแม้จะตอบแบบนั้นแต่เธอก็ไม่ได้ถอดใจ

มิราเดินแอบไปยืนรออยู่ที่รถของเธอซึ่งจอดอยู่ด้านนอก จนกระทั่งเห็นรถของคชาขับเข้ามาจอดที่คอนโดอีกครั้งเธอจึงแอบเข้าไปในขณะที่ยามกำลังเผลอ

ในที่สุดเธอก็แอบเข้าไปจนได้ แอบเดินตามหลังคชาไปโดยที่ไม่ให้เขารู้ตัว

ตึก!

"เธอนี่มันแสบใช้ได้เลยนะ แอบยามเข้ามาในคอนโดของฉันจนได้" ชายหนุ่มพูดขึ้นคนเดียว แต่เพราะเขารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่ามิราแอบตามขึ้นมาบนคอนโด แต่ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกไปให้เธอสงสัยว่าเขานั้นรู้แล้ว

"พะ พี่รู้หรอคะว่ามิราแอบตามพี่มา"

"รู้ตั้งแต่แรกแล้ว"

"ก็มิราขออนุญาตยามแล้วแต่เขาไม่อนุญาต"

"นึกยังไงถึงได้แอบขึ้นคอนโดผู้ชาย?"

"ก็...มิราอยากมาหาพี่ แบบว่าอยากเซอร์ไพรส์"

"อยากหรอ?"

"คะ? อยากอะไร?"

"ก็เธอถ่อมาหาฉันถึงที่นี่ ถ้าไม่ได้อยากได้เรื่องอย่างว่าจากฉันเธอต้องการอะไร"

"เปล่าค่ะ มิราก็แค่คิดถึงพี่ เพราะโทรหาพี่ตั้งหลายสายแต่พี่ก็ไม่ยอมรับเลย ส่งข้อความไปพี่ก็ไม่ยอมอ่าน"

"ช่วงนี้ฉันต้องจัดการงานที่บริษัท ฉันไม่ค่อยว่าง!"

"มิราทำให้พี่รำคาญหรือเปล่าคะ"

"ไม่หรอก ฉันขอโทษที่ขึ้นเสียงกับเธอ เข้ามาก่อนสิ"

"ค่ะ"

หญิงสาวเดินเข้าไปในห้องนอนของชายหนุ่ม มองดูรอบๆ ตัวด้วยความตื่นตา ห้องนอนของผู้ชายแทนที่จะดูรก แต่มันกลับดูสะอาดตา ไม่มีแม้แต่ฝุ่นเกาะ ข้าวของทุกอย่างถูกจัดเรียงเอาไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยราวกับว่าห้องนี้เป็นของผู้หญิง

"ห้องฉันมันน่าสนใจขนาดนั้นเลยหรือไง?"

"ก็ประมาณนั้นค่ะ มีหนังสือน่าอ่านทั้งนั้นเลย มิราขอยืมหนังสือไปอ่านได้ไหมคะ"

"ตามใจสิ" ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ ก่อนจะเดินไปถอดเสื้อผ้าตรงหน้าห้องน้ำ หยิบผ้าขนหนูมาห่อพันช่วงเอวไว้ ก่อนจะเดินกลับมาหาหญิงสาวที่กำลังนั่งอ่านหนังสือของเขาอยู่ "สนใจอาบน้ำกับฉันไหม?"

"เอ่อ...มิราอาบมาแล้วค่ะ"

"หึหึ เด็กน้อยเอ้ย!"

"??"

"...." ชายหนุ่มกดยิ้มมุมปาก ก่อนจะหันหลังเดินเข้าห้องน้ำไป ปล่อยให้มิรานั่งอ่านหนังสือของเขาอยู่บนเตียง

ผ่านไปสักพัก

แกร้ก!

ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก ตามด้วยชายหนุ่มร่างกำยำเดินออกมา ทำให้หญิงสาวที่กำลังเดินสำรวจห้องต้องหันกลับไปมอง หยดน้ำจากปลายเส้นผมไหลหยดลงบนร่างกาย มิรายืนมองตาค้าง หุ่นเอย รอยสักเอย ทุกอย่างมันลงตัวอยู่ในคนคนเดียวกันไปหมด

"อึก..."

"มองขนาดนี้จะลากฉันขึ้นเตียงเลยไหม"

"เอ่อ...ขอโทษค่ะ มิราแค่เห็นรอยสักพี่สวยดี"

"หรอ ฉันก็ว่าอย่างนั้นนะ"

"มันคือรอยสักนกอะไรหรอคะดูแปลกตาดีจัง"

"นกฟีนิกซ์"

"อ๋อ..."

"หิวหรือเปล่าฉันจะให้คนสั่งของมาให้"

"ไม่ค่ะ มิรากินมาแล้ว"

"งั้นดื่มสักหน่อยไหม ฉันให้คนสั่งเครื่องดื่มมาให้"

"ก็ได้ค่ะ"

"คราวหน้าถ้าเธอจะมาหาฉันที่นี่อีกก็ไม่ต้องแอบ ฉันจะบอกคนของฉันเอาไว้ให้ ส่วนเธอก็แค่ทำให้ถูกต้อง อย่าทำแบบนี้อีก เพราะคนของฉันไม่ได้ใจดีกับคนที่แอบเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของฉัน"

"มิราขอโทษค่ะ ไม่คิดว่ามันจะร้ายแรงขนาดนั้น ก็แค่คิดถึงพี่อยากมาหาพี่" เธอพูดด้วยความรู้สึกผิด ไม่คิดว่าแค่เธอแอบเข้ามาในคอนโดของเขามันจะดูเป็นเรื่องน่ากลัวขนาดนี้ ทั้งๆ ที่ตอนเข้ามาเธอเองก็ไม่เห็นอะไรเลยนอกจากยามที่เฝ้าอยู่ทางด้านหน้ารั้ว

"คนของฉันคอยระวังอยู่ทั่วบริเวณของคอนโด เธอมองไม่เห็นน่ะถูกแล้ว ดีที่ฉันรู้ตัวก่อนว่าเธอแอบเข้ามา ลูกน้องของฉันก็เลยไม่ได้ทำอะไรเธอ"

"มีอะไรหรือเปล่าคะทำไมถึงต้องมีคนเฝ้าขนาดนั้น"

"เพราะเราชอบมีคนแบบเธอเข้ามาไง คนของฉันเลยต้องจัดการขั้นสูงสุด"

"มิรา..."

"เอาล่ะฉันจะไม่ต่อว่าเธออีก แต่หวังว่าสิ่งที่ฉันพูดเธอจะเข้าใจนะ"

"ค่ะมิราเข้าใจ แล้วก็ขอโทษถ้าทำให้พี่ต้องหนักใจ"

"ช่างเถอะ"

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ขออนุญาตครับ ผมเอาเครื่องดื่มมาส่ง"

"ขอบใจ"

ชายหนุ่มถือขวดไวน์กลับเข้ามาวางลงบนโต๊ะ

"เธอนี่ก็แปลกดีนะ ดูเหมือนจะเป็นเด็กแต่ก็ไม่เด็ก"

"พี่มากกว่ามั้งคะที่แปลก มิราแปลกยังไงคะ?"

"ก็ดูภายนอกเธอดูซื่อๆ แต่พอเอาเข้าจริงๆ เธอกลับ...ดูดีไปอีกแบบนึง"

"คนเราไม่จำเป็นต้องแสดงความรู้สึกภายในให้คนอื่นรู้ไปซะหมด"

"ก็จริง แล้วทำไมถึงให้ฉันเป็นคนแรกของเธอล่ะ"

"ความบริสุทธิ์ของผู้หญิงมันเป็นเรื่องสำคัญนะคะ มันต้องมอบให้กับผู้ชายที่ตัวเองชอบหรือรักมากๆ เท่านั้น"

"งั้นเธอก็คงจะรักฉันมากเธอถึงให้ฉันเป็นคนแรกของเธอ"

"ใช่ค่ะรักมาก พี่เป็นรักแรกเลยด้วย"

"...." ชายหนุ่มไม่ได้แสดงท่าทีตกใจอะไร เขายกไวน์ขึ้นดื่มไปพร้อมๆ กับมองหน้าหญิงสาวที่นั่งอยู่บนเตียง

หญิงสาวตรงหน้าของเขาน่าสนใจดี ดูท่าเธอจะเป็นคนตรงๆ รักใครชอบใครก็จะบอกตรงๆ ไม่อ้อมค้อม แววตาดูจริงใจ

"แล้วพี่เคยมีความรักหรือว่ารักแรกไหมคะ"

"ฉันไม่เคยมีความรัก ฉันก็อยากจะถามเธออยู่เหมือนกันว่ารักแรกมันเป็นยังไง ความรักมันเป็นยังไง"

"ก็ เวลาเรารักใครเราก็จะทุ่มเททุกอย่างให้กับเขาหมดเลย ต่อให้เราจะไม่มีเวลาว่างเราก็จะหาเวลามาให้คนที่เรารักจนได้"

"เธอก็เลยหาทางมาที่คอนโดของฉันแบบนี้?"

"ก็เป็นความรักอีกอย่างนึงค่ะ แต่ถ้าเป็นคนอื่นแอบเข้าแบบนี้ก็คงจะโดนแจ้งตำรวจมาจับแล้ว"

"หึหึ"

"พี่คงไม่แจ้งตำรวจจับมิราใช่ไหมคะ"

"ไร้สาระ ถ้าฉันจะจัดการเธอจริงคนของฉันจับเธอได้ก่อนที่ฉันจะแจ้งตำรวจแล้ว"

"อ๋อ...อย่างนี้นี่เอง"

"มาดื่มสิ ฉันรินให้"

"ขอบคุณค่ะ"