ยอดยาหยีภรรยาสุดที่รัก

62.0K · จบแล้ว
ปะหนัน
37
บท
959
ยอดวิว
8.0
การให้คะแนน

บทย่อ

เธอกับเขารักกัน ในวันที่ชายหนุ่มเป็นเพียงแค่ยาม ส่วนเธอก็แค่แม่ค้าขายข้าวแกง แต่วันนี้จากยามเขากลายเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลใหญ่เจ้าของโรงสีและกิจการอื่น ๆ อีกมากมาย ฐานะที่เปลี่ยนไป ก็ทำให้การแสดงออกของตฤณเปลี่ยนไปด้วย คำว่ามือที่สามจะไม่มีค่าเลย ถ้าสองคนจับมือกันแน่นพอ ******************************************************* “พี่...เอ่อ...คือพี่ไม่ได้มีอะไร” ตฤณมองหน้าสองคนไปมา “ถ้าพี่ไม่มี ถ้าอย่างนั้นดาวจะเป็นคนมีและเป็นคนตัดสินใจเองนะคะ ในเมื่อดาวให้โอกาสพี่พูดความจริงและแก้ไขแล้ว แต่ถ้าเลือกจะแก้ตัวดาวจะหลีกทางให้ คุณเจนจิราจะได้ไม่ต้องคอย ชกชิงจะได้กินอย่างเปิดเผย” เจนจิราเดินมาจับแขนของตฤณแสดงความเป็นเจ้าของทั้งที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์แต่ในเมื่อ ฝ่ายชายไม่ยอมพูดอะไรเธอก็ถือว่าเขายังไม่ได้เลือก “คุณดุจดาวคงเข้าใจอะไรผิดนะคะ ฉันไม่เคยชกชิง เราไปไหนมาไหนกันคุณตฤณก็ไปแบบเต็มใจใช่ว่าฉันฉุดลากเขาไปเสียที่ไหน แล้วเราก็ไม่ได้มีอะไรเกินเลยกว่าการเป็นพี่น้องคนสนิทเพราะคุณตฤณมีภรรยาอยู่แต่ถ้าเขาโสดอนาคตก็ไม่รู้เหมือนกัน” ดุจดาวส่งสายตาจ้องมองหญิงสาวที่ดูผู้ดีมีการศึกษาตรงหน้าด้วยสายตาที่แสนจะผิดหวังกับคำพูด “ความดีความชั่วมันห่างกันแค่เพียงเส้นคั่น คุณเจนทำให้ดาวรู้ว่าคนเราจะดีหรือชั่วมันไม่ได้อยู่ที่ชาติตระกูลแต่มันอยู่ที่จิตสำนึกซึ่งไม่น่าเชื่อว่าคนรวยและสวยมากอย่างคุณมีน้อยมาก..หรือว่าอาจจะไม่มีเลย”

นิยายรักโรแมนติกนิยายปัจจุบันประธานคนต่ำต้อยพลิกชีวิตสัญญาทางรักคนธรรมดามีลูก

1 ยอดยาหยีภรรยาสุดที่รัก

ตอนที่ 1

เคียงข้าง

ตฤณชายหนุ่มจากต่างจังวันผันตัวเองเข้ามาทำงานในกรุงเทพเพราะมารดาจากไปอย่างกะทันหัน ทำให้เขาไม่อยากอยู่คนเดียว เขาเข้ามาสมัครงานเป็นฝ่ายรักษาความปลอดภัยหรือที่คนทั่วไปเรียกว่ายาม

ดุจดาวแม่ค้าขายเข้าแกง เธอพบรักกับตฤณได้เพียงปีเดียวก็ตัดสินใจใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน โดยไม่มีงานแต่งานไม่มีการจดทะเบียนสมรส เพราะเธอก็ไม่มีทั้งพ่อและแม่เหมือนกับชายหนุ่ม

ทั้งสองคนเช่าห้องอยู่ด้วยกัน อีกฝ่ายก็ทำหน้าที่ยาม อีกฝ่ายก็ขายข้าวแกง จากตอนแรกที่ขายเฉพาะช่วงเช้าถึงบ่ายโมง ตอนนี้ดุจดาวก็ขายช่วงเย็นด้วยแต่ขายเป็นแบบแกงถุง

ความจนที่ทำให้ทั้งคู่อยากหลุดพ้น ตฤณเองก็มักจะเข้าวเวรแทนเพื่อนถึงแม้จะได้เงินเพียงไม่กี่ร้อย แต่สำหรับเขาเมื่อมันรวมกันหลาย ๆ ครั้งมันก็กลายเป็นหลักพัน

“วันนี้พี่ไปแล้วกลับเย็นอีกวันเลยนะ ชดมันจ้าง200 พี่หั่นหมูใส่ช่องแช่แข็งไว้ให้แล้ว ส่วนหมูทอดก็หมักแล้ว พี่ไปก่อนนะ”

ตฤณจะช่วยแบ่งเบาภาระของภรรยาทุกครั้งที่พอมีเวลาเพราะเขารู้ว่าดุจดาวเหนื่อยแค่ไหน รายได้จากการเป็นยามและรับจ้างอยู่เวรเดือนหนึ่งก็หมื่นกว่าบาท แต่สำหรับชีวิตแม่ค้าอย่างดุจดาวที่ตอนนี้ขายทั้งเช้าทั้งเย็นเดือนหนึ่งก็ได้หลายหมื่น แต่อย่างว่าถ้าวันไหนไม่ขาย ฝนตกก็ไม่ได้หรือได้น้อยลง

“พี่ตฤณพักบ้างก็ได้นะ เดือนนี้ควงกะมาสามรอบแล้ว เดี๋ยวร่างกายไม่ไหวจะแย่เอา”

ดุจดาวเดินมากอดสามีด้วยความเป็นห่วง เพราะชายหนุ่มอดนอนติด ๆ กันมาหลายวัน

“พี่ก็แอบหลับในป้อมบ้างไม่ต้องห่วง แล้วเจอกันนะ ”

ตฤณเขาเป็นผู้ชายรูปร่างหน้าตาดี โดยเฉพาะผิวพรรณ สาวๆ ในโรงงานพยายามจะมาจีบเขากันหลายคนแต่ก็ไม่มีใครทำให้เขาอ่อนไหวได้ เพราะทั้งหัวใจเขาให้ดุจดาวไปหมดแล้ว

“พี่ตฤณอยู่เวรเช้านี้และคืนนี้อยู่ด้วยไหม”

หัวหน้าคนงานฝ่ายผลิตโรงสองถามเพราะเห็นชายหนุ่มอยู่มาหลายวันแล้ว

“อยู่ครับกลับบ้านอีกทีวันพรุ่งนี้เลย”

“บ่ายนี้พวกหัวหน้าไม่อยู่หลายคน แอบงีบบ้างก็ได้นะพี่ เดี๋ยวจะเป็นลมไป ดุจดาวมันจะเป็นหม้ายเสีย ทำงานลืมสงสารร่างกายเลยนะพี่”

คำพูดของคนคุ้นเคยทำให้ชายหนุ่มอดคิดตามไม่ได้ เขาทำงานไม่หยุดแบบนี้ถ้าวันหนึ่งร่างกายทนไม่ไหวขึ้นมา ภรรยาเขาจะอยู่กับใคร

สองคนผัวเมียทำงานหนักกันแบบนี้สามปีเต็ม ๆ จนในที่สุดทั้งคู่ก็ซื้อบ้านมือสองต่อจากพนักงานในโรงงานที่ลาออกแล้วกลับไปอยู่บ้านในราคาที่ไม่แพง ทั้งคู่ใช้เงินเก็บทั้งหมดจ่ายไปแต่ยังเหลืออีกหนึ่งแสนบาทที่ต้องผ่อน ตฤณจึงกู้ธนาคารเพราะเขามีอาชีพที่มีเงินเดือนประจำ