3

Chapter 3

“นายแส่อะไรด้วย” ชัชญาถลึงตาใส่คิมหันต์ลูกน้องคนสนิทของบิดาที่เป็นคนดูแลลูกน้องต่ออีกทอด ซึ่งมีอีกคนที่มีอำนาจเหมือนเขานั้นคือเจิด เรียกได้ว่าบิดาจะเชื่อในสิ่งที่คิมหันต์พูดทุกอย่าง และก็เป็นจริงดังคาด

“ดี พ่ออยากเห็นฝีมือบอดี้การ์ดคนใหม่ของลูกว่ามันจะแน่สักแค่ไหน ถ้าแน่จริงพ่อจะรับพวกมันเข้ามาทำงาน แต่ถ้าห่วยแตก ก็ไสหัวไปซะ”

“แต่พ่อ...”

“ครับ ผมรับคำท้า”

ชัชญาพูดยังไม่ทันขาดคำ อธิปก็รับคำท้า เขาเป็นประเภทไม่ยอมให้ใครมาหยามอยู่แล้ว อธิปมองสบตากับคิมหันต์แล้วสัมผัสได้ทันทีว่าอีกฝ่ายไม่ถูกชะตากับเขา และไม่กินเส้นกันตั้งแต่เห็นหน้า

“ดี ใจเด็ดแบบนี้ฉันชอบ” ชาญหัวเราะชอบใจ เพราะชอบคนกล้าและมีฝีมือ อธิปโค้งศีรษะให้เล็กน้อย ซึ่งนั่นทำให้ชาญพึงพอใจระดับหนึ่ง

แม้จะเห็นความหยิ่งผยองของอธิป แต่เขาก็ชอบให้ทุกคนก้มหัวให้เขา เพราะเขาไม่เคยต้องก้มหัวให้ใคร...

การต่อสู้ที่ดุเดือดและหาดูยากเกิดขึ้นตรงหน้าของเสี่ยชาญ เสี่ยใหญ่ทั้งหัวเราะทั้งตบมืออย่างชอบใจเมื่อเห็นฝีไม้ลายมือของอธิป ซึ่งเขาขอต่อสู้เพียงคนเดียวเท่านั้น

ชัชญาที่นั่งอยู่ใกล้ๆ บิดาไม่ได้มีท่าทีเหมือนกับชาญเลยสักนิด แต่มีท่าทีห่วงใยและลุ้นจนตัวโก่ง เธอเองก็ไม่รู้ตัวว่าเผลอแสดงท่าทีแบบนั้นออกไป ทั้งๆ ที่คุณหนูคนสวยไม่เคยสนใจไยดีใครเป็นนิจ

“ฝีมือมันยอดเยี่ยมจริงๆ แกว่าไหมคิม เจิด” เสี่ยใหญ่หันไปถามลูกน้องคนสนิททั้งสอง เมื่อดูการต่อสู้ห้ำหั่นสุดมันตรงหน้า อธิปสามารถล้มลูกน้องของเขาได้ทุกคน ซึ่งจะหาคนฝีมือดีแบบนี้ได้นั้นยากยิ่ง

“ผมเองครับเสี่ย”

คิมหันต์กัดฟันกรอดเมื่อเห็นอธิปล้มลูกน้องทุกคนได้ แถมอีกฝ่ายแทบไม่เป็นอะไรเลยด้วยซ้ำ แค่รอยฟกช้ำนิดหน่อย เขาไม่อยากเสียหน้าต่อหน้าชัชญา จึงอยากแสดงฝีมือจัดการศัตรูหัวใจให้อยู่หมัด แค่มองก็รู้ว่าหญิงสาวที่เขาหมายปองกำลังพึงพอใจกับบอดี้การ์ดคนใหม่อย่างออกนอกหน้า

“เอาสิ ฉันรู้ว่าแกอยากออกกำลังกาย”

ชาญไม่คัดค้านเพราะชอบดูการต่อสู้อยู่เป็นนิจ ชัชญามองแผ่นหลังของคิมหันต์ไปอย่างเป็นกังวล เธอเคยเห็นฝีมือการต่อสู้ของลูกน้องบิดาคนนี้มาแล้ว แม้อธิปจะเก่งที่ล้มคู่ต่อสู้ได้ทุกคน แต่อาการเหนื่อยล้าก็อาจทำให้พลาดพลั้งได้

“หนูว่าพอได้แล้วนะคะพ่อ นายไทคงจะเหนื่อยแล้ว มันไม่ยุติธรรมที่ให้ลูกน้องรุมเขาแบบนี้”

“เอาน่า ถ้านายไทเอาชนะคิมหันต์ได้ พ่อจะรับหมอนี่กับเพื่อนของมันทำงานที่นี่”

ชัชญากระแทกตัวลงนั่งอย่างขัดใจ ไม่ยุติธรรมเลยที่ให้คนที่แข็งแรงดี ลงไปต่อสู้กับคนที่ต่อสู้จนเหนื่อย หน้าตัวเมีย เธอด่าว่าคิมหันต์ในใจ เพราะเกลียดขี้หน้าหมอนี่จับใจ มันชอบมองเธอด้วยสายตาโลมเลีย บางครั้งก็หยาบคาย เธอนึกอยากจะให้อธิปกระทืบคิมหันต์ให้จมดิน

เสียงโห่ร้องและการพนันเริ่มขึ้นเมื่อทุกคนต่างทุ่มเงินให้คิมหันต์ชนะ ใครๆ ก็ต่างเชียร์ลูกพี่ของพวกมันกันทั้งนั้น ชัชญาคอยตะโกนเชียร์อธิปโดยไม่สนใจใคร ซึ่งชายหนุ่มพอจะเห็นจุดอ่อนของคิมหันต์ก็ตอนนี้เอง

คิมหันต์ออกอาการในทันทีเมื่อเห็นหญิงสาวที่เขาหมายปองเชียร์ศัตรูคู่ต่อสู้อย่างออกนอกหน้านอกตา นั่นทำให้อธิปได้ทียั่ว การยั่วของเขาไม่จำเป็นต้องเปล่งคำพูดอะไรออกมา แค่ยักคิ้วหลิ่วตา คิมหันต์ก็ดิ้นพล่านแล้วโถมตัวเข้าใส่อธิปเหมือนหมาบ้า

แรกๆ เหมือนคิมหันต์จะได้เปรียบ แต่คนขี้โมโหเมื่อโดนยั่วก็บังเกิดความขาดสติพลาดพลั้งให้แก่อธิปจนโดนอัดน่วมถึงกับลงไปจมอยู่กับพื้น

“พอแล้ว!!!” เสียงของชาญร้องปรามเมื่ออธิปทำท่าจะกระทืบยอดอกของคิมหันต์ เขาชอบฝีไม้ลายมือของอธิป แต่ความซื่อสัตย์ของคิมหันต์ก็ทำให้เขาจำต้องปรามเอาไว้

“ปล่อยกู กูจะกระทืบมันให้จมดิน” คิมหันต์ดิ้นรนเมื่อโดนประคองล็อกตัวเอาไว้ เพราะรู้สึกเสียหน้าที่โดนหยามเข้าให้แบบนี้

“พอแล้วไอ้คิม มึงอยากโดนกระทืบตายหรือไงวะ” เจิดซึ่งเป็นคนสนิทของชาญอีกคน ตะโกนปรามเพื่อน คิมหันต์จึงสะบัดหน้ามองอธิปอย่างแค้นเคือง

“พวกขี้แพ้ชวนตี นายแพ้แล้วคิมหันต์ เลิกบ้าได้แล้ว” ชัชญาออกโรงปกป้องอธิป ทำให้ทุกคนรู้ว่าหญิงสาวพึงพอใจอธิปมากๆ และชาญเองก็เป็นคนพูดคำไหนคำนั้น

“ตกลงฉันรับแกเข้าทำงาน เป็นบอดี้การ์ดให้ลูกสาวของฉัน”

“ขอบคุณครับเสี่ย” อธิปก้มหัวให้ชาญ สายตาแน่วนิ่งใบหน้าเรียบสนิท

บ้านพักของอธิปและนพฤทธิ์อยู่ห่างจากเรือนดอกไม้ของชัชญาไม่เท่าไหร่ ส่วนใหญ่บอดี้การ์ดที่เปลี่ยนไม่ซ้ำหน้าจะต้องพักที่นี่เพราะต้องคอยดูแลคุ้มครองชัชญาอย่างใกล้ชิด ซึ่งชาญตามใจบุตรสาวไม่เคยเข้าไปยุ่งวุ่นวายอะไร

เรือนดอกไม้ของชัชญามีดอกไม้หลายสายพันธุ์ปลูกเอาไว้รอบบ้าน เธอไม่ได้อาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ของบิดา เพราะชาญต้องการความเป็นส่วนตัว และเธอก็ต้องการความเป็นส่วนตัว ถ้าหากเห็นบรรดาเมียน้อยเมียเก็บของบิดา ชัชญามักจะไม่สบอารมณ์ ไม่ใช่หวงคนเป็นพ่อ แต่เกะกะในสายตาทุกครั้งที่ได้มองผู้หญิงพวกนั้นระริกระรี้อยู่ในบ้าน

“นี่ยาใส่แผล ยาแก้ปวด แก้อักเสบ” ชัชญามาเยี่ยมอธิปจนถึงเรือนพักพร้อมกับยามากมายที่ใส่มาเต็มตะกร้า

นพฤทธิ์จึงเลี่ยงออกมาเพราะไม่อยากรบกวนความเป็นส่วนตัวของเจ้านายหนุ่ม ซึ่งสาวใช้คนสนิทของชัชญาซึ่งรู้ใจกันดีเลี่ยงออกมาด้วยเช่นกัน นพฤทธิ์ตีสนิทกับพิกุลทันที และอีกฝ่ายก็ดูเหมือนจะไม่ถือตัว เป็นคนเงียบๆ นิสัยเช่นเดียวกับเขา

“ปกติคุณหนูมาเยี่ยมบอดี้การ์ดของตัวเองบ่อยๆ เหรอครับ”

“เปล่า นายเป็นคนแรก” เธอเลิกคิ้วขึ้นมองเขาเพื่อสำรวจตรวจตรา

“ผมมีบุญชะมัด” เขาใช้ลิ้นกระทุ้งข้างแก้ม รู้สึกเจ็บๆ อยู่ไม่นานเพราะโดนรุมจากลูกน้องของชาญเป็นสิบๆ คน

“นายเป็นยังไงบ้าง สะใจเป็นบ้าที่นายกระทืบคิมหันต์ได้ ฉันล่ะอยากจัดการมันมานานแล้ว” ชัชญาสำรวจร่างของอธิปส่วนใหญ่จะเป็นรอยฟกช้ำจากการต่อสู้ เขาปากแตก เลือดไหลซิบ หน้าตาเขียวช้ำ ตามเนื้อตัวก็เขียวช้ำเช่นเดียวกัน

“คุณหนูอยากจัดการมันเหรอครับ” อธิปเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย

“ใช่น่ะสิ สะใจเป็นบ้า” ชัชญาหัวเราะเสียงใส อธิปมองอย่างเผลอไผล ก่อนจะสะดุ้งร้องอย่างตกใจเมื่อเธอกดสำลีชุบแอลกอฮอล์ลงมาที่แผลของเขา

“โอ๊ย! ผมเจ็บนะครับ” เขาร้องเสียงดังกว่าเก่าเมื่อเธอทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ เหมือนพวกซาดิสม์ที่ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ไม่สนใจเสียงร้องโหยหวนของอีกคน

“มองอะไร” เธอช้อนสายตาร้อนแรงขึ้นมองชายหนุ่ม ละมือออกห่างจากที่กดบาดแผลของเขาจนอธิปซู๊ดปากผ่อนคลาย

“มองคุณหนูไงครับ”

อธิปตอบแล้วสบตาเธอนิ่ง เขาคิดว่าอีกไม่กี่วันคงได้กลืนกินคุณหนูคนสวยตรงหน้า เพราะเธอทอดสะพานให้เขาอย่างชัดเจน ชายชาตรีอกสามศอกอย่างเขาผ่านผู้หญิงมาอย่างโชกโชน รู้ดีกว่าอาการแบบนี้เป็นยังไง พ่อเป็นยังไงลูกก็ต้องเป็นอย่างนั้น พ่อหลงใหลในกามราคะแล้วลูกจะเหลือเหรอ แถมที่นี่ก็มีชายฉกรรจ์ให้เธอฟันเรียบ คงผ่านผู้ชายมานักต่อนัก เขาคิดในใจอย่างเปรี้ยวปาก

“ระวังกิริยาของนายเอาไว้ด้วย ถ้าฉันไม่ได้สั่ง ไม่ได้ต้องการอย่ามามองฉันด้วยสายตาแบบนี้” เธอจับใบหน้าของเขามองนิ่งข่มเขาเหมือนนายสาวมองทาสผู้ซื่อสัตย์

“ผมยินดีทำตามที่คุณหนูต้องการทุกอย่าง ไม่ว่าคุณหนูจะให้ไปขึ้นเขาลงห่วย หรือจะพากันขึ้นสวรรค์ผมก็ยินดีพลีกายพลีใจให้คุณหนู” อธิปปลดมือที่เธอจับคางสากของเขาเอาไว้ ก่อนจะก้มลงจุมพิต

ชัชญาสะดุ้งเมื่อริมฝีปากหนาสัมผัสกับหลังมือนิ่มของเธอ ก่อนที่เขาจะจับเธอแบมือคลี่ออกแล้วก้มลงลามเลียเหมือนทาสผู้ซื่อสัตย์ตามที่เธอต้องการให้เขาเป็นจริงๆ