บทที่ 1 ความจำเสื่อม

ณ. แค้วนวาเลนเซีย ประเทศสเปน

เป็นเมืองใหญ่อันดับสามของประเทศสเปนและเป็นย่านอุสาหกรรมใหญ่ริมชายฝั่งทะเลเมดิเตอร์ริเนียนที่เป็นบ้านเกิดของ เบนจามิน อัครพล เบอร์นัวต์ หรือ อัครพล ขจรรัตนมงคล เบนหรืออัคร แล้วแต่ลำดับความสนิทสนมวัย 30 ปี ลูกครึ่งสเปนไทย พ่อสเปนแม่ไทยรูปร่างหน้าตาไม่ต้องพูดถึงหนุ่มลูกครึ่งคนนี้คือสามีในฝันของสาวๆทั่วสเปนและเมืองไทยเป็นนักธุระกิจหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรงที่เด็ดขาดและมีชื่อเสียงโด่งดังทั้งเรื่องธุระกิจและสาวๆทั้งหลายที่ควงไม่ซ้ำหน้า

“เดินทางเป็นยังไงบ้างลูก แล้วคุณยายสบายดีมั้ยจ้ะ” คุณลลิตา ขจรรัตนมงคล เบอร์นัวต์ หรือคุณลิต้า ลูกสาวชาวสวนผลไม้สวนดอกไม้ชาวเชียงใหม่ถามลูกชายที่ไปดูงานที่เมืองไทยและเพิ่งกลับมาถึงสเปนในวันนี้ เพราะท่านก็เหลือแต่คุณยายลักษณ์ หรือ คุณลักษิกา ขจรรัตนมงคล คนเดียวส่วนคุณตาเสียไปได้ห้าปีแล้วส่วนไร่ก็ยกให้ กวินท์ น้องชายและลูกชาย อัศวิน ของเขาดูแลแต่คุณลลิตาขอที่ไว้ปลูกบ้านเท่านั้นซึ่ง น้องชายท่านก็ไม่มีปัญหาจัดการให้พี่สาวตามที่ต้องการเพราะที่พี่สาวต้องการแค่ครึ่งของหนึ่งในสี่ส่วนเท่านั้น

“ก็สบายตามประสาคนแก่น่ะครับ โทมัสก็ไปเยี่มมคุณยายบ่อยอีกอย่างนายอัศก็อยู่ทั้งคนครับ” เบนจามินตอบแม่และกอดหอมแก้มท่านก่อนจะนั่งลงโซฟาหรูตัวถัดไป

“แม่ว่าจะกลับไปเยี่ยมท่านสักหน่อยบางทีอาจจะอยู่นานหน่อยนะลูก” คุณลิต้าบอกลูกชายที่เห็นด้วยกับท่านเพราะเขารู้สึกว่าปีนี้คุณยายแก่ขึ้นมากเลย

“งั้นเราไปกันเดือนหน้าเลยมั้ยที่รัก ที่เมืองไทยคงจะหนาวพอดีน่ะ” โยคิม เบอร์นัวต์ เจ้าพ่อผลิตรถยนต์หรูที่ได้วางมือจากธุรกิจให้ลูกชายทั้งสองบริหารต่อจากท่าน ส่วนท่านกับภรรยาที่รักก็ใช้ชีวิตเดินทางท่องเที่ยวตามที่ต่างๆทั่วโลกในชีวิตบั้นปลายก่อที่จะแก่ตัวลงแล้วไปไหนลำบาก

“ดีเลยครับแด๊ด โทมัสบ่นคิดถึงคุณแม่จะแย่แล้วครับ” เบนจามินพูดถึงน้องชายที่ดูและงานที่เมืองไทยเป็นหลักเพระเขาชอบอยู่เมืองไทยมากกว่าสเปนและกำลังตามจีบน้องสาวของเพื่อนรักเขาอีก

โทมัส อัครพันธ์ เบอร์นัวต์ หรือ อัครพันธ์ ขจรรัตนมงคล หรือ พันธ์ วัย28 ปี น้องชายสุดหล่อของเบนจามินซึ่งน้องชายก็หล่อเข้มไม่แพ้พี่ชายเขาที่ชอบใช้ชีวิตอย่างธรรมดาและชอบเมืองไทยจึงเลือกดูแลบริษัทสาขาที่เมืองไทยและกำลังตามจีบสาวสวย จารวี วรเกียรติสกุล น้องสาวของธนดลเพื่อนสนิทของเบนจามิน

“มัมก็คิดถึงน้องเหมือนกันลูก ป่านนี้จะหาลูกสะใภ้ให้มัมได้หรือยังก็ไม่รู้นะ” คุณลิต้าบอกลูกชายคนโตยิ้มๆเหมือนจะถามเขาเป็นนัยๆด้วย

“ถ้าโทมัสเลิกเจ้าชู้เมื่อไหร่มัมก็จะได้ลูกสะใภ้เองครับ ผมไปดีกว่าครับ” เบนจามินพูดจบเขาก็เลี่ยงไปไม่อยากให้แม่ถามเขาเรื่องแต่งมีครอบครัวอีก

“ดูสิคุณคิม ลูกชายคุณนี่พูดถึงเรื่องแต่งงานก็เลี่ยงตลอดเลยนะ” คุณลิต้าพูดตามหลังลูกชายอย่างหมั่นใส้

“ปล่อยลูกไปเถอะที่รัก ดูผมสิกว่าจะเจอที่รักผมก็อายุเยอะกว่านายเบนอีกนะครับ” คุณโยคิมบอกภรรยาที่รักของท่านที่อยากมีหลาน

เบนจามินขึ้นไปพักผ่อนจนเย็นเขาถึงแต่งตัวลงมานั่นหมายความว่าวันนี้ลูกชายของคุณลิต้าจะไม่กินข้าวเย็นกับท่าน

“แด๊ด มัมครับ ผมจะไปเยี่ยมอดัมแล้วจะนอนที่คอนโดเลยนะครับ” เบนจามินบอกแด๊ดกับมัมของเขาว่าจะไปเยี่ยมลูกชายของป้าเมแกนที่ประสบอุบัติเหตุเมื่อสามปีที่ผ่านมาเพราะตอนนี้อดัมพอจะจำเรื่องราวของเขาได้บ้างแล้วเบนจามินจึงอยากเจอเพื่อน

อดัม อันวาซาร์ ลูกชายของป้าเมแกนซึ่งเป็นพี่สาวของแด๊ดและยังรุ่นเดียวกับเขาด้วยอดัมจึงเป็นทั้งญาติทั้งเพื่อนของเบนจามินที่พ่อแม่เลิกกันตั้งแต่อดัมยังเด็กและอดัมกับมาร์โก้อยู่กับป้าของเขาเพราะคุณปู่จ่ายเงินก้อนโตเพื่อแลกกับหลานชายของท่านทั้งสองไปเยอะเลยทีเดียว

“มัมลืมบอกไปว่าอดัมพอจำได้บ้างแล้วเบนลองไปคุยกับอดัมดูนะลูก” คุณลิต้าบอกลูกชายให้ช่วยคุยกับหลานชายเผื่อจะได้ช่วยฟื้นฟูความจำได้บ้าง

“ครับมัม ผมไปนะครับ” เบนจามินบอกแด๊ดกับมัมและเดินออกไป

“ฉันจะไปเยี่ยมอดัมสักหน่อยนะทอม” เบนจามินบอกทอมกับวิชัยหรือไซน์ที่เป็นเงาตามตัวเขาไปทุกที่เมื่อขึ้นรถเสร็จเบนจามินก็อดบ่นกับลูกน้องไม่ได้

“พวกนายว่าฉันแก่มั้ยวะ” เบนจามินถามลูกน้องที่หันมองหน้ากันที่จู่ๆเจ้านายก็ถามขึ้นมาว่าตัวเองแก่หรือเปล่า

“คุณเบนยังไม่แก่นี่ครับ สี่สิบนี่ยังอยู่ในวัยเริ่มต้นอยู่เลยนะครับ” วิชัยตอบเจ้านายที่ยังหล่อเร้าใจสาวๆทั่วยุโรปและเมืองไทย

“คุณเบนถามทำไมครับ หรือไปสนใจเด็กที่ไหนครับ” ทอมถามเจ้านายที่ใช้สายตาด่าเขา

“ไอ้บ้า ฉันแค่อยากรู้น่ะว่าทำไมมัมถึงอยากให้ฉันแต่งงานน่ะสิ” เบนจามินตอบลูกน้องที่อยากรู้ว่าเขาถามทำไม

“อ่อ มาดามคงอยากมีหลานน่ะสิครับ” วิชัยพอจะรู้บ้างว่าทำไมมาดามลิต้าอยากให้ลูกชายแต่งงานท่านบ่นอยากอุ้มหลานเพราะเพื่อนๆของท่านที่เมืองไทยบางคนก็เป็นคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายกันเกือบหมดแล้วท่านก็อยากเป็นบ้างน่ะสิ

“จะยากอะไรครับ คุณเบนก็จ้างคนมาอุ้มบุญให้มาดามก็จบแล้วครับ” ทอมบอกเจ้านายเขาช่างสรรหาคำตอบกวนเจ้านายจริงๆ

“แกว่าฉันไร้น้ำยาถึงขนาดจ้างอุ้มบุญเลยเหรอทอม ถ้าฉันจะมีลูกสักสองสามคนก็จะทำเองถ้าทำไม่ได้อย่ามาเรียกเบนจามินเลย” เบนจามินพูดกับลูกน้องอย่างมั่นใจว่าเขาทำได้แน่นอน

“โธ่ คุณเบนครับ ตอนนี้หาแม่ของลูกให้ได้ก่อนเถอะครับ” ทอมบอกเจ้านายอย่างไม่กลัวว่าจะมีอะไรปลิวมาใส่หัวเขา

“ไม่เห็นจะยากเลยมีผู้หญิงเยอะแยะที่อยากเป็นแม่ของลูกฉันน่ะ” เบนจามินพูดกับทอมที่ชอบกวนเขา

“ครับ เอาที่คุณเบนสบายใจเลยครับ” ทอมตอบเจ้านายส่วนวิชัยได้แต่ยิ้มมองเจ้านายกับทอมพูดกวนกัน

“อย่ามัวแต่พูดนะทอมเมื่อไหร่จะถึงบ้านอดัมสักทีล่ะ” เบนจามินไม่วายว่าลูกน้องที่มัวแต่กวนเขาทอมขับรถเลียบไปตามชายทะเลเพื่อจะไปบ้านของอดัมที่อยู่ติทะเลเมดิเตอร์ริเนียนมีชายหาดส่วนตัวมีพยาบาลและพี่เลี้ยงคอยดูแลเขาเมื่อถึงบ้านของอดัมทั้งสามหนุ่มก็ลงจากรถเดินเข้าไปในบ้านมีพี่เลี้ยงของอดัมออกมาต้อนรับพวกเขา

“เชิญค่ะคุณเบน คุณอดัมทำกายภาพบำบัดที่ชายหาดค่ะ” พี่เลี้ยงของอดัมพาสามหนุ่มเดินทะลุตัวบ้านไปหลังบ้านที่มีพยาบาลวัยกลางคนทำกายภาพบำบัดให้อดัมอย่างขะมักเขม้นแล้วก็หยุดมือเมื่อพวกเขาเดินไปถึง

“หวัดดีเบน” อดัมทักเพื่อนหรือญาติของเขาที่มาเยี่ยม

อดัมกลับมาจากฝรั่งเศสเพื่อรับหน้าที่ดูแลฝ่ายผลิตอะไหล่รถยนต์ทั้งหมดของบริษัทที่เบนจามินเป็นคนดูแลอยู่แล้วให้มาร์โก้น้องชายของอดัมไปดูบริษัทจำหน่ายรถหรูที่ฝรั่งเศสและโซนยุโรปแทนอดัมจึงทำให้เขาห่างจากธมนแฟนสาวช่วงแรกเขาก็เฟสไทม์คุยกันแล้วเขาก็ไปหาเธอที่ฝรั่งเศสสามครั้งในเดือนแรกและเดือนที่สองแล้วเขายังโอนค่าใช้จ่ายไปให้เธออยู่บ่อยๆจนเข้าเดือนที่สามที่อดัมไม่สามารถปลีกตัวไปได้และเขาก็ไปดูรถแข่งที่บริษัทเป็นผู้สนับสนุนแล้วไปเจอคู่แข่งท้าทายให้เขาลงแข่งกันนอกรอบทำให้อดัมตัดสินใจลงแข่งแม้จะรู้ว่าอันตรายแต่เขาคิดว่าเขาเอาอยู่ถ้าเล่นในกฎกติกาแต่ฝ่ายตกข้ามเล่นนอกกติกาทำให้เขารถคว่ำได้รับบาดเจ็บสาหัสความทรงจำหายไปทำให้ไม่ได้ติดต่อแฟนสาวเขาจึงไม่รู้ว่าธมนไม่ได้อยู่ในโลกนี้แล้ว อดัมรักษาตัวอยู่นานถึงสามปีกว่าจะช่วยเหลือตัวเองได้แต่ต้องมีคนช่วยประคอง

“หวัดดีอดัมเป็นไงบ้าง” เบนจามินถามอดัมที่หน้าตาผ่องใสขึ้นและคุยกับเขาได้มากขึ้นกว่าเมื่อก่อนเขาเลยคุยถึงเองที่ผ่านมาสามปีของเขาอดัมก็พอจะจำได้บ้าง

“ดีขึ้นมากฉันจำได้แล้วว่าเคยอยู่ที่ฝรั่งเศสนะ นายจำได้มั้ยเบนว่าฉันไปทำอะไรที่นั่น”

“นายไปทำงานไง นายอยู่ฝรั่งเศสตั้งสองปีนะอดัม ยังจำได้ไม่หมดใช่ไหมค่อยๆคิดก็ได้” เบนจามินตอบอดัมเขาพอจะจำได้ว่าอดัมมีแฟนอยู่ที่ฝรั่งเศสด้วย

“ใช่ฉันไปทำงานนี่แต่มีอะไรสักอย่างมันค้างอยู่ในหัวฉันน่ะเบนแต่นึกไม่ออก” อดัมพยายามคิดแล้วแต่เขาคิดไม่ออกสักทีเพราะมีแค่เบนจามินเท่านั้นที่รู้ว่าเขาทำอะไรที่ฝรั่งเศส

“นายเคยบอกฉันว่านายมีแฟนอยู่ที่นั่นจำได้มั้ย” เบนจามินถาม อดัมที่นั่งคิดแล้วส่ายหน้าเพราะเขารู้สึกปวดหัวเลยเลิกคิด

“จำไม่ได้เลย ฉันคงต้องใช้เวลาอีกใช่ไหมเบน” อดัมตอบญาติหนุ่มที่มาเยี่ยมเขาบ่อยๆ