ความซวยครั้งที่ 3 ถังน้ำ

ความซวยครั้งที่ 3

ถังน้ำ

ไม่รู้ว่าเพราะสกิลบ้าบอนั่นหรือเปล่า การล้างจานของเธอจึงชักช้ากว่าที่ควร แต่มันก็ได้รับคำชมจากเอด้าไม่น้อย เพราะจานสะอาดมาก ชนิดยกมาส่องหน้าตัวเองก็ยังได้

แต่เธอขอถามอีกรอบว่ามันมีประโยชน์ยังไงไม่ทราบ!

หลังจากล้างจานเสร็จก็ได้เวลาไปทำความสะอาดตามทางเดิน พวกสาวใช้ในคฤหาสน์จะมีเขตของตัวเองอยู่เสมอว่าจะทำในส่วนไหนในแต่ละวัน ซึ่งเขตที่ว่าจะสลับสับเปลี่ยนกันในทุกๆวัน เพื่อให้สาวใช้มีความคุ้นเคยและเข้าถึงได้ทุกพื้นที่ของคฤหาสน์

แต่ถ้าตั้งแต่ชั้นสามเป็นต้นไปจะเป็นเหล่าห้องนอนของนายท่านของบ้านและห้องพักผ่อนส่วนตัว ในชั้นนี้จะมีเพียงผู้รับใช้ไม่ว่าจะเป็นสาวใช้หรือพ่อบ้านระดับสูงเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้ขึ้นไป ซาเรียก็เป็นหนึ่งในนั้น

ถามว่าเธออิจฉาไหม?

แน่นอนว่าไม่

พวกนายท่านก็คือพวกพระเอกจีบได้ไม่ใช่เหรอ! แค่คิดก็รับรู้ได้ถึงความวุ่นวายแล้วถ้าหากจะไปยุ่งด้วย ชีวิตที่แล้วเธอก็วุ่นวายกับคนอื่นจนลำบากมาทั้งชีวิต เพราะความใจอ่อนและความขี้ขลาดของเธอแท้ๆ! ชาตินี้ถึงจะได้รับภารกิจและชีวิตที่ออกจะประหลาดไปบ้าง แต่เธอสัญญาเลยว่าเธอจะไม่ใจอ่อนและทำให้ชีวิตตัวเองฉิบหายแบบชาติแล้วเด็ดขาด!

"ลิลิธ"

"ค่ะซาเรีย" วันนี้ก็ยังเป็นวันที่เธอได้รับมอบหมายให้มาทำความสะอาดทางเดินเช่นเดิม เพียงแต่เป็นทางเดินปีกขวาคนละปีกกับเมื่อวาน

"เอาถังน้ำไปทิ้งก่อนไป" ซาเรียบอกเมื่อสังเกตเห็นปริมาณน้ำเน่าที่จะเต็มถัง เสียดายที่กลุ่มเธอวันนี้ไม่มีปีศาจธาตุน้ำ ทำให้การขนย้ายจะต้องใช้แรงตัวเองล้วนๆ ส่วนธาตุลมก็ไม่มีพลังมากพอที่จะขยับถังน้ำหนักๆนี่เสียด้วยซ้ำ

"ได้ค่ะ" มีแต่ลิลิธที่เธอไว้ใจให้ทำงานนี้ เพราะถึงลิลิธจะตัวเล็กและไม่มีพลังเวท แต่เธอเป็นคนที่มีพละกำลังเยอะมากอย่างน่าแปลกใจเลยทีเดียว

ลิลิธยกถังน้ำที่น้ำเต็มถังขึ้นมาได้อย่างสบายๆ นี่เป็นข้อดีของร่างนี้ล่ะนะ แม้จะเสียดายที่อดใช้พลังเวทสาดตูมตามแบบในหนังที่เธอเคยดูก็ตาม แต่พอคิดว่าต้องไปอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นเธอคงช็อคตายเสียมากกว่าจะมีสติลุกมาต่อสู้

ตอนนี้เธอทำงานที่ชั้นสองของคฤหาสน์ซึ่งส่วนมากจะมีแต่ห้องนอนแขกและห้องพักผ่อนสำหรับแขก ทำให้ชั้นนี้ไม่ค่อยมีผู้คนมากนัก ปีศาจรับใช้ส่วนมากจะไม่ค่อยโหวกเหวกโวยวาย ต่างทำหน้าที่ตามจุด ทำให้คฤหาสน์หลังนี้เหมือนจะไม่มีคนอยู่ ชวนให้คนขี้ขลาดแบบเธอพะวงอยู่ลึกๆเหมือนกัน

เดินพ้นตรงหัวมุมนี้ไปก็จะเจอกับหน้าต่างที่เปิดไปยังสวนแล้ว เธอสามารถทิ้งน้ำตรงนั้นได้...

และเธอควรจะทิ้งน้ำแล้วกลับไปทำความสะอาดเช่นปกติ แต่ยังไงคนซวยก็คือคนซวย

พลั่ก!

ซ่า!

"ว้าย!" ลิลิธล้มลงก้นกระแทกพื้นในทันทีเมื่อเดินชนกับกำแพงหินในหัวพลันสงสัยว่าทำไมถึงมีกำแพงมาตั้งตรงนี้! ยังไม่ทันจะหงุดหงิดแล้วก่นด่าตัวเอง เธอก็ได้รับแรงกดดันบางอย่างเสียจนตัวเธอหมอบคลานไปกับพื้น

ดวงตากลมโตปรือมองภาพตรงหน้าก็พบเพียงร้องเท้าหุ้มหนังชั้นดีที่มันมีหยดน้ำประปรายเป็นสิ่งบ่งบอกได้ดีว่าน้ำเน่าเมื่อครู่มันไปอยู่ที่ไหน

"เธอ!"

ใบหน้าหล่อเหลาแสดงความกราดเกรี้ยวชนิดที่ลิลิธมองแล้วก็อยากจะฉี่ราดเสียตรงนี้! เรือนผมสีแดงเข้มเปียกลู่ลงทั้งยังส่งกลิ่นเน่าเหม็น ยิ่งดวงตาคมกริบสีแดงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยโทสะตวัดไปมองถังน้ำตัวการส่งกลิ่นก็ยิ่งร้อนแรงขึ้นเสียจนลิลิธได้แต่ก้มหัวต่ำมองพื้นไม่กล้าเงยหน้า

เครื่องแบบชุดนักเรียนสีดำขลิบทองตัวเก่งเปียกซ่กไปหมด แถมกลิ่นแปลกๆนี่ทำเอาเทสเซียร่า กริมม์ กรุ่นโกรธมากขึ้น!

"นังสาวใช้ชั้นต่ำ!"

"กรี๊ด!" ร่างของเธอลอยหวือไปชนกำแพงดังพลั่ก เธอน้ำตาเล็ดด้วยความเจ็บอย่างถึงที่สุด!

ฮือออ แม่จ๋าาาา!!!!