ตอนที่ 10
จวบจนมื้ออาหารจบลงร่างบางเดินตามเขาออกไปหน้าคฤหาสน์ เขาเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถหญิงสาวยืนนิ่งไม่กล้าเข้าไป เขาชะโงกหน้าออกมามองอีกครั้งด้วยความแปลกใจ เอลี่จึงตัดใจเข้าไปนั่งในรถข้างเขา เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงรถจอดรถหน้าห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ เขาเดินนำเธอเข้าไปด้านในจุดมุ่งหมายคือร้านเสื้อผ้าผู้ชาย
“ผมว่าร้านนี้เหมาะกับคุณนะ เพราะผมก็ซื้อที่ร้านนี้เหมือนกัน ส่วนเรื่องเงินคุณไม่ต้องกลัวผมจะจ่ายให้เอง” ไซน์บอก แล้วยืนมองเอสเลือกเสื้อผ้า
เอลี่มองดูเสื้อผ้าผู้ชายมากมาย แต่ขนาดตัวเธอทำให้เลือกเสื้อผ้าลำบาก จนพนักงานในร้านเดินเข้ามาช่วย เธอได้ยี่สิบกว่าชุด เขาอยู่หน้าเคาท์เตอร์เพื่อรอจ่ายเงิน
“ผมจ่ายเองได้ครับ” หญิงสาวรีบปฏิเสธ
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวผมจัดการให้” ชายหนุ่มบอกก่อนยื่นบัตรเครติดให้พนักงาน
เธอยืนมองเขาที่กำลังเซ็นเอกสารให้พนักงาน เป็นจังหวะเดียวกันที่ไซน์หันมาสบตาพอดี
“ยังต้องการอะไรอีกไหม?”
“เอ่อ... ผมขอไปซื้อของคนเดียวได้ไหม”
ไซน์จ้องมองด้วยความแปลกใจ เหมือนเอสต้องการไปไหนคนเดียว ท่าลุกลี้ลุกลนราวกับปกปิดอะไรไว้
“ก็ได้ครับ ผมจะรออยู่ที่รถก็แล้วกัน”
“ขอบคุณมากครับ ผมไปครู่เดียวเดี๋ยวก็กลับมา” เธอบอกเขาด้วยความดีใจ
ดวงตาคมมองตามแผ่นหลังที่จ้ำหายไป ก่อนกวักมือเรียกลูกน้องให้เดินตามไปดูแล ด้วยความรู้สึกเป็นห่วง
เอลี่เดินมาถึงหน้าร้านจำหน่ายชุดชั้นใน หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่นมองสภาพตนเองอย่างชั่งใจไม่กล้าพอที่จะเข้าไปในร้านเพราะกลัวถูกเข้าใจผิด แต่ข้าวของเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับเธอ
“มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าคะ?” พนักงานเอ่ยถาม
“คือว่า... ผมต้องการซื้อชั้นในให้ภรรยาครับ” เธอตอบพนักงานใบหน้าแดงซ่าน
“ได้สิคะ ตามมาเลยค่ะ”
พนักงานเดินนำหญิงสาวเข้าไปด้านใน หญิงสาวมองบราเซียและชั้นในมากมายด้วยรอยยิ้ม เธอรอดแล้วนึกว่าจะต้องใส่ซ้ำไปตลอดเสียอีก ดีที่เขาเห็นใจพาเธอมาซื้อของใช้ส่วนตัวในวันนี้ กวาดตามองก่อนเลือกชั้นในมาราวสิบชุด พนักงานจ้องมองเธอด้วยความแปลกใจ แล้วยิ้มกว้าง
“ต้องการสินค้าเท่านี้ใช่ไหมคะ?” พนักงานถามย้ำอีกครั้ง
“ใช่ครับ”
พนักงานเดินนำหญิงสาวไปที่เคาท์เตอร์แล้วจัดการคิดเงิน เธอรีบหยิบบัตรเครดิตออกมาเพื่อชำระแต่กลับถูกใครบางคนตัดหน้าไปเสียก่อน ใบหน้าเรียวสวยเงยขึ้นมองดูเจ้าของบัตรเครดิตที่ยื่นตัดหน้าเธอ ดวงตาเรียวสวยเบิกกว้างด้วยความตกใจแข้งขาพาลอ่อนแรงจนแทบยืนไม่อยู่เมื่อเห็นเขากำลังจ้องมองพร้อมด้วยรอยยิ้มทรงเสน่ห์
“ผมบอกแล้วไงครับว่าผมจะจ่ายให้คุณเอง”
“คะ...คุณมาได้ยังไงกัน!” เธอถามสีหน้าตระหนก
“ผมก็เดินตามคุณมายังไงล่ะครับ”
พนักงานจัดการคิดเงินให้เสร็จสรรพก่อนหันมาสอบถามหญิงสาวอีกครั้ง
“ไม่ทราบว่าคุณผู้ชายต้องการให้เราส่งสินค้าไปที่บ้านหรือเปล่าคะ?”
“ไม่ต้องครับ ผมจะถือกลับไปเอง”
พนักงานนำเสื้อชั้นในที่เธอซื้อไว้มายื่นให้ หญิงสาวรีบรับมา เมินหน้าหนีเขาที่กำลังจ้องมองด้วยความแปลกใจปนขบขัน
ไซน์เดินตามมาเงียบๆ เขาเห็นเอสเดินมาที่นี่จึงตามเข้ามา ตอนแรกรู้สึกแปลกใจว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงกล้าเข้าร้านเช่นนี้ แต่พอมานึกดูแล้วบางทีเอสอาจต้องการซื้อของไปฝากน้องสาวตนเองก็เป็นได้ เขาถึงเสนอตัวจ่ายเงินให้
ตลอดทางที่รถเคลื่อนออกมามีเพียงความเงียบงัน แม้ชายหนุ่มอยากเอ่ยปากสอบถามบางเรื่องที่อยากรู้มานานแต่ก็ไม่กล้าพอ แต่พอคิดว่าโอกาสกำลังมาถึงอย่าได้ทิ้งไปจึงทำให้ตัดสินใจบางอย่าง
“ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?” เขาเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ
“ระ...เรื่องอะไรล่ะ” หญิงสาวย้อนถามเสียงสั่น เพราะกลัวความลับจะแตก
“คือ... ผมอยากถามว่าคุณซื้อพวกชุดชั้นในไปทำอะไร อย่าบอกนะว่า... คุณจะเอาไป...”
“จะบ้าหรือไง! ผมไม่ได้เอาไปใส่เอง ผมเป็นผู้ชายทั้งแท่งนะครับ!” หญิงสาวรีบปฏิเสธเสียงแข็งโดยที่เขายังไม่ทันพูดอะไร
“เปล่านะครับ ผมไม่เคยสงสัยคุณเลย ผมแค่... สันนิษฐานว่าคุณอาจจะซื้อไปให้น้องสาวก็เท่านั้นเอง” คนตัวใหญ่บอกแก้เก้อ
คนตอบตวัดสายตามองหน้าตึง ไม่ได้สงสัยเธอเช่นนั้นหรือ? คิดว่าซื้อของพวกนี้ไปให้น้อง ก็ใช่ เขาเดาไม่ผิดหรอก
“ใช่ครับ... ผมตั้งใจซื้อไปให้น้องสาว” เอลี่ตอบกลับเสียงเข้ม
“ดีแล้วล่ะครับ อย่างน้อย... ผมก็เป็นคนจ่าย” เขาพึมพำออกมาเบาๆ
“อะไรนะครับ”
“อ๋อ เปล่าไม่มีอะไรหรอกครับ”
สีหน้าคนฟังงุนงง ไม่รู้คิดอะไรกันแน่ถึงได้ถาม แววตายิ่งชวนขนลุก อย่าบอกนะว่าเขาคิด... กับเธอเหมือนคู่ควงคนอื่น ฝันไปเถอะผู้หญิงอย่างเธอไม่มีวันยอมกินน้ำใต้ศอกใครเด็ดขาด
“เอาแบบนี้ดีกว่า วันนี้เราไปเที่ยวกันดีกว่าครับ ถือว่าไปกระชับมิตรก็แล้วกัน ไหนๆ เราก็ต้องอาศัยอยู่ด้วยกันอีกนาน ผมจะพาคุณไปเที่ยวที่เด็ดๆ เลยทีเดียว” เขาบอกน้ำเสียงตื่นเต้น ตอนนี้ต้องรีบคว้าโอกาสเอาใจเอสไปก่อน แล้วเขาจะหาทางล้วงความลับของเอลี่ให้ได้ วิธีมัดใจนางฟ้าอยากรู้นักต้องทำยังไงกัน
“ไม่ดีกว่ามั้งครับ” หญิงสาวพยายามปฏิเสธเขา
“อย่าปฏิเสธผมเลย คุณต้องลองไปก่อน บางทีคุณอาจจะติดใจก็ได้ สาวๆ สวยๆ ทั้งนั้นเลย เดี๋ยวผมจะแนะนำเด็ดๆ ให้!”
“มะ...ไม่ดีกว่านะครับ”
“โอ้ย! ไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ ผมรับรองว่าคุณจะต้องมีความสุขที่สุด” เขายังคงยืนยันความคิดตนเอง
“คือ... มันไม่ใช่” เอลี่อ้าปากจะค้าน
“ไม่ต้องปฏิเสธผมแล้วล่ะครับ ยังไงวันนี้ผมจะพาคุณไปเปิดหูเปิดตา โอเคนะครับ” ไซน์บอกยกท่อนแขนคล้องคอ