Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
14 ผู้หญิงที่แม่เลือก
ออสตินต้องหัวเสียเมื่อได้รับโทรศัพท์จากมารดาสั่งให้เขาไปทานอาหารเย็นที่บ้าน
“แม่กลับมาเมื่อไหร่ครับ” เขาถามด้วยความแปลกใจเพราะเมื่อสองวันก่อนตอนที่ท่านโทรศัพท์มาหาท่านก็ไม่เคยพูดเรื่องนี้กับเขาเลย
“เมื่อเช้าจ้ะ เดี๋ยวออสตินหาแม่ที่บ้านนะลูกแล้วเราค่อยคุยกันดีไหม”
“เอาไว้วันอื่นได้ไหมครับ วันนี้ผมมีนัดแล้ว” เขานัดกับวรรษมนไว้ว่าเย็นนี้จะพาเธอออกไปทานอาหารข้างนอกหลังจากที่ทานอาหารฝีมือของเธอมาสามวันติด
“แม่ถามรวีแล้วเธอบอกว่าวันนี้ลูกไม่มีนัดที่ไหน หรือลูกกำลังจะไปหาใคร แม่ได้ข่าวนะว่าพาผู้หญิงไปอยู่ที่คอนโด”
“ผมอยากจะรู้จังว่าใครมันเป็นคนคาบข่าวไปบอกแม่”
“เรื่องจริงใช่ไหมล่ะ ถึงได้ไม่ปฏิเสธอย่างนี้ เอาล่ะแม่ว่าลูกรีบกลับมาคุยกับแม่ที่บ้านดีกว่าหรือว่าอยากจะให้แม่ไปหาที่คอนโด”
“แม่ครับ ที่นั่นเป็นพื้นที่ส่วนตัวของผม”
“แม่รู้ว่านั่นเป็นที่ส่วนตัว แม่ถึงเรียกออสตินมาเจอที่บ้าน”
“ก็ได้ครับเลิกงานแล้วผมจะไป คุณพ่อมาด้วยไหม”
“ไม่จ้ะ”
“แม่คงไม่มาหาผมแค่เพราะได้ยินข่าวว่าผมพาใครไปซุกที่คอนโดไหมครับ”
“ใครจะทำอย่างนั้น แม่มาทำธุระอย่างอื่นด้วย”
“ครับ”
ชายหนุ่มวางสายจากมารดาแล้วก็รีบโทรไปยกเลิกนัดกับวรรษมนทันที
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“ไม่โกรธฉันแน่นะ”
“แน่ค่ะ คุณรีบไปพบท่านเถอะนะคะ”
“เดี๋ยวให้ป้าแม่บ้านทำกับข้าวให้นะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เมล่อนทำเองดีกว่า”
“เธอจะทำอะไรกินล่ะ”
“ยังคิดไม่ออกเลยค่ะ คงต้องดูก่อนว่าในตู้มีอะไร คืนนี้คุณคงค้างที่บ้านใช่ไหมคะ”
“ฉันไม่รู้ว่าจะคุยธุระกับแม่เสร็จตอนไหน ถ้าไม่ดึกมากฉันจะไปหานะ”
“คุณค้างกับท่านก็ได้นะคะ พรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดเผื่อจะได้ใช้เวลากับท่าน”
“แต่ฉันอยากใช้เวลากับเธอมากกว่านะ ถ้าไม่ได้นอนกอดเธอฉันคงนอนไม่หลับแน่” ตลอดหลายวันที่ผ่านมาออสตินมักจะนอนกอดเธอจนถึงเช้า เธอทำให้เขาหลับสนิทกว่าการนอนคนเดียว
“เมล่อนก็คงนอนไม่หลับ ถ้าคุณไม่กลับมาเมล่อนจะกลับไปนอนที่ห้องตัวเองเพราะห้องคุณออสตินมันใหญ่ นอนคนเดียวคงจะเหงามากๆ” วรรษมนทำเสียงอ้อน เพราะการที่ได้นอนกับออสตินมันทำให้หญิงสาวรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย เขาทำให้เธอคิดถึงพ่อในขณะเดียวกันก็ทำให้ใจเธอเต้นแรงทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้
“ตามใจเธอละกัน ฉันวางก่อนนะ ดึกๆ จะโทรหา”
ออสตินมาถึงบ้านในเวลาหนึ่งทุ่ม ในหน้าหล่อแสดงความไม่พอใจอย่างชัดเจนเมื่อตอนนี้ที่ห้องรับแขกของบ้านนั้นไม่ได้มีเพียงมารดาของเขาอย่างที่เข้าใจ
“สวัสดีครับแม่ สวัสดีครับมิเชล” เขากล่าวทักทายมารดาและหญิงสาวรุ่นน้องที่ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดจะคบหาด้วยแต่ก็ไม่ได้คบเพราะตนเองมาดูงานที่โรงแรมในประเทศไทยเสียก่อน
“สวัสดีค่ะพี่ออสติน สบายดีนะคะ มิเชลไม่ค่อยได้ข่าวพี่เลยนี่ถ้ามิเชลไม่ตามคุณป้ามาเที่ยวประเทศไทยก็คงไม่ได้เจอกันนะคะ” หญิงสาวกล่าวทักทายพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนหวาน
“สบายดีครับ มิเชลอยู่คนเดียวสักครู่นะครับพี่มีธุระจะคุยกับแม่หน่อย”
“ได้ค่ะ เชิญตามสบายนะคะ”
“กินข้าวแล้วค่อยคุยกันก็ได้นะออสติน”
“ผมอยากคุยก่อนครับ” เขาอยากคุยกับมารดาก่อนตัดสินใจว่าจะทานอาหารเย็นกับท่านที่นี่หรือหิ้วท้องไปทานอาหารกับวรรษมนที่คอนโดมิเนียม
“ป้าขอตัวก่อนนะหนูมิเชล”
พอประตูห้องทำงานปิดลงออสตินก็มองหน้ามารดาอย่างเอาเรื่อง
“ผมรู้แม่คิดจะทำอะไร แต่ผมกับมิเชลไม่มีทางไปด้วยกันได้หรอกนะครับแม่”
“ลูกยังไม่เคยคบกับน้องเลยนะจะบอกว่าไปกันไม่ได้ได้ยังไงล่ะ ลองคบกันดูก่อนถ้าไปด้วยกันไม่ได้แม่ก็บังคับหรอกน่า” เธออยากให้ลูกชายลงเอยกับใครสักคนและมิเชลคือคนที่ถูกเลือก
“แม่ครับผมกับมิเชลรู้จักกันมานานแล้วถ้าผมอยากคบเธอผมไม่รอเวลามาจนป่านนี้หรอกครับ”
“แต่แม่อยากได้หนูมิเชลเป็นสะใภ้จริงๆ นะ น้องเขาก็ชอบลูกนี่พอแม่ชวนมาเที่ยวเมืองไทยน้องก็รีบตกลงมากับแม่เลย ทั้งที่ยังมีงานค้างอยู่ที่ร้าน”
“ผมรู้ว่ามิเชลชอบผม แต่ผมไม่ได้ชอบเธอครับแม่”
“น้องมีอะไรเสียหายตรงไหนหรือเพราะน้องเคยคบกับเพื่อนของลูก ออสตินสมัยนี้แม่ไม่ถือสาหรอกนะว่าลูกสะใภ้แม้จะต้องบริสุทธิ์ผุดผ่อง แม่ขอแค่เธอรักลูกชายของแม่ก็พอแล้ว”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกครับแม่ แต่ผู้หญิงที่ผมชอบต้องทำงานเก่ง มีจุดยืนของตัวเองไม่ใช่ใครชวนไปไหนก็ไปโดยไม่สนใจเลยว่างานของตัวเองจะเสียหาย ผมได้ข่าวมานะครับว่ามิเชลชอบปิดร้านหรือไม่ก็ทิ้งงานให้ลูกน้องทำกันเอง แล้วเสื้อผ้าในร้านเธอก็ไม่ค่อยจะออกแบบเองแล้ว”
“ก็เธอเป็นเจ้าของร้านนี่จะเปิดหรือปิดตอนไหนก็ไม่ใช่ปัญหาแล้วเธอก็มีลูกน้องดูแลนะ”
“แม่ครับ ยิ่งเราเป็นเจ้าของเราก็ต้องมีความรับผิดชอบนะครับ ถึงแม้จะมีลูกน้องแต่คนที่เข้ามาบางทีเขาก็อยากจะเจอกับเจ้าของเพราะตอนเปิดร้านมิเชลบอกทุกคนว่าเธอจะออกแบบเสื้อผ้าให้ลูกค้าเองทุกชิ้น”
“ก็เธอมีเงินเรื่องอะไรจะต้องทำเองให้เหนื่อยล่ะ” อลิษาพยายามหาเหตุผลให้กับว่าที่สะใภ้
“การจ้างคนอื่นมันก็ไม่เหมือนกับเราลงไปทำเองหรอกนะครับแม่ ดูอย่างผมสิ ถึงแม้จะมีเควินเป็นผู้ช่วยที่ไว้ใจได้แต่งานทุกอย่างก็ต้องผ่านมือผม”
“แม่ว่าลูกเครียดเรื่องงานเกินไปแล้วนะ เราเลิกพูดเรื่องนี้กันดีกว่า แม่ว่าลูกหาเวลาไปเที่ยวพักผ่อนกับน้องดีกว่านะ เดี๋ยวงานทางนี้ดูให้เอง”
“แม่พาเธอมาก็พาไปเที่ยวเองสิครับ ผมไม่มีเวลาว่างขนาดนั้นหรอก”
“ก็ได้ แม่จะพาเธอเที่ยวเอง”
“ขอบคุณครับแม่” ออสตินโล่งใจที่มารดายอมฟังเขา
“ไม่ต้องขอบคุณแม่หรอกนะออสติน แม่จะพาเธอเที่ยวนิดหน่อยแล้วเวลาที่เหลือแม่จะให้เธอไปฝึกงานกับเลขาของลูกเพราะแม่รู้ว่าอีกหน่อยรวีก็จะลาออก”
“แม่ครับ แต่มิเชลพูดได้แค่ภาษาไทยนะครับ เธออ่านภาษาไทยไม่ออก”
“มันจะยากอะไรล่ะลูกเราให้แอปแปลภาษาก็ได้”
“นี่แม่จะยัดเยียดน้องให้ผมจริงๆ เหรอครับ”
“ก็จริงสิ แม่ว่าลูกกับน้องเหมาะสมกันที่สุดเลยนะ”
“แม่ครับ”
“ว่ายังไงล่ะ จะให้โอกาสน้องไหม”
“ผมจะให้โอกาสน้องถ้าผมยังไม่มีใคร”
“นี่ลูกคงไม่ติดจริงจังกับผู้หญิงที่ช่วยมาจากกาสิโนใช่ไหม แม่รู้นะว่าเธอยังเด็กยังเรียนไม่จบด้วยซ้ำ”
“แม่ถามเหมือนไม่รู้นิสัยผมนะครับ เธอก็เหมือนคนอื่นไม่นานผมก็จะเบื่อ” ออสตินบอกมารดาแต่กลับรู้สึกตรงกันข้ามกับสิ่งที่ตนเองพูดเพราะวรรษมนไม่เหมือนคนอื่น”
“ก็ขอให้จริงอย่างที่พูดเถอะ แม่กลัวเราจะหลงเด็กจนถอนตัวไม่ขึ้น อย่าลงจนถึงขั้นเอามาเป็นเมียล่ะ”
“ตอนแรกไม่คิดครับแต่ตอนนี้เริ่มคิดแล้ว”
“ไม่ได้นะ เธอไม่มีหัวนอนปลายเท้า แม่ไม่ยอมรับคนแบบนั้นมาเป็นสะใภ้หรอก”
“ผมแค่บอกแม่ครับไม่ได้ขออนุญาต อีกอย่างเธอกับเราก็เป็นคนเหมือนกัน”
“แม่จะคอยดูว่าลูกกับเธอคบกันได้สักกี่น้ำ เธอเด็กกว่าลูกมากเลยนะแม่ว่าเข้ากันไม่ได้หรอกอีกหน่อยลูกก็จะเบื่อเธอไปเอง”
“ผมไม่รู้อนาคตหรอกครับแม่รู้แค่ตอนนี้ผมยังไม่เบื่อเธอ” ยิ่งมารดาไม่ชอบวรรษมนเขาก็ยิ่งรู้สึกเห็นใจเธอเพราะถูกไม่ชอบตั้งแต่ยังไม่เคยเจอกันสักครั้ง
“แม่ว่าแม่รู้จักลูกชายแม่ดีนะ ลูกน่ะเคยคบใครที่ไหนเกินสามเดือนบ้างล่ะ ครั้งนี้แม่จะยอมไปก่อนแต่อีกสามเดือนแม่คงได้ยินข่าวดี”
“เราคุยกันรู้เรื่องแล้วใช่ไหมครับ ผมจะได้รีบกลับ”
“จะไม่ทานข้าวกับแม่หน่อยเหรอ”
“แม่ก็มีคนทานเป็นเพื่อนแล้วนี่ครับผมไปนะแม่” พูดจบเขาก็เดินออกมาจากห้องทำงาน
“พี่ออสตินจะไปไหนคะ ไม่ทานข้าวก่อนเหรอ มิเชลหิวมากแล้วนะคะ”
“หิวก็ทานเลยครับ พี่ยังไม่หิว”
“แต่มิเชลอยากทานพร้อมพี่”
“มิเชลมากับแม่พี่ก็ทานพร้อมท่านนะครับพี่ขอตัวก่อน”
“เดี๋ยวสิคะเรายังไม่ได้คุยกันเลย มิเชลมีเรื่องจะคุยกับพี่เยอะแยะเลยค่ะ”
“แต่พี่ไม่สะดวกครับขอตัวก่อน” ออสตินรีบออกจากบ้านโดยไม่รอทานอาหารเพราะเขาไม่อยากจะทนนั่งทานกับคนที่มารดาพยายามจะจับคู่ให้
“กรี๊ดดดด....” มิเชลกรีดร้องลั่นบ้านเมื่อถูกขัดใจ
“มิเชลหนูเป็นอะไรคะลูก” มารดาของออสตินรีบวิ่งเข้าถามหญิงสาวที่กำลังกรีดร้องและกระทืบเท้าราวกับเด็ก
“ก็พี่ออสตินสิคะ ไม่ยอมอยู่คุยกับมิเชล”
“พี่เขามีงานด่วน”
“แล้วมิเชลจะได้คุยกับพี่ออสตินเมื่อไหร่ล่ะคะ”
“เดี๋ยววันจันทร์ป้าจะพาหนูไปหาพี่เขาที่โรงแรมนะ”
“มิเชลต้องรออีกตั้งสองวันเลยนะคะ”
“ใจเย็นสิลูกป้าว่าเรามาวางแผนกันดีกว่าว่าทำยังพี่เขาถึงจะยอมตกลงคบกับหนู”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
