ตอนที่ 6 รู้อะไรของมึง

ไอ้จีกินข้าวที่ผมทำจนหมดจาน แล้วมึงก็มาบ่นว่าอ้วนขึ้น แต่กินเยอะอย่างกับยัดนุ่นแบบนี้ มึงคงจะผอมหรอกไอ้จีเอ้ย ผมเผลอยิ้มออกมาให้กับความบ้าบอของมัน มันจึงทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่าผมลืมน้องอ้ายไว้ที่ห้าง

"ไอ้จี มึงนอนไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวกูมา"ผมเอ่ยกับมันด้วยท่าทีที่ร้อนรน

"แล้วมึงจะไปไหนวะไอ้หมอ"ไอ้จีชักสีหน้าอย่างไม่พอใจ

"กูจะไปรับน้องอ้าย ก็มึงโทรหากูตอนกูพาน้องอ้ายไปเที่ยวไง แม้งลืมได้ไงวะเนี้ย" ผมเกาหัวตัวเองอย่างเซ็งๆ

" มึงจะปล่อยให้กูอยู่คนเดียว แล้วมึงก็รีบไปหาแฟนเนี้ย มึงคิดได้ไงวะไอ้หมอบ้า"ไอ้จีลุกขึ้นยืนแล้วหยิบหมอนที่วางอยู่ที่โซฟามาขว้างใส่ผม มาละครับอารมณ์ร้ายๆของมัน พอไม่พอใจก็ก็จะประมาณนี้แหละ

"แล้วน้องเขาจะกลับยังไง มึงมีเหตุผลหน่อยดิวะไอ้จี"ผมเดินเข้าไปจับไหล่มันเพื่อระงับอารมณ์ให้มัน ซึ่งแน่นอนว่าได้ผลทุกครั้งครับ

" เรื่องของน้องมันดิ มึงลองก็ได้ ถ้ามึงก้าวออกจากห้องไป มึงกับกูขาดกันไอ้เพื่อนเลว"อะไรของมันครับเนี้ย แค่ผมจะไปรับแฟนมันถึงกับตัดขาดผมเลยเหรอ ไอ้จีมันขู่ผมด้วยน้ำเสียงที่จริงจังสุดๆ ผมก็ได้แต่เอามือกุมหัวเลย ดื้อชิบเป๋ง

" เอาอย่างนี้ กูยินดีรีแพร์ให้มึงตลอดชีวิตเลย เท่าที่มึงต้องการอะ" ผมจ้องหน้ามันอย่างรอคำตอบ ผมว่ายังไงมันก็รับครับ เพราะมันงก

" จริงเหรอ"

" อืมจริง"

"ก็ได้ แต่มีข้อแม้นะ"

"ข้อแม้อะไรของมึงอีก"

ผมมองมันอย่างลุ้นๆ เพราะก็รู้ๆกันอยู่ว่าไอ้จีมันบ้า เวลามันจะขออะไรผมต้องคอยลุ้นทุกที

แล้วรถผมก็แล่นมาจอดที่หน้าห้างโดยผมโทรนัดน้องอ้ายให้มารอที่หน้าตึกยังโชคดีครับที่น้องอ้ายเจอเพื่อนพอดี น้องอ้ายเลยเที่ยวกับเพื่อนต่อ แล้วไม่นานน้องอ้ายก็ออกมา แล้วพอเปิดประตูรถข้างๆผมน้องอ้ายก็ชะงักเลย เพราะไอ้จีมันกำลังโบกมือเบาๆให้น้องอ้าย

"ว่าไงจ้ะน้องอ้าย"ไอ้จีเอ่ยทักทายขึ้นมาก่อนด้วยท่าทางกวนๆตามสไตล์คนกวนตีนแบบมัน

" พี่จีมาทำไมคะ "น้องอ้ายถามไอ้จีอย่างไม่พอใจ ผมก็เข้าใจครับว่าน้องอ้ายต้องหึงแน่ๆ แต่นี่คือข้อแม้ของไอ้จีที่มันบอกผมคือวันนี้ผมไปไหนต้องมีมันไปด้วย เห็นมั้ยครับมันเอาแต่ใจสุดๆ และผมก็ยอมมันอีกตามเคย

"น้องอ้ายนั่งหลังได้มั้ยครับ พอดีวันนี้พี่จีเขามีธุระกับพี่จริงๆ" ผมพยักหน้าให้น้องอ้ายขึ้นรถ เพราะนี่ก็เริ่มมืดค่ำแล้ว

"ก็ได้ค่ะ" แล้วร้องอ้ายก็เปิดประรถขึ้นมา สีหน้าน้องอ้ายที่ผมมองผ่านกระจกหลังดูไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดผมจึงหันไปมอง แล้วจับมือน้องอ้ายขึ้นมาหอมเบาๆ

" อย่างอนนะครับคนดี พี่ขอโทษจริงๆ" ผมเอ่ยเบาๆ พรางสายตาก็ออดอ้อนน้องอ้ายสุดฤทธิ์เพื่อให้เธอหายโกรธ

"ก็ได้ค่ะแต่วันหลังพี่ซอลต้องมาอยู่กับอ้ายทั้งวันนะคะ ไม่งั้นอ้ายไม่ยอมจริงๆด้วย"

"ครับ พี่สัญญาเลย" แล้วน้องอ้ายก็ยิ้มออก นั่นทำให้ผม หายใจได้โล่งขึ้น

"แหวะ กูจะอ้วกหาห้องน้ำให้กูด่วน น้ำลายติดคอ"ไอ้จีหันมามองหน้าผม

" มึงอย่าเว่อร์วะจีไปๆ กลับๆ"ผมเอื้อมมือไปขยี้หัวไอ้จีอย่างเอ็นดู เพราะความเป็นก้างของมันแบบนี้ไงครับทำให้ผมโสดยาวนานมาจนถึงบัดนี้เลย ไม่ไม่ได้ชอบผมหรอกอย่าได้เข้าใจผิด ไอ้จีมันแค่หวงเพื่อนอย่างผมก็เท่านั้น

แล้วไม่นานผมก็พาน้องอ้ายกลับมาส่งที่หน้าบ้านอย่างปลอดภัยแต่ก่อนที่จะลงน้องอ้ายก็ไม่ลืมรั้งผมเข้าไปหอมเหมือนทุกครั้ง

"ฝรรดีนะครับน้องอ้าย"ผมยื่นมือไปจับที่แก้มน้องอ้ายลูบไปมาอย่างอ่อนโยนและเบามือที่สุด

" เช่นกันค่ะพี่ซอล พี่ก็ฝรรดีเหมือนกันนะคะ ฝรรถึงอ้ายด้วยนะ"น้องอ้ายยิ้มมาให้ผม แล้วหอมผมอีกครั้ง พอน้องอ้ายลงไปจากรถไอ้จีมันก็เอาขาขึ้นมาพาดบนตักผม

“ไปๆ รีบกลับ กูง่วงละ”

"มึงทำไรเนี้ยไอ้จี เอาขาลงกูจะขับรถ" ผมพยายามเอาขามันลงครับ แต่มันดันเกร็งเอาไว้

" มึงก็ขับไปดิ กูสะดวกแบบเนี้ย"มันพูดออกมาได้หน้าตาเฉย ผมจึงได้แต่ส่ายหัวเพราะทำอะไรมันไม่ได้

แล้วผมก็ขับรถออกมาเพื่อกลับคอนโด แต่ระหว่างทางไอ้จีมันก็อยู่ไม่นิ่งเลยครับยุกยิกอะไรของมันนักหนาก็ไม่รู้ จนขามันมาขยับโดนไอ้ลูกชายผมพอดี ผมรู้สึกได้ถึงความร้อนที่มันก่อตัวขึ้นบนร่างกาย ผมรู้ได้ทันทีว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นผมจึงพยายามผลักขามันออกแต่มันก็เกร็งจนผลักไม่ไปเลย จนในที่สุดลูกผมมันก็ตื่นเต็มที่ แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีอยู่นะครับเพราะไอ้จีมันดันเอาขาลงพอดี ผมจึงเป่าปากอย่างโล่งอก แต่แทนที่จะรู้สึกดีผมกลับทรมานซะงั้น แล้วกูจะไปลงที่ไหนละ คงต้องพึ่งแม่นางน้อยทั้ง 5 อีกแล้วมั้งครับแบบนี้

"ไอ้หมอ มึงว่าคนเอากันตอนขับรถได้ป่าววะ" ผมชะงักเลยก่อนจะรีบหันไปมองไอ้จีที่ถามผมแต่ดันสนใจแต่มือถือไม่ได้สนใจอะไรผมเลย แล้วมึงจะถามกูขึ้นมาเพื่ออะไรวะ ทำให้กูใจสั่นซะงั้นหรือว่ามันจะจับได้ว่าผมมีอารมณ์

" มะ….มึงจะบ้ารึไง มันเอาไม่ได้หรอก" ผมเถียงมันทันที ด้วยน้ำเสียงที่ตะกึกตะกักและร้อนรน ผมพยายามหันมามองถนนเพื่อกลบเกลื่อน

"แล้วคนเราเกิดอารมณ์ตอนขับรถได้มั้ยวะ" คำถามนี้ทำเอาผมหันไปมองหน้ามันอีกครั้ง ผมว่ามันรุ้แล้วแหละแบบเนี้ย พอติดไฟแดงผมจึงจอดรถแล้วหันไปหยิบมือถือมันออกแล้วจ้องตามันทันที

“มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไง มึงจะบอกว่ามึงรู้ว่างั้น”

“รู้อะไรของมึง ไอ้หมอ ไอ้บ้าบ้าปะมึงเนี้ย”

“แล้วที่มึงพูดละ หมายความว่าไง”

“เอามือถือกูมานี่เลย ไอ้หมอ”