ตอนที่​ 5

ตอนที่​ 5

งานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ ก็ล้วนแล้วแต่มี ขุนนาง คุณหนูคุณชาย และเชื้อพระวงศ์คนอื่นๆ ที่มาร่วมงานเลี้ยงในครั้งนี้ เมื่อศัตรูคู่อาฆาตปรากฏตัวขึ้น เมื่อมองเห็นใบหน้าของศัตรู ก็เริ่มแผลงฤทธิ์อีกแล้ว นางจับจ้องมาที่ใบหน้าของข้า ตัวของข้าก็หาได้เกรงกลัวนาง จับจองคืนจนนางหลบสายตาไปเอง ครอบครัวนี้ต่างก็ไม่มีผู้ใดก็สุขสายตามีเพียง น้องสะใภ้รอง ที่เข้ามาพูดคุยด้วย และข้าเองก็พูดคุยกับนางตามปกติ ตอนที่อยู่ในจวนแห่งนั้นก็มีนางคอยช่วยเหลือมาโดยตลอด นับว่าเป็นสหายที่อยู่ในค่ายศัตรู

"ไม่เจอกันเสียนานเป็นเช่นไรบ้างเจ้าคะ"

"ข้าเองก็สบายดี เจ้าล่ะเป็นเช่นไรบ้าง"

"ตัวของข้าเองก็อยู่เรื่อยเปื่อยไปไม่มีผู้ใดพอที่จะพูดคุยได้อย่างสะดวกใจเจ้าค่ะ"

"ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนดีที่สุด เจ้าเองก็อย่าได้ตามใจนางมากนัก"

"ทราบแล้วเจ้าค่ะ นับตั้งแต่แต่งคนตระกูลไป๋ เข้ามาในจวนท่านแม่ ก็ปวดหัวมากเลยเจ้าค่ะ การงานนางไม่เคยทำ โขกสับก็ไม่ได้ ท่านแม่เจอของจริงก็คราวนี้ นอกจากนางไม่ทำการทำงานอันใดนางก็ทำตัวเยอะหยิ่งวางอำนาจบาตรใหญ่ จนคุณชายใหญ่ก็ปวดหัวเหมือนกันเจ้าค่ะ"

"ลูกสะใภ้คนนี้ คงจะถูกใจแม่สามีของเจ้าอย่างยิ่ง"

"เดือนหน้าพวกเราก็จะแยกบ้านแล้วไม่อยู่ที่ตัวนั้นอีกแล้วเจ้าค่ะ สามีของข้ารู้ผิดถูกอยู่แล้ว จึงไม่อยากที่จะอยู่ที่นั่นอีก แยกบ้านเป็นของตนเองดีกว่าทนอยู่ กับคนที่บ้าอำนาจเรานั้น"

"นั่นก็จริงของเจ้า"

"ได้ยินว่าจะออกรบไปอีก 2 เดือนข้างหน้า ขอให้ท่าน ออกรบชนะกลับมานะเจ้าคะ"

"ขอบคุณเจ้ายัง เป็นสหายที่ดีของข้าอยู่เสมอ ภายภาคหน้าหากเจ้าต้องการสิ่งใดล้วนบอกข้าได้ข้าจะช่วยเหลือเจ้าอย่างสุดความสามารถ"

"ขอบคุณมากนะเจ้าคะความจริงตัวของข้าไม่ได้ต้องการสิ่งใดตอบแทน เพียงแต่ นึกถึงย้อนอดีตตนเองตอนที่เข้ามาเป็นสะใภ้ใหม่ๆก็ถูกรังแกเช่นนี้เมื่อเห็นท่านถูกรังแกตัวของข้าก็อดไม่ลงทนไม่ไหว เห็นเขาช่วยเหลือตามความสามารถของตน เพียงเท่านั้นนะเจ้าคะ"

" ไม่ว่าสิ่งใดเจ้าขอร้องข้าก็จะช่วยเหลือ เป็นการตอบแทน บุญคุณที่เจ้าเคยช่วยเหลือมาโดยตลอดนับว่าเห็นสมควรที่เจ้าทำดีต้องได้รับผลที่ดี หากเปิดเคืองเรื่องอันใดจงใจแก่ตัวของข้าได้เลย"

"เช่นนั้นก็ต้องขอบคุณพี่สาวแล้ว"

"ไม่ต้องเกรงใจ จงลืมดำกับบรรยากาศที่นี่เสียเถิด เข้าไปข้างในกัน"

"เจ้าค่ะ"