ตอนที่ 2 กลับมาเถิดวันวาน!

ตอนที่ 2 กลับมาเถิดวันวาน!

ความคิดถึง “ในวันวาน” ของทั้งคู่ก็นำพาย้อนหวนกลับไปในอดีต ประสบการณ์อันสุดแสนจะโลดโผน “ในสมัยที่ยังเด็ก ๆ ตอนที่ปีนรั้วออกจากบ้านกลางดึกเพื่อไปเที่ยวดิสโก้เธคในกรุงเทพฯ”

…กลางดึกของคืนวันหนึ่ง หญิงสาววัยรุ่น มองดูใบหน้าละอ่อนของพวกเธออย่างไรก็คงหนีไม่พ้นคำว่า “เด็กมัธยม!” สาวสวยคนหนึ่งกำลังที่จะหาทางปีนรั้วออกจากบ้านของตัวเอง เพราะประตูหน้าเข้าสะดุดหูสะดุดตาเกินไป

ตอนกำลังทำท่าจะปีน เธอดันเผลอไปหยิบกริ่งไม้แห้งเข้า คล้ายกับจังหวะในละครที่พบเห็นได้บ่อย เธอตกใจจนเหงื่อไหลโทรมกาย หยดเหงื่อไหลลงมาจากบริเวณหน้าผาก ตกกระทบลงพื้นดังแหมะ ๆ

ทำเอาสาวตีนแมวใบหน้าซีดเป็นไก่ต้ม เธอกลัวเหลือเกินว่าจะมีคนในบ้านผ่านมาได้ยิน

“ซู่ว!” เสียงดังออกมาจากนอกระเบียง ตามมาด้วยเสียงพูดแผ่วเบา “นี่แกเบา ๆ หน่อยสิ ประเดี๋ยวก็ได้พากันตื่นหมดทั้งบ้านหรอก…ยัยหมอน!”

สมรที่กำลังปีนรั้วออกมาอย่างคล่องแคล่ว ดูเหมือนว่าเธอจะชำนิชำนาญเป็นพิเศษ ดูท่านี่คงไม่ใช่ครั้งแรกแน่ ๆ ที่เธอทำแบบนี้!

เอื้อยเอ่ยปากถาม “นี่แกแน่ใจนะว่า…หลับกันหมดแล้วนะ ทั้งคนทั้งหมา ไม่ใช่มันตื่นมาจะพากันซวยไปหมดนะเว้ยแก!”

พอลงมาได้อย่างปลอดภัย เธอก็เอ่ยปากบ่นเพื่อนรัก “แกนี่…ขี้บ่นจริงยัยเอื้อย อย่างฉันน่ะเขาเรียกว่ายอดฝีมือจ๊ะ ปัดโธ่!”

พอเห็นชุดที่อีกฝ่ายหยิบขึ้นมาสวมทับ เอื้อยก็แซวขึ้น “โอ้โฮชุดแกนี่…ถ้าเอาไฟฉายส่องเข้ามา มันคือหลอนนีออนเคลื่อนที่ชัด ๆ อย่างกับพวกตำรวจ กู้ภัยเลยนะแม่คุณ!”

สมรยืดอกด้วยความภาคภูมิใจ กับชุดเรืองแสงวิบวับ จริง ๆ แล้วเธอก็ไปได้ไอเดียมาจากด่านตรวจนั่นแหละ จึงไปเที่ยวหาซื้อชุดนี้มาเป็นพิเศษ “พูดแต่ฉัน…ตัวแกนี่ก็ใช่ย่อยเสียที่ไหนล่ะ!”

สายตาของสมรเหลือบมองไปที่เพื่อนสาว ซึ่งสวมใส่ “ชุดกันฝน” สีแสบตาไม่หย่อนไปกว่ากันตัวเธอเลย “เรียกได้ว่า…ไม่มีใครยอมใคร!”

“แล้วนี่แกเตรียมพร้อมหรือยัง!?” หมอนเอ่ยปากถามขึ้น

เอื้อยคลี่ยิ้ม “เรียบร้อยแล้วตามเคย รถแท็กซี่จอดรออยู่หน้าปากซอยแน่ะ พวกเรารีบไปกันเถอะ…”

…

ภาพตัดมาที่หน้าสถานบันเทิงชื่อดังในกรุงเทพอย่าง “เดอะพาเลซ” ดิสโก้เธคสุดฮิตที่ทุกคนต่างมารวมตัวกัน เป็นแหล่งความบันเทิงครบวงจร ที่ใคร ๆ ต่างก็อยากมา แห่งรวมเด็กวัยรุ่น และพวกนักซิ่งยามค่ำคืน!

ทั้งสองจะลงจากรถ ยังไม่ลืมที่จะกำชับให้ลุงคนขับแท็กซี่ให้เจอกันตรงจุดนัดพบ เพราะทั้งสองเหมารอบ “คืนนี้” ของลุงแกเรียบร้อยแล้ว

“ได้ครับคุณหนู จอดรอที่เดิมนะครับ…มีอะไรให้วิ่งมาเรียกลุงได้เลยนะ!” คนขับแท็กซี่อดไม่ได้ที่จะย้ำเตือนสองสาว

สองสาวสวยก้าวเท้าเดินมาบริเวณหน้า “เธค” ซึ่งแต่ละคนคล้ายว่าจะแต่งชุดประหลาดมาประชันกัน แน่นอนว่าทั้งรูปร่าง และหน้าตาของทั้งสองก็งดงามเพียงพอ ที่จะดึงดูดสายตาของเหล่า “เด็กหนุ่ม” หรือ “ชายหนุ่ม” มากมาย

นี่ยังไม่รวมกับที่…ใส่ชุดบรรเจิด แต่งตัวเด่นสะดุดตาเสียขนาดนี้ โดยเฉพาะ “สมร” เมื่อแสงไฟนีออนสาดมากระทบ ก็ยิ่งทำให้เจิดจ้าโดดเด่นเป็นพิเศษ!

ยังไม่ทันที่จะเข้าไปใน “เธค” พวกเธอก็ถูกหนุ่ม ๆ เข้ามารุมล้อมขอเบอร์เพจเจอร์เสียแล้ว! สาวสวยเหมือนจะเตรียมรับมือมาอยู่แล้ว คนไหนที่เธอเห็นแล้วไม่ตรงสเปกก็แค่บอกปัดไป “…ถึงอย่างไรที่นี่ก็ไม่ขาดสาวสวยให้จีบ!”

และยิ่งไม่ขาดหนุ่มหล่อตรงใจพวกเธอ ที่เรียงหน้าเข้ามาขอแลกเบอร์กันเรื่อย ๆ ส่วนใครที่หล่อราวกับเทพบุตรจุติ พวกเธอย่อมไม่บ่ายเบี่ยง และแถมยังยิ้มพูดคุยอย่างเป็นกันเอง

“เดอะพาเลซ” เป็นแหล่งรวมตัวของคนหลายวัย หลายช่วงอายุ และหลากหลายอาชีพ ที่โด่งดังที่สุดก็คือพวก “ศิลปิน ดารา ชายหญิงในวงการบันเทิง” ที่เดินสวนกันให้ควัก การได้มาเดินกระแทกไหล่กับดารา มันถือเป็นความพิเศษของที่นี่ ทำให้ได้รับความนิยมจากหลากหลายคนที่มาเที่ยว…

ส่วนที่ว่ากี่ดริ๊งก์ กี่ดื่มเพื่อเข้าร้านนั้น พวกเธอทั้งสองแทบไม่ได้สนใจที่จะดื่มเหล้าแม้แต่น้อย ส่วนมากคงหนีไม่พ้นน้ำส้ม “เพราะถ้าขืนมีกลิ่นเหล้าติดตัวกลับบ้านไป…คงได้กลายเรื่องใหญ่เป็นแน่!”

วันนี้นักร้องที่มาเปิดการแสดง เหมือนจะเป็นศิลปินหน้าใหม่ที่กำลังเตรียมจะออกอัลบั้ม เอื้อยเองก็มีผู้ชายเข้ามาตามเกาะแกะ แต่ว่าถูกเธอปฏิเสธไปอย่างละมุนละม่อม เธอเชี่ยวชาญนักเชียวเรื่องพวกนี้!

“เพราะไม่ใช่ว่าพวกเธอทั้งสอง…ไม่เคยมาที่นี่เสียเมื่อไหร่?”

แต่กลับแอบปีนออกจากบ้านมาทั้งคู่อยู่เป็นประจำ เรียกได้ว่า “ไปไหนไปกัน ถึงไหนถึงกัน!”

สองสาวมาเต้นปลดปล่อยอย่างเต็มที่ เพราะในช่วงเวลาปกติ หรือวันปกติพวกเธอทั้งคู่ต่างสงบเสงี่ยมเรียบร้อย อย่างกับผ้าที่พับเอาไว้ ตอนอยู่ในโรงเรียนก็ชวนอึดอัดจะแย่ ดังนั้นทั้งคู่จึงตกลงกันว่าอย่างน้อย…เดือนละหนึ่งครั้งที่จะแอบหนีพ่อแม่มาเที่ยว

เพื่อผ่อนคลายอารมณ์…และสนุกสุดเหวี่ยงตามประสาวัยรุ่นยุคนี้!

…

ภายในบ้านหลังใหญ่แห่งหนึ่ง หากจะเรียกได้ว่าเป็นคฤหาสน์ก็คงไม่ผิดนัก เพราะเมื่อเอาไปเทียบกับบ้านอื่น ๆ รอบด้าน “ทำให้บ้านหลังนี้ดูโอ่อ่าเป็นพิเศษ!”

อีกทั้งตั้งอยู่ใจกลางตัวเมืองปทุมธานี เดินทางไปไหนมาไหนก็สะดวก

บ้านหลังนี้มักมีคนแวะเวียนมาหาบ่อย เนื่องจากเจ้าของบ้านเป็นถึง ท่าน ส.ส. ผู้ทรงเกียรติ เป็นหัวเรี่ยวหัวแรง…แกนนำคนสำคัญของพรรคที่เข้าร่วมในการจัดตั้งรัฐบาล!

หากแต่ว่าถูกรัฐประหารจาก “กองทัพ” ที่เล่นยกพวกตีกันเอง และหักเหลี่ยมกันรายชั่วโมง จนกระทั่งนำไปสู่การขึ้นอำนาจของ “คณะ รสช.”

เพียงทว่าทุกคนก็รู้ดีว่าเลือกตั้งครั้งที่จะถึง “ย่อมต้องมี ส.ส. ที่ชื่อว่า เสมอ ไปปรากฏตัวอยู่ในสภาฯ เป็นแน่!” เพราะด้วยฐานเสียงที่หนาแน่น ดังนั้นจึงพากันเรียกติดปากอย่างให้เกียรติว่า “ท่าน ส.ส. เสมอ”

นางเอกลูกสาว สส. แชมป์เก่าหลายสมัย

ปล.สามารถคอมเมนต์ติชมกันเข้ามาได้นะครับ นักเขียนไม่ดุุ! : )