รอยรักบนรอยแค้น บทที่3...

คีริวยิ้ม แต่ไม่ได้ตอบ...

เขาสะดุดตาแม่สาวคนนั้น ตั้งแต่หล่อนเดินเข้ามารวมกลุ่ม...ที่ติดใจมากที่สุด คงเป็นเพราะปฏิกิริยาต่อต้านของหล่อนต่างหาก...ไม่ว่าเขาพยายามสบตาหล่อนเท่าใด...ดูเหมือนว่าหล่อนจะรู้ทัน และพยายามหลบสายตาเขาทุกครั้ง...

คีริวยิ้มเก๋...ช่วงจังหวะที่แอนนาเงยหน้าขึ้น

สายตาสองคู่สานสบกันครั้งแรก ก่อนที่แอนนา จะค่อยๆ เบือนหน้าหลบ เหมือนเดิม...

แอนนากำลังงง?? หมอนั่นจำเธอไม่ได้ หรือเขากำลังวางแผนอะไรอยู่!! คีริวไม่ใช่คนความจำสั้น และเธอก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากมายอะไรเลย... แอนนาไม่รู้... เด็กหญิงในความทรงจำของคีริว...เด็กนั่นมีรูปร่างอวบท้วม ผมสั้นไม่เป็นทรง แถมยังฟันเหยิน...แต่แอนนาในเวลานี้ ตั้งแต่หัวจรดเท้า แทบจะหารอยตำหนิไม่เจอ เธอเป็นสาวสะพรั่งสมวัย วงหน้าหวานสะดุดตา แม้จะอยู่ไกลในระยะ200เมตร...

“ว้ายๆ หนุ่มๆ ยิ้มให้ฉันด้วยล่ะ”

เสียงกรี๊ดกร๊าดของอริสลาดังขึ้น เมื่อหล่อนมองเห็นรอยยิ้มของคีริวเข้าพอดี

“Hi…” อริสลารีบกล่าวทักทาย เธอโบกมือไปมา

แอนนากระตุกแขนเพื่อนไว้...แต่คงไม่ทัน เมื่อคีริวดันตัวลุกขึ้น ยืนเดินตรงมายังที่ ที่เธอกับเพื่อนๆ นั่งอยู่

“Hi…” พิมพิสาทักคีริวด้วย

ชายหนุ่มตอบกลับ “How do you do?” พร้อมกับยิ้มกว้าง “ผมพูดไทยได้ครับ” เขาเสริมประโยคทักทาย ด้วยสำเนียงไทยค่อนข้างชัด

พิมพิสายกมือปิดปาก “ว้าว...ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ...คุณ...” เธอเว้นช่องไว้ เปิดโอกาสให้ชายหนุ่มได้แนะนำตัว

“คีริวครับ ผมชื่อคีริว”

แอนนากลืนน้ำลายฝืดๆ เหงื่อซึมเต็มหน้าผาก หลังชายหนุ่มแนะนำชื่อแซ่

“พิมค่ะ นี่อริส แล้วนั่น แอนนา”

พิมพิสารีบแนะนำ เธอผายมือให้ชายหนุ่มแปลกหน้านั่งลงข้างๆ

คีริวโบกมือให้นิโคไล อีกหนึ่งหนุ่มที่เหลือเลยฉวยขวดเบียร์ แล้วเดินมาสมทบ

บทที่4.เกม!!

หัวใจแอนนาเต้นตึกตัก!! เธอพยายามทำใจให้สงบ เรื่องเก่าเก็บที่ควรลืม ไม่สมควรรื้อฟื้นขึ้นมาอีก มันเป็นความเจ็บปวดที่เธอต้องกดไว้ให้ลึกที่สุด

“นี่เพื่อนผม นิคครับ” ชื่อแซ่ของนิโคไล อาจทำให้สามสาวสะดุด เมื่อชายหนุ่มเป็นคนดัง เขาเลยหั่นชื่อของนิโคไลเสียสั้นกุด

สองสาวคุยจ้อยๆ ความสัมพันธ์คืบหน้าขึ้น จนมองเผินๆ เหมือนรู้จักกันมานาน...

คีริวชำเลืองมองแอนนาบ่อยครั้ง...หล่อนเป็นคนเดียวที่ไม่ค่อยคุย แถมยังทำตัวเหินห่างกับเขา กับนิโคไลหล่อนกลับยิ้มให้ แต่หากรอยยิ้มนั่นยังค้างอยู่บนหน้า ถ้าผ่านมาทางเขา รอยยิ้มนั่นจะหุบฉับลงทันใด!!

“คืนนี้ไปแดนซ์กันมั้ยครับ?” นิโคไลเอ่ยชวน

“ว้าว...น่าสนใจค่ะ ที่โรงแรมหรือผับด้านนอกคะ?”

“ที่ไหนก็ได้เลย หากคนสวยต้องการ”

หนุ่มใจป้ำเปิดทางให้...สองสาวที่กำลังตื่นเต้นก็กระโจนใส่

“อริสพักที่โรงแรม...เอาเป็นที่โรงแรมแล้วกันค่ะสะดวกดี”

เหมือนหล่อนตั้งใจจะคุยโอ่ นิโคไลยิ้มมุมปาก “ผมก็พักที่นั่นพอดีเลย แหมใจตรงกันเลยนะครับ”

พิมพิสากะพริบเปลือกตาปริบๆ ย้อนกลับมามองสองหนุ่มใหม่อีกครั้ง เมื่อการแต่งตัวไม่ได้บ่งบอกถึงเงินในกระเป๋า ถึงแม้พวกเธอจะได้บัตรกำนัลมาฟรี ราคาหลังลดแล้วก็ยังแพงอยู่ดี เมื่อเทียบกับสองหนุ่มตรงหน้านั้น ไม่คิดเหมือนกันว่าเขาสองคนจะมีจ่าย

คีริวฉวยขวดเบียร์มากระดกดื่มสกัดเสียงหัวเราะ สีหน้าแต่ละนางเหมือนจะคาดไม่ถึง มีเพียงหนึ่งเดียวที่สีหน้าเฉยสนิท แถมเป็นสาวคนเดียวที่เขาสะดุดตา

“ว้าววว...”

อริสลาเป็นคนเดียวที่ปลื้มสองหนุ่มแบบออกหน้าออกตา

หลังนัดแนะกันเรียบร้อย และอิ่มแปล้กับยำรสจัดจ้าน จึงตกลงแยกทางกัน ก่อนจะมาพบกันตามเวลานัด

กลุ่มสาวๆ เดินนำหน้า มีสองหนุ่มเดินรั้งท้าย

การที่นิโคไลกับคีริวทำเช่นนั้น ก็เพราะหากสามสาวรู้ห้องพักของสองหนุ่มอยู่ชั้นไหน พวกหล่อนจะตกใจเสียเปล่าๆ

คีริวถลึงตาใส่พนักงานคนหนึ่งที่เดินผ่าน เขาทำท่าจะค้อมตัวทำความเคารพ แต่สะดุดเพราะการปรามด้วยสายตาจากเจ้านายสูงสุดไว้เสียก่อน