4

4

สิบห้านาทีต่อมา...

“เรียบร้อยแล้วค่ะท่าน” เมดสาวเดินออกจากห้องน้ำ พร้อมกับบอกเสียงดัง แต่ก็ไร้เสียงตอบรับ จึงรีบเดินออกมาดูที่ด้านนอก ก็เห็นอีกฝ่ายกำลังคุยสายอยู่

“ครับ! ทราบครับแด๊ด! สวัสดีครับ!” เลโอนาดท์รีบวางสายหลังจากที่ได้ยินเสียงของสาวเจ้าเดินเข้ามาใกล้ๆ

“ขอโทษค่ะที่เสียมารยาท ดิฉันเตรียมน้ำอุ่นให้เรียบร้อยแล้วขอตัวไปทำงานต่อก่อนนะคะ” มะลิฉัตรเบี่ยงตัวจะเดินหนี

“เดี๋ยวสิ!” เลโอนาดท์รีบคว้าแขนบางเอาไว้มั่น

“มีอะไรคะ?” เมดสาวพยายามสะบัดมือออกจากการจับกุม แต่ก็ไม่เป็นผล

“เธอต้องไปอาบน้ำให้ฉัน ทำอาหารให้ฉันทาน แล้วก็อยู่ดูแลฉันที่นี่ตลอด 24 ชั่วโมง เมื่อกี้ธาริณีไม่ได้บอกเธอเหรอ?” เลโอนาดท์เลิกคิ้วถาม

“ไม่ได้บอกค่ะ”

“โอเค! งั้นฉันบอกแทนเลยแล้วกัน!”

“นี่คุณ! ตัวโตอย่างกับคิงคองขนาดนี้ยังให้คนอื่นอาบน้ำให้อีกงั้นเหรอ?” มะลิฉัตรเริ่มจะไม่โอเคกับความเรื่องมากของอีกฝ่าย

“คิงคองน่ะตัวใหญ่กว่าฉัน แต่บางอย่างของฉันใหญ่กว่าคิงคองแน่นอน!” ชายหนุ่มบอกพลางส่งยิ้มปให้อย่างสื่อความหมาย

“อย่ามาทะลึ่ง! ฉันไม่อยากรู้ แล้วก็จะไม่ทำด้วย!” มะลิฉัตรหน้าตึงขึ้นมาทันใดที่อีกฝ่ายพูดจาสองแง่สองง่าม

“เธออาบน้ำให้ตัวเองยังไง... ก็อาบให้ฉันแบบนั้นแหละ งานง่ายๆ แค่นี้อย่ามาทำเรื่องมากน่า!” เลโอนาดท์ต่อว่าที่โดนขัดใจ

“แต่ฉันไม่ทำเด็ดขาด!” เธอยืนยันเสียงแข็ง

“โอเค! วันนี้ฉันจะสอนก่อน วันต่อๆ ไปเธอค่อยอาบให้ฉันแล้วกัน” เขาบอกจบก็ดึงแขนของสาวเจ้าให้ออกเดินตาม

“เดี๋ยว! นี่คุณพูดภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง ฉันบอกว่าไม่ทำยังไงล่ะ” มะลิฉัตรเริ่มจะทนไม่ไหว เพราะอีกฝ่ายทั้งมึนทั้งหน้าด้านสุดๆ แถมยังลากเธอเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ยอมฟังเสียงคัดค้านแต่อย่างใด

“เธอนั่นแหละที่พูดไม่รู้เรื่อง! อยากให้ฉันใช้ภาษากายสื่อสารแทนไหมล่ะ บางทีมันอาจจะทำให้เธอเข้าใจอะไรๆ ง่ายขึ้น!”

“ไม่มีทางเด็ดขาด อ๊ะ! ปล่อยนะไอ้คนบ้า” มะลิฉัตรกรีดร้องเสียงหลงเพราะถูกคนปากว่ามือถึงรวบตัวแล้วอุ้มลอยขึ้น

“เธอมีปัญหากับการสื่อสารนะรู้ตัวไหม?” เลโอนาดท์เอ่ยก่อนจะอุ้มสาวเจ้าเดินตรงไปยังอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่

“ปล่อยเดี๋ยวนี้! ไม่งั้นคุณเจ็บตัวแน่ๆ” มะลิฉัตรโกรธจนหน้าแดงก่ำที่ถูกลวนลาม ‘หึ! เจ้าของโรงแรมก็เจ้าของโรงแรมเถอะวะ ตายเป็นตาย!’ หญิงสาวเตรียมท่าพร้อมจะสู้

“หึ! เธอจะทำอะไรฉันเหรอ” เลโอนาดท์ยิ้มยั่วอย่างนึกสนุก

“ก็จะทำแบบนี้ไง” เธอบอกพร้อมกับฝังฟันซี่เล็กๆ ลงที่ต้นคอของอีกฝ่ายอย่างไม่รอช้า

“อ๊ากกกกกก” เลโอนาดท์ร้องลั่น เจ็บจนเนื้อเต้น แต่ก็ยังอุ้มสาวเจ้าเอาไว้ไม่ยอมปล่อย

เมดสาวถอนฟันซี่เล็กออกจากต้นคอหนา มองดูสิงโตหนุ่มแหกปากร้องคำรามอย่างสะใจ “ฉันเตือนคุณแล้วนะ”

“หึ! กลัวตายละ” เลโอนาดท์กะพริบตาไล่หยดน้ำที่ปริ่มๆ ดวงตา ก่อนจะอุ้มสาวเจ้าเดินตรงไปยังอ่างอาบน้ำอย่างรวดเร็ว

“ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ! นี่คุณอยากเจ็บตัวอีกใช่ไหม?” เธอเริ่มกลัวขึ้นมานิดๆ หลังจากที่เห็นอีกฝ่ายทำสีหน้าขึงขัง

“เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่กล้าฝากรอยเอาไว้บนตัวฉัน พระเจ้า! ฉันจะทำยังไงกับเธอดี มะลิ!” ชายหนุ่มถามเสียงลอดไรฟัน

“กะ... ก็ปล่อยฉันไง” มะลิฉัตรหลบสายตาคมกล้าด้วยหัวใจสั่นๆ ‘พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วยเถอะ’

ตู้ม!!

“กรี๊ดดดด” เมดสาวกรีดร้องเสียงดังอย่างตกใจ เมื่ออีกฝ่ายโยนเธอลงในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่

“เธอบอกเองนะว่าให้ปล่อย!” เลโอนาดท์โยนเสื้อคลุมออกแล้วตามสาวเจ้าลงไปในอ่างอย่างรวดเร็ว

“กรี๊ดดดดด” มะลิฉัตรกรีดร้องหลังจากที่เห็นขีปนาวุธขนาดเขื่องของอีกฝ่ายเข้าเต็มๆ ตาแบบไม่มีการเซ็นเซอร์ใดๆ

“หึ! ชอบใช่ไหมล่ะ?” ชายหนุ่มถามพร้อมกับขยิบตาให้

“อ๊ายยย ไอ้โรคจิต!” เธอรีบหันหลังให้คนหน้าไม่อายทันที

‘แม่เจ้า! อะไรจะใหญ่ยักษ์ขนาดนี้’ มะลิฉัตรหน้าแดงก่ำ ทั้งอาย ทั้งโกรธ และสั่นเหมือนเจ้าเข้าทรงขึ้นมาทันทีทันใด

“ใช่! จิตฉันกำลังหงุดเงี้ยวอยู่น่ะ เธอรู้ได้ไง?”

‘พระเจ้า ชักสนุกแล้วสิ!’ เลโอนาดท์ขยับเข้าไปใกล้คนที่ยืนสั่นหันหลังให้ตนอย่างชอบใจ

“จะ... จิต-หงุด-เงี้ยว” เมดสาวทวนคำอย่างงงๆ

“ใช่! ลองผวนคำดูสิ!” เขากระซิบข้างๆ ใบหูของสาวเจ้า

“กรี๊ดดดด ไอ้บ้ากาม” คนที่เพิ่งถึงบางอ้อกรีดร้องอย่างสติแตก คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะหื่นได้แม้กระทั่งกับ พนักงานที่ตัวเล็กๆ อย่างเธอ

“ฮ่าๆๆ โอเค! เอาเป็นว่าฉันยอมรับแล้วกัน!” ชายหนุ่มเอ่ยขณะจ้องมองหน้าอก 37 คัพซีผ่านเสื้อสีขาวที่แนบเนื้อ ด้วยความรู้สึกบางอย่างที่เริ่มก่อตัวขึ้น ‘ยัยนี่ตัวเล็กนิดเดียว แต่หน้าอกใหญ่เป็นบ้า!’

“ไม่นะ! อ๊ะ... นี่คุณจะทำอะไร” เมดสาวตกใจ เมื่อมือหนาๆ รวบเอวของเธอเข้ากกกอดจากด้านหลัง

“อาบน้ำกับเธอไง เบบี้!” สิงโตหนุ่มบอกพลางเลิกคิ้วขึ้นอย่างฉงนในใจ ‘เอวเล็กขนาดนี้ ถ้าจับกระแทกแรงๆ จะแหลกคามือไหมนะ?’

“ไม่! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” หญิงสาวดิ้นพล่าน

“อยู่นิ่งๆ สิ!” เลโอนาดท์เอ่ยเสียงดุ ขณะพยายามดึงเสื้อของหญิงสาวออกอย่างรู้สึกรำคาญสายตา

“ห้ามถอดเสื้อฉันออกนะ”

แควก!

“กรี๊ดดดดด” มะลิฉัตรกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง เมื่อคนหื่นจับตัวเธอให้หันมาเผชิญหน้า แล้วดึงเสื้อฉีกขาดออกจากตัว จนเหลือเพียงบราลายลูกไม้สีฟ้าอ่อนๆ ที่โอบอุ้มหน้าอกเอาไว้เท่านั้น

“ก็เธอบอกว่าไม่ให้ถอด ฉันก็ไม่ได้ถอดนี่! ฉีกเอาง่ายกว่าเยอะเลย หึๆ” คนที่เอาแต่จ้องดอกไม้งาม บอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

มะลิฉัตรน้ำตาคลอขึ้นมาทันทีทันใด ตวัดฝ่ามือลงที่ใบหน้าหนาอย่างเต็มๆ แรง ด้วยความรู้สึกเจ็บปวด หลังจากที่ถูกอีกฝ่ายลวนลามและเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเธอ

เพียะ!

“พระเจ้า! นี่เธอกล้าตบหน้าฉันเหรอ” เลโอนาดท์หันกลับมามองด้วยสายตาเดือดดาล ‘ให้ตาย! ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน กล้าลองดีขนาดนี้มาก่อน!’ คนที่โกรธจนหน้าแดงก่ำ คว้าร่างบางเข้ามาบดขยี้ริมฝีปากอย่างต้องการจะสั่งสอน

“อ๊ะ... อื้อ” มะลิฉัตรดิ้นและทุบหน้าอกกว้าง ขณะที่มือไม้ ของอีกฝ่ายนั้น กำลังลูบไล้ไปทั่วส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างถือดี!

“อืม...” ชายหนุ่มครางในลำคออย่างถูกใจกับความหวานของริมฝีปากบาง ก่อนจะสะดุดกับน้ำอุ่นๆ ที่ไหลล้นออกจากหางตาของสาวเจ้า จึงตัดใจถอนจูบออกอย่างแสนเสียดาย

“ฮึก! ฮือๆๆๆ” เธอปล่อยโฮออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

“พระเจ้า!”

คนที่อารมณ์กำลังเตลิดจนแทบจะลุกเป็นไฟ จำต้องหยุดชะงักการกระทำทั้งหมด เพราะสาวตรงหน้ากำลังร้องไห้จนตัวสั่น

“ฮึก! ได้โปรด... อย่าทำมะลิเลยค่ะ ฮือๆๆ” เธอรีบยกมือไม้ขึ้นไหว้อย่างหวาดกลัว

“ให้ตายสิ!” เลโอนาดท์สบถเสียงดังอย่างหงุดหงิด ก่อนจะดัน สาวเจ้าให้หันกลับไป แล้วสวมกอดเธอจากด้านหลังแทน

“ฮือๆๆ ได้โปรด...” เมดสาวสะอื้นไห้ น้ำตานองหน้า

“โอเค! หยุดร้องไห้ก่อน แล้วเรามาคุยกัน” เขาเอ่ยก่อนจะเอาคางวางลงที่ไหล่เล็กของเธอ พร้อมกับโก่งตัวให้ช่วงล่างที่แข็งจนปวดออกห่างแผ่นหลังบางอย่างห้ามใจ

“ฮึก! มะลิแค่มาทำงาน มะ... ไม่ใช่ผู้หญิง...” มะลิฉัตรพยายามอธิบายให้อีกฝ่ายเข้าใจ เพราะอย่างน้อยเขาก็ยังยอมหยุดและฟังเธอ

‘พระเจ้า! ปวดอะไรอย่างนี้วะ’ คนที่กำลังต่อสู้กับความต้องการของร่างกาย กัดฟันเอ่ยด้วยน้ำเสียงเข้มๆ

“ฉันรู้! ฉันขอโทษ ฉันก็แค่หงุดหงิดที่เธอดื้อ”

“แต่เมื่อกี้คุณทำท่าทางเหมือนกับจะข่มขืนฉัน ฮือๆๆ”

“ฉันแค่อยากให้เธอถูหลังแล้วก็สระผมให้เท่านั้น! ไม่ได้จะ...” คนปากไม่ตรงกับใจรีบแก้ตัว

“ไม่จริง! เมื่อกี้คุณจะข่มขืนฉัน”

“โอเค! ใช่ก็ได้ แต่ตอนนี้ฉันไม่ทำแล้ว” คนหื่นกลอกตาก่อนจะเอ่ยรับอย่างแกนๆ

“ฉันจะเชื่อคุณได้ไหม?” มะลิฉัตรหยุดร้องไห้ แล้วเอ่ยขอคำมั่น

“ได้! ถ้าเธอรับปากว่าจะอาบน้ำและสระผมให้ฉัน ฉันก็รับปากว่าจะไม่ล่วงเกินเธอ!” เลโอนาดท์เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง

‘หึ! ขุดหลุมฝังตัวเองเข้าไปลีโอ’

เมดสาวยกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้งอีกครั้ง ก่อนจะบอกอีกฝ่ายที่เอาคางมาเกยไหล่เธอราวกับเป็นคนที่สนิทชิดเชื้อกันมานาน ทั้งๆ ที่เพิ่งเจอกันได้ไม่ถึงชั่วโมง! “ฮึก... โอเค! งั้นคุณก็หันหลังไปสิ”

“สระผมก่อนนะ” ชายหนุ่มอมยิ้มเมื่อสาวเจ้ายอมว่าง่าย

“ค่ะ” มะลิฉัตรตอบรับอย่างมึนๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องยอมทำตามที่อีกฝ่ายขอ ทั้งๆ ที่สถานการณ์ก่อนหน้ามันเกือบจะทำให้เธอสติแตกไปแล้ว

ฟองสบู่ที่ค่อนข้างเยอะ ทำให้บดบังขีปนาวุธขนาดเขื่องที่กำลังพร้อมรบเอาไว้ได้ เลโอนาดท์รีบจัดระเบียบช่วงล่างให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนจะหันไปบอกเมดสาว

“หันมาได้”

“เอ่อ... มะลิขอไปใส่เสื้อก่อนได้ไหมคะ” คนที่เหลือแต่บราและกระโปรงตัวเดียวบอกอย่างรู้สึกอาย กลัวว่าอีกฝ่ายจะเจ้าเล่ห์แอบหันมามองหน้าอกของเธอ

“ไม่ต้อง! ฉันนั่งเครื่องมานาน ฉันอยากอาบน้ำ ทานข้าว แล้วก็นอนพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้เช้าต้องเข้าประชุมใหญ่ และถ้าเธอยังประวิงเวลาออกไปเรื่อยๆ บางทีฉันอาจจะเปลี่ยนใจแล้วทำเหมือนเมื่อกี้กับเธออีก!และครั้งนี้มันคงจะหยุดไม่ได้ เข้าใจใช่ไหม?” เลโอนาดท์เอ่ยเตือนคนที่ทำท่าจะยึกยัก ขณะเดียวกันก็แอบท้วงตัวเองในใจอย่างหงุดหงิด

‘นี่เราต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่อยากให้ยัยนี่อาบน้ำและสระผมให้’

“ขะ... เข้าใจแล้วค่ะ” มะลิฉัตรตอบก่อนจะค่อยๆ หันกลับ ก็เห็นแผ่นหลังกว้างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามหนั่นแน่นของอีกฝ่ายชัดๆ

‘พระเจ้า! คนหรือยักษ์เนี่ย’

“รีบลงมือเร็วๆ สิ! เดี๋ยวเธอยังต้องทำอาหารให้ฉันทานอีก” คนที่เพิ่งจะข่มอารมณ์หื่นให้สงบ ต่อว่าด้วยน้ำเสียงเป็นการเป็นงาน

“ค่ะท่าน” มะลิฉัตรเอ่ยรับเบาๆ อย่างทำใจ

“หึ! เรียกท่านได้แล้วเหรอ?” เลโอนาดท์ยิ้มกริ่มอย่างชอบใจที่ได้ยินน้ำเสียงน่ารักๆ ดังขึ้นใกล้ๆ หู

หญิงสาวไม่ตอบ! แต่หันไปจับฝักบัวที่อยู่ใกล้ๆ มาปรับ แล้วไล่น้ำลงไปตามเส้นผมสีน้ำตาลเข้มที่ยาวเกือบครึ่งหลังอย่างเบามือ จากนั้นก็หยิบขวดแชมพูมาบีบลงที่กลางศีรษะของอีกฝ่าย ก่อนจะลงมือสระผมให้คนเรื่องมาก

“อื้อ... สบายจัง น้ำหนักมือกำลังดี อย่างกับช่างมืออาชีพแน่ะ” คนที่หลับตาพริ้มเอ่ยชม

“มะลิเคยเป็นลูกมือช่างที่ร้านเสริมสวยมาก่อนค่ะ” สาวเจ้าเอ่ยขณะที่ไล่นิ้วนวดลงมาตามแนวไรผมข้างๆ ขมับจนถึงต้นคอ

“ว้าว! เธออายุเท่าไหร่เนี่ย” เลโอนาดท์เอ่ยถามอย่างทึ่งๆ

“21 ค่ะท่าน”

“ฉันนึกว่า 17-18 นะนี่ แล้วเรียนจบหรือยัง?”

“จบแล้วค่ะ แต่บางครั้งก็ต้องไปช่วยงานอาจารย์ค่ะ”

“งานอะไร? แล้วอาจารย์ผู้หญิงหรือผู้ชาย” เลโอนาดท์ที่กำลังอารมณ์ดี เริ่มหน้าตึงขึ้นมานิดๆ อย่างไม่มีสาเหตุ

“คืออาจารย์เขาจ้างให้ช่วยวิเคราะห์รายงานของนักศึกษาน่ะค่ะ” มะลิฉัตรตอบ ก่อนจะหันไปจับฝักบัวมาฉีดล้างแชมพูออก

“อาจารย์ผู้หญิงหรือผู้ชาย” เขาถามต่อด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“ผู้ชายค่ะ อ๊ะ... อย่าหันมาสิ มะลิโป๊อยู่นะ” เมดสาวร้องอย่างตกใจ ที่อยู่ๆ อีกฝ่ายก็ทำท่าจะเอี้ยวตัวหันกลับมาหาเธอ

“โทษที! ฉันลืมไป เอ่อ... แล้วเธอต้องไปช่วยงานวันไหนบ้างล่ะ” คนที่ลืมตัวถามด้วยใบหน้าแดงก่ำ อาการผ่อนคลายหายไป เหลือแต่อาการอยากฆ่าคนตายเข้ามาแทนที่

“ก็แล้วแต่อาจารย์จะบอกค่ะ” สาวเจ้าตอบอย่างมึนๆ ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายจะถามอะไรนักหนา

“ไปตั้งแต่กี่โมง?”

“ตั้งแต่เช้าเลยค่ะ”

“กลับกี่โมง?”

“สี่ทุ่มค่ะ อาจารย์มาส่ง มะ... มีอะไรหรือคะ?” มะลิฉัตรถามกลับอย่างสงสัย หลังจากที่เอาแต่ตอบคำถามของอีกฝ่ายมาได้สักพัก!

“ไม่มีอะไร ก็แค่ถามดู” คนที่เพิ่งรู้จักกันเพียงชั่วโมงกว่าๆ ทำน้ำเสียงนอยด์ๆ ราวกับคนรักที่กำลังงอน