บทที่2

ที่บริษัทH วันนี้อเลนทำงานจนเกือบจะ4ทุ่มแล้วถึงได้นั่งรถเพื่อกลับบ้าน โดยมีคนขับรถให้แล้วมีแดนนั่งข้างหน้าคู่ไปกับคนขับ ส่วนตัวเขานั่งที่เบาะหลัง

ขณะที่นั่งรถไปอเลนก็มองออกไปทางด้านหน้ารถเรื่อยๆจนกระทั่งรถกำลังวิ่งขึ้นสะพานข้ามแม่น้ำใหญ่ สายตาของเขาก็ไปสะดุดกับร่างของหญิงสาวสวมใส่ชุดเดรสสีชมพูที่ยืนเกาะราวสะพานหันหน้าออกไปทางแม่น้ำแถมข้างๆตัวยังมีกระเป๋าเดินทางวางอยู่อีกหนึ่งใบด้วย

อเลนอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมดึกขนาดนี้แล้วยังมีหญิงสาวหุ่นดีๆมายืนอยู่บนสะพานที่ทั้งมืดทั้งเปลี่ยวคนเดียว แล้วก็ยังแปลกใจตัวเองด้วยที่เขากลับสนใจหญิงสาวคนนี้ทั้งๆที่ยังไม่ได้เห็นหน้า ธรรมดาแล้วเขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนมาก่อนเพราะส่วนมากจะมาเสนอให้จนถึงที่เอง แต่หญิงสาวคนนี้ทำให้เขาละสายตาไปไม่ได้

ขณะที่รถของอเลนกำลังจะขับผ่านหญิงสาวไป หางตาของเขาก็เหลือบไปเห็นว่าหญิงสาวคนนั้นกำลังปีนขึ้นไปบนราวสะพาน

"เฮ้ย!..จอดรถ!!"อเลนสั่งเสียงดังอย่างตกใจ

คนขับรถจอดรถทันทีที่คนเป็นนายสั่ง

"มีอะไรคับนาย!?"

แดนหันมาถามแต่ไม่ทันเพราะอเลนเปิดประตูวิ่งลงจากรถตรงไปที่หญิงสาวคนนั้นแล้ว แดนจึงลงจากรถวิ่งตามนายไปด้วย

"นี่คุณ!!จะบ้าหรือป่าว..เดี๋ยวก็ตกลงไปตายหรอก"อเลนพูดดุๆเสียงดังพลางเอามือดึงตัวหญิงสาวลงมาจากราวสะพานอย่างง่ายดายเพราะตัวของเธอเล็กนิดเดียว

"ปล่อย!..ปล่อยรียานะ..รียาอยากตาย..ปล่อย!ฮือ..ฮือ..ฮือ!!"รียาเงยหน้าบอกคนที่เข้ามาดึงตัวเธอเอาไว้ด้วยใบหน้าที่มีแต่น้ำตา นัยต์ตาบวมแดงก่ำอย่างคนที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก

"คุณไม่สงสารพ่อกับแม่บ้างหรือไง..ถ้าคุณตายไปแล้ว..พวกท่านจะทำยังไงห๊ะ!!"อเลนดุเสียงเข้ม

เมื่ออเลนเห็นใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังจะกระโดดสะพานใกล้ๆชัดๆทำให้อึ้งไปเลย คนอะไรวะ!สวยชิบ!ขนาดร้องไห้จนตาบวมยังสวยน่ารักขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นสาวสวยมาก่อนแต่ไม่เคยมีใครที่ทำให้เขาใจเต้นแรงได้อย่างนี้ เขาอยากรู้จริงๆว่าอะไรทำให้สาวน้อยคนนี้ต้องร้องไห้เสียน้ำตาขนาดนี้

"ไม่มีแล้ว..ฮึก..ฮือ..พ่อแม่..ไม่อยู่แล้ว..รียาไม่เหลือใครอีกแล้ว..ฮือ..ฮือ..พ่อขา..แม่ขา..รียาขอโทษ...รียาขอ...ทะ..วูบ!!"รียาพูดไม่จบก็หมดสติไปในอ้อมแขนของอเลน

"คุณ..คุณ..ตื่นสิคุณ"

อเลนเขย่าเรียกรียาอย่างตกใจที่เห็นเธอหมดสติไป ก่อนจะอุ้มตัวเธอขึ้นแนบอกแล้วเดินกลับไปที่รถ

แดนจึงเดินลากกระเป๋าเดินทางของรียาตามไปที่รถ ก่อนจะเปิดประตูด้านหลังให้อเลนอุ้มรียาเข้าไปนั่ง ส่วนเขาเอากระเป๋าไปเก็บที่ท้ายรถแล้วกลับมานั่งข้างคนขับ

"กลับบ้าน"อเลนสั่งเสียงเรียบๆ

แดนมองหน้าเจ้านายหนุ่มแบบงงๆ เขากับลูกน้องทุกคนรู้ว่าเจ้านายไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนไปที่บ้านเลยสักคน แต่กับผู้หญิงที่เพิ่งจะเจอกันครั้งแรกเจ้านายกลับจะพากลับบ้านด้วยหรือเจ้านายของเขาจะเจอคนที่ใช่กันนะ! แต่ถึงจะสงสัยก็ไม่กล้าถามจึงได้แต่นั่งไปเงียบๆ

อเลนนั่งมองสำรวจหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอด เธอมีผิวที่ขาวมาก ใบหน้าเรียบเนียนไร้สิวฝ้า จมูกโด่งรั้นนิดๆ ปากอิ่มสีชมพูเป็นกระจับน่าจูบ แก้มป่องๆน่าฟัด แถมนัยต์ตาที่เขาเห็นตอนที่เธอยังไม่หมดสติก็คมสวยมีประกาย ร่างกายที่อยู่ในอ้อมกอดก็นุ่มนิ่มจนเขาตัดใจวางตัวเธอไม่ลงจนต้องอุ้มไว้ในอ้อมกอดอย่างนี้

อเลนตั้งใจว่าจะไม่ยอมปล่อยสาวน้อยคนนี้ไปจากเขาอย่างแน่นอน ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็จะต้องเอาตัวเธอมาไว้ข้างกายมาเป็นของเขาคนเดียวให้ได้ เขาจะไม่มีวันยอมให้เธอไปอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายคนไหนอีกนอกจากเขาเท่านั้น

"แดน..ดูในกระเป๋าสะพายของเธอสิ..ว่ามีอะไรบ้าง!?"อเลนสั่ง

"คับนาย...มีกระเป๋าสตางค์..พาสปอต..สมุดบัญชีธนาคาร..โทรศัพท์..และก็เครื่องสำอางค์นิดหน่อยคับ"แดนบอกหลังจากเปิดกระเป๋าของรียาดูแล้ว

"เธอชื่ออะไร?"อเลนถาม

"ชื่อนางสาวรียา..ธัญญไพศาลคับนาย"แดนพูด

"ธัญญไพศาล!..นี่มันนามสกุลของนายรีเจนท์เจ้าของบริษัทRที่ถูกฟ้องล้มละลายไปเมื่อเดือนที่แล้วใช่มั้ย?"อเลนถาม

"ใช่คับนาย..และนายรีเจนท์กับภรรยาก็เพิ่งจะฆ่าตัวตายไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี้ไงคับ..นายยังไปร่วมงานศพเลย"แดนบอก

"หรือนี่จะเป็นลูกสาวของนายรีเจนท์วะ!..แต่ทำไมตอนกูไปงานศพถึงไม่เคยเห็นเธอเลยล่ะ!?"อเลนบอก

เขารู้จักกับนายรีเจนท์เพราะทำธุรกิจเหมือนกันเคยเจอกันตามงานต่างๆหลายครั้ง แม้จะไม่ค่อยได้สนิทสนมกันมากนักแต่ก็ไม่ได้เป็นศัตรูกันจึงออกจะแปลกใจที่ไม่เคยเห็นสาวน้อยคนนี้เลย

"มึงไปสืบเรื่องของนายรีเจนท์กับผู้หญิงคนนี้มาให้หมดทุกเรื่อง..แล้วเอามาบอกกูให้เร็วที่สุด!"อเลนสั่ง เขาอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับรียาถึงทำให้ต้องเสียใจจนถึงกับต้องฆ่าตัวตาย

"คับนาย"

แดนรับคำนี่เป็นอีกครั้งที่เขางง เจ้านายของเขาไม่เคยเข้าไปยุ่งกับเรื่องของใครมาก่อนแต่พอเป็นเรื่องของหญิงสาวคนนี้กลับให้เขาไปสืบมาให้

อเลนก้มดูใบหน้าสวยที่มีคราบรอยน้ำตาเต็มไปหมด ก่อนจะใช้มืออีกข้างเช็ดคราบรอยน้ำตาให้รียาอย่างเบามือ เขาโน้มตัวลงไปจูบเบาๆที่หน้าผากเกลี้ยงเกลาของหญิงสาว เขาจะไม่ยอมให้เธอต้องร้องไห้หรือเสียน้ำตาอีกแล้วใครที่มันทำให้เธอต้องร้องไห้หรือเสียใจ เขาจะเอาคืนแทนเธอให้อย่างสาสมเลยทีเดียว