ระบบสาวใช้สารพัดประโยชน์ ภาค ลิลิธ

เริ่มต้นความซวย

ชั่วชีวิตนี้เธอสามารถสาบานได้เลยว่าไม่เคยทำบาปมาก่อน มากสุดแค่ข้ามถนนไม่ขึ้นสะพานลอยเท่านั้น แต่จะโทษเธอได้ยังไง? ก็เธอเดินมาเป็นกิโลๆ เพราะดันเอาเงินก้อนสุดท้ายให้คุณยายเดินทางกลับบ้านแบบสะดวกสบาย

ถามว่าเธอเป็นคนดีไหม?

ตอบเลยว่าไม่

แล้วถ้าเป็นคนโง่ล่ะ?

ตอบเลยว่าใช่

แล้วจุดจบของคนโง่แบบเธอก็คือการช่วยชีวิตลูกแมวผอมแห้งที่ถึงแม้มันจะไม่โดนรถชน มันก็จะตายเพราะขาดสารอาหารอยู่ดี

นั่นแหละเธอโดนรถชน

"แย่จัง" เธอพึมพำออกมายามมองร่างของตัวเองที่สภาพเละเทะดูไม่ได้เพราะโดนรถสิบล้อชน จะให้รู้สึกกลัวกับภาพศพตัวเองก็รู้สึกแปลกเกินไปจึงได้แต่พึมพำว่าแย่จังเลยๆ มาจะสิบนาทีแล้ว

"นี่! ปิดกระโปรงฉันหน่อยสิ! " ทำไมพวกกู้ภัยถึงไม่ทะนุถนอมร่างกายเธอเลยเล่า! เห็นกางเกงในหมดแล้วนะ! แล้ววันนี้เธอดันใส่กางเกงในลายการ์ตูนโดเรจังที่เธอชอบอีกต่างหาก

น่าอายที่สุดเลย! ฮืออ

กำลังคร่ำครวญกับตัวเองทั้งๆ ที่ไม่มีน้ำตาสักหยด วัตถุทรงกลมประหลาดสีขาวล้วนที่มีขนาดเท่าลูกปิงปองก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอ มันกะพริบแสงสองสามครั้งก่อนจะฉายโฮโลแกรมที่มีตัวหนังสือเรียงรายออกมา แต่ถึงอย่างนั้นมันก็มีเสียงอ่านตาม ดูไปดูมาก็คล้ายๆ สิรินิดหน่อย

[ยินดีด้วยโฮสต์! ทางเราได้ตรวจสอบว่าโฮสต์ทำความดีครบ 9,999 ครั้ง จึงได้ส่งระบบสาวใช้สารพัดประโยชน์มาเพื่ออำนวยความสะดวกให้โฮสต์ทำความดีต่อไป หลังจากนี้ระบบจะสุ่มโลกที่ให้โฮสต์ไปเกิดใหม่เพื่อทำความดีให้ครบ 99,999 ครั้ง ขอให้โชคดีนะโฮสต์!]

"เดี๋ยว...!!!”

"ลิลิธ! เหม่ออะไรน่ะ! รีบทำความสะอาดสิ! เดี๋ยวนายท่านทั้งสี่จะกลับมาจากโรงเรียนแล้วนะ! "

เฮือก!

เธอสะดุ้งเฮือกก่อนจะหันมองซ้ายมองขวาอย่างงุนงง เธอพบว่าตัวเองมายืนอยู่ตรงทางเดินที่ปูด้วยพรมสีแดง ทั้งยังประดับประดาไปด้วยโคมไฟระย้าสวยงาม ภาพวาดบนผนังก็งดงามเสียจนนึกว่าเป็นภาพจริง นี่ยังไม่นับแจกันที่ตั้งวางเรียงรายประดับประดาอย่างสวยงามอีกต่างหาก

"ลิลิธ!!"

"ค่ะ!"

ราวกับรู้ว่านั่นเป็นชื่อของเธอ เธอค่อยๆ ใช้ผ้าในมือเช็ดไปตามแจกันที่ตั้งอยู่อย่างขะมักเขม้น ในหัวแม้จะงุนงงไม่หายแต่มือกลับทำงานได้อย่างดีเยี่ยม ซาเรียที่เป็นปีศาจปลาพยักหน้าอย่างพอใจก่อนจะเดินไปจัดการส่วนอื่นต่อ

โดยไม่รู้เลยว่ารุ่นน้องที่เธอให้ความเอ็นดูยังคงงงเป็นไก่ตาแตก!