บทที่ 5

หลังจากที่ชมพูนุชจำใจรับเงินที่เขายัดใส่มือมาให้เสร็จสรรพ คนที่เคยเป็นถึงนักกีฬากรีฑาของโรงเรียนตั้งแต่สมัยมัธยมก็รีบใส่เกียร์ม้าเร่งสปีดไปยังร้านสะดวกซื้อที่ใกล้บริษัทให้เร็วที่สุด เพราะเธอไม่อยากไปช้ากว่าเวลานัด

แต่ทันทีที่มาถึงร้านสะดวกซื้อ ความอายที่ลืมเลือนไปได้สักพักใหญ่ๆ ก็ประเดประดังเข้ามาแบบเต็มร้อยให้ล้าน

ก็แหม... ตั้งแต่เกิดมาเธอพึ่งเคยซื้อถุงยางอนามัยเสียที่ไหน บอกตามตรงว่าเมื่อกี้ตอนที่เขาทำถุงยางอนามัยร่วงลงมาจากชั้นบนนั่นล่ะ เป็นครั้งแรกที่เธอได้สัมผัสมัน

"โอ๊ยยย! ไอ้บ้าเอ๊ย อย่าได้พบได้เจอกันอีกเลย ขอร้องล่ะ"

ชมพูนุชบ่นกระปอดกระแปดกับตัวเองอย่างหัวเสีย แล้วตัดสินใจก้าวยาวๆ ไปที่เคาน์เตอร์คิดเงินด้วยสีหน้าลำบากใจ

"คุณลูกค้าจะรับอะไรดีคะ"

"เอ่อ..."

สาวเจ้ากวาดสายตามองไปรอบตัว เพื่อสำรวจว่าแถวนี้มีคนที่เธอรู้จักโผล่มาหรือไม่ และเมื่อไม่พบพนักงานในบริษัทเดินผ่านมา มือเล็กก็รีบยื่นออกไปคว้ากล่องถุงยางอนามัยมาวางบนเคาน์เตอร์ทันที

"เท่าไหร่คะ"

"แปดสิบบาทค่ะ"

คนฟังชะงักไปเล็กน้อยเมื่อพนักงานบอกว่ามันราคาไม่ถึงร้อย แล้วก้มมองแบงค์สีเทาใหม่เอี่ยมในมือของตนด้วยท่าทางครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่

'หรืออีตานั่นจะอยากได้หลายกล่องวะ'

ชมพูนุชคิดในใจและมองไปยังชั้นวางถุงอย่างอนามัยอีกครั้ง

"รับไหมคะ"

"อ่ะ เอ่อ... รับ รับค่ะ"

มือเรียวยื่นออกไปคว้าถุงยางอนามัยมาอีกสองกล่อง และส่งให้คนตรงหน้ารีบคิดเงินอย่างรวดเร็ว

"ทั้งหมดสามร้อยสามสิบเจ็ดบาทค่ะ"

เธอรีบยื่นเงินในมือส่งให้พนักงานรวดเร็วและรีบคว้ากล่องถุงยางทั้งสามแบบมายัดใส่ในกระเป๋าสะพายข้าง แล้วตั้งท่าจะเดินออกไปโดยไม่รอเงินทอน

"เงินทอนค่ะลูกค้า"

ร่างบางหันกลับมาค้อมศีรษะและรีบรับเงินมาไว้ในมืออย่างรวดเร็ว

ให้ตายเหอะ!

แค่มาซื้อถุงยางอนามัย ทำไมเธอต้องร้อนรนเหมือนมาขโมยของที่ร้านสะดวกซื้อด้วยล่ะเนี่ย

"ขอบคุณค่ะ"

คนตัวเล็กค้อมศีรษะรับคำขอบคุณของพนักงาน แล้วรีบวิ่งออกมาจากร้านเพื่อตรงไปยังลานจอดรถให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

"คุณ!"

เสียงตะโกนเรียก 'คุณ' ดังขึ้นมาจากทางด้านซ้ายมือของหญิงสาว ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะหันมองทางต้นเสียงตามสัญชาตญาณของตน และพบว่าเจ้าของเสียงเมื่อสักครู่ก็คือเขา... คู่กรณีของเธอนั่นล่ะ

"คุณชวิน"

"ไปซื้อถุงยางแค่นี้ไปซะนานเลยนะคุณ ผมคิดว่าเหมามาหมดทั้งร้านแล้วนะเนี่ย"

ชมพูนุชกัดฟันกรอดเมื่อได้ยินอย่างนั้น ก่อนจะเปิดกระเป๋าสะพายข้างของตนเพื่อยื่นสิ่งที่เขาต้องการส่งไปให้อย่างรวดเร็ว

"นี่ค่ะ ถุงยางอนามัยของคุณ ฉันไม่รู้ว่าคุณต้องการแบบไหนก็เลยซื้อมาทั้งสามแบบ" ร่างบางบอกและก้มหน้าหยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมายื่นคืนให้เขา "เงินทอนค่ะ"

"แบบบาง ช็อกโกแลต สตรอเบอร์รี่" ชวินอ่านประเภทและกลิ่นถุงยางแต่ละกล่องด้วยสีหน้ากรุ้มกริ่ม แล้วเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคู่สนทนา

"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ"

"เดี๋ยว!"

คนถูกเรียกเอาไว้อีกครั้ง หันกลับมามองเจ้าของเสียงและเลิกคิ้วใส่เขาแทนการตั้งคำถามกับอีกฝ่าย

"จะรีบไปไหน"