เรื่องเล่าหลังเที่ยงคืน บทที่1.วันหยุดยาวที่แสนน่าเบื่อ

เรื่องเล่าหลังเที่ยงคืน

อัญยิกาเพิ่งเรียนจบชั้นมัธยมปลาย เธอมีเพลนว่าจะเรียนต่อในรั้ววิทยาลัย’ แต่ยังไม่ถึงเวลาเปิดเทอมนั่นเอง ช่วงวันหยุดยาวๆ ในเทศกาล มันน่าเบื่อสำหรับหญิงสาววัยรุ่นที่ไม่ชอบการสังสรรค์ เธอเป็นบุตรสาวคนสุดท้องของบิดาที่ดำรงตำแหน่งเป็นผู้ใหญ่บ้าน มีพี่ชายที่เป็นหนุ่มเต็มตัวหนึ่งคน เขาชื่ออำนาจหรือพี่อ่ำนั่นเอง บ้านของเธอฐานะปานกลางไม่ได้ร่ำรวย แต่ก็ไม่ได้เดือดร้อนถึงขั้นต้องกู้ยืมมาเรียน อัญยิกาคือความหวังของครอบครัว บ้านของเธอมีอาชีพทำนา มีสวนผักขนาดย่อมๆ ที่มารดาของเธอปลูกเลี้ยงชีพ ปีนี้หน้าแร้งมาเร็วกว่าที่คิด แค่เดือนเมษายน น้ำในลำคลองก็แทบเหือดแห้ง อากาศก็ร้อนระอุเสียจนไม่อยากขยับตัวทำอะไร

ทุกวันหลังทำงานบ้านเสร็จ อัญยิกาก็จะมานอนเล่นใต้ต้นไม้ที่บิดาผูกแปลไว้ให้ เธออ่านหนังสือเพลินๆ จนบ่ายกว่าๆ คนที่ไม่เห็นหน้ามานานเพราะเขาไปเรียนในเมืองก็โผล่มาให้เห็น

เสียงรถมอเตอร์ไซค์ที่แต่งท่อไอเสียใหม่ เสียงที่ดังผ่านท่อที่ประดิษฐ์ขึ้นมาเองเลยดังมากกว่าปกติ สาวรุ่นขมวดคิ้ว เปรยลอยๆ ทั้งที่ยังไม่เห็นหน้าคนขับ

“มันจะแต่งเสียงให้ดังจนคนตายนอนสะดุ้งเลยหรือไงวะ”

อัญยิกาอ่านหนังสือต่อเธอกำลังเพลินจนลืมๆ เสียงแผดแสบแก้วหูนั่นไปเลย

จู่ๆ แปลที่นอนก็ถูกใครบางคนไกวแรงๆ หญิงสาวผวาเตรียมจะโวย

“บ่นเป็นยายแก่เลยนะ เพิ่ง18เองไม่ใช่เหรอ?”

เสียงทุ้มๆ กลั้วเสียงหัวเราะ กับใบหน้าที่ชะโงกมาอยู่เหนือแปลนอน

ผู้ชายหนุ่มรุ่นอ่อนแก่กว่าเธอไม่เกิน3ปี เด็กผู้ชายที่สาวๆ ทั้งหมู่บ้านรุมกรี๊ด หากชายผู้นั้นปรากฏตัว

‘พี่บอย’ บวร มีชื่อเล่นว่าบอย เป็นบุตรชายของเจ้าของตลาด เขากำลังเรียนในเมือง และนี่เป็นวันหยุดยาวๆ หลายวัน ชายผู้นี้เลยถือโอกาสกลับมาเที่ยวที่บ้านก็ได้

“พี่บอย” อัญยิกาก็เหมือนสาวรุ่นคนอื่น เธออยู่ในกลุ่มที่แอบปลื้มบุตรชายเจ้าของตลาดนี่เช่นกัน

“พี่เห็นนอนแปลคนเดียวเลยแวะเข้ามาคุยด้วย”

มันไม่อะไรเลยหากใจเจ้ากรรมของเธอยังหลงใหลเขาเหมือนเดิม บวรโตกว่าเก่า รูปร่างดีขึ้น ไม่ได้ผอมเก้งก้างและดูเหมือนว่าจะขาวขึ้น การแต่งตัวดีเหมือนวัยรุ่นในเมือง บุตรสาวผู้ใหญ่บ้านปรายตามองรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่ใกล้ๆ ตนเอง

เสียงแผดกกหูดังมาจากท่อไอเสียมอเตอร์ไซค์คันนี้นี่เอง

“กลับมาเที่ยวบ้านเหรอพี่”

หลังปรับความตื่นเต้นกลับมาอยู่ในโหมดปกติได้ อัญยิกาก็ทักทายคนมาใหม่แก้ขัดเขิน

“อืม...” ชายหนุ่มพยักหน้ารับ เดินไปทิ้งตัวนั่งบนแคร่ไม้ไผ่

อัญยิกาเลยต้องทรงตัวลุกขึ้นนั่ง แต่ยังไม่ลงจากแปล เธอสวมกางเกงขาสั้น ใส่เสื้อยืดสีสดสบายๆ แต่ที่เธอไม่รู้ เพราะตัวเองไม่ใส่ใจ กางเกงขาสั้นร่นขึ้นสูง ยิ่งช่วงลุกขึ้นนั่ง ขากางเกงถลกขึ้นไปกองรวมกันอยู่ที่โคนขา เน้นรูปรอยกลางหว่างขาของเธอจนนูนเด่นขึ้นมา

คงเป็นเพราะบวรเป็นหนุ่มเต็มตัว เขาอาจจะมีประสบการณ์เรื่องเพศตรงข้ามมาบ้าง หนุ่มรุ่นจึงแอบชำเลืองมองบุตรสาวผู้ใหญ่บ้านบ่อยครั้ง เขาถึงกับกลืนน้ำลายลงคอถี่ๆ จนลูกกระเดือกวิ่งพล่าน เมื่อเห็นความลับของสรีระเพศหญิงที่นูนเด่นเตะตา

“ไม่ออกไปเที่ยวข้างนอกเหรอ?”

“ไม่ล่ะ แดดร้อน” ผิวของเธอค่อนข้างคล้ำ อัญยิกาเลยไม่ชอบที่จะออกไปตากแดด เพราะมันทำให้ผิวของเธอสีเข้มขึ้น

“น่าเบื่อเนอะ นึกว่าจะมีอะไรสนุกๆ”

ชายหนุ่มบ่น เขาเอนกายลงนอน อัญยิกาตาเบิกโพลง การนอนราบไปกับพื้นแคร่ ทำให้เป้ากางเกงของเขาดูสูงกว่าจุดอื่น ไอ้ที่เป็นความลับของเพศชายก็เลยลอยเด่นขึ้นมา

เธอใจเต้นตึกตัก จ้องตาไม่กะพริบกับบางอย่างที่อยู่ตรงเป้ากางเกงของเขา

“บ้านนอกก็แบบนี้แหละ”

เสียงของเธอแหบแห้งคงเพราะเกิดความรู้สึกแปลกๆขึ้นมานั่นเอง มีน้ำเหนียวไหลเยิ้มออกมาจากส่วนลี้ลับ บริเวณนั้นดูดตอดจนเธอต้องเกร็งตัว แต่กลับรู้สึกเสียววาบขึ้นมา แถมกลีบเนื้อที่เบียดชิดกันกลางหว่างขาขมิบเข้าหากันแบบอัตโนมัติสร้างความสยิวซ่านเพิ่มขึ้น จนอัญยิการู้สึกอึดอัด ปฏิกิริยาแบบนี้เพิ่งเคยเกิดขึ้นครั้งแรก นับตั้งแต่เห็น...เธอกลืนน้ำลายลงคอ ไม่กล้าจินตนาการต่อ