บทที่ 18 เจ้าสาวผิดตัว

หลิวซือซือนิ่งคิดถึงวิธีการออกจากจวนในวันนั้นอย่างรวดเร็ว และสุดท้ายนางก็ยกยิ้มงดงามออกมา นางมีวิธีแล้ว

"เจ้าแค่ทำตามข้า ชุ่ยหลินข้ามีเงินสักเท่าไหร่เจ้าดู รวบรวมมาให้หมดเข้าใจหรือไม่ หลังจากนั้นพรุ่งนี้เจ้าไปหาคนที่หอนางโลมอย่างลับๆ บอกว่าข้าต้องการคนมาสอนเรื่องการปรนนิบัติบุรุษ หาสตรีที่งามที่สุดในหอนางโลมมาให้ข้า ต้องใช้เงินเท่าไหร่ข้ายินดีไม่มีอั้น"

"เจ้าค่ะ" แม้ชุ่ยหลินจะไม่เข้าใจแต่ก็พยักหน้าและยินดีทำตามแผนของคุณหนูอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง

คืนวันสมรสพระราชทาน บริเวณรอบจวนของท่านอ๋องบัดนี้เต็มไปด้วยผู้คนที่มาร่วมงาน

ของขวัญมากมายหลั่งไหลมาจากทั่วทุกทิศ อีกทั้งภายในจวนยังเต็มไปด้วยกระจอกข่าวที่ทำหน้าที่เป็นสายสืบเรื่องราวในจวนของท่านอ๋องปีศาจกับคุณหนูผู้เสียโฉมอีกทั้งบ้าใบ้

กล่าวกันว่าท่านอ๋องผู้นี้ หลังจากที่ตรากตรำทำสงครามมานาน เขาประดุจผู้ที่ของขาด เมื่อกลับมาถึงเมืองหลวง มักมีนางโลมและสตรีงดงามอยู่เคียงข้างในทุกคืนวัน

คำเล่าลือหลังจากที่สตรีเหล่านั้นได้ปรนนิบัติ คือท่านอ๋องผู้นี้รูปร่างหล่อเหลา อีกทั้งยังมีความใหญ่โตจนสตรีต้องตกตะลึง

เรื่องราวของชินอ๋องคนใหม่ถูกร่ำลือกันในแคว้น เป็นที่สนุกปาก นางโลมหลายคนต่างสมัครมาปรนนิบัติเขา

แต่คู่ขาคนงามคือท่านเจ้าอี้เหวินผู้นั้นนับว่าเป็นบุรุษที่ละเอียดลออเรื่องความงามยิ่ง สตรีที่มาคัดเลือกในแต่ละวันหากไม่งดงามไร้ที่ติจริง จะถูกตัดทิ้งทันใด

ล่าสุดข่าวที่ออกมาชินอ๋องผู้นั้นได้รับพระราชทานสาวงามจากไท่โฮว่ถึงห้านาง แต่ละวันล้วนไม่ขาดสตรีงดงาม

เมื่อจำต้องแต่งกับพระชายาผู้แสนน่าเกลียดผู้นั้น เหล่าวงพนันจึงได้ลงขันว่าชินอ๋องจะทนอยู่ร่วมหอกับพระชายาได้กี่ก้านธูปกัน

ภายในห้องหอ ชินอ๋องแอบเข้าห้องหอทางหน้าต่างอย่างเงียบเชียบ เขาเดินตรงมาที่มุมหนึ่งในห้องที่มีอ่างน้ำเล็กๆ วางอยู่ตรงนั้น แขนของเขาข้างหนึ่งมีเลือดไหลออกมา

ชินอ๋องดึงกล่องไม้ออกมา ข้างในนั้นเต็มไปด้วยยาสมุนไพรสมานแผล และอุปกรณ์สำหรับทำแผลทั้งสิ้น เขาใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดเลือดที่ไหลหยดจนสะอาด

หลังจากนั้นโปะยาห้ามเลือดลงไป วางผ้าขาวที่เต็มไปด้วยเลือดลงในอ่างน้ำใบเล็ก ก่อนจะพันแผลด้วยตนเองจนเรียบร้อย

เมื่อเรียบร้อยสายตาคมของเขาปราดไปมองเจ้าสาวในอาภรณ์สีแดงที่กำลังนั่งก้มหน้า

ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวหน้าผืนนั้นกำลังรอให้เขาเป็นผู้เปิด เขาเพียงยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยเขายกสุรามงคลขึ้นดื่ม

รสของสุราหวานละมุน เลือกได้ดีสมกับที่เป็นสุรามงคล

ชินอ๋องวางกาสุราพลางถอนหายใจเขาผู้ที่ไม่ชอบการผูกมัด วันนี้กลับต้องยินยอมเข้าพิธีสมรสตามบัญชา

เจ้าสาวของเขายังดูลึกลับซับซ้อนยิ่ง จากข่าวล่าสุดที่เจ้าอี้เหวินสืบมาได้

ดูเหมือนว่าบุตรีสกุลหลิวผู้นี้อาจจะใช่คนเดียวกันกับสตรีแปลกหน้าในคืนนั้น นี่เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้เขายินยอมแต่งงานโดยไม่มีข้อแม้อันใด

หากใช่ก็นับเป็นวาสนา หากไม่ใช่ก็แค่การแต่งงานครั้งหนึ่ง

เขาก้าวเท้าองอาจเดินมาหยุดตรงหน้าเจ้าสาว ก่อนนั่งลงด้านข้างสายตายังจับจ้องอยู่ที่นางตลอดเวลา

นางตัวสั่นเล็กน้อยเหมือนพยายามกลั้นเสียงสะอื้นออกมา ชินอ๋องเลิกคิ้วในใจคิดว่า

หรือว่านางจะรู้จึงได้ร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจเช่นนี้

เพราะวันนี้เขาต้องไปจัดการเรื่องกบฏที่แฝงกายเข้าเมืองด้วยตนเอง

ความสำคัญเรื่องบ้านเมืองย่อมมีมากกว่าการแต่งงานไร้สาระนี่ ทำให้เขาจำต้องออกไปทำงาน อีกทั้งในจวนการทำพิธีกราบไหว้ฟ้าดินก็เป็นคนที่เขาให้ปลอมกายแทน หาใช่เขาไม่

ฝีมือปลอมกายของคนของเขานับว่าล้ำเลิศเหตุใดนางจึงรู้อีกว่าคนผู้นั้นไม่ใช่เขา

แต่การที่เขาเร่งจัดการกบฎพวกนั้นจนเรียบร้อย อีกทั้งยังกลับมาเข้าหอทันในคืนนี้ก็นับว่ารวดเร็วแล้ว

นางผู้นี้เหตุใดจึงเจ้าน้ำตาได้เพียงนี้ โจวอ๋องคิดพลางค่อย ๆ ใช้ไม้เปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออกอย่างแผ่วเบา

เมื่อเห็นหน้าของนางชัดเจน สิ่งที่ทำให้เขาผิดหวังเป็นอย่างยิ่งคือ นางผู้นี้ไม่ใช่ซือซือผู้นั้น

แม้จะงดงามหยดย้อยแต่ก็หาใช่คนที่นางคาดหวัง ใบหน้านี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัว น้ำตาของนางร่วงลงมาอย่างไม่อาจหยุดยั้งได้

"เจ้าบอกความจริงข้ามา เป็นเพราะเจ้าโดนบังคับใช่หรือไม่"

โจวเจ๋อฮั่นยกยิ้มเหี้ยมเกรียมสตรีผู้นั้นยิ่งดูหวาดกลัว น้ำตาร่วงลงมามากขึ้นอีกทั้งยังสะอื้นหนักขึ้น

การแต่งงานกับเขาดูท่าว่าจะทำให้สตรีผู้นี้หวาดกลัวเป็นอันมาก อีกทั้งยังคงไม่เต็มใจ

บางทีนางอาจจะมีคนรักอยู่แล้วก็เป็นได้จึงได้ร้องห่มร้องไห้เอาเป็นเอาตายเช่นนี้

"ท่านอ๋องโปรดไว้ชีวิต เป็นคุณหนูที่บังคับผู้น้อยเพคะ เป็นคุณหนูจริงๆ เพคะ"