4. คนแปลกหน้า /2 nc18+++

นัยน์ตาคมมองก้นกลมขยับเข้าหาแท่งหยก เห็นร่องกลีบหุบเข้าและบานออกกลืนกินของรักเขา มันช่างเพิ่มความกระสันเสียวยากจะบรรยายเสียเหลือเกิน มิต่างจากสตรีตัวน้อยแต่อวบอั๋นผู้นี้ นางขยับโยกตัวให้รูกินดุ้นเขามิยอมหยุด แม้จะช้าเนิบนาบแต่มันก็ถึงใจยิ่งนัก

เสียงครางหวานดังมาจากผู้ที่อยู่ในท่าคลานสี่ขา ใบหน้าหวานหันข้างมาหาชายหนุ่ม นัยน์ตาสวยปรือเยิ้มบ่งบอกความสุขที่มีในยามนี้ไม่ปิดบัง กู้เสิ่นอดมิได้จึงรั้งแขนนางให้ลุกขึ้นมาหาจนแผ่นหลังติดกับแผงอกเขา

มืออีกข้างรั้งใบหน้านางให้หันมาตวัดลิ้นเกาะเกี่ยวกัน ครานี้เขาเป็นคนขยับชักดุ้นเอ็นเข้ารูนางเอง หรานมี่ยกมือไขว้มาด้านหลังเกาะคอเขาไว้ ชายหนุ่มจึงใช้มือลูบตามร่างกายเนียนนุ่มก่อนจะหยุดลงที่เนินอวบของนาง ใช้นิ้วเขี่ยเม็ดเสียวเพิ่มความกระสันให้เพราะเห็นหมอสาวทำ

“อื้อ..ฮึ่ม” ลิ้นชื้นเปียกไปด้วยน้ำลายยังคงตวัดเกี่ยวกัน บางคราก็สลับกันดูดจนเกิดเสียง มือที่เคยรั้งใบหน้าก็เลื่อนลงมาบีบบี้เต้าอวบอย่างมันมือ

หรานมี่พอใจกับบทรักครานี้ยิ่งนัก นางอิ่มเอมมิคิดว่าจะได้กินดุ้นใหญ่ถึงสองในคืนเดียว รู้เช่นนี้เปิดเผยความต้องการไปนานแล้ว มิต้องโดดเดี่ยวในยุคนี้ถึงสองปีหรอก มีโอกาสแล้วนางก็จะกอบโกยให้มาก ความคิดนี้มิต่างจากกู้เสิ่น

 เขาออกมาล่าสัตว์กับสหาย แต่ดันพลัดหลงในช่วงหัวค่ำ มิคิดว่าจะมาเจอฉากรว่มสวาทกันของจางหย่าและท่านหมอสาว ซึ่งดูก็รู้ว่าเป็นการลักลอบกัน และนางก็ยังมิพอจนเขาต้องรีบเข้ามาช่วยอย่างเต็มใจ

และยามนี้ดูเหมือนเขาจะติดใจนางเสียแล้ว ยิ่งได้กระแทก ดุ้นเขาก็ยิ่งอยากจะฝังตัวตนคาเอาไว้มิชักออก เช่นยามนี้ที่เขาวางนางลงให้อยู่ในท่าเดิม มือหนาตรึงเอวคอดแน่น เริ่มขยับเด้าดุ้นใส่รูนางเร็วแรงอีกครา เสียงซู๊ดปากครางดังขึ้นลั่นห้อง แข่งกับเสียงเนื้อที่อัดกระทบกัน

ตับ! ตับ! ตับ! ตับ!

“อ๊า!..เสียวแท่งยิ่งนัก รูเจ้าเริ่มร้อนแล้วหรานมี่..อ๊า!..ข้าชอบ..ซี๊ด!..โอ้ว!..เสียวสุดยอดเลย”

พอได้ยินคำชมร่องรูก็ยิ่งรัดแน่นตอดขมิบรัว เพราะการเสียดสีของดุ้นเนื้อมันถี่รัวและเน้นลึกทุกครั้งที่เขาเด้าใส่ มินานทั้งคู่ก็ถึงจุดหมายอีกรอบ แต่มันก็มิจบเพียงเท่านั้น เมื่อต่างฝ่ายต่างยังมิพอ ยังคงซอยเด้าใส่กันจนดึกดื่น หากจะเอ่ยว่าน้ำหมดตัวก็มิผิด กว่าจะสงบลงกู้เสิ่นก็เสียน้ำไปถึงหกครั้ง เอาจนเขาอ่อนแรงนอนหอบมิต่างจากสตรีข้างกายเลย จนพากันหลับไปทั้งคู่

สายของวัน กู้เสิ่นรีบเปิดเปลือกตาขึ้น เมื่อรู้สึกถึงการตอดรัดที่ปลายดุ้นเอ็นเขา ภาพที่เห็นคือสตรีงามกำลังกดรูรักลงมาที่ดุ้นเอ็นเขา ด้วยท่านั่งยองๆ คร่อมร่างเขาไว้

“จะกินพี่แต่เช้าเชียวหรือหรานมี่..อ๊า” ถามเสียงแหบพร่า ก่อนจะครางตามมาเมื่อร่องรูหมอสาวกลืนกินดุ้นเขาจนมิด ยิ้มร้ายส่งมายั่วคนที่พึ่งตื่น

นางบีบเต้าขาวอวบของตนและยังกัดปากใส่เขาอีก

“อ๊า!..เจ้ามันร้ายนัก” เสียงนี้มิได้ตำหนิจริงจังเลย

“อื้อ..มิชอบหรือเจ้าคะ..อ๊า” ว่าพร้อมกับบีบขย้ำสองเต้าไปด้วน ด้านล่างนางก็กระดกก้นกลมขึ้นลง คราแรกก็เนิบนาบ ทว่าความเสียวเพิ่มพูนนางก็เร่งเร็วขึ้น เสียงหยาบดังขึ้นอีกครั้งมิต่างจากเมื่อคืน

กู้เสิ่นตรึงเอวคอดเอาไว้ บางคราเขาก็เด้งดุ้นสวนขึ้นไปจนคนตัวเล็กครางเสียงหลง นางยิ้มยั่วเขาแข่งกันเด้าขึ้นลงสลับกันไปมา ยิ่งเพิ่มความเสียวมากขึ้น ยามนี้มิมีใครยอมใครต่างก็มัวเมาจนเปล่งเสียงออกมามิหยุด

นัยน์ตาคมจ้องแท่งหยกของตนที่ถูกรูรักกลืนกินก็พาให้ใจเต้นรัว มิเคยถูกสตรีปรนเปรอให้เพียงนี้มาก่อน หรานมี่รู้จักวิธีและสรรหาท่วงท่ามากมายดียิ่งนัก มิหนำซ้ำยังยั่วยุกำหนัดดีเหลือเกิน ทั้งใบหน้าและเรือนร่างหาที่ติมิได้เลยสักนิด ถือว่าเขาโชคดีวันนี้ยังพอมีโอกาส ก็ขอจัดหนักให้นางอีกหลายรอบก่อนไปแล้วกัน

คิดได้เช่นนั้นเขาก็เสยดุ้นเด้งใส่รูของนางถี่รัว ท่านี้เหมาะยิ่งนักเพราะนางวางมือบนอกแกร่ง กระดกก้นขึ้นลงตอบรับกับเขายามเด้งเสือกขึ้นมา มันทั้งลึกและเน้นจุดเสียวจนหรานมี่แตกไปก่อน แต่นางก็ยังมิหยุดขยับก้นงาม มีแต่จะกดกระแทกใส่สิ่งที่ตั้งรออยู่มากกว่า จนกระทั่งน้ำรักของคนใต้ร่างพุ่งเต็มร่องรูนาง กว่าจะสงบลงก็บรรเลงกันไปถึงสามรอบ หรานมี่จึงลุกอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปตรวจคนป่วยที่สองผัวเมียฝากไว้

“ไยเจ้าอาศัยอยู่ที่นี่ผู้เดียวล่ะ” กู้เสิ่นเอ่ยถามในขณะที่เขากำลังแต่งตัวมิต่างจากคนตัวเล็ก นัยน์ตาคมยังคงมองสตรีตัวน้อยที่ทำให้เขามีความสุขมากจนอยากพานางกลับไปด้วย ทว่าก็ต้องถามความสมัครใจเสียก่อน

“ข้ามิมีพ่อแม่เจ้าค่ะ ก็เลยต้องอยู่ที่นี่ผู้เดียว ญาติพี่น้องก็มิมี” บอกก่อนจะกินยากันตั้งครรภ์ เพราะนางเกรงจะมิรู้ว่าผู้ใดที่เป็นพ่อของลูกเพราะดันกินดุ้นคืนเดียวถึงสอง

“เช่นนั้นเจ้าไปอยู่กับข้านะ” บอกสิ่งที่ตั้งใจทันที ทำเอาคนฟังถึงกับนิ่งไป มิคิดว่าเขาจะชวนไปอยู่ด้วยเช่นนี้

“แล้วภรรยาคุณชายล่ะเจ้าคะ ข้าน้อยอยู่ที่นี่ดีกว่า หากคุณชายอยากก็มาหาข้าก็แล้วกัน ข้ามิย้ายไปไหนหรอกเจ้าค่ะ” ปากเอ่ย แต่มือนั้นลูบลงที่มังกรด้านล่าง

ทว่ายามนี้มันหลับไปแล้ว มิมีแรงจะตื่นขึ้นมาพ่นน้ำใส่นางอีก เขายิ้มให้กับท่าทางยั่วยวนของนาง ก่อนจะรั้งเอาร่างเล็กเข้ามากอดแล้วลูบหลังเบาๆ

“ข้าชอบเจ้า ชอบบทสวาทอันเร่าร้อนของเรา ข้ามิปฎิเสธว่าแต่งงานแล้ว ขอบใจที่เจ้าเข้าใจเช่นนี้”

“หรานมี่จะรอคุณชายกลับมาเอาอีกนะเจ้าคะ ข้าชอบดุ้นใหญ่ของท่าน ชอบแรงกระแทกที่อัดเข้ามา ข้าเสียวรูยิ่งนัก อยากเอากับท่านทั้งคืนอีก” บอกอย่างที่คิด จนถูกอีกฝ่ายรั้งมาจูบแลกลิ้นกันไปมา ทว่าด้านล่างมันก็มิอาจผงกหัวขึ้นได้แล้ว เพราะถูกสูบน้ำไปตั้งแต่เมื่อคืน เช้ามานางก็ยังรีดไปอีกสามรอบใครจะไหวกันล่ะ

ต่อมาทั้งสองก็ออกมายืนที่หน้าเรือน หรานมี่ยืนส่งชายหนุ่มที่มิรู้แม้แต่ชื่อเขา มองอีกฝ่ายเดินไปตามเส้นทางเลี่ยงออกนอกหมู่บ้านตรงกลับเข้าเมือง มันมิยากนักที่จะหาม้าไปส่ง คิดว่าเขาคงจัดการกับเรื่องนี้ได้ นางจึงเดินกลับเข้ามาหยิบเอากล่องยาเพื่อไปตรวจดูอาการคนไข้

ผ่านไปหนึ่งเค่อ [15นาที] หรานมี่ก็มาหยุดอยู่ที่หน้าเรือนคนป่วย นางเคาะประตูสองครั้ง คนด้านในก็ตอบรับ จึงเปิดเข้าไป ร่างสูงของเด็กหนุ่มยืนหันหลังใส่เพียงกางเกงตัวเดียว หมอสาวกลืนน้ำลายลงคอ แค่แผ่นหลังเขามันก็เต็มไปด้วยมัดกล้ามแน่นแล้ว

“บ้าจริง ยิ่งอารมณ์ค้างมาจากเมื่อครู่ ก็ยังมาเจอหุ่นเช่นนี้อีก น่ากินจังเลยเด็กคนนี้” นึกในใจจ้องอีกฝ่ายตาเป็นมัน จนเขาหันมานางก็ยังมิหยุดมอง

“ท่านหมอ ข้าดีขึ้นมากแล้วขอรับ” เสียงทุ้มเปล่งออกมา ก่อนจะเดินผ่านนางมาปิดประตู เพราะเกรงว่าจะมีคนผ่านมาพบเข้า สตรีตรงหน้าอาจถูกครหาได้

“งะ งั้นหรือ ข้าขอตรวจดูหน่อยแล้วกันนะ”

จ้าวฟางยิ้มเอ็นดูท่านหมอรุ่นพี่ ได้ยินเรื่องราวของนางจากบิดามารดาก็อดชื่นชมมิได้ นางมาจากเมืองอื่น อาศัยอยู่คนเดียวโดยใช้วิชาแพทย์ที่มีเลี้ยงตัว คนในหมู่บ้านต่างก็เชื่อมือการรักษาของนาง

“นั่งสิ” มาแล้วก็ต้องตรวจให้กระจ่าง แม้สีหน้าเขาจะสดใสขึ้นมากแล้วก็เถอะ มิแปลกนักเพราะยาที่จัดให้เหมาะกับอาการเขาเป็นที่สุด ต้มกินสองสามครั้งก็หายดี

ร่างสูงนั่งลงตรงข้ามกับนาง เขายื่นมือออกไปวางบนโต๊ะ นัยน์ตาคมก็จ้องมองริมฝีปากอิ่มที่มันบวมเจ่อ มิบอกก็รู้ว่ามันเกิดจากสิ่งใด ไหนจะรอยแดงที่เกิดจากการดูดบนคอซึ่งเสื้อคลุมที่นางใส่ปิดไม่มิดเลย