ตอนที่ 8

หลังจากที่ผมออกมาจากร้านของหนูดา ผมก็ตรงปรี่มายังอพาร์ทเม้นทันที"เฮ้อ....ตุบ!" ผมวางของทุกอย่างไว้บนโต๊ะแล้วทิ้งตัวนอนแผ่หลาอย่างคนคิดหนัก "คนไม่คู่ควรสินะเรา" ผมสลัดความคิดที่กังวลออกแล้วลุกจากเตียงนอน เดินไปหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ

ซ่า~~~~ เสียงเปิดน้ำไหลจากฝักบักกระทบกับผิวของผม. ความเย็นจากน้ำเปิดใหม่ทำให้ผมสดชื่นตื่นตัวขึ้น ผมใช้มือค้ำผนังห้องน้ำก้มหน้ามองพื้น. ปล่อยให้สายน้ำไหลรินรดตั้งแต่หัวไหลลงเรื่อยๆ ตามอำเภอใจ คำพูดและสายตาของแม่หนูดา. มันย้ำเตือนตัวผมว่าควรเจียมตัว ?

...//ตัด//...

"ทำไมทำหน้าแบกโลกอย่างนั้นวะแซม" แดนเพื่อนสนิทของผมเอ่ยขึ้น ผมชวนมันมาเที่ยวเป็นเพื่อนผมคิดมากเรื่องหนูดาจนอยู่กับห้องไม่ติด การมาเที่ยวมันอาจจะทำให้ผมผ่อนคลายลงบ้าง. แต่เปล่าเลยเมื่อหนูดาอยู่ในห้วงความคิดของผมตลอดเวลา

"มีเรื่องให้คิดว่ะ"

"อย่างมึงเนี่ยนะแซม มีเรื่องให้ต้องคิด ฮ่าๆๆ"

"คนอย่างกูมีเรื่องให้คิดไม่ได้หรือไงวะ"

"ก็ตั้งแต่ที่เป็นเพื่อนกับมึงมา ไม่เห็นมึงต้องคิด ดูเครียดอะไรแบบนี้นี่หว่า"

"กูถูกใจผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ แต่เหมือนแม่ของเธอไม่ชอบกู" ผมบอกเพื่อนไปตามที่รู้สึกและสัมผัสได้

"อย่างมึงเนี่ยนะ...เจอคนถูกใจ. ถูกใจเหมือนที่ผ่านมาหรือเปล่าวะ ลากขึ้นเตียงจบแยก"

"จริงจังเว้ย...เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารัก สดใส เวลาอยู่ด้วยกูรู้สึกสบายใจ. เธอทำให้กูยิ้มได้ทั้งๆ ที่เธอยังไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ"

"มึงกำลังรักเธอไอ้แซม ไม่ใช่แค่ถูกใจ" ใช่ครับผมรักหนูดาถึงแม้เราจะได้คุยกันเพียงแค่เวลาอันสั้นแต่ความรู้สึกของผมมันเป็นแบบนั้นจริงๆ ผมนั่งดื่มยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปากจนเพื่อนผมส่ายหัว มันคงเอือมระอาผม

"มึงเมาแล้วว่ะแซม...พอเถอะ"ผมไม่สนใจเพื่อนที่นั่งข้างๆ ที่กำลังห้ามปรามผม

"ทำไมวะแดนแค่กูไม่รวย ไม่มีเงิน กูจะรักกับผู้หญิงดีๆ สักคนไม่ได้เลยเหรอไงวะ" ผมพูดอย่างคนเมาควบคุมสติไม่ได้

"เออๆ ดื่มไปเลยเอาที่มึงพอใจ เดี๋ยวกูเก็บศพมึงเอง รอกูตรงนี้อย่าไปไหนนะ กูไปห้องน้ำแปปเดียว" ผมหัวสับผงกทำมือโอเคทั้งๆ ที่ผมนั้นไม่โอเคเอาเสียเลย

ผมนั่งดื่มอยู่คนเดียวระหว่างรอเพื่อนเข้าห้องน้ำ จนผมรู้สึกมีคนมายืนตรงหน้า ผมเพ่งสายตามองแต่ความเมามันมีมากจึงทำให้ภาพที่เห็นมันเบลอและไม่รู้ว่าเป็นใคร ....