ตอนที่ 3

กริ๊งงงงง เสียงโทรศัพท์ของผมดังผมรีบละจากงานหน้าจอคอมพิวเตอร์ไปรับสายทันที ช่วงนี้คนติดต่องานถ่ายภาพค่อนข้างเยอะ มันเป็นช่วงกอบโกยของผม

"สวัสดีครับ"

"สวัสดีค่ะ...จะติดต่องานถ่ายภาพหน่อยค่ะ"

"อ๋อครับ แต่ช่วงนี้คิวงานผมแน่นอาจจะต้องรอคิวนาน"

"ไม่เป็นไรค่ะ รอได้พอดีเพื่อนแนะนำคุณ เห็นว่าถ่ายภาพสวย"

"ถ้างั้นผมขอนัดคุยรายละเอียดงานกับคุณสะดวกไหมครับ"

"ได้ค่ะ สะดวก"

"งั้นเดี๋ยวผมจะส่งวัน เวลานัด ให้ทางข้อความอีกทีนะครับ"

"โอเคค่ะ"

หลังจากวางสาย ผมก็เดินกลับมานั่งทำงานต่อแต่ในระหว่างนั้นทำไมผมถึงรู้สึกคุ้นชินกับน้ำเสียงนี้ แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าผมเคยได้ยินจากที่ไหน ผมสลัดความสงสัยทิ้งแล้วตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่องานนี้เป็นงานที่ผมได้รับค่าจ้างค่อนข้างเยอะ เจ้าของร้านกาแฟที่จ้างให้ผมถ่ายภาพและทำภาพเพื่อโปรโมทร้าน ผมทำกราฟฟิกได้ด้วยนะครับอันนี้เป็นความชอบส่วนตัวที่ผมศึกษาจากหนังสือด้วยตัวเองทั้งหมดลองผิดลองถูกจนผมสามารถทำได้คล่องและสามารถทำประโยชน์ให้กับตัวเองได้ อะไรที่เราชอบมันมักจะทำได้ดีและรวดเร็วเสมอ เย็นนี้เจ้าของงานนัดให้ผมเอางานไปให้เธอดู ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องเอาไปให้ทั้ง ๆ ที่มันสามารถส่งงานให้ผ่านอีเมล์ได้ แต่เธอเป็นลูกผมจึงปฏิเสธไม่ได้

.

.

"คุณแอนลองตรวจงานดูนะครับว่าชอบหรือเปล่า"

คุณแอนคือเจ้าของร้านกาแฟที่จ้างผมถ่ายภาพและทำกราฟฟิกให้

"ชอบค่ะ....." เธอใช้สองแขนท้าวคางแล้วมองมาที่ผม

"เอ่อ คุณแอนลองดูก่อนนะครับ...หากจุดไหนที่ยังไม่พอใจผมจะกลับไปแก้ให้" ผมกระอักกระอ่วนเลิกลักตอบเธอ ก็ในเมื่อยังไม่ได้เปิดดูงานตรงหน้าสักชิ้นแล้วเธอตอบว่าชอบแล้วแบบนี้มัน....."คุณแอน คุณแอนครับ!"

"คะ ๆ... ขอโทษทีค่ะ" เธอสะดุ้งเล็กน้อยแล้วปรับท่าทีให้เป็นปกติ เธอเหม่อลอยมองหน้าผมทั้ง ๆที่ผมกำลังพูดเนี่ยนะ คงไม่ใช่ธรรมดาแล้ว

"คุณแอนตรวจดูนะครับว่าชอบแบบที่ผมทำมาหรือเปล่า..." ผมเปิดไฟล์งานในโน้ตบุ๊คแล้วหันไปให้เธอดู

"สวยดีนะคะ...แอนชอบ การออกแบบดีมากเลยนะคะ "

“ถ้ามีตรงไหนให้ผมแก้ บอกได้นะครับครั้งแรกผมแก้ให้ฟรีไม่คิดเงินครับ” ผมตอบเธอตามความจริง ผมรับงานหากลูกค้ามีการปรับแบบแก้ไขครั้งแรกผมแก้ให้ฟรีแต่ครั้งต่อไปผมคิดเงินค่าแก้ไขนี่คือสิ่งที่ผมทำ

“แก้! ให้ฟรีเลยเหรอคะ” เธอพูดพร้อมส่งยิ้มมาให้ผม แต่คำถามผมฟังแล้วมันดูเหมือนมีเลศนัยสองแง่สองง่ามแปลกๆ

“ครับ ผมแก้งาน! ให้ฟรีครั้งแรก คุณแอนติดขัดตรงไหนไหม” คำตอบของผมคงเป็นการย้ำชัดแล้วนะว่าผมหมายถึงงาน

“แอนไม่ติดค่ะ...ฝีมือการออกแบบคุณสวยถูกใจแอนมาก “

“ขอบคุณครับ...ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวกลับนะครับ”

“ทานข้าวด้วยกันหน่อยสิคะ”