ยืมวิญญาณ

ฉันเพิ่งค้นพบว่าแฟนเก่าเคยหย่ามีลูก สาว ๆ อย่างฉันเลยตัดใจบอกเลิกเขาไปทันที

คืนนั้นเอง ฉันได้รับชุดศพจากแฟนเก่า ส่งมาทางไปรษณีย์ ใช่ ชุดสุริยามรณะสีแดงทั้งชุด

ฉันหัวเราะในลำคอ ก่อนที่จะถ่ายรูปเขาพร้อมชุดนั้นลงโซเชียล

ไม่นานก็มีคนแอบอ้างว่าเป็น “ผู้ปฏิบัติธรรมจากชิงหยวน” (เหมือนชื่อไทยว่า “ชิงหยวน” ก็แปลว่า สายบุญ) ส่งข้อความมาทัก

“บล็อกเกอร์ รีบหนีเถอะ!”

“แฟนเก่าของเธอกำลัง ‘ขอยืมร่างกาย’ เธออยู่นะ”

…

พอใกล้วันแต่งงานของฉันกับแฟนปัจจุบัน

ฉันเล่นมุกกับเขาทางแชต ส่งข้อความไปหวังแกล้งขำ ๆ

“จะบอกฉันทุกอย่างเลยก็ได้ แต่ทำไมไม่ยอมบอกว่าเคยหย่ามีลูกมาก่อน?”

เขาเงียบไปสักพัก แล้วตอบกลับมาเบา ๆ

“เธอรู้แล้วเหรอ?”

ฉันคิดว่าเขาเล่นด้วยก็เลยยิ้มอย่างมีความสุข

“เอาลูกออกมา! ฉันชอบเด็กมากเลย!”

แต่พอถัดมา เขาส่งรูปเด็กสาวตัวน้อยคนหนึ่งมาให้

เด็กคนนั้น ถูกเขากอดไว้แนบอก

พอเห็นหน้า เธอมีโครงหน้าคล้ายเขาเป๊ะ ๆ

หัวใจฉันกระตุก… แล้วเริ่มรู้สึกว่า “ไม่ปกติ”

ฉันรีบถาม

“คุณมีลูกจริง ๆ เหรอ?”

เขาตอบทันที

“ไม่ได้ใช่หรอ? เธอไม่รู้เหรอ?”

ฉันมองข้อความของเขา คิ้วขมวด น้ำตาแทบไหล เพราะฉันเพิ่งเล่นมุก แต่กลายเป็นเจอผู้ชายหยาบช้าจริง ๆ

ฉันลุกขึ้นพิมพ์ด่าเขาอย่างโกรธจัด รัว ๆ บนแป้นคีย์บอร์ด

อะไรประมาณว่า…

“ไอ้เชี้ยเอ๊ย! แกไม่มีชาติ!!! เกิดลูกผู้ชายไม่ได้หรอก ไอ้เลว!”

แล้วตามท้ายด้วย

“งานแต่งยกเลิก แยกทาง! บ๊ายบาย!”

พิมพ์เสร็จ รีบลบ รีบบล็อกทันที กลัวจะโดนด่าโต้กลับ

แต่ใครจะคิด คนเลวโง่แสนบอบบางกลับแค้นแทบตาย

เขาโยนชุดสุริยามรณะมาให้ เป็นคำทำนาย

ฉันถือชุดสีแดงในมือ ได้แต่สบถขำ ๆ ว่าไอ้เชี่ย แล้วถ่ายรูป + เรื่องไว้ + ชุดสุริยามรณะนั้น โพสต์ลงโซเชียลของฉัน

ไม่นาน โพสต์นั้นก็โดนแชร์ ถูกคอมเมนต์ สะใจทุกข้อความ

ฉันกดไลค์ทุกคอมเมนต์ด่าผู้ชายคนนั้นด้วยความพึงพอใจ

หลังจากนั้น ฉันวางชุดนั้นไว้ข้าง ๆ เข้าไปอาบน้ำ

พออาบเสร็จ กลับมาเปิดแอปดูอีกที มีคนส่งข้อความส่วนตัวมาหา

“บล็อกเกอร์! หนีไปเดี๋ยวนี้เลย!”

“นี่ไม่ใช่แค่เรื่องประชด แต่แฟนเก่าเธอกำลังจะ ‘ยืมร่าง’ เธออยู่!”

“ถ้ายังไม่หนี... มีหวังตายแน่!”

ฉันหรี่ตา มองชื่อไอดีของคนทักมา “นักพรตชิงหยวน”

แล้วฉันก็กดเข้าไปดูโปรไฟล์ของเขา

เต็มไปด้วยโพสต์ขายเครื่องราง เงินโบราณไล่ผี ดาบไม้ไผ่ ราคาโคตรถูก...

ฉันกลอกตาใส่หน้าจอ แล้วพิมพ์ตอบแบบแดกดันทันที

“อยากหาเงินจนคลั่งแล้วใช่ไหม? เห็นใครก็จะหลอกกินหมดรึไง?”

อีกฝ่ายอ่านทันที แล้วขึ้น “กำลังพิมพ์...”

เฝ้าหน้าแอปรอฉันตอบเลยสินะ?

เห็นความพยายามขนาดนี้ ฉันยังไม่กดบล็อกทันที

อยากรู้เหมือนกันว่าแกจะหลอกอะไรต่อ

รอสักพัก “นักพรตชิงหยวน” พิมพ์มาอีกประโยคเดียว

“ฉันไม่ได้โกหก ลองดูตรงซับในของชุดศพสิ ว่ามีปักวันเดือนปีเกิดไหม”

เขาดูมั่นใจจนฉันเริ่มไม่สบายใจขึ้นมานิด ๆ

ฉันวางมือถือ ลงจากเตียงไปคว้าชุดศพที่เพิ่งโยนลงถังขยะกลับมาดูอีกครั้ง

ถือขึ้นมาส่องกับไฟหัวเตียง

ค่อย ๆ ใช้นิ้วแหวกผ้าซับในตามที่เขาบอก

หานานอยู่สองนาที แล้วฉันก็เจอ

ตัวหนังสือปักด้วยด้ายสีแดงเรียงเป็นบรรทัดอยู่ในซับในด้านในสุด

เป็นวันเดือนปีเกิดของฉัน…

หัวใจฉันร่วงวูบลงไปที่ตาตุ่ม

มือที่จับชุดไหมซังฉันอยู่ เหมือนจะเย็นเยียบขึ้นมาเรื่อย ๆ

เนื้อผ้าลื่นจนผิดปกติ…

เหมือนมี “บางอย่าง” ผ่านชุดศพนี่ กำลังจับมือตอบฉันอยู่

ฉันตกใจสุดขีด รีบสะบัดมือแล้วปาชุดออกไปทันที

ตัวสั่นรีบกระโดดขึ้นเตียง

เปิดมือถือส่งข้อความหานักพรตคนนั้น

“อาจารย์! ในชุดศพมีปักด้วยจริง ๆ เป็นด้ายแดงระบุวันเกิดฉันเลย…”

“แล้วตอนนี้ฉันต้องทำยังไง ช่วยฉันที!”

รอเท่าไหร่ก็ไม่อ่าน ไม่ตอบ เหมือนหายตัวไปจากโลก

ฉันใจจะขาด อยากมุดเข้าไปในหน้าจอให้ได้

แล้วพอดี เพื่อนสนิทก็ส่งข้อความเข้ามา…