บทนำ ยามอิ๋น

ท่ามกลางความมืด ความเคลื่อนไหวบนร่าง ทำให้ข้าคล้ายจะรู้สึกตัวตื่น แต่ก็เหมือนไม่ใช่ ลมหายใจกระเส่าเป่ารดข้างแก้ม บางอย่างที่กำลังชักเข้าชักออกตรงส่วนนั้นของข้า ทำให้รู้สึกเสียวจนร่างกายเหยียดเกร็ง หายใจถี่กระชั้น สองขาถ่างอ้ากว้าง

ฝ่ามือร้อนผ่าวเคล้าคลึงอยู่บนสองเต้าอวบอิ่ม บางคราวก็บีบบี้ยอดอกของข้า บางครั้งก็ก้มลงไปดูดเลีย และบางทีก็แหย่ปลายลิ้นเข้ามาในปาก ทั้งชอนไช ทั้งดูดลิ้นของข้าสลับเวียนวนอยู่อย่างนั้น

ข้ารับรู้ทุกอย่าง แต่ร่างกายกลับไม่อาจขยับ กระทั่งดวงตาก็ลืมไม่ขึ้น มันเหมือนฝันแต่ก็คล้ายไม่ใช่ฝัน ในหัวของข้ามึนงงสับสน รับรู้เพียงความเสียวซ่านที่คนผู้นั้นมอบให้ 

ส่วนที่ขยับอยู่ในรูตรงนั้น บางทีก็เร็ว บางทีก็ช้า จนข้ารับรู้ถึงแรงครูดจากผนังอ่อนนุ่มภายใน  กระทั่งมันเริ่มขยับเร็วขึ้นจนกลายเป็นถี่รัว ทำให้ข้ารู้สึกเสียวมาก จนอยากจะกรีดร้อง

ลมหายใจทั้งของข้าและของเขาถี่กระชั้นขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายเริ่มหดเกร็ง "อร๊าาาาา" ข้าไม่รู้ว่าเสียงครางในลำคอที่ได้ยิน เป็นเสียงของใครกันแน่ แต่ที่รู้ คือข้ารู้สึกเหมือนมีบางอย่างแตกกระจายจากภายใน ในรูตรงนั้นบีบรัดสิ่งแปลกปลอมไม่หยุดจนทำให้เจ้าสิ่งนั้นพองตัว ไม่กี่อึดใจก็กระตุกถี่ๆ ก่อนจะปล่อยความร้อนเข้ามาในร่างของข้า

ข้าได้ยินเสียงหอบหายใจดังข้างหู ยามที่คนด้านบนทิ้งตัวลงมาทาบทับบนร่างของข้า ข้าเองก็รู้สึกเหนื่อยเช่นกัน นอนหอบหายใจไม่นาน ข้าก็ไม่รับรู้อะไรอีก

ข้าตื่นมาตอนเช้า พร้อมกับความรู้สึกเมื่อยขบและขัดตรงหว่างขา เลือดพรหมจรรย์ทำให้ข้าตกใจกลัวจนน้ำตาไหล แม้ว่าชุดนอนตัวในยังสวมใส่อยู่ครบ แต่ข้าก็ไม่กล้าเรียกสาวใช้อยู่ดี ทุกอย่างมันตอกย้ำว่าค่ำคืนที่ผ่านมา ข้าสูญเสียความบริสุทธิ์ให้ชายใดก็ไม่รู้ ข้ารู้สึกอัปยศจนไม่อยากสู้หน้าผู้คน

หญิงงามอันดับหนึ่งอย่างข้า กลับมีราคีเสียแล้ว ข้าควรจะทำอย่างไรดี สมควรจะต้องผูกคอตายหรือไม่ ยิ่งคิดข้าก็ยิ่งเสียใจ

ข้าคือเนี่ยซื่อเซียน บุตรีคนเล็กของบ้านตระกูลเนี่ย ที่งามล่มบ้านล่มเมือง ทั้งครอบครัวต่างหวงแหนข้ายิ่งกว่าไข่ในหิน โดยเฉพาะท่านพ่อและพี่ชายทั้งสามของข้า ไหนจะยังมีท่านอาทั้งสองของข้าอีก 

บุรุษบ้านข้าล้วนเป็นคนมีความสามารถ ท่านพ่อ แม้จะลาออกจากราชการ แต่ก็ยังมีหน้ามีตาในวงสังคมชั้นสูง เพราะความร่ำรวย ท่านอาทั้งสองของข้า คนหนึ่งเป็นแม่ทัพปราบอุดร ส่วนอีกคนหนึ่งเป็นองครักษ์คนสนิทของฮ่องเต้ 

และพี่ชายทั้งสาม พี่ใหญ่เป็นจอหงวนอันดับหนึ่ง นามเนี่ยซื่อซาง พี่รองเป็นหนึ่งในเก้าจอมยุทธ ที่ขึ้นชื่อในยุทธภพ นามเนี่ยซื่อโหย่ว และพี่สามของข้าเป็นพ่อค้าหนุ่มที่ร่ำรวยที่สุดและยังเป็นหมอที่เก่งกาจ นามเนี่ยซื่อหวู่

สตรีบ้านข้าก็หาได้ไร้ชื่อ มารดาคืออดีตหญิงงามอันดับสอง เป็นรองเพียงหญิงงามในภาพวาด ส่วนท่านย่าก็เป็นท่านหญิงตราตั้ง จนกระทั่งมาถึงข้า ที่เป็นหญิงงามอันหนึ่งของแคว้นเตี้ยน

แต่หลังจากคืนนั้น ความภาคภูมิใจของข้า ก็ไม่มีเหลืออีกแล้ว เหลือแต่ความอัปยศอดสูจนไม่กล้าสู้หน้าผู้คน พร้อมกับความสงสัยที่ติดอยู่ในใจ 

ชายใดกันแน่ที่กล้าบุกรุกจวนสกุลเนี่ยที่เป็นยิ่งกว่าถ้ำเสือ เข้ามาทำเรื่องเช่นนั้นกับข้าถึงในห้องนอน