ไล่

ในคืนซอกซ้ำหรือหวานฉ่ำยังแยกแยะไม่ได้ อันเล่อกลับไปที่ตระกูลแต่กลับเหมือนกับไปเพื่อให้บิดา ไล่ออกจากตระกูลต่อหน้าคนรักเก่าแม่ทัพชงหยวนอวี ไม่ได้เสียใจหรือเจ็บปวดอะไรตอนนั้นแค่รู้สึกว่า ทำไมต้องซวยแล้วซวยอีก

ก็แค่โซซัดโซเซไป ขออาศัยในหอนางโลมที่มีชื่อว่านางครวญก็เท่านั้น ทำงานทุกอย่างแลกเงินท่านแม่หอนางครวญที่รักและเมตตาอันเล่อกลัวใคร จนในที่สุดท่านแม่หอนางครวญก็จากไปทิ้งหอคณิกาที่ทรุดโทรมขาดรายได้ ให้อันเล่อดูแลจึงพลิกฟื้นและเปลี่ยนชื่อหอคณิกาเสียใหม่เป็นหอ สุริยันจันทรา

“ท่านแม่เจ้าขา นายหญิงบ้านอวีขอพบท่านแม่”คิ้วสวยขมวด อวีซีหยินมาทำไม

ร่างอ้อนแอ้นอรชรที่เคยเห็นก่อนนั้น ยืนหันหลังให้ เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าค่อยๆ หันหน้ามาช้าๆ

“มีอะไร เจ้าอยากพบข้ามีอะไรให้ รับใช้ ฮูหยินแม่ทัพชงหยวนอวี”

อวีซีหยินทรุดกายสีหน้าเศร้าสร้อย

“อันเล่อ แม่นางอันเล่อได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย เจ้าโกรธข้าใช่ไหมจึงทำเช่นนี้ ท่านพ่อบิดาข้าวันๆ เอาแต่พร่ำเพ้อถึงเจ้า แล้วยังทำร้ายท่านแม่ข้าเพราะไม่ให้มาพบเจ้าที่หอสุริยันจันทรา หากเจ้าไม่พอใจอะไรข้าก็ ก็…มาลงทีข้าอย่าทำแบบนี้ตอนนี้ข้าอายเขาเหลือเกินชาวบ้านต่างพูดว่าท่านพ่อหลงใหลเจ้าสจนอีกหน่อยจะต้องยกตระกูลกวงให้เจ้าแน่ ได้โปรดอันเล่อ”อันเล่อยิ้มส่ายหน้าไปมา

“นี่เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าข้าไม่เคยยั่วยวนข้าไม่เคยอยากได้อะไรจากบิดาเจ้าเลย เขาเสนอมาให้ข้าเองแต่บอกไว้ก่อนนะถึงไม่มีเขาข้าก็มีคนที่ยินดีมอบเงินทองให้ข้ามากมาย เจ้าเห็นไหมว่าเพราะบิดาเจ้าที่บ้าตัณหาเพียงแค่ค่ำคืนที่จะถึงนี่ข้ายอมดื่มสุรากับเขาเพียงแค่หนึ่งไหเขาก็ยินดีมอบเงินทองให้ข้า”

“น้องสาวอันเล่อ เจ้าก็แค่ปฏิเสธบิดาข้าเพื่อเห็นแก่ความร้าวฉานของครอบครัวเราถ้าไม่มีเจ้าท่านพ่อก็ไม่เป็นเช่นนี้ เจ้าต้องการเงินทองเท่าไหร่ข้ายินดีจ่ายเพียงแค่เจ้า ไม่ยุ่งกับบิดาข้าปฏิเสธท่านพ่อข้าไปเสีย”

อันเล่อยิ้มหยันหยิบถุงเงินออกมา

“ข้าคืนเงินให้เจ้าแล้วไสหัวไปเสีย เจ้าควรจะบอกบิดาเจ้ามิใช่มาบอกข้าว่าให้ปฏิเสธบิดาเจ้า ข้าจะปฏิเสธได้อย่างไรก็ในเมื่อข้าเป็นคนที่หาเงินทองเพื่อเลี้ยงชีพ ลูกๆ ของข้าก็ต้องใช้เงินจุนเจือครอบครัวเหมือนกันเจ้าเกิดมาในตระกูลสูงส่งคงไม่รู้หรอกใช่ไหมว่าพวกเรากว่าจะมาอยู่จุดนี้ต้องผ่านอะไรมาบ้างเจ้าเกิดมาก็โชคดีโตมาก็แต่งกับคนดีดี ไม่สิคนที่ไม่รู้ว่าจะดีหรือเปล่า”ถึงประโยคนี้ซีหยินสะอื้นแรงๆ

“น้องสาวข้าผิดไปแล้วหากตอนนั้นข้าปฏิเสธท่านแม่ทัพเสียปฏิเสธเขาไม่ยอมแต่งเขาอย่างไรเขาก็ต้องเลือกเจ้า แล้วทุกอย่างก็จะไม่เป็นแบบนี้ทุกฝ่ายจะต้องมีความสุข ทุกวันนี้ข้าเหมือนตกนรกท่านพี่มักวันพร่ำพูดถึงแต่…ความดีของเจ้า หากข้าไม่แต่งกับเขาทุกคนจึงจะพบกับความสุข”

“เชอะ คิดว่าอย่างไรคิดว่าที่ข้ามาอยู่จุดนี้ได้เพราะพวกท่านส่งเสริมหรืออย่างไร ข้าไม่ได้ทำไปเพราะแค้นเคืองเรื่องอะไรทั้งนั้นแต่เพราะบิดาเจ้าที่ยังมีตัณหา”

รู้ดีว่าที่อันเล่อทำคือทำให้ขุนนางน้อยใหญ่ รู้สึกว่าอยากจะแย่งชิงแข่งขันในการที่จะได้พบได้พูดคุยหรือแม้แต่ดื่มสุรากับอันเล่อแม้เพียงชั่วประเดี๋ยวก็ถือว่าคือผู้ชนะนั่นต่างหากที่อันเล่อพยายามทำอยู่ตลอดมา เขาเรียกอุปทานหมู่ คนอื่นรักเราจึงรักคนอื่นเกลียดเราจึงเกลียดหรือแม้แต่คนอื่นอยากครอบครองเราจึงอยากจะแย่งชิงซึ่งคุณสมบัติข้อนี้อยู่ในทุกคนบุรุษหรือสตรี

“อันเล่อได้โปรดแค่เพียงสามเดือนท่านพี่ก็เปรียบเทียบข้ากับเจ้า หากเขาไม่รู้สึกผิดเขาคงมาพบเจ้าแล้ว”สะอื้นอย่างหนัก อันเล่อกลืนน้ำลายลงคอยากเย็น

“อย่าเลย ข้าไม่ได้ตัดใจจากเขาไม่ได้หรอกนะ หากแต่ข้าไม่อยากพาตัวไปเกลือกลัวสิ่งปฏิกูลอย่างท่านแม่ทัพสามีของเจ้าอีกต่อไปเขาสำหรับข้าในตอนนี้ ไม่ต่างจากถังอึของข้าที่แม้แต่ข้ายังให้เด็กรับใช้นำไปเทเพราะข้ารังเกียจจนไม่อยากจะเข้าใกล้”

ซงหยวนอวีเดินเข้ามาได้ยินประโยคนั้นของอันเล่อเข้า

“พวกเจ้าไล่แขกใครให้เขาเข้ามาข้ากว่าจะยอมพบใครจะต้องมีเงินทองมากองตรงหน้าคนผู้นี้ไม่คู่ควร”บุรุษสองสามคนของหอสุริยันจันทราที่ทำหน้าที่ทั้งคนงานในหอและคนคุ้มกันของหอสุริยันจันทราต่างเดินเข้ามารายล้อมซงหยวนอวี

“ไล่เขาออกไป”อันเล่อพูดพร้อมกับหันหลังเดินกลับเข้าไปในหอสุริยันจันทราไม่ไยดีสองผัวเมียที่ซงอวีรีบมาพยุงซีหยินลุกขึ้น

“ท่านพี่ปล่อยข้า”

“เจ้าไม่ควรลดตัวมาทำแบบนี้นางก็แค่หญิงคณิกา” อันเล่อที่ยังก้าวไม่พ้นธรณีประตูหันกลับมา จ้องตาซงอวีเขม็ง

“ไปให้พ้น...หอคณิกานี้เป็นของของข้า ไม่ใช่ทัพของท่าน ข้าไม่ต้อนรับพาภรรยาของท่านไปเสีย ไม่อย่างนั้นข้าจะให้คนของข้านำน้ำร้อนมาสาดไล่พวกท่านเช่นเดียวกับที่ทำกับสุนัขจรจัด”

"อันเล่อเจ้ายังโกรธข้าใช่ไหม"

"ฮะฮะฮะ เข้าใจผิดแล้วคิดหรือว่าแค่ตำหนักฮูหยินแม่ทัพจะทำให้ข้าสั่นคลอนสำหรับข้าแม้แต่ตำแหน่งฮองเฮาตอนนี้ข้าก็ไม่ต้องการในเมื่อข้าอยู่ที่นี่มีเงินทองล้นมือมีคนคอยเอาใจมอบเงินทองให้จนใช้ไม่ไหมดเห็นไหมแม้กระทั่งบิดาเจ้าอวีซีหยินยังต้องยอมลงให้ข้า การมีเงินทองเท่านั้นที่ข้าต้องการ หาใช่ความรักจอมปลอมของท่าน อย่าสำคัญตัวเองผิด เด็กๆจับสองคนผัวเมียนั่นโยนออกไป"