ตอนที่ ๖ โดมมหาเวท

.

.

“ มาคอยรับใช้ข้า อย่างนั้นหรือ? ” นิศามณีถามย้ำก่อนที่พระขนงจะขมวดชนกัน

“ เพคะ หม่อมฉันจักมาคอยรับใช้พระธิดาเพคะ ” พนาลีตอบ

“ เหตุใดจักต้องให้เจ้ามารับใช้ข้าด้วยเล่า ข้าจักต้องเร่งออกเดินทางโดยเร็ว มิอาจอยู่ที่นี่นานได้ดอกหนา ” นิศามณีเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ

“.....”

แต่ทว่าไม่มีคำตอบใดตอบกลับมา พนาลีทำได้แค่เพียงเงียบ ไม่ได้โต้ตอบอันใด เนื่องจากเป็นพระบัญชาขององค์เหนือหัว

เมื่อเห็นอสุรีตนนั้นไม่โต้ตอบ นิศามณีก็คิดขึ้นได้ว่า คงเป็นพระบัญชาที่ขัดไม่ได้ ก่อนที่ครุฑีน้อยจะถอนหายใจออกมา

“ เช่นนั้น ข้าจักต้องเอ่ยกับพระสุวรรณเมฆา องค์เหนือหัวของเจ้าด้วยตนเอง ใช่หรือไม่? ” นิศามณีเอ่ยถาม

“ เป็นเช่นนั้น เพคะ ” พนาลีตอบพร้อมกับรอยยิ้มให้ครุฑีน้อย

“ ถ้าเช่นนั้น เพลานี้ข้าใคร่จักอาบน้ำ ได้หรือไม่?พนาลี ” ในเมื่อปฏิเสธไม่ได้ครุฑีน้อยก็คงต้องรับไว้ก่อน

“ เพคะ หม่อมฉันจักพาพระธิดาไปห้องสรงน้ำนะเพคะ ”

“.....”

“ ส่วนฉลองพระองค์ หม่อมฉันเตรียมไว้ให้แล้วเพคะ ”

“.....”

ครุฑีสาวจ้องมองอสุรีรับใช้นิ่ง ถึงกับแปลกใจเมื่อเห็นความพร้อมของนาง จู่ ๆ นิศามณีก็รู้สึกไม่เข้าใจขึ้นมา ว่าทำไมเมืองยักษ์ถึงได้มีไมตรีกับตนเช่นนี้

.

.

.

นิศามณีเดินตามพนาลีไปจนถึงห้องสรงน้ำที่อยู่ด้านข้างของพระตำหนักที่มีสระขนาดเล็ก น้ำใสจนมองเห็นก้นสระ ที่มีความลึกแค่เหนือหน้าอก น้ำในสระอุ่นพอดีกับร่างกาย ช่วยทำให้นิศามณีได้ผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง

ครุฑีตัวน้อยที่กำลังแช่น้ำอุ่นอย่างผ่อนคลาย ช่างหารู้ไม่ว่า กษัติริย์อสุราได้จำแลงกายเป็นนกน้อยเกาะพุ่มโกสุมที่อยู่ข้างๆสระ ดวงตาสีนิลจับจ้องเรือนร่างที่เปลือยเปล่าที่อยู่ในสระน้ำนั้นไม่กระพริบ

“ เจ้านกน้อยเอ๋ย เจ้ามาจากที่ใดกันหนา? ” นิศามณีพูดขึ้นทันทีที่เห็นนกน้อย พร้อมก้าวเข้าไปหานกน้อยที่เกาะพุ่มโกสุม ข้างสระที่ตนกำลังอาบน้ำอยู่ ก่อนจะเอื้อมมือขึ้นไปกอบกุมตัวของนกน้อย เข้ามาไว้ในอุ้งมือของตน

“.....” ดูเหมือนนกน้อยจะตัวสั่นงันงก

แน่นอนว่าไม่ได้สั่นกลัวแต่อย่างใด ทว่านกน้อยจำแลงนั้นอยู่ไกล้กับเนินพระถันมากเกินไป จนเกิดความกระสันขึ้น นกน้อยจำแลงจึงรีบกระพือปีกบินหนีไปโดยเร็ว ก่อนที่จะทนไม่ไหว

“ อ้าว!ไปแล้วหรือ?ตัวสั่นงันงกเช่นนั้น เจ้าคงจักกลัวสินะ ข้ามิได้จักกินเจ้าสักหน่อย ” นิศามณีพูดขึ้นตามหลังนกน้อยที่บินหนีไปก่อนจะยิ้มออกมาพร้อมกับส่ายหน้าเล็กน้อย

.

.

.

พระสุวรรณเมฆาจิตใจว้าวุ่นเมื่อกลับมาถึงห้องหับอีกห้องที่ตนพัก เมื่อห้องบรรทมของตนยกให้นิศามณีไปแล้ว กษัตริย์อสุราเดินไปเดินมาไม่หยุด ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วผ่อนคลายออกมาเพื่อควบคุมอารมณ์กระสันของตนเอง

“ องค์เหนือหัว พะยะค่ะ ” เสียงของอินสูรย์ขานเรียกกษัตริย์อสุราของตนอยู่หน้าห้องหับ

“ มีเรื่องอันใด อินสูรย์ ” พระสุวรรณเมฆาเอ่ยถามขึ้นเมื่อเปิดประตูออกมา

“ มีเหล่าทหารครุฑามาสอดส่องอยู่รอบ ๆ เมืองพะยะค่ะ เพลานี้มีทหารครุฑาบินว่อนเต็มไปทุกทางพะยะค่ะ ” อินสูรย์รีบแจ้งกษัตริย์อสุราทันทีเมื่อเหล่าทหารอสุรามาบอกตน

“ นางเป็นแค่ครุฑีที่ไร้ทางสู้ จักเอาชีวิตนางให้ได้กระนั้นหรือ?ถึงได้ส่งทหารครุฑามาสอดแนมเช่นนี้ ” พระสุวรรณเมฆาดวงตาเฉียบคมนิ่ง ก่อนพูดขึ้นด้วยความข้องใจ

“ พระราชธิดาเป็นแค่ครุฑี ไฉนเลยมิปล่อยไปพะยะค่ะ พระอนุชาจักหวาดกลัวอันใดกัน ” อินสูรย์พูดขึ้นด้วยความสงสัย

“ คงจักมีนิศามณีผู้เดียวเท่านั้น ที่จักให้คำตอบเราได้ ” กษัตริย์อสุราพูดขึ้น

“ ถ้าเช่นนั้น พระองค์ก็ไปถามพระธิดาเลย ดีหรือไม่พะยะค่ะ ” อินสูรย์ถามขึ้นพร้อมจ้องใบหน้ากษัตริย์อสุรานิ่ง

ก่อนที่อินสูรย์จะสังเกตุได้ว่า กษัตริย์อสุรามีใบหน้าแดงก่ำเมื่อตนบอกให้พระองค์ไปถามครุฑีสาว

“ เอาไว้ เราจักถามนางเอง ” พระสุวรรณเมฆารีบตอบทันที เมื่อเห็นอินสูรย์ทำหน้าใคร่อยากรู้อยากเห็นขึ้นมา

“ พะยะค่ะ แล้วพระองค์จักทำเยี่ยงไรดี กับเหล่าทหารครุฑาที่มาสอดแนมพะยะค่ะ ” เมื่อกษัตริย์อสุราตอบมาเช่นนั้น อินสูรย์จึงเปลี่ยนมาถามเรื่องทหารสอดแนมแทน

“ เราคงจักต้องร่ายคาถาโดมมหาเวทครอบเมืองพนาราพณ์เอาไว้ จักมิมีผู้ใดหรือทหารครุฑาตนไหนเข้ามาได้ ” พระสุวรรณเมฆาพูดออกมา พร้อมกับยกพระหัตถ์ขึ้นพนม ก่อนจะร่ายคาถา

เพียงแค่ครู่เดียว ก็มีแสงเรืองรองสีรุ้งเกิดขึ้นรอบๆเมืองพนาราพณ์ ก่อนจะเคลื่อนจากด้านล่างขึ้นไปบรรจบกันด้านบนจนเป็นโดมครอบเมืองไว้ทั้งเมือง

“ นั่นอะไรหรือ?พนาลี ช่างงามแลวิจิตรตระการตานัก ” นิศามณีเอ่ยถามพนาลีทันที เมื่อเห็นแสงเรืองรองสีรุ้งที่ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าและรอบๆ

“ ห๊ะ!!โดมมหาเวท!! นะ นั่นคือโดมมหาเวทเพคะพระธิดา ” พนาลีตอบด้วยสีหน้าตกใจ

“ โดมมหาเวทคืออะไรพนาลี? แล้วเหตุใดเจ้าต้องตกใจกับสิ่งสวยงามนี้ด้วยเล่า? ”ครุฑีน้อยถามด้วยความสงสัยเมื่อเห็นสีหน้าของอสุรีรับใช้ ที่ดูตกใจและหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด

“ พระธิดาขึ้นจากสระน้ำก่อนเถอะเพคะ จักต้องรีบกลับตำหนักโดยเร็วเพคะ ” พนาลีไม่ได้ตอบอะไร แต่กลับเร่งให้นิศามณีขึ้นจากสระและให้รีบกลับตำหนัก

“.....” ครุฑีตัวน้อยมีสีหน้างุนงงสงสัยใคร่รู้ขึ้นมาในทันที

“ หม่อมฉันจักตอบเรื่องโดมมหาเวท เมื่อพระธิดาเข้าห้องบรรทมแล้วนะเพคะ ” พนาลีรีบพูดขึ้นเมื่อเห็นว่านิศามณีไม่ยอมขึ้นจากสระ และยังมีสีหน้าที่งุนงงสัยสัยอีก

“......” นิศามณียอมขึ้นจากสระโดยทันที

พนาลีรีบหยิบผ้าแพรพรรณสีสวย ขึ้นมาห่อเรือนร่างเปลือยเปล่าของนิศามณีไว้ทันทีที่ขึ้นมาจากสระ ก่อนจะพาเดินกลับตำหนักโดยเร็ว

๐๐๐๐๐๐๐