3

ตอนที่ 2

คำขอสุดท้าย

“เบญผมขอโทษ”

คำพูดเดียวที่อเรนโซคิดได้ในเวลานี้ สายตาที่อ่อนแอมองสบตากับภรรยาที่เขาทอดทิ้งให้เธอต้องดูแลตัวเองและลูก ๆ มาโดยลำพังตลอด

คนป่วยส่งยิ้มแบบฝืด ๆ ให้กับชายผู้ที่เป็นเจ้าของหัวใจเธอเพียงคนเดียว

“คุณไม่ได้ทำอะไรผิดเสียหน่อย เรื่องที่เบญป่วยมันเป็นเรื่องของร่างกายและคุณก็พยายามหาทางรักษาที่ดีที่สุดให้กับเบญแล้ว อย่าทำให้เบญไม่สบายใจที่เห็นคุณเศร้าแบบนี้สิคะ”

สองมือซีดลูบหน้าสามีด้วยความเข้มแข็งที่มีเพียงน้อยนิดแต่เบญญาก็เลือกที่จะแสดงมันออกมาเพื่อให้ชายหนุ่มสบายใจขึ้นเพราะสิ่งที่เธอต้องการคือให้สามีเข้มแข็งเพื่อที่เขาจะต้องทำหน้าที่เป็นพ่อและดูแลลูก ๆ ทั้งสองคนต่อไปโดยที่ไม่มีเธอแล้ว

“อเรนโซคุณสัญญาได้ไหมว่าถ้าเบญจากไปแล้วคุณจะไม่เอาลูก ๆ ไปอิตาลี เบญรู้ว่าคุณคงลำบากใจแต่คุณเข้าในใช่ไหมว่าที่นั่นไม่ได้ปลอดภัยและลูก ๆ ของเราก็ไม่เหมาะกับที่นั่น รับปากและสัญญากับเบญนะคะ”

“ผมไม่ได้อยู่เมืองไทยแล้วลูก ๆ จะอยู่กับใคร ญาติพี่น้องทั้งของเบญและผมก็ไม่มี”

ชายหนุ่มคิดไม่ออกว่าถ้าเขาไม่เอาลูก ๆ ไปอยู่อิตาลีแล้วเด็กน้อยทั้งสองคนจะอยู่กับใครเพราะเขาคงไม่กล้าพอที่จะไว้ใจ จ้างคนมาเลี้ยงดูลูก ๆ โดยที่เขาอยู่ห่างจากลูกคนละประเทศแบบนี้แน่ ๆ

“เจ้านายของเบญจะดูแลลูก ๆ ของเราให้ค่ะ อนาคตคุณต้องมีครอบครัวใหม่เบญไม่อยากให้ลูกต้องไปเป็นปัญหา อิตาลีน่ากลัวเกินไปสำหรับเพชรกับทับทิม คุณเข้าใจใช่ไหมว่าเบญหมายถึงอะไร”

คนป่วยไม่อยากพูดออกมาตรง ๆ ว่าธุรกิจของครอบครัวสามีจะนำมาซึ่งความไม่ปลอดภัยของลูก ๆ รวมทั้งเบญญาไม่ต้องการให้เด็ก ๆต้องไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องราวที่ผิดกฎหมาย

“เบญผมไม่มีทางรักใครนอกจากคุณ” ชายหนุ่มส่ายหัวไปมา

“ไม่ค่ะอเรนโซ คุณต้องเริ่มต้นใหม่ ชีวิตของคุณต้องดำเนินต่อไปนะคะ ฉันเชื่อเสมอว่าคุณรักฉันถึงแม้ว่าต่อจากนี้ไปคุณจะมีครอบครัวใหม่ฉันก็ยังเชื่อเสมอว่าคุณยังรักฉันไม่เปลี่ยนแปลง”

มาเฟียหนุ่มยังคงยืนยันว่าเขาไม่ต้องการจะเริ่มต้นใหม่กับใครทั้งนั้นแต่เบญญาก็พยายามพูดให้สามีของเธอเข้าใจว่าเธอจะมีความสุขมากกว่าถ้าสามีของเธอจะมีคนคอยเคียงข้างในอนาคต อเรนโซจึงเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องพูดเพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือเรื่องลูก

“เบญคุณมั่นใจแค่ไหนว่าเจ้านายของคุณจะดูแลและรักลูกเราได้ดีเท่าผม”

คนเป็นพ่อคิดว่าไม่น่าจะมีใครที่จะรักและปกป้องดูแลลูกได้ดีเท่าพ่อกับแม่แน่ ๆ