ตรวนรักรอยราคี บทที่2.หน้าที่ใหม่ทำเอาหัวใจว้าวุ่น 1/4

ก็พ่อคุณหล่อล่ำ แฮนซั่ม น่าขยำขยี้ แถมท้ายด้วยทรัพย์สมบัติมหาศาล ที่ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายตลอดชีวิตยังไม่วันหมด เงินทองงอกเงย คอยเติมเต็ม หากกรุสมบัติจะพร่องไปบ้าง ไม่ว่าจะเป็นที่ดินเปล่ากลางกรุง มูลค่ามหาศาล หรือยังเป็นหุ้นบริษัทชั้นนำที่เก็บกินรายได้ประจำปี อาคารที่ให้เช้าเก็บกินค่าเช่าแบบไม่มีวันหมด เมื่อผู้หลักผู้ใหญ่มองการณ์ไกล สั่งสมไว้ให้ลูกหลาน แม้จะถูกผลาญไปบ้าง มันก็จะงอกเงยขึ้นมาใหม่...จากอสังหาริมทรัพย์ทั้งหมดที่มีในครอบครอง

“หน้าที่ดูแลย่า ก็ปล่อยให้แม่แย้มเขาทำคนเดียว...แม่อรก็คอยไปอำนวยความสะดวกให้ชายช้างเขา กว่าจะปรับตัวได้คงอีกนาน พ่อคนนั้นเขาหัวนอก คงไม่ค่อยพอใจของโบราณเท่าไรหรอก...คอยดูสิ วังภิรมย์สุขคงโกลาหลก็งานนี้ล่ะ” หม่อมผู้เฒ่าทอดเสียงอ่อน ทำเป็นบ่นว่าคุณชายหลานรักไปอย่างนั้นแหละ ใครๆ ทั้งเมืองกรุงก็รู้ทั่วทุกหัวระแหง ว่าท่านผู้สูงศักดิ์รักและเมตตาคุณชายคชวงค์ ปานแก้วตาดวงใจ...มีหรือหากหลานชายคนโปรดร้องขอ...ท่านจะไม่รีบจัดสรรให้ เมื่อเขาเป็นดั่งหัวใจและชีวิตที่เหลืออยู่ของนาง

“ไม่เป็นไรค่ะ นมแย้มอายุเยอะแล้ว ให้อรช่วยอีกแรงเถอะค่ะ กว่าคุณชายจะตื่นนอน...อรคงดูและหม่อมย่าอุ่นเรือนเรียบร้อยแล้วแหละค่ะ”

“ตามใจ... ย่าไม่ได้ทำให้แม่อรมีงานหนักขึ้นนะ ไหนจะดูและย่า ไหนจะดูแลชายช้าง...แล้วยังจะโรงเรียนอีก”

“ไม่หนักเลยค่ะ ...อรเต็มใจ...” เธอรับคำเสียงหนักแน่น พร้อมจะทำทุกอย่างให้หม่อมอุ่นเรือนมีความสุข แถมหน้าที่รับผิดชอบ ยังได้ใกล้ชิดกับคนที่ไม่กล้าอาจเอื้อม แค่ได้มองเห็นเขาใกล้ๆ ได้ทำบางสิ่งบางอย่างให้ ถึงเขาจะไม่ชอบใจ แต่เธอจะอดทน ทำอย่างสุดความสามารถ...

เสียงนกร้องจุ๊บจิ๊บเหนือยอดไม้ อากาศยามเช้าเย็นสบาย และเมื่อแสงทองโผล่พ้นขอบฟ้า ไอระเหยของน้ำค้างที่ประพรมยอดหญ้า ยิ่งทำให้อุณหภูมิรอบตัวเย็นขึ้น ลอออรยกมือปาดเหงื่อเหนือหน้าผากโหนกนูน เธอเดินขึ้นเดินลง ระหว่างห้องครัวกับห้องนอนของคุณชายคชวงค์ หลายครั้งแล้ว ปัญหาก็คือกาแฟแก้วเดียวยามเช้า ที่ไม่ว่าจะพยายามชงออกมาในรูปแบบไหน คุณชายผู้สูงศักดิ์คนนั้นก็ยังไม่พอใจเสียที!!

“กาแฟค่ะคุณชาย” เธอวางถาดบรรจุโถกาแฟและเครื่องปรุง ไว้บนโต๊ะเตี้ยๆ ข้างโต๊ะเหล็กสีขาวมุขชิดระเบียงห้องนอนของราชนิกุลหนุ่ม

“ขี้เกียจ!! กาแฟแก้วเดียว เธอยังไม่รู้ใจฉันเลย...ลอออร...แล้วอย่างนี้เธอจะมาเป็นคนดูแลฉันได้อย่างนั้นเหรอ เอาเวลาไปประจบหม่อมย่าไม่ดีกว่าหรือไงหะ? ท่านอาจจะเมตตาแบ่งเศษเงินให้เธอบ้างก็ได้” ชายหนุ่มพูดเสียงเย็น เขาปรายตามองร่างระหงของลอออร เธอใส่ชุดคลุมปิดทับชุดนอนด้านใน และมันทำให้เขาหงุดหงิด ก็หล่อนเดินไปเดินมาทั่วบ้าน ใครต่อใครมองเห็นกันหมด เป็นผู้หญิงเสียเปล่า... ไม่รู้จักระวังตัว และเพราะความฉุนเฉียว เขาจึงระเบิดอารมณ์ใส่หล่อน

“น้ำเย็น1แก้วหัวเตียงตอน20:00 นาฬิกาทุกวัน!! กาแฟของฉัน กาแฟ2 น้ำตาล2 นอกนั้นไม่ใส่ จำไว้ให้ขึ้นใจล่ะ” ชายหนุ่มพูดเสียงเขียว เขาผุดลุกขึ้นยืน เดินไปท้าวมือตรงขอบระเบียง มองอาณาเขตกว้างใหญ่ของวังภิรมย์สุข ปล่อยให้ยัยเด็กก้นครัว จัดการชงกาแฟให้เงียบๆ

กลิ่นกาแฟหอมๆ โชยกรุ่น...ชายหนุ่มจึงหมุนตัวกลับมา เขาลากเก้าอี้เหล็กมาชิดริมระเบียง และทรุดตัวลงนั่ง ตวัดปลายเท้าขึ้นพาดบนหน้าขา...และพยักใบหน้าเรียกลอออร เมื่อเธอถอยหลังไปยืนกุมมืออยู่ห่างๆ

“ยกมาสิ ให้ฉันเดินไปหยิบเองหรือไง อะไร!! งานง่ายๆ แค่นี้ก็ต้องให้บอก” เสียงตวัดขุ่นๆ จนลอออรสะดุ้ง เธอค่อยๆ เดินไปยกแก้วกาแฟและเดินไปส่งให้ชายหนุ่ม

คุณชายคชวงค์รับไปโดยไม่พูด เขากวาดตามองใบหน้ามันวับของลอออรนิ่งๆ นี่เธอรีบลุกมาจากที่นอนโดยยังไม่ทำความสะอาดร่างกาย คงตื่นสายจนชิน... แต่กลับต้องมาคอยดูแลเขายามเช้าตรู่ ชั่งสบายจริงๆ แม่คุณ