13 เหยื่อรายใหม่

สิงขรรีบเข้าไปประคองร่างที่กำลังสั่นเทาของเกตุศิรินทร์ไว้มั่น “คุณเกตุศิรินทร์ครับ ใจเย็นๆ ก่อนนะครับ” เกตุศิรินทร์ซบใบหน้าที่เปรอะเปื้อนน้ำตาลงบนอกกว้างของสิงขร ปล่อยให้ความเสียใจและความตกใจถาโถมเข้าใส่ราวกับพายุร้าย

“ทำไม... ทำไมต้องเป็นคุณนนท์ด้วยคะ...” เสียงสะอื้นเครือสั่นถาม ราวกับหัวใจกำลังแตกสลาย สิงขรรู้สึกถึงความเปราะบางของเธออย่างลึกซึ้ง เขาโอบไหล่ปลอบโยนอย่างเงียบๆ ทว่าในห้วงความคิดกลับเต็มไปด้วยคำถามที่ยังหาคำตอบไม่ได้ ชานนท์มาที่นี่ทำไม? และเหตุใดเขาถึงกลายเป็นเหยื่อรายล่าสุดในเกมมรณะนี้?

คมกฤชเดินเข้ามาใกล้ มองภาพอันน่าเวทนานั้นด้วยความรู้สึกหนักอึ้งไม่แพ้กัน “ไอ้สิงห์... รูปแบบการฆ่ามันเหมือนกับเหยื่อรายก่อนๆ เลยว่ะ แต่ทำไมถึงเอาศพมาทิ้งไว้ที่นี่?” คำพึมพำของคมกฤชสะท้อนความสงสัยในใจของสิงขรเช่นกัน การทิ้งศพอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้ไม่ใช่พฤติกรรมเดิมของฆาตกร มันอาจเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญ หรือเป็นการส่งสัญญาณบางอย่างที่พวกเขายังตีความไม่ออก

“เราต้องสืบสวนเรื่องนี้อย่างละเอียด” สิงขรกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ดวงตาคมกริบจับจ้องไปยังคฤหาสน์เทวาลัยที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า ราวกับเป็นศูนย์กลางของความลับดำมืด ความสงสัยในตัวสุริยาวดีนั้นทวีความรุนแรงขึ้นทุกขณะ

เมื่อเกตุศิรินทร์เริ่มสงบลง สิงขรจึงพาเธอไปยังสถานีตำรวจเพื่อสอบปากคำอย่างเป็นทางการ โดยมีหมอโสภิตาคอยดูแลสภาพจิตใจของเธออย่างใกล้ชิด

“คุณเกตุศิรินทร์ครับ ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมครับว่าเมื่อคืนคุณชานนท์มาพบคุณที่คฤหาสน์ด้วยเหตุผลอะไร?” สิงขรถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่แฝงไว้ด้วยความมุ่งมั่นที่จะไขปริศนา เกตุศิรินทร์สูดลมหายใจลึก พยายามควบคุมความโศกเศร้าที่ยังคงกัดกินหัวใจ

“ก่อนหน้านี้เขาโทรมาบอกว่าอยากจะขอพบฉันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนแต่งงาน... และขอให้ฉันยกโทษให้เขา” น้ำเสียงของเธอยังคงสั่นเครือ บ่งบอกถึงร่องรอยความเจ็บปวดที่ยังคงสดใหม่

สิงขรเลิกคิ้วเล็กน้อย “เจอกันครั้งสุดท้าย? แต่จากข้อมูลที่เราได้รับมา เขาไปหาคุณต่อเนื่องเกือบอาทิตย์ มันหมายความว่ายังไงครับ?” น้ำเสียงของเขาเริ่มกดดันขึ้นเล็กน้อย

เกตุศิรินทร์เม้มริมฝีปาก ดวงตาเศร้าสร้อยหลุบต่ำลง “เพื่อนเขาอาจให้ข้อมูลไม่หมด... คือว่า...” เธอหยุดชะงัก ราวกับกำลังรวบรวมความกล้า

“คือว่าอะไรครับ?” สิงขรถามอย่างอดทน

เกตุศิรินทร์เงยหน้าขึ้นสบตาสิงขร แววตาของเธอสับสนและขมขื่น “คุณชานนท์... เขาไปจีบคุณผู้หญิงค่ะ”

“หมายถึงคุณสุริยาวดีเหรอครับ?” สิงขรถามด้วยความประหลาดใจ

“ใช่ค่ะ...” เสียงตอบแผ่วเบา ราวกับเป็นการยอมรับความจริงที่แสนสาหัส

“แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นอีกครับ?” สิงขรถามต่อ

“ฉัน... ฉันคุยกับเขาแค่ไม่นานค่ะ แล้วเขาก็ขอตัวกลับไป...” เกตุศิรินทร์ตอบเสียงแผ่ว สิงขรมองใบหน้าซีดเซียวของเธออย่างพิจารณา เขารู้สึกว่ามีบางสิ่งถูกซ่อนไว้ภายใต้คำพูดเหล่านั้น

“คุณแน่ใจนะครับว่าเขาขอตัวกลับไปจริงๆ?” สิงขรจ้องลึกเข้าไปในดวงตาเศร้าของเธอ เกตุศิรินทร์หลบสายตาเล็กน้อย

“ค่ะ... ฉันคิดว่าอย่างนั้น” คำตอบนั้นฟังดูไม่หนักแน่นนัก แต่สิงขรก็ไม่อยากกดดันเธอมากไปกว่านี้ “ขอบคุณมากนะครับคุณเกตุ ถ้าคุณจำอะไรได้เพิ่มเติม บอกผมได้ทันทีนะครับ”

หลังจากนั้น สิงขรและคมกฤชกลับไปยังที่เกิดเหตุ พวกเขาตรวจสอบบริเวณโดยรอบอย่างละเอียดอีกครั้ง พบร่องรอยล้อรถที่ไม่คุ้นเคยนัก บ่งชี้ว่าอาจมีรถยนต์อีกคันเข้ามาในบริเวณนั้นในช่วงกลางดึก

“รถอีกคัน?” คมกฤชขมวดคิ้วสงสัย “อาจจะเป็นรถของฆาตกร?”

“เป็นไปได้” สิงขรตอบสั้นๆ

“เราต้องตรวจสอบกล้องวงจรปิดในบริเวณนี้” ขณะที่สิงขรกำลังสั่งการให้ทีมงาน เจนจิราก็เดินทางมาถึงที่เกิดเหตุ สีหน้าของเธอตกตะลึงเมื่อทราบว่าไฮโซหนุ่มผู้มีข่าวดีเรื่องงานวิวาห์กลับกลายเป็นศพไร้หัวใจ

“ไม่น่าเลย...” เจนจิราอุทานเสียงแผ่วเบา

“คุณรู้จักผู้ตายดีแค่ไหน?” สิงขรถาม

“ค่ะ คุณนนท์... เขาเป็นแฟนของเพื่อนสนิทฉัน ที่กำลังจะแต่งงานพรุ่งนี้แล้วด้วยซ้ำ” เจนจิราตอบด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย สิงขรมองเธออย่างใคร่ครวญ

“งั้นคุณพอจะให้ข้อมูลอะไรเกี่ยวกับเขาได้บ้างไหมครับ?”

“จริงๆ แล้วชานนท์... เขากำลังจะแต่งงานในวันพรุ่งนี้” เจนจิราเล่า “แต่เมื่อไม่นานมานี้ เขาดูเหมือนจะสนใจผู้หญิงคนหนึ่งมาก... ผู้หญิงที่ชื่อสุริยาวดี อธิสร” คำพูดของเจนจิราตอกย้ำความสงสัยในใจของสิงขรอย่างจัง สุริยาวดี... เธอเข้ามาพัวพันกับความตายนี้อีกแล้ว!

“คุณรู้รายละเอียดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับคุณสุริยาวดีไหมครับ?” สิงขรถามอย่างตรงประเด็น

“ฉันไม่แน่ใจนัก แต่ชานนท์เคยเล่าให้ฟังว่าเขาประทับใจเธอมาก... มากจนผิดสังเกต” เจนจิราตอบ

“คม!!! สงสัยต้องกลับไปสืบสวนที่คฤหาสน์เทวาลัยอีกครั้ง” สิงขรตัดสินใจทันที

“มึงคงคิดว่าสุริยาวดีอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้สินะ?” คมกฤชถาม

“กูยังไม่แน่ใจ... แต่มันอดสงสัยไม่ได้ ทุกอย่างมันชี้ไปที่เธอ” สิงขรตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

เมื่อสิงขรและคมกฤชมาส่งเกตุศิรินทร์ที่หน้าคฤหาสน์เทวาลัย เธอยังคงอยู่ในอาการโศกเศร้า

“คุณตำรวจ... มีอะไรเพิ่มเติมหรือคะ?” เธอถามเสียงแผ่ว

“ผมแค่อยากจะสอบถามข้อมูลบางอย่างเพิ่มเติมเกี่ยวกับคุณสุริยาวดี” สิงขรตอบ เกตุศิรินทร์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ

“คุณผู้หญิงยังไม่กลับมาหรอกค่ะ”

“คุณสุริยาวดีไปไหนครับ?” สิงขรถาม

“ฉันไม่ทราบค่ะ เธอไม่เคยบอก” เกตุศิรินทร์ตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“งั้นคุณพอจะเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างคุณสุริยาวดีกับคุณชานนท์ให้ผมสองคนฟังได้ไหมครับ?” สิงขรถามอย่างตรงไปตรงมา เกตุศิรินทร์มองหน้าสิงขรด้วยแววตาที่สับสนและเศร้าสร้อย

“ฉัน... ฉันไม่แน่ใจว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กันลึกซึ้งแค่ไหน แต่ช่วงหลังๆ มานี้ คุณชานนท์มาที่นี่บ่อยมาก... และดูเหมือนเขาจะสนใจคุณสุริยาวดีเป็นพิเศษค่ะ” คำพูดของเกตุศิรินทร์ยืนยันสิ่งที่เจนจิราบอก สิงขรรู้สึกว่าพวกเขากำลังเข้าใกล้ความจริงมากขึ้นทุกที แต่ในขณะเดียวกัน... เงาของอันตรายก็ดูเหมือนจะคืบคลานเข้ามาใกล้พวกเขามากขึ้นด้วยเช่นกัน...