ข้อเสนอ Ep.9

Ep.9

ณ ร้านอาหารญี่ปุ่นของเฟิร์ส

"นายกินอาหารแบบนี้ด้วยเหรอ?" ไอรินถามขึ้นหลังจากเดินตามวินเข้ามาในร้านอาหารญี่ปุ่นที่เธอกับพินต้าเคยมากินด้วยกันถึง 2 ครั้ง จึงค่อนข้างที่จะรู้จักที่นี่อยู่บ้าง

"ร้านเพื่อนฉันน่ะ คนที่พาไปเอารถ"

"อ่อ..." ดวงตาคู่สวยมองชายหนุ่มที่เดินนำหน้าไปสองสามก้าว ท่าทางวินจะอยู่ในแวดวงคนรวย คงคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด แต่ทำไมถึงไปเปิดร้านสักอยู่ในที่แบบนั้น ทั้งๆ ที่เขาสามารถทำธุรกิจดีๆ กว่านั้นได้

ไอรินยืนอยู่ห่างๆ มองวินที่กำลังคุยอยู่กับผู้จัดการร้าน อ่อ เธอพอจะรู้อยู่บ้างว่าผู้จัดการร้านคือคนไหนแม้จะเคยมาแค่ 2 ครั้งก็เถอะ ไม่นานชายหนุ่มก็เดินกลับมาหาเธอ

"ไปเถอะ"

หญิงสาวเดินตามร่างสูงไปจนถึงหน้าห้องห้องหนึ่ง เด็กเสิร์ฟหนุ่มที่เดินตามมาด้วยรีบมาเลื่อนเปิดประตูให้ ทำให้ไอรินรู้ว่ามันคือห้องทานอาหารส่วนตัว เพราะตอนที่เธอมากับพินต้า พวกเธอก็นั่งแค่โต๊ะด้านนอกธรรมดา ไม่ได้มีความลับหรือโลกส่วนตัวสูงจนต้องนั่งในห้องแบบนี้

หลังจากสั่งอาหารไป ดวงตาคู่สวยของไอรินก็นั่งมองบรรยากาศรอบๆ ห้อง มีน้ำตกจำลองเล็กๆ และมีปลาสวยๆ อยู่ในนั้นมากมาย เธอกำลังนั่งพับเพียบมองพวกมันแหวกว่ายด้วยความเพลิดเพลิน จนลืมไปเสียสนิทเลยว่ามีเรื่องต้องคุยกับชายหนุ่มตรงหน้า

"แฮ่ม!"

"..." เสียงกะแอมของวินที่จงใจเรียกร้องความสนใจทำให้ไอรินรู้สึกตัว แต่หญิงสาวไม่ได้ขวัญอ่อนจนสะดุ้งแต่อย่างใด ดวงตาคู่สวยที่มีขนตายาวเป็นแพงอนงามทำเพียงแค่ตวัดไปมองชายหนุ่มตรงหน้าก็เท่านั้น

"พร้อมฟังข้อเสนอของฉันหรือยัง หรือจะกินอะไรก่อน?"

"พูดมาเลย มันเสียเวลา"

"ก็ได้ อืมม...เธอไม่ต้องจ่ายค่าซ่อมเป็นเงินสดให้ฉันหรอก"

"หมายความว่าไง?" คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ เงินตั้งสี่แสน ทำไมเขาถึงพูดแบบนั้น

"ก็....จ่ายเป็นอย่างอื่นแทนไง"

"...." ไอรินจ้องใบหน้าหล่อเจ้าเล่ห์ที่เบือนหน้าไปทางอื่นหลบสายตาอย่างมีนัยแฝง อย่างอื่นที่หมอนั่นพูดคืออะไร เธอมีของมีค่าที่มีราคาเทียบสี่แสนด้วยอย่างนั้นเหรอ

"ว่าไง จะตกลงไหม?"

"นายพูดให้เคลียร์ดีกว่า ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่นายจะสื่อ" ไอรินตอบกลับด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง เขาพูดจากำกวมแบบนี้ใครจะเข้าใจถ้าไม่พูดออกมาตรงๆ เธอเองก็ไม่ชอบอ้อมค้อมด้วย ต้องการอะไรหรือคิดยังไง ส่วนใหญ่ก็จะพูดโพล่งๆ ออกไปเลย

"ก็พูดกันตามตรงนะ เรามาเป็นเพื่อน....สนิทกันดีกว่า เวลาฉันหรือเธอต้องการอยากจา....มีความสุขทางกายก็สามารถเรียกร้องจากอีกฝ่ายได้ แฟร์ๆ เคไหม?" วินยักไหล่ให้อย่างไม่ยี่หระในคำสุดท้าย แต่ในใจแอบกลัวจะถูกด่า

"...." ยอมรับว่ารู้สึกตกใจไม่น้อยที่ได้ยินวินพูดตรงๆ ออกมาแบบนั้น ไอรินรู้ความหมายดีว่ามันคืออะไร เข้าใจชัดเจนจนไม่ต้องถามหาความหมายต่อ ถามว่าตัวเธอเองเป็นคนชอบเรื่องเซ็กส์ไหม ตอบตามตรงว่าค่อนข้างที่จะชอบ เพราะเธอก็มีอะไรกับไนน์อยู่บ่อยๆ ถึงไนน์จะไม่ได้เรื่องเรื่องอย่างว่าเท่าไหร่ แต่โชคดีที่เธอเองก็พอจะช่วยได้อยู่บ้าง และถึงเธอจะชอบมีเซ็กส์ ก็ไม่ได้เที่ยวไปเอากับใครมั่วๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอเองก็มีแค่ไนน์ จนกระทั่งเลิกรากัน จึงมาเสียตัวให้ชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ

"นายมีอะไรกับผู้หญิงไปทั่วหรือเปล่า?"

"..." คำถามของไอรินทำให้วินต้องหันไปมองหน้าเธอตรงๆ แววตาจริงจังคู่นั้นทำให้เขากล้าที่จะสบตากับเธออย่างเป็นงานเป็นการ ตอนแรกที่หลบตาไปเพราะกลัวจะถูกคุณหมอสาวชี้หน้าด่าว่าเขาเป็นไอ้พวกโรคจิตบ้ากาม

"ก่อนหน้านี้ก็....ก็มีบ้าง แต่ถ้าเธอตกลงฉันสัญญาว่าจะไม่มั่วกับคนอื่น"

"นายจะทำได้เหรอ จะเรียกฉันไปกินซ้ำๆ โดยไม่แตะผู้หญิงคนอื่นได้จริงๆ น่ะเหรอ?" ที่ต้องถามแบบนี้เพราะไอรินไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร หากเขาทำไม่ได้ เธอก็จะไม่พิจารณาข้อเสนอของเขา

"ฉันทำได้แน่ ฉันไม่ไปมั่วกับคนอื่น เธอเองก็มาคั่วได้แค่กับฉันคนเดียวเท่านั้นเหมือนกันคุณหมอไอริน"

"...." ไอรินลอบสังเกตใบหน้าหล่อที่ดูจริงจังเสียจนเธอไม่กล้าที่จะถามย้ำต่อ ถ้าเธอจะตกลงมีความสัมพันธ์ทางกายกับเขามันจะผิดไหม เธอโสดแล้ว และที่สำคัญ...ให้คิดแค่ว่าเป็นการคลายเครียดหรือผ่อนคลายมันก็คงจะเข้าท่า

"ว่าไง ฉันตกลงทำตามที่เธอขอ แล้วเธอล่ะ?"

เมื่อเห็นมุมปากหนายกยิ้มท้าทายมา ไอรินก็ไม่รอช้าที่จะรับคำท้านั้น "ตกลง"

หลังจากตกลงรับข้อเสนอของกันและกันเสร็จแล้ว อาหารก็ถูกนำมาเสิร์ฟพอดี และหลังจากนั้นไม่ถึง 5 นาที ก็มีใครบางคนเปิดประตูเข้ามา

"ไงวะ ไม่บอกก่อนว่าจะมาแดก!...." เสียงทักทายอย่างเป็นกันเองของเฟิร์สหยุดชะงักลงเมื่อเห็นฝั่งตรงข้ามเพื่อนรักมีสาวสวยหน้าตาโดดเด่นแต่แอบดุนั่งเปล่งประกายอยู่ เขาจึงต้องเลิกคิ้วถามวินเพื่อให้วินแนะนำสาวสวยที่พามา

"นี่ไอ้เฟิร์ส เพื่อนในกลุ่มฉันเอง ส่วนนี่...หมอประจำตัวกู ชื่อไอริน" วินเอ่ยแนะนำเฟิร์สให้ไอรินรู้จัก ก่อนจะแนะนำไอรินให้เฟิร์สรู้จักบ้าง โดยที่เขาเลือกที่จะไม่บอกสถานะที่พึ่งตกลงกัน เพราะคิดว่าฝ่ายหญิงน่าจะอาย ถึงแม้จริงๆ แล้วไอรินจะดูไม่ใช่คนขี้อายก็เถอะ

"หมอประจำตัว มึงเป็นโรคเชี่ยไรวะ?" เฟิร์สถามพลางเลิกคิ้วใส่อย่างไม่เชื่อ ถ้าบอกว่ากิ๊กหรือคู่ขาหรือว่าคนควงชั่วคราวเขาจะไม่ถามกลับสักคำ

"โรคเงี่ยน กำเริบบ่อย รักษาไม่หาย ต้องมีหมอคอยดูแล" วินตอบอย่างยียวนกวนประสาทกลับไป แต่มันก็เป็นเรื่องจริง 80 เปอร์เซ็นต์จากก้นบึ้งของหัวใจ

"กวนตีนนะมึง กูเชื่อว่าหมอสวยๆ อย่างคุณไอรินเขาไม่รักษาโรคประจำตัวที่เปรียบดั่งมะเร็งติดไข่แบบนั้นให้มึงหรอก ขอโทษนะครับที่หยาบคาย" ประโยคหลังเฟิร์สหันไปบอกกับไอรินด้วยน้ำเสียงสุภาพ

"ไม่เป็นไรค่ะ" ไอรินพยักหน้าให้เล็กน้อยพลางยิ้มให้เป็นมารยาท ส่วนตัวเธอไม่ได้คิดมากกับคำพูดของชายหนุ่มทั้งคู่ เข้าใจว่าเพื่อนสนิทคงจะกวนประสาทกันแบบนี้เป็นประจำอยู่แล้ว

"เป็นเจ้าของร้าน อย่ามากวนลูกค้าได้ไหมวะ กูขอเวลาส่วนตัว"

"แดกฟรีตลอดอย่างมึงไม่ให้ไปช่วยล้างชามก็ดีเท่าไหร่แล้ว เออ!...เชิญมึงยัดห่าให้สบายใจไป เอ่อ...ทานให้อร่อยนะครับคุณไอริน ต้องการอะไรเพิ่มเรียกพนักงานของร้านได้เลยนะครับ"

"ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ"

"ครับ" เฟิร์สยิ้มแป้น ก่อนจะรีบหุบยิ้มแล้วแยกเขี้ยวใส่เมื่อสายตาสะบัดไปมองเพื่อนรักที่กัดกันมาหลายปี ถึงเขาจะพูดแบบนั้นแต่ก็ไม่เคยคิดจะให้วินไปล้างจริงๆ หรอก แค่แกล้งหักหน้าเพื่อนต่อหน้าสาวสวยๆ ก็เท่านั้น กับเพื่อนในกลุ่มเขาให้เต็มร้อยเสมอ อยากจะเรียกทุกคนในกลุ่มมากินข้าวที่ร้านฟรีวันละ 3 มื้อด้วยซ้ำ ส่วนสถานะของคุณหมอสาวสวยตรงหน้าวิน แค่มองตาเพื่อนก็รู้แล้วว่าทั้งคู่มีความสัมพันธ์อะไรกัน ถ้าเดาไม่ผิดก็น่าจะคั่วๆ กันอยู่ แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าไอรินดูมีสง่าราศีมากกว่าผู้หญิงธรรมดาทั่วๆ ไป หรือบางที...เธออาจจะมาทำให้ชีวิตของใครบางคนเปลี่ยนไป