บทที่5

"รียาทานได้ทุกอย่างค่ะ..ป้าแมรี่ไม่ต้องเรียกหนูว่าคุณหรอกค่ะ..เรียกหนูรียาดีกว่า"รียาบอก เธอคิดว่าไม่เหมาะสมนักเพราะป้าแมรี่เป็นถึงแม่นมของอเลนแถมอายุน่าจะมากกว่าแม่ของเธอด้วยซ้ำ

"ค่ะ..งั้นป้าเรียกว่าหนูรียานะคะ"ป้าแมรี่ยิ้ม

"ค่ะ"รียายิ้มนิดๆ

อเลนที่เพิ่งเห็นรียายิ้มเป็นครั้งแรกถึงแม้จะไม่ได้ยิ้มมากมายอะไรแต่ก็ทำให้เขาตาพร่าไปได้เหมือนกัน

หลังจากกินข้าวแล้วอเลนก็ขึ้นไปทำงานที่ห้องทำงานของเขากับแดน ส่วนรียาขึ้นไปเปลี่ยนเป็นกางเกงขาสามส่วนสีดำแทนแล้วลงมาเดินเล่นรอบๆคฤหาสน์จนไปเห็นศาลาที่อยู่ริมน้ำ เธอเห็นว่ามันน่าจะเย็นสบายดีจึงเดินไปนั่งเล่นแล้วคิดเกี่ยวกับเรื่องของตัวเอง พลางก็นึกไปถึงอเลน เธอว่าชื่อของเขามันคุ้นมากๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนจึงหยิบโทรศัพท์มากดค้นหาดูถึงได้รู้ว่าเขาเป็นประธานบริษัทHนี่เอง มิน่าถึงได้คุ้นหน้ามากเพราะเขาติดอันดับผู้ชายที่สาวๆอยากแต่งงานด้วยมากที่สุด จากที่มีคนวิจารณ์ในอินเตอร์เนตว่าเขาเป็นคนดุ เย็นชาไม่สนใจใคร ควงสาวไม่ซ้ำหน้าและไม่เกินอาทิตย์ แต่เท่าที่เธอได้เจอกับเขาแม้เวลาจะไม่นาน เธอคิดว่าเขาไม่ได้เป็นเหมือนที่คนวิจารณ์กันสักนิด เพราะถ้าเขาเย็นชาและไม่สนใจใครจริงๆก็คงจะไม่ช่วยเหลือเธอไว้ตั้งแต่เมื่อคืนหรอก แล้วจากการกระทำที่แสดงออกกับเธอ เขาก็ดูเป็นคนอบอุ่นดีเพียงแต่ไม่ค่อยยิ้มเท่านั้นเอง ส่วนเรื่องเจ้าชู้ก็เป็นธรรมดาของผู้ชายที่มีพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตาและฐานะจึงไม่แปลกอะไรที่อเลนจะมีสาวๆมากมายรายล้อม

อเลนเมื่อทำงานจนถึงเวลาเที่ยงก็เดินไปเคาะประตูห้องที่รียาพักอยู่เพื่อจะเรียกให้เธอไปกินข้าว แต่เขาเคาะอยู่นานก็ไม่มีเสียงตอบจึงเปิดประตูเข้าไปก็ไม่เห็นตัวเธอ เขารีบเดินลงมาข้างล่างทันทีเพราะเป็นห่วงกลัวว่าเธอจะคิดทำร้ายตัวเองอีก

"ป้าแมรี่คับ..เห็นรียามั้ยคับ?"อเลนถามอย่างรีบร้อน

"เอ!..เมื่อกี้เห็นเดินเล่นอยู่ข้างบ้านนะคะ..คุณหนู"ป้าแมรี่บอก

"ไอ้แดน!..มึงพาคนออกตามหาเร็วๆ"อเลนตะโกนบอกแดนทันที ส่วนตัวเขาก็รีบออกไปตามหาด้วย เขาไม่น่าปล่อยเธอไว้คนเดียวเลย คิดแล้วน่าโมโหตัวเองจริงๆ

แดนกับลูกน้องวิ่งตามหารียาไปจนรอบบ้านแต่ก็ไม่เจอ

อเลนจึงเดินตามหาไปที่ศาลาริมแม่น้ำซึ่งเป็นที่สุดท้าย เมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้จะถึงศาลาก็เห็นรียากำลังเดินลงไปในแม่น้ำจึงตะโกนเรียกและรีบวิ่งเข้าไปหาทันทีด้วยความตกใจ

"รียาอย่า!!"

รียาที่ได้ยินเสียงคนเรียกจึงหันกลับไปมอง เธอเห็นอเลนกำลังวิ่งตรงมาที่เธอด้วยสีหน้าที่บอกได้ว่าตกใจอย่างมาก

"คุณจะทำอะไรห๊ะ!..ทำไมถึงทำอย่างนี้"อเลนถามทันทีที่วิ่งลุยน้ำจนมาถึงตัวของรียาพร้อมกับเอาสองมือจับไหล่ของเธอไว้แล้วดึงเข้ามากอดจนแน่น

"คะ..คุณอเลน!!!"รียาเรียกอเลนอย่างตกใจที่อยู่ๆเขาก็วิ่งเข้ามากอดและถามเธอด้วยท่าทางตกใจอย่างนี้

"ผมไม่รู้ว่าคุณไปเจอกับอะไรมา..แต่อย่าทำร้ายตัวเองเลยนะ..ผมขอร้อง!"อเลนพูดทั้งๆที่ยังกอดรียาไว้กับอกแกร่ง

"เอ่อ!คือ..คุณอเลนใจเย็นๆนะคะ..รียาไม่ได้จะฆ่าตัวตายค่ะ.."รียารีบบอกเมื่อรู้ว่าอเลนคิดว่าเธอจะฆ่าตัวตาย แต่เธอรู้สึกอบอุ่นในใจกับคำพูดของเขาที่ดูเหมือนจะเป็นห่วงเธอ

"แล้วคุณเดินลงน้ำทำไม!?"อเลนดันตัวของรียาออกก่อนจะมองหน้าเธอแล้วถาม

"รียาเห็นน้ำมันใสและน่าจะเย็นดีเลยจะลงไปเล่นน่ะค่ะ..อีกอย่างคือรียาว่ายน้ำเป็นไม่จมน้ำตายหรอกนะคะ..แล้วรียาก็ไม่คิดจะทำร้ายตัวเองอีกแล้วล่ะค่ะ"รียาบอก

"คุณทำผมใจหายหมด..ถ้าคุณมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรืออึดอัดใจ..เล่าให้ผมฟังได้นะคับ..เผื่อมันจะทำให้คุณสบายใจขึ้นบ้าง"อเลนพูดตรงๆ

"เอ่อ!..คือ"รียาอ้ำอึ้งเพราะไม่แน่ใจว่าควรเล่าให้อเลนฟังหรือเปล่า

"แต่ถ้าคุณคิดว่าผมยุ่งเรื่องของคุณมากเกินไปก็ไม่ต้องเล่าก็ได้..ผมก็แค่เป็นห่วงเท่านั้น"อเลนบอกแต่นัยน์ตาแสดงออกว่าผิดหวัง

รียาที่ได้ยินอเลนบอกว่าเป็นห่วง ก็รู้สึกตื้นตันและชุ่มชื่นในหัวใจอย่างมากเพราะมีแค่พ่อกับแม่เท่านั้นที่เคยพูดแบบนี้กับเธอและตอนนี้พอไม่มีพ่อกับแม่แล้ว เธอจึงไม่คิดว่าจะมีใครพูดประโยคนี้กับเธออีก น้ำตาที่ตั้งใจว่าจะไม่ให้ไหลออกมาอีกแล้วก็ไหลออกมาอีกทันที

"คุณ!..ร้องไห้ทำไม..หรือผมพูดอะไรผิดไป..หยุดร้องไห้เถอะนะ..ผมขอโทษ!"อเลนรีบเอานิ้วมือเช็ดน้ำตาบนใบหน้าให้รียาอย่างตกใจที่เห็นเธอน้ำตาไหล

"ระ..รียาไม่ได้ร้องเพราะเสียใจหรอกค่ะ..แต่ร้องเพราะดีใจต่างหากที่มีคนพูดว่าเป็นห่วง..รียาคิดว่าหลังจากไม่มีพ่อกับแม่แล้ว..คงจะไม่มีใครพูดคำนี้กับรียาอีกแล้วค่ะ"รียาบอกเสียงเบาๆ

"งั้นต่อไปนี้..คุณก็รู้ไว้เลยว่าจะมีผมที่คอยเป็นห่วงคุณตลอดไป"อเลนบอกอย่างจริงจัง

"ขอบคุณนะคะ..เราขึ้นไปนั่งคุยที่บนศาลาดีกว่าค่ะ...แล้วรียาจะเล่าเรื่องให้คุณอเลนฟัง"รียาบอก

พอขึ้นมานั่งกันบนศาลาแล้ว รียาก็เล่าเรื่องตั้งแต่วันที่เธอเจอคริสครั้งแรกจนมาถึงเมื่อวานนี้อย่างละเอียด ไม่รู้สิว่าทำไมถึงได้เล่าเรื่องของตัวเองให้อเลนฟัง รู้แต่ว่าเธอไว้ใจและเชื่อใจเขาอย่างแปลกทั้งๆที่เพิ่งเคยเจอกันยังไม่ได้วันด้วยซ้ำ

อเลนก็นั่งฟังอย่างตั้งใจแม้จะรู้เรื่องทั้งหมดมาจากแดนแล้วก็ตาม แต่สิ่งที่เขาไม่ได้รับรู้จากแดนก็คือสิ่งที่รียาไปได้ยินคริสกับกีวี่คุยกันที่ห้องของคริสและนั่นทำให้อเลนกำมือแน่นอย่างแค้นเคือง เขาคอยสังเกตุท่าทางของเธอตลอดเวลาที่เล่าเรื่องให้ฟัง เวลาที่พูดถึงพ่อกับแม่แววตาของเธอจะมีทั้งสดใส เศร้าและรู้สึกผิดแต่พอพูดถึงคริสกับกีวี่แววตาของเธอกลับว่างเปล่าไม่แสดงอะไรออกมาเลย