บทที่ 4 ข้อเสนอที่จำใจต้องทำ

“ ข้อเสนออะไรคะคุณนาย ” แม่กับเธอถามขึ้นพร้อมกัน

“ ฉันจะลดหนี้ให้เธอครึ่งหนึ่ง แต่พะแพงต้องไปเป็นเลขาส่วนตัวให้กับลูกชายฉัน เรื่องรายละเอียดฉันจะขอคุยกับพะแพงเป็นการส่วนตัวถ้าเธอตกลง ว่าไงจะทำไหม ”

แม่กับเธอหันมามองหน้ากัน นึกสงสัยอยู่ในใจว่า ไปทำงานเป็นเลขาทำไมถึงได้ค่าจ้างแพงขนาดนั้น หนี้ครึ่งหนึ่งของแม่ก็เป็นเงินถึงสี่แสนกว่าเลยนะ แต่ตอนนี้จะเป็นงานอะไรก็ช่างเถอะเธอยอมทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้โดนยึดที่ดินทำกิน

“ ทำค่ะคุณนาย ” พะแพงรับปากโดยไม่ต้องหยุดคิดนาน คุณนายนวลจันทร์ยิ้มมุมปากอย่างสมใจ

“ ถ้าอย่างนั้นฉันขอคุยรายละเอียดเป็นการส่วนตัวกับลูกสาวเธอก่อนนะแม่พรรณ เธอออกไปรอข้างนอกก่อนก็แล้วกัน ”

“ ค่ะคุณนาย ” แม่เธอลุกขึ้นยืน ยกมือขึ้นแตะบ่าเธอเบา ๆ แล้วเดินออกไปจากห้องทำงานของคุณนาย

“ เอาล่ะไม่ต้องอ้อมค้อมกันหรอกนะ ฉันคงไม่ยอมเสียเงินหลายแสนเพียงแค่จ้างเลขาธรรมดาไปให้ลูกชายฉันหรอกนะ ที่ฉันอยากให้เธอทำนั่นก็คือ เธอต้องไปอยู่ดูแลลูกชายฉันอย่างใกล้ชิด และทำทุกอย่างให้เขายอมมีอะไรกับเธอ ฉันสงสัยว่าเขาจะเป็นเกย์น่ะ เธอต้องอยู่กับเขาหนึ่งปีจนกว่าฉันจะแน่ใจว่าลูกชายฉันเลิกสนใจผู้ชาย และถ้าหากว่าเธอท้องในระหว่างที่อยู่กับเขา ฉันจะยกหนี้ทั้งหมดให้แต่เด็กในท้องเธอต้องอยู่ในกรรมสิทธิ์ของฉัน ว่าไงทำได้รึเปล่า ถ้าทำไม่ได้ฉันก็คงต้องยึดสวนลำไยแม่เธอ ” นี่มันเป็นข้อเสนอที่บ้าบอและมัดมือชกกันชัด ๆ

แต่เธอจะทำยังไงได้ล่ะไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่รับเอาไว้ เพราะถ้าเธอไม่ทำ สวนลำไยที่เป็นมรดกตกทอดของพ่อก็จะถูกยึดเอาไป เงินหนึ่งล้านสำหรับคนจนอย่างครอบครัวเธอมันไม่ได้หามาง่าย ๆ เสียด้วย

“ ค่ะหนูจะทำ ” พะแพงตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ ใบหน้างามเชิดขึ้นด้วยความมุ่งมั่น คุณนวลจันทร์ยิ้มกว้างที่ทุกอย่างเป็นไปตามความตั้งใจ

และนั่นก็เป็นเหตุผลให้เธอต้องมานั่งทำหน้าปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ตรงหน้าเขาในวันนี้ยังไงล่ะ

โฬมยืนกุมขมับเมื่อได้ยินค่าตัวของเลขาที่แม่ยัดเยียดให้เขาต้องมี สมองครุ่นคิดว่าจะทำยังไงถึงจะเอาตัวรอดจากเด็กสาวที่เป็นเครื่องมือของแม่ตัวเอง ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามายืนกอดอกอยู่ตรงหน้าพะแพงราวกับจะข่มขวัญ ก้มลงพูดกับคนตาโตด้วยน้ำเสียงวางอำนาจ

“ ฉันไม่สนหรอกนะว่าแม่จ้างเธอให้มาทำอะไร แต่ในเมื่อเธอมาเป็นเลขาของฉันก็ต้องทำตามคำสั่งของฉันเข้าใจมั้ย ” ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจว่าจะให้เธออยู่ต่อ แต่ต้องทำตามกฎของเขาเท่านั้น ครั้นจะยอมเสียเงินสี่แสนเพื่อไล่เธอไป แต่เดี๋ยวแม่เขาก็ต้องหาคนอื่นมาวุ่นวายกับเขาอีกอยู่ดี สู้จัดการให้เจ้าหล่อนอยู่ในโอวาทเสียก็สิ้นเรื่อง

พะแพงใจสั่นเมื่อโฬมเดินเข้ามายืนค้ำหัวอยู่ตรงหน้า มันทำให้เธอดูตัวเล็กกระจ้อยร่อยลงไปถนัดตาเลยทีเดียว เธอไล่สายตามองตั้งแต่ปลายนิ้วเท้าของเขาไปจนถึงท่อนขายาวแกร่งดูแข็งแรงอยู่ภายใต้กางเกงยีนสีเข้ม เลื่อนสายตามองผ่านเป้ากางเกงที่ตุงคับแน่นจนเธอต้องรีบมองผ่านไปจนถึงแผ่นอกกว้าง แล้วเงยหน้าขึ้นไปสบสายตาคมเข้มเข้าพอดี

“ ค่ะ ” เธอรับคำเสียงเบา มองหน้าเขาราวกับต้องมนต์สะกด คิ้วเขาดกหนา นัยน์ตาคมกริบ เวลามองจ้องเธอราวกับราชสีห์กำลังจ้องเหยื่อ จมูกโด่งยาวรับกับริมฝีปากหนาดูหนักแน่น เคราครึ้มที่แนวกรามทั้งสองข้างแก้มนั้นทำให้ใบหน้าเขาดูมีเสน่ห์เหลือเกิน

“ ดี ฉันไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย นี่ก็ดึกมากแล้วฉันอยากจะอาบน้ำนอนพักผ่อน ” พูดจบเขาก็เดินเข้าไปในห้องนอนดื้อ ๆ ทิ้งให้เธอมองตามประตูห้องนอนที่ปิดลงอย่างทำอะไรไม่ถูก