แม่หม้ายหัวใจสะออน บทที่3.เอาวะ แม่หม้ายก็แม่หม้ายสิ 2/2

รอยยิ้มสมใจแต้มมุมปาก หากเป็นเมื่อก่อนเธอคงไม่มีโอกาสได้ลงมาที่ท่าน้ำนี้เลย เพราะสามีที่เสียชีวิตไปแล้วห้ามหนักห้ามหนา เขาไม่อยากให้เธอมาอวดสายตาคนอื่นๆ ทั้งๆ ที่ไม่มีใครอยู่ในบริเวณนี้ยกเว้นบ้านเช่าหลังนั้นหลังเดียว และก็ไม่มีคนอยู่เสียด้วย แต่เอ...เธอรู้สึกว่าบ้านนั้นน่าจะมีคนมาอาศัยอยู่แล้ว เพราะบางครั้งมีแสงไฟทอดยาวออกมาจากบ้านหลังนั้น ใคร? มาเช่าอยู่นะ

ดอกรักปัดความคิดวุ่นวายในหัวสมองออกไป ใคร? จะมาอยู่ก็ช่างเขา เมื่อคงเป็นได้แค่เพื่อนบ้าน หัวใจเธอปิดตายเกี่ยวกับเรื่องความรัก ไม่ใช่เข็ด เพียงแต่เธอไม่พร้อมที่แบกรับความผิดหวังซ้ำอีก คนรักจากไปแบบไม่มีวันกลับ มันเป็นความเจ็บปวดแบบที่เธอไม่อยากพบเจออีก ผู้ชายส่วนใหญ่หวังในร่างกายของเธอ เพราะมีป้ายติดไว้กลางหน้าผาก ด้วยคำว่า ‘แม่หม้าย’ หญิงมีตำหนิใครจะมาจริงจังด้วย เมื่อผู้หญิงโสดๆ เพียบพร้อมมีอยู่เต็มเมือง เธอปัดเค้าหน้าผู้ชายคนหนึ่งซึ่งพึ่งพบเจอและได้ทำความรู้จัก แต่เงาร่างของผู้ชายคนนั้นแอบหลบเขามาอยู่ในหัวใจของเธอ เขากำลังทำให้หัวใจสงบร่มเย็นของตัวเองปั่นป่วน และเขาเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบเท่าที่เคยพบเจอ มีความเป็นสุภาพบุรุษเต็มตัว รูปลักษณ์ชวนมองและมีตำแหน่งหน้าที่การงานที่ผู้หญิงคนไหนก็คงไม่มองข้าม...และเขาเป็นความฝันที่เธอไม่น่าจะเอื้อมถึงเพราะตัวเองไร้คุณสมบัติ

เห้อ!! เสียงถอนลมหายใจดังแผ่วๆ เธอดำดิ่งลงไปก้นแม่น้ำ ให้สายน้ำเย็นชื่นชะล้างสิ่งที่ค้างคาในหัวใจ สักวันเธอคงลืมเงาของผู้ชายคนนั้นได้เอง เพราะวันไหนที่เขามีคนข้างกาย เธอก็คงได้แต่แอบมองด้วยความเสียใจ

“ว้าย!!” ดอกรักสะดุ้งเฮือก เธอรู้สึกว่ามีมือเย็นเฉียบแตะต้องร่างกายตัวเองใต้แผ่นน้ำ จึงถีบปลายเท้ากับดินเหลวๆ ใต้น้ำ รีบโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ เหลียวมองหาสิ่งแปลกปลอมด้วยความตกใจอย่างยิ่ง

“บ้า!!” หญิงสาวเป่าลมหายใจพลวดใหญ่ๆ ตกใจแทบสิ้นสติ นึกว่าถูกสิ่งไม่มีชีวิตไร้ลมหายใจหยอกเย้ายามค่ำ แต่มันกลับกลายเป็นว่า ผู้ชายที่เธอนึกถึงทั้งวันปรากฏตัวอยู่ข้างๆ …

“ขอโทษครับ…ผมนึกว่าดอกรักจะจมน้ำเลยถือวิสาสะช่วยดึงขึ้นมา” ชายหนุ่มยกมือลูบหน้า ไล่น้ำที่ค้างคาและพูดตอบหญิงสาวช้าๆ ชัดๆ

“ขอบคุณค่ะ แต่ทีหลังอย่าทำแบบนี้นะคะ ดอกรักตกใจหมดนึกว่า ‘ผีหลอก’ เสียอีก เอ...คุณมาอยู่นี่ได้ยังไงคะ?”

“ผมอยู่บ้านหลังนั้นครับ ออกมาเล่นน้ำเพราะอากาศร้อนๆ น้ำเย็นดีนะครับ”

“ค่ะ...ดอกรักขึ้นก่อนนะคะ ค่ำแล้ว” หญิงสาวขอตัวขึ้นจากน้ำเพราะมันออกจะน่าเกลียดเกินไปที่ต้องอยู่ในสภาพมีแค่ผ้าถุงผืนเดียวกับผู้ชายสมบูรณ์แบบ

“เดี๋ยวสิครับ” ชายหนุ่มรีบห้าม เขาเอื้อมมือยึดชายผ้าถุงไว้ได้ทันแต่... “ว้าย ตูม!!” เป็นเพราะแรงดึงผ้าเปียกและลื่นจึงหลุดผึ่ง ดอกรักตกใจเธอตะครุบผ้าถุงไว้ไม่ทันมันร่นลงไปกองกรอมแทบเท้า และความอายทำให้เจ้าตัวกระโจนลงไปในน้ำเหมือนเดิม เมื่อร่างกายเปล่าโล่ง เปิดเผยสิ่งลึกลับในร่างกายให้อีกฝ่ายมองเห็นเต็มสองตา

แม่เจ้า! ภาคแทบหัวใจหยุดเต้น แสงอันน้อยนิดแต่เขากลับมองภาพตรงหน้าได้เต็มที่เพราะความขาวผ่องเป็นยองใย สะท้อนกับแสงสว่างนิดๆ จนมองเห็นแจ่มแจ้ง โนมเนื้ออวบอัด เด้งดึ๋ง เนินหน้าท้องอวบอูมมีไรขนปกคลุมชวนสยิว แก่นกายใต้น้ำเกร็งตัวและเหยียดขยาย มันคึกคักและพร้อมที่จะลงสู่สนามรบโดยที่ไม่คิดจะถอยหลังหนี

“คนบ้า!! หาผ้าถุงให้ดอกรักเลยนะ หายไปไหนแล้วคะ ห้ามขยับเข้ามาใกล้ด้วย!! ไม่อย่างนั้นดอกรักเอาคุณตายแน่!!” หญิงสาวขู่ฟ่อ เธออยากเอาหน้าซุกดินโคลนชายน้ำเหลือเกิน อายจนผิวหน้าเห่อร้อนรีบหดตัวลงในน้ำโผล่แค่ใบหน้าแค่นั้น

ชายหนุ่มตัวแข็งค้าง ภาพที่เห็นทำให้เลือดลมร้อนซู่ซ่า และเขาคงไม่สามารถหยุดความเสน่หาที่มีกับผู้หญิงเจ้าเสน่ห์คนนี้ได้ ภาพที่ชวนให้คลุกวงในแบบที่เขาเองไม่ตั้งใจ แต่เมื่อมีโอกาสมาถึงมือ จะหยุดไว้แค่นี้ก็ใช่ที่