บทนำ

หญิงสาวผู้อ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอสมัยเรียนเป็นหัวหน้านักเลงขาใหญ่ซ่าไปทั่วแต่เมื่อเข้าสู่วัยเรียนมหาลัยกลับหยุดทำตัวเป็นนักเลงและหันไปตั้งใจเรียนแทนเพื่อที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดีกว่าเดิม และพับเรื่องราวตัวตนในอดีตของเธอทิ้งไป จนกระทั้งเธอเรียนจบมหาลัยออกมาก็ได้งานทำตามที่เธอตั้งเป้าไว้ เธอได้เป็นนักเขียนนิยายแนวรักใสใสวัยรุ่น ซึ่งเมื่อปล่อยผลงานออกไปได้แค่ไม่กี่วันก็ทำยอดขายทะลุเป้าในพริบตาเดียวเธอยังมีงานพิเศษอีกอย่างคือหัวหน้าพิเศษหน่วยลับสังกัดราชการ เหยี่ยวอสูร

"แย้ม สายรายงานมาว่าจะมีพวกก่อการร้ายเข้ามาทำธุรกิจค่ามนุษย์ที่โกดังE23"หึ! พากันรนมาหาที่ตายงั้นคงต้องจัดหนัก

"บอกทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมเราจะบุกไปถล่มลังพวกมันคืนนี้"คนชั่วอย่างพวกมันไม่เคยเกรงกลัวกฎหมายบ้านเมืองงั้นฉันจะพิพากษาพวกแกเอง

"รับทราบค่ะ หัวหน้า"ไม่มีใครเคยรู้ว่าแท้จริงฉันเป็นใคร และเบื้องลึกเบื้องหลังฉันเป็นใครมีตัวตนแบบไหนก็ไม่เคยมีใครรู้นอกจากรองหัวหน้าหน่วยเดียวกันกับฉันเพราะอะไรนะหรอเพราะเราเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากเลยก็ว่าได้แต่เอาเข้าจริงฉันก็รู้สึกได้ว่าเพื่อนจริงหรือแค่คนที่คอยจะหักหลังเพื่อนได้ทุกเวลา

อีกทางด้านหนึ่ง

"ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด~ ฮัลโหล"เสียงของสายเรียกเข้าจากบุคคลปริศนา

"คืนนี้พวกมันจะบุก พวกแกวางกับดักไว้ พอพวกมันไปถึง ก็จัดการส่งพวกมันไปยมโลกทันที"

"ครับ..ผมทำตามที่นายท่านสั่งไว้เรียบร้อยแล้วแค่รอเวลาเท่านั้น"ชายปริศนาคนนี้ตอบกลับทันทีที่ผู้เป็นนายสั่ง

  "ดี ดี งานนี้พวกมันเละแน่ ฮ่าๆ"ผู้เป็นนายหัวเราะดีใจอย่างบ้าคั่ง ด้วยคิดว่าศัตรูของตนจะมาติดกับดักที่วางแผนไว้ก็นึกสนุกรอดูฉากจบของหัวหน้าสาวที่เอาแต่จับคุมพี่น้องตนบางคนก็ถูกโทษประหารและนึกแค้นใจอยากจะฆ่าศัตรูให้สิ้นซาก

ถึงเวลานัดของกลุ่มก่อการร้ายรายใหญ่ระดับประเทศชาติ หน่วยจู่โจมพิเศษดักสุ่มโจมตีรอบด้าน แต่ก็เกิดเหตุการไม่คาดคิดเกิดขึ้นมาก่อนที่ทุกคนจะได้ทำอะไร

ปัง~

ปัง ปัง~

"รองหัวหน้า!"เสียงตะโกนของลูกน้องร่วมหน่วยงานทั้ง20นายพากันตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อรองหัวหน้าหน่วยของพวกเขาถูกผู้ก่อการร้ายคนหนึ่งยิงเขาที่ขาสองข้างอย่างจัง และถูกจับตัวไว้

"รีบหนีไป นี้คือกับดัก"ไอรินรีบบอกลูกน้องทุกคนให้หนีไปเพราะเธอถูกมัดติดกับระเบิดเวลาพร้อมด้วยถังน้ำมันอีกเป็นร้อยๆถัง

"ผมจะอยู่กับคุณจนวินาทีสุดท้ายต่อให้ต้องตายผมก็ยอมขอแค่มีคุณเท่านั้นชีวิตนี้ถ้าไม่มีคุณผมคงอยู่ไม่ได้"การกล้าลูกน้องคนสนิทที่แอบรักเธอมานานแม้เธอจะปฎิเสธเขาไปหลายครั้งแต่เขาก็ไม่เคยที่จะละความพยายามของเขา

"ไอริน!!"แย้มได้รับรายงานจากลูกน้องในหน่วยงานมาว่าเพื่อนรักของเธอได้รับบาดเจ็บและทุกอย่างแค่แผนล่อเสือออกจากถ้ำเท่านั้น เธอวิ่งมาจากโกดัง E23 เมื่อเจอสภาพไอรินเธอถึงกับช็อค

"ยะ...แย้ม...ฉะ...ฉัน..ดี..ใจ..ที่..ดะ....ได้...เป็น...เพื่อน..ของเธอ"ไอรินพยายามออกเสียงที่มีน้อยนิดเพื่อบอกแย้มเพื่อนรักและในฐานะพี่น้องของเธอที่เหลือเพียงคนเดียว ก่อนจะจากกันเธอก็อยากจะบอกความจริงบ้างอย่างกับเธอ

"ฮึก...ฮือๆ...มะ..ไม่..ต้องพูดแล้ว! เธอจะต้องไม่ตายนะไอริน"เธอเสียใจมากเธอเคยเสียพ่อไปก็เพราะภารกิจแบบนี้มันทำให้เธอเสียใจมากหากว่าเพราะเธอพาลูกน้องมาตายด้วยความผิดพลาดของเธอเอง

"การกล้า....พยุงฉันที"

"คะ...ครับ"การกล้าค่อยๆพยุงให้ไอรินนั่งพูดแบบเต็มเสียงอย่างช้าๆ

"แย้มฉันดีใจนะที่ก่อนตายได้เจอเธอพี่สาว!."อะ...อะไรนะเมื่อกี้เธอว่าไรนะ

"เมื่อกี้เธอว่าไรนะ"

"พะ....พี่สาว"

"หมายความว่าไงไอริน"จะเป็นไปได้ไงในเมื่อน้องเธอตายไปตั้งแต่รถพลิกคว่ำเมื่อยี่สิบปีก่อน

"หนูเองค่ะพี่....เนยไงค่ะ"

"เป็นไปไม่ได้ๆ"

"เนยจริงๆนะคะ หนูยังไม่ตายคนพวกนั้นจับหนูไปทดลองยาของพวกมันและหนูก็ฟื้นขึ้นมาอย่างกับปฎิหาร"

"ฮึกๆ....ฮือๆ...เนยทำไม ทำไมไม่บอกพี่ว่าเป็นเธอ....ทำไม!"ทำไมต้องเป็นแบบนี้ทำไม ฟ้าเล่นตลกอะไรอยู่กันแน่น้องสาวที่อยู่ใกล้ตัวมาตลอดทำตัวสนิทเหมือนเป็นเพื่อนรักและเธอยังสงสัยว่าเธอแอบหักหลังแต่เปล่าเลยเธอเข้าใจผิดมาเลยตลอดทำไมเธอไม่รู้ให้เร็วกว่านี้ว่าเธอคือน้องสาว

"หนูคงไม่ได้อยู่ดูแลพี่แล้ว ลาก่อน"ปึก เสียงมือที่ร่วงล้นลงสู่พื้นจากที่เอามือมาปัดน้ำตาของพี่สาวและหลับตาลงพร้อมลมหายใจที่สิ้นสุด

"ม่ายยย.......ไอรินฟื้นสิ.....มาคุยกับพี่ก่อน..ไหนบอกจะไม่ทิ้งกันจะอยู่ด้วยกันตลอดไปไง..ฮึก....ฮึก....ฮือ......ฮือ......"เธอร้องไห้พร้อมกอดร่างน้องสาวทั้งน้ำตา 'ชีวิตนี้หากไม่มีเธอพี่ก็คงอยู่ไม่ได้อีกแล้วไอริน'

"หัวหน้ารีบออกไปเถอะครับที่นี้จะระเบิดแล้ว"การกล้าบอกกล่าวผู้เป็นหัวหน้าพร้อมเขามาอุ้มร่างของหญิงที่เขารักอย่างหมดใจและเดินเข้าไปตรงจุดที่มีน้ำมัน

"นายจะทำอะไร!"เธอถามออกไปด้วยไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาทำ

"พวกนายรีบพาหัวหน้าออกไป รีบไปเซ!!"

"ครับ ครับไปครับหัวหน้า "

"รีบไปเถอะครับหัวหน้า"

"ไม่ๆ ฉันจะอยู่ที่นี้ ฉันไม่เหลืออะไรแล้วฉันจะไปพร้อมกับน้องสาวฉัน"

"รีบออกไปซะ เอาหัวหน้าออกไปเดียวนี้"พวกเขา รีบเข้ามาจับแขนหัวหน้าอย่างแน่นและรีบพาตัวหัวหน้าออกไปข้างนอกทันทีและหลังจากนั้นก็เกิดเสียงดังสนั่นไปทั่วบริเวณ

"ม่ายยยยปล่อยฉานนนปล่อยฉันเซ...ไอรินทำไม...ฮึก....ฮือๆการกล้านายมันบ้า...ฮึก....ฮือออทามม่ายยย"เธอร้องไห้อย่างบ้าคั่งจนหมดสติไปลูกน้องรีบนำตัวเธอส่งโรงพยาบาลทันที