ความซวยครั้งที่ 1 สกิล

ความซวยครั้งที่ 1

สกิล

"เหนื่อยจัง..."

หลังจากตรากตรำทำความสะอาดด้วยหัวสมองที่สับสนไปมาตอนนี้เธอก็ได้มาอยู่ในห้องพักของเธอแล้ว ดีที่ตอนไปถามเธอบอกว่าหลงทาง เมดที่บอกว่าชื่อซาเรียจึงเดินมาส่งเธอทำให้ไม่เป็นที่สงสัย

ในห้องพักของเธอเป็นเพียงห้องแคบๆที่ก้าวไปก้าวเดียวก็สัมผัสกับเตียงไม้เก่าๆแล้ว มีหน้าต่างเล็กๆอยู่ตรงหัวเตียง แต่อย่างน้อยก็ยังมีตู้เสื้อผ้าเล็กๆกับโต๊ะเล็กๆและเก้าอี้เล็กๆสำหรับเขียนหนังสือล่ะนะ!

แล้วเธอจะย้ำคำว่าเล็กไปทำไม! รู้แล้วล่ะน่าว่าห้องมันเล็กน่ะ!

ยังไม่ทันที่จะคิดอะไรมากไปกว่านี้ ลูกปิงปองสีขาวที่เธอคลับคล้ายว่าเคยเจอก็ปรากฏตรงหน้าเธออีกครั้ง

[สวัสดีโฮสต์! โลกที่โฮสต์ได้มาปฏิบัติภารกิจในครั้งนี้คือ 'ไม่นะ! อย่าขย้ำฉัน!' ที่เป็นโลกเกมจีบหนุ่มแนวโลกแฟนตาซีเวทมนตร์ที่โด่งดังในโลกหนึ่ง โดยโฮสต์ได้รับบทเป็นสาวใช้ A ที่ประจำอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลกริมม์อันเป็นคฤหาสน์ของเหล่าพระเอกจีบได้!]

"...อะไรนะ" สมองเธอรับข้อมูลที่อีกฝ่ายพูดมาด้วยความงุนงงอย่างถึงขีดสุด! อะไรคือระบบ? อะไรคือโลกเวทมนตร์? แล้วอะไรคือไอ้ไม่นะ! อย่าขย้ำฉัน!? เธองงไปหมดแล้วนะ!

[โฮสต์อาจจะยังงุนงงกับสถานการณ์ ระบบขออนุญาตโหลดข้อมูลที่โฮสต์ต้องรู้เกี่ยวกับโลกนี้ให้โดยตรง]

อึก!

แล้วภาพข้อมูลทั้งหลายแหล่ก็พุ่งเข้ามาในสมองเธอเสียจนสติแทบจะดับ โชคดีที่เธอล้มลงบนเตียงนอนพอดีจึงไม่ได้เจ็บตัวมากนัก

ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอได้ 'เจ้าระบบ' นี่มาเป็นคู่หูติดตัวที่จะคอยมอบภารกิจให้เธอทำ โดยมีจุดประสงค์คือการทำความดีให้ครบ 99,999 ครั้ง แม้เธอจะไม่เข้าใจว่าทำไปทำไมก็เถอะ แล้วทำไมเธอจะต้องทำด้วย? เธอทำความดีครบ 9,999 ครั้ง เธอควรจะได้ขึ้นสวรรค์สิ!

ไม่ใช่มาอยู่ในร่างของสาวใช้ A ตัวประกอบในเกมจีบหนุ่มนี้!

ว่าแต่ใครตั้งชื่อเกมนี้ว่า ไม่นะ! อย่าขย้ำฉัน! กัน!!! น่าเกลียดมาก! อย่างน้อยก็น่าจะเสริมชื่อภาษาอังกฤษหน่อยไหมเล่า มันจะได้ดูดีกว่านี้หน่อย Don't Touch Me!!! อะไรแบบนี้ก็ได้ไหมล่ะ!

สรุปง่ายๆคือเธอกลายมาเป็นสาวใช้ตัวประกอบ A ในเกมจีบหนุ่มนั่นเอง แม้เธอจะไม่ค่อยเข้าใจระบบเรื่องเกมจีบหนุ่มเท่าไหร่เพราะชีวิตไม่เคยแตะเลยก็ตาม แต่ระบบก็อธิบายให้เข้าใจง่ายๆว่าเธอก็แค่ทำตามที่ระบบบอกแค่นั้นนั่นแหละ!

โดยเกมไม่นะ! อย่าขย้ำฉัน! บ้าบอนี่เป็นเรื่องราวของเด็กสาวชาวมนุษย์คนหนึ่งที่ได้ทุนมาเรียนต่อในโรงเรียนปีศาจที่ขึ้นชื่อว่าดีที่สุดในโลก เพราะเป็นมนุษย์ที่มีพลังเวทหายากทั้งยังเป็นอัจฉริยะในรอบหลายร้อยปีจึงเป็นที่จับตามองของพวกพระเอกในเกมที่มีทั้งหมดสี่คน ทั้งสี่เป็นฝาแฝดปีศาจแต่หน้าตาไม่เหมือนกันสักนิด ทั้งยังไม่ค่อยถูกกัน เรื่องราวก็แค่นางเอกจะต้องคู่กับใครสักคนเท่านั้นหรือจะจบแบบได้หนุ่มๆทั้งหมดก็ได้ แน่นอนว่าเรื่องนี้คงเป็นเรื่องไกลตัวเธอมากๆ หากไม่ใช่เพราะเธอเป็นสาวใช้ประจำตระกูลกริมม์หรือก็คือตระกูลของพวกพระเอก!

ว่าแต่เนื้อเรื่องไปถึงไหนแล้วล่ะ?

[เรียนโฮสต์ ตอนนี้นางเอกได้เข้ามาศึกษาที่โรงเรียนปีศาจแล้ว เหล่าพระเอกเริ่มเข้าหานางเอกทีละนิดแล้วด้วย แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่จำเป็นสำหรับภารกิจของเราอย่างแน่นอนโฮสต์ เพราะภารกิจของเราคือการทำความดี 99,999 ครั้งเท่านั้น!]

"แล้วทำไมฉันถึงได้รับภารกิจนี้เล่า!"

[เพราะโฮสต์เป็นคนดี ทางเราจึงเชื่อว่าโฮสต์จะต้องเต็มใจทำอย่างแน่นอน!]

เต็มใจกับผีน่ะสิ!

[แล้วตอนนี้โฮสต์ได้ทำความดีไปแล้ว 1/99,999 ครั้ง ยินดีด้วยโฮสต์!]

"แค่ทำความสะอาดเนี่ยนะ..." ถึงมันจะสูบพลังงานเธอไปหมดเลยก็ตาม ก็คฤหาสน์มันใหญ่มากเลยนี่นา!

[การทำความดีแต่ละครั้งโฮสต์จะสามารถได้รับสกิลเพิ่ม โดยทางระบบจะเป็นผู้สุ่มให้ แน่นอนว่าไม่นับสกิลติดตัวพื้นฐาน (Passive) ที่โฮสต์จะได้รับตั้งแต่แรก ขออภัยที่ไม่ได้แจ้งโฮสต์ล่วงหน้า]

"สกิลติดตัวเหรอ? ฉันมีอะไรบ้างล่ะ!" พอได้รับรู้แบบนี้เธอก็รู้สึกมีแรงฮึดในการทำภารกิจนี้ขึ้นมาบ้างล่ะนะ! แล้วนี่มันโลกเวทมนตร์ใช่ไหม? หวังว่าเธอจะได้รับสกิลดีๆนะ!

[สกิลพื้นฐานติดตัว (Passive) ของโฮสต์คือ สกิลการทำอาหารระดับทำแล้วห้องครัวไม่ไหม้ สกิลการทำความสะอาดระดับถูสองรอบถึงจะสะอาด สกิลการเย็บปักถักร้อยระดับเอาด้ายสอดเข็มใช้เวลาครึ่งชั่วโมง]

"...ห๊ะ?" เธอปาหมอนใส่เจ้าลูกปิงปองที่วาร์ปหลบไปอีกฝั่งอย่างรวดเร็ว หมอนจึงไปกระทบกับกำแพงแทน "จะบ้าเหรอไง! นี่มันโลกเวทมนตร์นะ! ฉันจะเอาไอ้สกิลพวกนี้ไปใช้อะไรเล่า!"

[เรียนโฮสต์ ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ระบบเป็นระบบสาวใช้สารพัดประโยชน์ ทั้งโฮสต์ยังเป็นแค่สาวใช้ด้วย ทางเราไม่เห็นความจำเป็นที่โฮสต์จะต้องได้รับสกิลอะไรแบบนั้นนอกจากสกิลที่จำเป็นต่อโฮสต์]

"ไม่เอา!!!"

[แล้วระบบก็ทำการสุ่มสกิลจากการทำความดีครั้งที่ 1 ให้โฮสต์แล้ว ยินดีด้วย โฮสต์ได้รับสกิลรู้ทิศระดับเดินไปห้องครัวในคฤหาสน์นี้ได้แบบไม่หลง! ยินดีด้วย!!]

กรี๊ด!!!!!!!!