ตอนที่ 3

อิงยกขาถีบเข้าไปที่กลางลำตัวของทัพทันที ทำให้ร่างของทัพล่วงหล่นไปที่พื้นอย่างแรงจนใบหน้าของร่างสูงคว่ำลงที่พื้น

“ โอ๊ย!! “ ทัพร้องออกมาเสียงดังลั่น แล้วค่อยๆลุกขึ้นมามองหน้าอิงด้วยความไม่เข้าใจ

“ ถีบทำไม “ ร่างสูงถามเสียงเข้ม แต่ไม่ได้รู้สึกโกรธอิงแต่อย่างใดเพียงแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายต้องถีบเขาแบบนี้

“ กะ..ก็มึงทำอะไรกูละวะเมื่อคืนอ่ะ! “ อิงถามเสียงหวาดๆพร้อมกับเอาผ้าห่มคลุมจนมิดคอ

“ หึ นึกว่าเรื่องอะไร “ ทัพยกยิ้มมุมปากนิดๆแล้วเดินมานั่งตรงที่นอนตามเดิมพร้อมกับหันหน้าไปทางอิงนิดๆ

“ เมื่อคืน..พี่ปล้ำผม “ ทัพบอกแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้กับอิง อิงเบิกตากว้างเมื่อได้ยิน ทำให้เขาไม่ได้เอาหน้าหนีจากไอเด็กตรงหน้าเพราะกำลังรู้สึกช็อคกับสิ่งที่ได้ยิน

“ กะ..กู ปล้ำมึง!? “ อิงอ้าปากค้างด้วยความตกใจแล้วถามกลับไป

“ อื้อ “ ทัพพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก

“ ไม่จริงอ่ะ! กู..กูยังไม่พร้อมมีเมียเป็นตัวเป็นตนนะเว้ย! “ อิงโวยวายออกมาทันที ทัพยิ้มขำ

“ พี่ต้องรับผิดชอบผม “ ทัพบอก อิงส่ายหน้าเป็นพัลวัน

“ ไม่มีทางอ่ะ กูหวงความโสดกู กูไม่มีทางเอามึงเป็นเมียเด็ดขาด! “ อิงยืนยันเสียงแข็ง

“ แต่พี่ได้ผมแล้วนะ จะไม่มีความรับผิดชอบหน่อยหรอ “ ทัพเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม

อิงหน้าเครียดเมื่อได้ฟัง อันที่จริงเขาเองก็เป็นคนที่มีความรับผิดชอบมากพอสมควรเหมือนกัน ถ้าเกิดเขาทำพลาดจริงๆเขาเองก็คงรับผิดชอบแหละ แต่..มันต้องไม่ใช่ผู้ชายสิวะ!! นี่แหละคือสิ่งที่ทำให้คนอย่างอิงลำบากใจมากที่สุด

“ กู… “ อิงอึกอักพลางมองหน้าทัพอย่างเครียดๆ

“ พี่เป็นผู้ชายนะ ความรับผิดชอบเป็นสิ่งสำคัญ “ ทัพพูดเสียงนิ่ง อิงกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืนๆเพราะรู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดมันคือสิ่งที่ถูกต้อง

“ กู..กูขอเวลาคิดแป๊บ “ อิงบอกออกมาด้วยความอึดอัด เพราะตอนนี้หัวสมองของเขาไม่สามารถประมวลผลอะไรได้ทั้งนั้น

“ พี่ยังต้องคิดอะไรอีกหรอครับ นี่ผมเสียหายนะ “ ทัพพูดเสียงนิ่งแต่แววตามองอิงแพรวระยับ

“ แล้วมึงจะให้กูทำยังไงละวะ กูปล้ำมึง มึงเป็นเมียกู แล้วกู..กูก็ต้องรับผิดชอบมึงอีก มึงจะให้กูทำไง! กูไม่เคยมีเมียเป็นผู้ชาย มึงต้องให้เวลากูหน่อยสิวะ “ อิงพูดออกมาอย่างเหลืออด เพราะตอนนี้เขายอมรับเลยว่าตัวเองเครียดมาก มากกว่าตอนสอบเสียอีก

“ ก็ไม่เห็นต้องคิดอะไรมาก พี่ปล้ำผม พี่ก็แค่ต้องรับผิดชอบผมแค่นั้น “ ทัพพูดขึ้นพร้อมกับจ้องมองไปยันด้วยตาหวานของอีกฝ่ายนิ่งๆ อิงเองก็จ้องมองทัพกลับไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ

ทัพค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้กับอิงทีละนิดจนริมฝีปากของทั้งคู่ประกบเข้าหากัน ลิ้นร้อนของทัพรุกล้ำเข้าไปในปากเล็กเพื่อชิมความหวาน อิงในตอนแรกก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจและพยายามขืนตัวเพื่อออกห่างจากอีกฝ่าย แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลเพราะมือของทัพได้จับไปที่คอของเขาเพื่อไม่ให้หนีออกไป

“ อื้ออ! “ อิงประท้วงในลำคอแต่สักพักเขาก็เริ่มรู้สึกวาบหวามในอก อิงหลับตาลงพร้อมกับจูบตอบกลับอีกฝ่ายไปอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน

“ อืมมม “ ทัพครางในลำคอเสียงต่ำด้วยความพอใจ

มือของอิงจากตอนแรกที่ทำท่าผลักอีกฝ่ายออก แปลเปลี่ยนเป็นขย้ำเสื้อทัพเพื่อระบายความเสียวซ่าน

ทัพค่อยๆผละริมฝีปากออกมาอย่างช้าๆพร้อมกับมองใบหน้าหวานตาเชื่อม

“ พี่ตกลง..จะรับผิดชอบผมมั้ย “ ทัพถามอีกฝ่ายเสียงแหบพร่า อิงกัดปากตัวเองนิดๆ เขาไม่อาจยอมรับได้ว่าจูบเมื่อกี้มันทำให้เขาใจเต้นแรงมากจริงๆ และเขาเองก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน

“ ได้ กูตกลง แต่.. “ อิงเว้นวรรคพร้อมกับถอยห่างจากทัพมานิดๆ ทัพที่ยิ้มกว้างในตอนแรกแปลเปลี่ยนมาขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

“ ครับ? “

“ กูมีกฎอยู่ไม่กี่ข้อ เพื่อให้มึงทำตาม ถ้ามึงทำได้กูก็ตกลง แต่ถ้ามึงทำไม่ได้..ทุกอย่างที่เกิดขึ้น.. “

“ มึงต้องลืมมันไปให้หมด “ อิงบอก ทัพเองก็ชะงักไปนิดแล้วพยักหน้าตอบตกลงทันที

“ แต่ผมขอพูดอะไรก่อนที่ผมจะได้ฟังกฎของพี่ “ ทัพพูดขึ้น อิงหรี่ตาลงเล็กน้อย

“ ว่ามา “

“ ผมไม่ยอมรับกฎที่ว่า ห้ามเจอกับพี่อีก ห้ามทำตัวเป็นเจ้าของพี่ ห้ามบอกกับคนอื่นว่าเป็นอะไรกับพี่และก็ห้ามติดต่อพี่ทุกช่องทาง ถ้าพี่ไม่มีข้อห้ามพวกนี้ ผมเองก็ไม่ติดใจอะไรครับ “ ทัพพูดดักออกมาทั้งหมดเพราะเขารู้ว่าอีกฝ่ายจะต้องหาคำพูดพวกนี้มาพูดกับเขาแน่ๆ อิงเม้มปากนิดๆด้วยความขัดใจ เพราะสิ่งที่อีกฝ่ายพูดมันดันเป็นสิ่งที่เขากำลังจะห้ามไม่ให้ไอเด็กนั่นทำ

“ เอาเป็นว่ากฎของกูก็คือ..ห้ามมาวุ่นวายกับกูเกินไปและก็ห้ามล้ำเส้นในสิ่งที่กูไม่ได้สั่ง มึงต้องฟังคำพูดกูทุกอย่าง ห้ามมีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น เพราะไม่อย่างนั้น..กูกับมึง..จะคือคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกันเลย “ อิงพูดขึ้นพร้อมกับมองไปยังทัพนิ่งๆ

“ และกูจะบอกอะไรให้มึงฟังอีกอย่างนึงนะ มึงกับกูอ่ะยังไม่ได้เป็นอะไรกัน ถึงแม้ว่ากูจะมีมึงเป็นเมียกูก็ตาม เพราะฉะนั้นมึงห้ามเรียกร้องสิทธิ์เหี้ยอะไรจากกูเด็ดขาด ถ้ามึงทำตามที่กูบอกได้ กูกับมึง..ก็ค่อยว่ากันอีกที “ อิงพูดเสียงอ้อมแอ้ม ทัพขมวดคิ้วนิดๆเมื่อได้ยินกฎที่อีกฝ่ายตั้งขึ้นมา

“ แบบนี้พี่ไม่คิดว่าผมจะเสียเปรียบพี่มากไปหรอ “ ทัพบอก

“ ไม่รู้ดิ กูถือว่ากูบอกไปแล้วมึงจะทำหรือไม่ทำก็แล้วแต่มึง “ อิงไหวไหล่นิดๆ ทัพจ้องมองอิงนิ่งราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง

“ ถ้างั้น..ผมตกลง “ ทัพตอบเสียงเรียบ อิงยิ้มมุมปากนิดๆ เพราะข้อเสนอของเขามันก็ไม่ต่างจากการบอกอีกฝ่ายเป็นนัยๆว่าให้เลิกยุ่งกับเขา

“ ดี งั้นกูไปมอก่อน ส่วนมึง..จะไปไหนก็ไป “ อิงพูดจบก็ลงจากเตียงไปด้วยท่าทีปกติ โดยที่มือของเขาก็เอื้อมไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่อยู่ปลายเตียงขึ้นมาพันช่วงเอวเอาไว้ด้วย

“ พี่ให้ผมไปส่งมั้ย “ ทัพถามขึ้น อิงที่กำลังจะเดินไปที่ห้องน้ำชะงักไปนิดแล้วปลายตาไปมองคนที่นั่งอยู่บนเตียง

“ ไม่ต้อง เดี๋ยวกูให้เพื่อนกูมารับ นับตั้งแต่วันนี้..กูจะเริ่มใช้กฎของกูกับมึงทันที ไม่มีข้อต่อรองใดๆทั้งนั้น “ อิงพูดสั้นๆแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทันที ทิ้งให้ร่างสูงของงทัพได้แต่มองตามไปด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดา