EP2.คนที่ถูกใจ

EP02.คนที่ถูกใจ

@มหาวิทยาลัยเอบิแอล

ตึก ตึก

ร่างสูงหุ่นดีของชาร์ลเดินเข้าไปในห้องสอนด้วยท่าทางมาดนิ่ง ใบหน้าหล่อสไตล์อังกฤษดั้งเดิมผสมกับผมสีน้ำตาลเข้มทำให้ชาร์ลตกเป็นที่สนใจของเหล่าสาวๆมากมายได้ไม่ยากเลย ถ้าตอนนั้นเขาไม่เลือกที่จะสานสัมพันธ์กับคารีน่าเขาอาจจะไม่ได้รู้สึกพึงพอใจในตัวของเธอมากขนาดนี้

แม้ชายหนุ่มจะไม่ได้สนใจเรื่องพรหมจรรย์แต่เขาเองก็ปฎิเสธไม่ได้ว่าตัวเองไม่ถูกใจที่เขาได้เป็นคนแรกของคารีน่า ด้วยเหตุนั้นบางครั้งเขาถึงได้รู้สึกแปลกๆกับเธออยู่บ้าง แต่ทว่าความสดใหม่ของเธอก็ไม่ได้ช่วยทำให้เสือร้ายอย่างเขาหยุดเจ้าชู้ได้อยู่ดี

“ขอโทษที่เข้าห้องช้าค่ะ” ในระหว่างการสอน เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังเข้ามากระทบหูของเขาหลังจากที่คลาสเพิ่งเริ่มไปได้ไม่นาน

ชาร์ลปรายตามองผู้หญิงคนนั้นไปจนสุดสายตา เขาตกอยู่ในภวังค์เพียงแค่ได้เห็นเธอหันมาสบตากับเขา หญิงสาวที่มีใบหน้าลูกครึ่งเอนอ่อนไปทางเอเชีย สามารถสะกดจิตให้เขานิ่งงันลงไปได้อย่างเหลือเชื่อ

มันมักจะเป็นเรื่องปกติสำหรับชาร์ลอยู่แล้ว เขาชอบมองผู้หญิงสวยๆ แต่มีน้อยคนนักที่จะสามารถดึงดูดความสนใจจากเขาได้มากมายมหาศาลขนาดนี้

นักธุรกิจหนุ่มจำต้องรีบดึงสติก่อนจะเริ่มพูดถึงบทเรียนตรงหน้าต่อ ในระหว่างการสอน เขาก็ได้แต่แอบลอบมองไปทางผู้หญิงคนนั้นอยู่เป็นระยะๆ เธอดูตั้งใจเรียน ใบหน้าสวยคมถูกผสมผสานอย่างลงตัวระหว่างเอเชียกับยุโรป

จนกระทั่งเลิกคลาส….

ร่างสูงในชุดสูทสุภาพยังคงยืนมองร่างบางที่กำลังเก็บข้าวของใส่กระเป๋าด้วยแววตาแห่งความสนใจ เขายืนอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งผู้หญิงคนนั้นค่อยๆเดินตรงมายังเขา เพราะเธอต้องเดินผ่านหน้าเขาเพื่อไปยังประตูทางออก

ในตอนนั้นเอง เขาถึงได้ตัดสินใจเอ่ยเรียกเธอเอาไว้ก่อน….

“เดี๋ยวก่อน….”

กึก….

คนตัวเล็กค่อยๆหยุดชะงักก่อนจะหันมามองครูผู้สอนด้วยสีหน้างุนงงเล็กน้อย

“เอ่อ มีอะไรหรือเปล่าคะ?” น้ำเสียงหวานเอ่ยถามขึ้น ยิ่งได้มองหน้าใกล้ๆเขายิ่งเห็นความสวยของเธอ

“ทำไมก่อนหน้านี้ฉันถึงไม่เคยเห็นเธอในคลาสของฉันเลยล่ะ”ชาร์ลเอ่ยถามคนตรงหน้าออกไป เธอดูสะดุดตาเขาขนาดนี้ น่าแปลกใจที่สอนผ่านมาครึ่งเทอมแล้วแต่กลับจำหน้าของเธอไม่ได้เลยสักนิด

“เอ่อ อาจเป็นเพราะปกติฉันใส่แมสมาเรียนมั้งคะ” เธอตอบกลับอย่างงงๆ

“อ๋อ แบบนั้นนี่เอง” ร่างสูงพยักหน้าเข้าใจพร้อมกับอมยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย

“เธอชื่ออะไรงั้นเหรอ?” ชาร์ลยังคงถามต่อ เขาลอบสังเกตุท่าทางของคนตรงหน้าไม่วางตา ดูท่าทางเธอไม่ค่อยสนใจเขาเท่าไหร่

แต่เรื่องนั้นมันไม่สำคัญ….เพราะถ้าเขาเจอของที่ถูกใจ เขาก็จะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มันมา

มันไม่ยากเกินความสามารถของเขาเลยสักนิด

“มารีน่าค่ะ ฉันชื่อมารีน่า” แม้จะไม่เข้าใจว่าเขาถามเธอทำไม แต่หญิงสาวก็ไม่อยากจะเสียมารยาท

ชาร์ลชะงักไปครู่หนึ่งหลังจากได้ยินชื่อของเธอ เหตุการณ์นี้มันดูเหมือนเดจาวู เพราะชื่อของเธอดันไปละม้ายคล้ายกับคารีน่า ผู้หญิงที่กำลังหลงรักเขาหมดหัวใจ

‘ฉันชื่อคารีน่าค่ะ :)’ จู่ๆภาพเหตุการณ์ในวันแรกที่เขาได้เจอกับคารีน่าก็ฉายเข้ามาในสมอง

แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่เขาจะมายืนคิดเรื่องนั้น…..

“ยินดีที่ได้รู้จักครับมารีน่า ไว้เจอกันใหม่นะ :)” ใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนที่เขาจะยืนมองคนตัวเล็กบอกลาตนเอง จากนั้นเธอก็เดินจากไป

ยี่สิบนาทีต่อมา…..

“สวัสดีครับนาย” ฟินิกซ์ก้มหัวให้เจ้านายที่เคารพรักก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดประตูรถตู้คันหรูให้เขา

ครืดดด~

“อืม”

“มาแล้วเหรอคะ^^” คารีน่าที่นั่งรออยู่ในรถเอ่ยถามร่างสูงด้วยรอยยิ้ม เธอเลิกเรียนได้สักพัก จึงเข้ามารอเขาในรถอยู่ก่อนแล้ว

“รอนานหรือเปล่า” เขาหันไปให้ความสนใจเธอ มือหนาเอื้อมไปปัดปอยผมสีน้ำตาลอ่อนให้ออกไปจากกรอบหน้าสวยเบาๆ

“ไม่ค่ะ ไม่นาน” เธอตอบกลับด้วยท่าทางน่ารัก สำหรับชาร์ลหญิงสาวมักจะเเสดงท่าทีแบบนี้ออกมาให้เขาเห็นเป็นส่วนใหญ่

เวลาเธอเศร้าหรือเสียใจเขามักจะไม่รู้ เพราะถึงรู้เขาก็ไม่เคยคิดที่จะทำอะไร เพราะสิ่งที่ทำให้คารีน่าร้องไห้นั่นก็คงไม่พ้นความเจ้าชู้เสเพลของเขา ซึ่งนั่นสิ่งที่ชายหนุ่มไม่อาจเลิกทำได้เลยสักอย่าง

เขาไม่ผิด….เพราะเขากับเธอไม่ได้เป็นอะไรกันนอกจากความสัมพันธ์ทางกาย ชาร์ลก็ได้แจ้งเธอเอาไว้ก่อนแล้วว่าเขาไม่สามารถมีความสัมพันธ์ทางใจกับเธอได้

“อีกไม่นานเธอก็จะเรียนจบแล้วใช่ไหม” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามก่อนจะเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้นางบำเรอสาวคนโปรด

ซึ่งคารีน่าก็ไม่ได้ขยับหนีเขาแต่อย่างใด เธอจ้องเข้าไปในตาของเขาอย่างท้าทาย เพราะรู้ดีว่าหลังจากนี้เขากำลังจะทำอะไรกับเธอ

“ค่ะ”

“ถ้าเรียนจบแล้วจะทำอะไรต่อ? จะอยู่กับฉันต่อใช่ไหม” เขาถามน้ำเสียงอ่อนนุ่ม แม้จะเป็นคนเอ่ยปากไล่เธออย่างไม่แยแสอยู่บ่อยครั้งในเวบาที่หญิงสาวงี่เง่าเกินไป แต่ชาร์ลก็เคยคิดเล่นๆ ว่าถ้าหากวันนึงไม่มีเธออยู่เขาจะทำยังไง

เพราะบางทีการที่เราได้ใช้ชีวิตอยู่กับใครสักคนนานๆ มันก็ทำให้เราชินไปโดยไม่รู้ตัว ถ้าวันนึงไม่มีเธออยู่ข้างกายชีวิตของเขาคงแปลกไป คารีน่าลอบยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกดีที่อีกคนทำท่าเหมือนอ้อนเธอ อยากให้เธออยู่กับเขา

พอถึงตรงนี้ทีไร คารีน่าก็มักจะหลงลืมความเป็นจริงเสมอ ว่าคนที่ทำให้เธอมีความสุขจนล้นทะลักเป็นคนเดียวกันกับที่ทำให้เธอนอนร้องไห้ติดต่อกันอยู่หลายวัน

“ฉันไม่มีวันทิ้งคุณไปไหนแน่ค่ะชะ….อื้ออออ” สิ้นเสียงหวานใบหน้าหล่อคมก็ก้มลงมาประทับจูบลงบนริมฝีปากบางทันที

เพียงแค่ได้เเตะต้องร่างอันขาวเนียนนุ่มของคารีน่า ความรู้สึกพุ่งพล่านในกายก็เริ่มก่อตัวขึ้นจนมือหนาไม่อาจทนที่จะอยู่เฉยๆต่อไปได้ เคทคือผู้หญิงที่สามารถปลุกเร้าอารมณ์ของเขาขึ้นมาได้ง่ายที่สุด เหมือนมีกระแสไฟเป็นหมื่นๆโวลล์ปะจุลงมาที่กำกลางกายของเขา

ทันทีที่ร่างบางเริ่มตวัดลิ้นตอบ ชาร์ลก็ยิ่งแต่จะคลั่งมากขึ้นไปเท่านั้น ถึงร่างกายของคารีน่าจะถูกใจเขาแค่ไหน แต่สุดท้ายชาร์ลก็ไม่อาจจะหยุดอยู่ที่เธอคนเดียวได้อยู่ดี ชีวิตของเขาต้องการความท้าทายอยู่เสมอและที่สำคัญเขาไม่รู้จัก’ความรัก’

“อื้ออ ระรอถึงคอนโดก่อนดีมั้ยคะ เคทไม่อยากแสดงหนังสดให้ลูกน้องคุณดูนะ” แววตาหยาดเยิ้มเคลื่อนตัวไปกระซิบข้างหูเขา ชายหนุ่มที่ได้ยินดังนั้นก็ยอมผละหน้าออกจากเธอ

เขาเอง….ก็ไม่ชอบให้คนอื่นมาเห็นร่างกายของคนของเขาเหมือนกัน!

“แต่ก่อนจะถึงคอนโด ฉันขอคลำให้หนำใจก่อนนะ หึ” เขาเเสยะยิ้มก่อนจะค่อยๆไต่มือลงไปตามง่ามขาขาวที่ตนเองมีโอกาสได้เห็นข้างในนั้นเพียงคนเดียว

คารีน่าเลือกที่จะเบือนหน้าออกไปนอกกระจกรถ ตอนนี้เธอไม่อยากให้คนอื่นเห็นว่าใบหน้าของเธอกำลังแดงฉ่าแค่ไหน หัวใจดวงเล็กเต้นตึกตักอย่างบ้าคลั่ง เพียงแค่นิ้วหนาล้วงหายเข้าไปในกางเกงในของเธอ ชาร์ลก็ไม่รอช้าที่จะตวัดนิ้วขยี้ติ่งเกสรเบาๆ

“อะอ๊ะ อุบ!” มือบางรีบยกขึ้นมาปิดปากเขาตัวเองอย่างไว

คนตัวโตที่เห็นท่าทางของเธอหาได้สนใจไม่ เขาแหย่นิ้วเข้าออกในร่องสวาทหวานช้าๆ สร้างความเสียวซ่านให้กับคนตัวเล็กเป็นอย่างมาก

เธอทั้งเสียว ทั้งตื่นเต้นเพราะกลัวฟินิกซ์จะได้ยินเสียงครางของตัวเอง ในโพรงของเธอตอดรัดนิ้วแกร่งไม่หยุด ทำเอาแก่นกลางกายของชาร์ลค่อยๆพองโตขี้นมาอย่างช่วยไม่ได้

พรึ่บ พั่บๆๆ

“อะอื้ออ” ร่างเล็กสั่นไหวตามแรงเข้าออกของนิ้วใหญ่ เธอเสียวจนเกือบจะกลั้นเสียงครางเอาไว้ไม่ไหวแล้ว

“อย่าครางดัง….เดี๋ยวลูกน้องฉันได้ยิน” เขากระซิบลงข้างหูเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะขบเม้มลงไปบนกกหูขาวสะอาดด้วยความหลงใหล

ฟึ่บๆๆๆๆ

“อึก อื้อ เฮือกก” หญิงสาวตาเหลือกขึ้นมาทันทีที่เขานำพาเธอไปถึงจุดสุดยอดโดยนิ้วของเขา

น้ำสีใสไหลชะโลมไปทั่วนิ้วสาก ชาร์ลกระตุกยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจที่ได้เห็นท่าสุขสมของอีกคน ร่างหนาพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ของตัวเองเอาไว้เป็นอย่างมาก เขาอยากงัดแก่นกายของตัวเองออกมาแล้วเสียบเข้าไปในร่องของเธอตอนนี้ซะให้มันรู้แล้วรู้รอดกันไป!

หากเป็นผู้หญิงคนอื่นที่เขากินทิ้งกินขว้าง ชาร์ลคงจะไม่มานั่งสนใจสายตาของลูกน้องเลยสักนิด แต่นี่คือเธอ….ผู้หญิงคนแรกที่มีเขาเป็นเจ้าของร่างกายนี้แต่เพียงผู้เดียว ถ้าเขายังไม่เบื่อ ก็จะไม่มีใครหน้าไหนได้เห็นด้านในของร่างกายเธอทั้งนั้น!