14 ดวงตาที่ไร้ความรู้สึก

ตอนที่ 14 ดวงตาที่ไร้ความรู้สึก

“มะ..ไม่นะ! ขอร้องอย่าทำแบบนี้กับฉัน ฮื้อๆๆ! ” ไม่ว่าจะเลือกทางไหนก็เจ็บปวดไม่ต่างกัน แต่เมื่อยิ่งมองเห็นแววตาที่ไร้ความรู้สึก มันทำให้รู้ว่าต้องเลือกทางไหนซักทาง

กระโดดลงไปในน้ำหรือให้เขาย่ำยีอีกครั้งบนเรือ!

“เอาไง” ร่างสูงถามย้ำอีกครั้ง

“...” มิเกลหลับตาแน่นพรางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

อย่างน้อยถ้าก็โดดลงไปในน้ำมันก็จะทรมานแค่แปปเดียวแล้วทุกอย่างจะมืดดับไป แต่ถ้ายังอยู่ให้เขาย้ำยีก็ไม่ต่างอะไรกับคนที่ไม่เห็นค่าในตัวเอง เพราะแค่นี้มันก็เหมือนกับตายทั้งเป็นแล้ว

...ขอโทษนะพี่ไคย์ เกลจำเป็นต้องทำแบบนี้!

“ไม่ตอบ...งั้นก็แสดงว่าให้ฉันเอาสินะ” ร่างสูงคว้าหมับเข้าที่หัวไหล่มนแต่กลับโดนมือเล็กปัดออกอย่างแรง

หญิงสาวรีบหยัดกายลุกขึ้นทั้งๆที่ยังหลับตาก่อนค่อยๆก้าวเดินไปชิดติดขอบเรือ ดวงตากลมโตเพ่งมองไปยังฝืนน้ำก่อนหลับตาลงอีกรอบพรางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ น้ำตาไหลนองเต็มเบ้าตาทั้งๆที่ตายังหลับอยู่

ขาเรียวที่กำลังสั่นเทาค่อยๆก้าวขึ้นไปยืนบนขอบเรือ มือบางกำหมัดแน่น ต้องเอาชนะความกลัวให้ได้ เพราะในตอนนี้ความตายมันไม่น่ากลัวสำหรับเธอเลย!

แหมะ~

น้ำตาหยดแหมะลงบนหลังฝ่าเท้า ในขณะที่คนตัวเล็กสะอื้นเบาๆแล้วกระโดดลงไปในน้ำทันที ท่ามกลางสายตาแห่งความพึงพอใจของทาคาชิ

ตู้มมม!!!

ทุกท่วงท่าถูกบันทึกไว้ในมือถือหมด ยิ่งเห็นแบบนี้ยิ่งสะใจ!

“ใจเด็ดกว่าที่คิด! ” ร่างสูงยืนมองหญิงสาวที่ค่อยๆจมหายลงไปในก้นทะเล กลางทะเลแบบนี้คงลึกน่าดู

แต่เป็นถึงแฟนไอ้ไคย์มันคงต้องสอนให้แฟนของมันช่วยเหลือตัวเองได้บ้างแหละ ถึงไอ้ไคย์จะไม่ใช่มาเฟียแต่มันก็มีอิทธิพลและมีศัตรูทางธุรกิจมากพอสมควร เพราะงั้นแฟนมันคงต้องมีทักษะการป้องกันตัวอยู่บ้าง

“อย่าเล่นตัว จะขึ้นมาก็รีบขึ้นมา” ผ่านไปได้ซักพักยังไม่มีวี่แววว่าหญิงสาวที่กระโดดลงไปในน้ำจะโผล่ขึ้นมา

....เงียบ

“อย่าให้ฉันพูดซ้ำ อยากหนาวตายหรอ! ” ทาคาชิเริ่มใจคอไม่ค่อยดีเมื่อไร้วี่แววของคนตัวเล็ก

ดวงตาคมทอดตามองไปยังผืนน้ำ มันนิ่งเรียบไม่ไหวติงราวกับว่าไม่มีสิ่งใดกำลังดิ้นอยู่ใต้น้ำ

“นี่เธอ! ให้ตายเถอะ!! ” ทาคาชิรีบวางมือถือไว้บนเรือแล้วกระโจนลงไปในน้ำทะเลด้วยความร้อนใจ หัวใจของเขากระตุกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ตู้มมมมม!!!

ร่างสูงมุดลงไปในน้ำด้วยความร้อนรน น้ำทะเลเย็นจนชาไปทั้งตัว ตอนแรกคิดว่าหญิงสาวแค่แกล้งจมน้ำเพราะอย่างน้อยไอ้ไคย์มันต้องสอนแฟนของมันให้เอาตัวรอดในน้ำได้แหละ

“ฟุ้วววว โถ่เว้ย!!! ” ทาคาชิโผล่ขึ้นมาสูดลมหายใจเข้าปอดเมื่อมุดลงไปรอบแรกแล้วไปเจอร่างของเธอ ก่อนสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆแล้วดำดิ่งลงไปใต้น้ำอีกรอบ

และครั้งนี้ใช้เวลาไม่นานก็เจอร่างบางที่กำลังลอยนิ่งร่างกายไม่ไหวติงอยู่ใต้น้ำ ทาคาชิรีบว่ายเข้าไปคว้าตัวของเธอไว้แล้วพาขึ้นเรือทันที

“นี่เธอ! ”

แปะ! แปะ!

ทาคาชิใช้มือตบแก้มขาวซีดเบาๆแต่ทว่าหญิงสาวไม่ตอบสนองจนเริ่มรู้สึกใจคอไม่ค่อยดี ก่อนใช้มืออังไปที่รูจมูก ลมหายใจของเธออ่อนแรงมาก!

“ทำไมอ่อนแออย่างนี้วะ!! ” ทาคาชิรีบทำ cpr ให้ร่างขาวซีดทันทีจนกระทั่งเธอสำลักน้ำออกมาจำนวนหนึ่งแต่ยังไม่ฟื้นและทางเดียวที่จะทำให้เธอพื้นนั่นก็คือการผายปอด “เอาวะ! ”

ทาคาชิไม่ได้อยากกอดอยากหอมผู้หญิงคนนี้เลย เพราะไม่อยากทับรอยของไอ้ไคย์ แต่วันนี้มันจำเป็น!

มือใหญ่บีบจมูกของเธอไว้แล้วจัดการประกบปากบางทันที แวบแรกที่ปากหยักของเขาแตะปากนิ่มละมุนของหญิงสาว มันมีความรู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก ใช่ว่าเขาจะไม่เคยจูบปากผู้หญิงมาก่อน แต่กับเธอคนนี้มันชั่งแตกต่างกันยิ่งนักหัวใจของเขาเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก ดวงตาคมเพ่งมองไปที่ดวงหน้างามขาวซี้ดในขณะที่กำลังทำการผายปอด

ริมฝีปากของเธอเคยถูกไอ้ไคย์จูบมาก็จริง แต่ตรงนั้นเขาเป็นคนแรกที่ได้ครอบครองมันและรู้สึกสะใจยิ่งนักหากมันมารับของเหลือต่อจากเขา!

“แค่กๆๆๆ! ” และไม่นานร่างบางก็สำลักน้ำออกมาจนเลอะหน้างาม ดวงตากลมโตค่อยๆลืมขึ้นด้วยความยากเย็น หน้าหล่อคมที่เต็มไปด้วยความพร่ามัวอยู่ห่างจากใบหน้าของเธอแค่คืบ และตอนนี้เขากำลังจ้องหน้าของเธออยู่ช่างเหมือนกับไคย์แฟนหนุ่มของเธอเหลือเกิน แต่ทว่าคนตัวเล็กไร้เรียวแรงยิ่งนักมันเหนื่อยจนไม่สามารถขยับตัวได้และทุกอย่างก็ค่อยๆมืดดับลงอีกครั้งในขณะที่ปากบางพร้ำเพ้อคิดว่าคนตรงหน้าคือไคย์ “พะ..พี่ไคย์~”