ไร้สาระจริงๆ

"กั้งแน่ใจนะ ที่จะพักบ้านของแฟนคลับของเด็กๆแบบนี้ พี่ว่าพักที่โรงแรมดีกว่าไหม จะได้อยู่ใกล้ๆพี่" พลถามกั้งด้วยนํ้าเสียงที่เป็นห่วง ในขณะที่ตอนนี้ รถมาจอดที่หน้าบ้านของแฟนคลับที่ว่าแล้ว

"ไม่ทันแล้วค่ะพี่พล กั้งขอโทษนะคะ ที่กั้งไม่ถามพี่พลก่อน" กั้งบอกกับพลด้วยนํ้าเสียงที่ขอโทษ แต่จะให้เธอกลับคำพูด เธอก็ไม่อยากทำให้คนแก่เสียความรู้สึก

"ถ้ามีอะไรก็รีบโทรไปหาพี่เลยนะ พี่จะขับรถมารับ" พลบอกกับกั้งด้วยนํ้าเสียงที่เป็นห่วง เขาจองโรงแรมไม่ห่างจากหมู่บ้านนี้มากนัก เพราะว่าเขาเป็นห่วงสามคนแม่ลูก ที่มาอยู่บ้านของคนที่เจอกันเพียงแค่ครั้งเดียว เขาดูแลกั้งมา ตั้งแต่เจอกั้งซมซานมาขอเช่าบ้านของเขาครั้งแรก จนถึงตอนนี้ ถึงกั้งจะไม่รับรักเขา แต่เขาก็อยากดูแลสามคนแม่ลูกนี้ให้ถึงที่สุด และความรักที่เขามีให้กั้ง ก็กลายเป็นความผูกพัน เหมือนกับน้องสาวและเป็นญาติของเขาจริงๆไปแล้ว

"ค่ะ ขอบคุณพี่พลมากนะคะ ที่มาส่งพวกเรา ถ้ามีอะไร กั้งจะโทรไปค่ะ" กั้งยกมือไหว้ขอบคุณพล ก่อนที่เธอจะเปิดประตูรถลงไป เพราะว่าเจ้าของบ้านเดินยิ้มออกมาจากในบ้านแล้ว

"สวัสดีกั้ง ยินดีต้อนรับนะลูก บ้านของแม่หายากไหมลูก" เอวาถามกั้ง พร้อมกับยิ้มกว้างด้วยความดีใจ เพราะว่าเธอรอสามคนแม่ลูกนี้มาเป็นอาทิตย์แล้ว

"สวัสดีค่ะคุณแม่เอวา บ้านหาไม่ยากเลยค่ะ หมู่บ้านเด่นมากแล้วบ้านก็ไม่ไกลจากทางเข้าหมู่บ้านเลย" กั้งยกมือไหว้เจ้าของบ้าน ก่อนที่เธอจะตอบคำถาม พร้อมกับยิ้มกว้างตามเจ้าของบ้านไปด้วย

"กั้ง...ให้พี่อุ้มเด็กๆเข้าไปในบ้านเลยนะ" พลถามกั้งพร้อมกับลงจากรถมา หลังจากที่เขาจัดแจงของให้กั้งแล้ว

"พี่พลคะ นี่คุณแม่เอวา เจ้าของบ้านค่ะ คุณแม่คะ นี่พี่ชายของกั้ง คุณลุงของเด็กๆค่ะ" กั้งแนะนำให้ทั้งคู่รู้จักกัน

"สวัสดีครับคุณเอวา ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมขอฝากน้องสาวกับหลานๆด้วยนะครับ" พลเดินอ้อมไปทางด้านหน้ารถ ก่อนที่เขาจะยกมือไหว้ แล้วพูดกับเอวาด้วยนํ้าเสียงที่จริงจัง

"สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ ดิฉันจะดูแลทั้งสามคนให้ดีที่สุดค่ะ" เอวาเองก็รับปากด้วยนํ้าเสียงที่จริงจังไม่ต่างกัน

"เอ่อ...น้องกุนกับน้องกุ๊กหลับอยู่น่ะค่ะ ให้พี่พลอุ้มเข้าไปในบ้านได้..."

"ได้สิลูก แม่เตรียมห้องเอาไว้ให้แล้ว เดี๋ยวแม่จะพาไปที่พักค่ะ ให้แม่อุ้มช่วยคนหนึ่งไหม เดี๋ยวของให้กิ่งยกเข้าไปในบ้านก่อน" เอวาพูดแทรกขึ้นก่อนที่กั้งจะพูดจบ เพราะเธอรู้ว่ากั้งเกรงใจเธออยู่ หลังจากที่เธอพูดกับกั้งแล้ว เธอก็หันไปสั่งแม่บ้าน ให้เอากระเป๋าเดินทางของกั้งกับเด็กๆ เข้าไปเก็บในห้องที่เธอได้จัดเอาไว้รอครอบครัวของกั้ง

"ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ พี่พลอุ้มน้องกุนนะคะ เดี๋ยวกั้งอุ้มน้องกุ๊กเองค่ะ" กั้งบอกกับพล ก่อนที่เธอจะเปิดประตูรถฝั่งที่น้องกุ๊กนอนหลับอยู่ ส่วนพลก็อ้อมไปอีกฝั่งของรถ ที่น้องกุนนอนหลับอยู่ เด็กน้อยทั้งคู่หลับก่อนที่จะเข้ากรุงเทพไม่นาน กั้งก็เลยไม่ปลุก ปล่อยลูกนอนให้เต็มที่ก่อน

"คุณพลกับหนูกั้งตามแม่มาค่ะ" เอวาบอกกับทั้งคู่ หลังจากที่เธอเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่เธอจะเดินนำทั้งคู่เข้าไปในบ้าน

แกร๊ก

"นี่ค่ะ...ห้องพักของกั้งกับเด็กๆ พาเด็กๆไปนอนบนเตียงเลยลูก อยู่กันได้ไหม ห้องแคบไปไหมลูก" เอวาถามกั้ง หลังจากที่เธอเปิดประตูให้กั้งกับพล พาเด็กๆไปนอนบนเตียงเรียบร้อยแล้ว

"ไม่แคบเลยค่ะ ห้องใหญ่แทบจะเท่ากับบ้านของกั้งทั้งหลังเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่จัดห้องให้น่าอยู่ขนาดนี้" กั้งพูดพร้อมกับยกมือไหว้ขอบคุณ 

"งั้นพี่กลับก่อนเลยดีกว่า กั้งจะได้พักผ่อน ถ้ามีอะไรกั้งโทรไปหาพี่ได้ทุกเวลาเลยนะ ผมลาแล้วนะครับคุณเอวา" พลบอกกับเอวาพร้อมกับยกมือไหว้บอกลา

"ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะออกไปส่ง..."

"ไม่ต้องครับ กั้งด้วย กั้งพักผ่อนกับลูกเถอะ เดินทางมาเหนื่อยๆ ถ้าพี่ถึงโรงแรมแล้วพี่จะส่งข้อความมาบอก" พลรีบยกมือห้ามกั้ง ที่กำลังทำท่าจะเดินออกไปส่งเขา

"งั้นถึงโรงแรมแล้วโทรมาบอกกั้งนะคะ" กั้งเบรคตัวเองแทบไม่ทัน เพราะว่าเธอตั้งใจที่จะออกไปส่งพลที่รถ

"ได้สิ กั้งพักผ่อนเถอะ พี่ไปนะ ผมไปแล้วนะครับคุณเอวา" พลบอกกับทั้งคู่ ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องไป

"หนูกั้งพักผ่อนตามสบายเลยนะลูก พักผ่อนให้เต็มที่เลย ถ้าหิวก็บอกกับกิ่งได้ แม่บอกกับกิ่งแล้ว ว่าให้คอยดูแลกั้งกับเด็กๆ" เอวาบอกกับกั้งด้วยนํ้าเสียงที่อ่อนโยน

"ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ที่ต้อนรับดีขนาดนี้" กั้งยกมือไหว้ขอบคุณอีกครั้งด้วยความเกรงใจ

"ไม่ต้องไหว้แล้วลูก ไหว้หลายรอบแล้ว แค่กั้งกับน้องกุนน้องกุ๊กมาพักด้วย แม่ก็ดีใจแล้ว แม่ไปนะ กั้งพักผ่อนเถอะ" เอวาบอกกับกั้งพร้อมกับยิ้มให้ ก่อนที่เธอจะเดินออกจากห้องไป พร้อมกับปิดประตูให้ด้วย 

"เฮ้อ...อ" กั้งถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก หลังจากที่เธอได้อยู่กันตามลำพังกับลูกๆแล้ว ถ้าเธอดื้อจะพักที่โรงแรมก็คงจะดี เธอคงจะเป็นอิสระกว่านี้ แต่เพราะความเกรงใจของตัวเองแท้ๆ ทั้งเกรงใจและทนลูกอ้อนของสองแม่ลูกไหว เธอก็เลยต้องมานั่งเกรงใจเจ้าของบ้านต่อ ยิ่งเจ้าของบ้านดีแค่ไหน เธอก็ยิ่งเกรงใจมากขึ้นไปอีก

.....

ก๊อก ก๊อก

แกร๊ก

"จะเคาะทำไมประตูอ่ะ ถ้าไม่รอให้อนุญาตก่อน" อิทธิพูดเสียงเรียบ โดยที่เขาไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปมองคนที่เข้ามาในห้องของเขา เพราะว่ามีอยู่คนเดียวที่ทำแบบนี้ได้

"วันนี้อลิสจะกลับบ้านแล้วนะ อิทธิจะกลับบ้านพร้อมกันไหม" อลิสถามพี่ชายฝาแฝดของเธอ พร้อมกับเดินเข้าไปนั่งฝั่งตรงข้ามโต๊ะทำงานของพี่ชาย

"กลับบ้าน...? วันนี้อิทธิบอกว่าจะกลับบ้านกับอลิสเหรอ" อิทธิเลิกคิ้วขึ้นแล้วมองหน้าของน้องสาวฝาแฝดด้วยสายตาที่เป็นคำถาม

"โอ้ว...ว อลิสลืมบอกอิทธิงั้นเหรอ ว่าวันนี้น้องกุนกับน้องกุ๊ก เด็กที่แม่ติดตามอยู่ มาพักที่บ้านของเรา ในระหว่างที่มาทำงานเดินแบบให้กับทางห้างสรรพสินค้าของเรา" อลิสตกใจตัวเองเหมือนกัน ที่ลืมบอกเรื่องนี้กับพี่ชาย เพราะว่าเธอมัวแต่ยุ่งกับงานที่จะถูกจัดขึ้น 

"พักที่บ้านของเรา...? ทำไมให้พักที่บ้าน ทำไมไม่ให้พักที่โรงแรม คนอื่นก็ให้พักที่โรงแรม ไว้ใจได้หรือเปล่า ไม่ใช่มาหลอกแม่นะ คนแก่อยู่บ้านคนเดียว แถมยังชอบเด็กพวกนั้นอยู่แล้วด้วย" อิทธิว่าให้น้องสาวเสียงดุ

"อิทธิ...อลิสไม่ได้โง่ที่จะดูคนไม่ออกนะ แล้วเป็นอลิสกับแม่เอง ที่ขอร้องให้พวกเขามาพักที่บ้านด้วย กว่าจะอ้อนวอนมาได้ เด็กสองคนกับผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง จะทำอะไรได้ ตามใจ...ไม่อยากไปก็ไม่ต้องไป เชอะ..." อลิสลุกขึ้นแล้วสะบัดตูดออกจากห้องของพี่ชายไปด้วยความไม่พอใจ ที่พี่ชายเห็นว่าเธอทำอะไรไม่รู้จักคิดอย่างนั้นแหละ

"ไร้สาระจริงๆ อะไรจะพากันหลงขนาดนั้น" อิทธิส่ายหน้าให้กับน้องสาวแล้วก็แม่ของเขา ที่หลงเด็กในโลกของโซเชียลจนเอามาพักด้วยที่บ้าน เขาคงจะปล่อยให้แม่ของเขา อยู่ตามลำพังกับคนแปลกหน้าไม่ได้หรอก เขาจะต้องส่งคนของเขาเข้าไปดูแลแม่ 

"คม...เข้ามาหากูสิ" อิทธิเรียกคนสนิทของเขา ให้เข้ามาหาเขาในห้องทำงาน

 ก๊อก ก๊อก

"เข้ามา" อิทธิอนุญาตเสียงเรียบ

"ครับนาย" คมพูดพร้อมกับมองหน้าของนาย อย่างตั้งใจรอฟังคำสั่ง

"มึงส่งคนของเราไปที่บ้านของแม่กูคนหนึ่ง มีคนแปลกหน้ามาพักที่บ้าน ไม่ต้องทำอะไร แค่คอยดูอยู่ห่างๆ ว่าเขาไว้ใจได้แค่ไหน ถ้ามีอะไรผิดสังเกต ให้มาบอกกู" อิทธิสั่งเสียงเรียบ ก่อนที่เขาจะก้มหน้าลงไปทำงานของเขาต่อ

"ครับนาย" คมรับคำสั่ง ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องไป

....

"น้องกุนน้องกุ๊ก ใครเอ่ย จำได้ไหมลูก" กั้งถามลูกชายกับลูกสาว ในขณะที่ตอนนี้พวกเธออยู่ที่ห้องโถงของบ้าน หลังจากที่ลูกๆตื่นแล้ว กั้งก็ล้างหน้าล้างตาให้กับลูกๆ แล้วเธอก็พาลูกๆออกมาทักทายเจ้าของบ้าน

"คุงยายค่ะ กุ๊กจำได้" 

"คุงยายครับ กุงจำได้" น้องกุนกับน้องกุ๊กแย่งกันยกมือตอบแม่

"ต้องทำยังไงคะ" กั้งถามลูกๆ พร้อมกับทำท่าให้ดูไปด้วย

"สวัสดีครับคุงยาย สวัสดีค่ะคุงยาย" น้องกุนกับน้องกุ๊กยกมือไหว้พร้อมกัน

"สวัสดีลูก เป็นไงลูก บ้านของยายน่าอยู่ไหม" เอวาถามน้องกุนกับน้องกุ๊กด้วยนํ้าเสียงที่เอ็นดู

"บ้านฉวยงี้เยย กุ๊กชอบงี้เยยค่ะ" น้องกุ๊กพูดพร้อมกับอ้าแขนออกไปด้วย ว่าชอบมากแค่ไหน

"บ้านใหญ่งี้เยยครับ กุงชอบงี้เยย" น้องกุนก็ทำท่าไม่ต่างจากน้องกุ๊ก หน้าตาของเขาก็ตื่นเต้นไปกับความใหญ่ของบ้านไปด้วย

"ถ้าชอบก็มาอยู่ด้วยกันสิลูก" อลิสเดินเข้ามาให้ห้องโถง พร้อมกับยิ้มให้กับท่าทางของเด็กๆด้วยความเอ็นดู

"สวัสดีค่ะคุณอลิส น้องกุนน้องกุ๊ก สวัสดีน้าอลิสก่อนลูก" กั้งบอกกับลูกทั้งสองคน หลังจากที่เธอยกมือไหว้อลิสแล้ว

"สวัสดีครับ สวัสดีค่ะ" น้องกุนกับน้องกุ๊กยกมือไหว้น้าอลิสพร้อมกัน

"มีใครอยากไปเล่นที่หน้าบ้านกับยายบ้างลูก ที่หน้าบ้านมีสนามให้เตะบอล มีที่ให้วิ่งด้วยนะลูก" เอวาบอกกับเด็กๆด้วยนํ้าเสียงที่ชวนให้เด็กๆอยากออกไปกับเธอเต็มที่

"กุ๊กไปย้วยค่ะ กุงไปย้วยครับ" น้องกุนกับน้องกุ๊กยกมือขึ้นสุดแขน พร้อมกับรีบเดินเข้าไปหายายด้วยท่าทางที่ออดอ้อนอยากไปด้วย

"กั้ง...แม่ขอพาเด็กๆออกไปเล่นที่หน้าบ้านนะลูก ได้ไหม" เอวาขอกั้ง พร้อมกับมองหน้าของกั้งไปด้วย ว่ากั้งจะเต็มให้เด็กๆไปกับเธอไหม

"ได้ค่ะคุณแม่ ไม่รบกวนคุณแม่นะคะ" กั้งถามด้วยนํ้าเสียงที่เกรงใจ

"ไม่เลยลูก งั้นเด็กๆ เราไปกันเลย..." เอวาชวนเด็กๆด้วยนํ้าเสียงที่สดใส ก่อนที่เธอจะเดินนำเด็กๆไป และตามด้วยกิ่งกับพวกแม่บ้านอีกสองสามคน

"กั้ง...อลิสขอถ่ายคลิปวิดีโอตอนที่เด็กๆอยู่กับแม่ได้ไหม อลิสสัญญา อลิสไม่เอาลงโซเชียลเด็ดขาด" ไม่พูดเปล่า อลิสชูนิ้วขึ้นสองนิ้วเพื่อทำสัญญาไปด้วย เพราะว่ากั้งทำท่าเหมือนกับอ้าปากจะพูดอะไร

"ก็ได้ค่ะ" กั้งพยักหน้าอนุญาตอย่างเข้าใจ เพราะว่าถ้าเป็นแม่ของเธอ เธอก็อยากถ่ายคลิป ถ่ายรูปเก็บเอาไว้ดูเหมือนกัน

"ขอบคุณนะ" อลิสพูดกับกั้งด้วยนํ้าเสียงที่ดีใจ เพราะว่าเธออยากเอาคลิปที่เธอถ่าย ส่งไปให้พี่ชายฝาแฝดของเธอดู จะได้รู้ ว่าแม่มีความสุขแค่ไหน เวลาที่อยู่กับน้องกุนน้องกุ๊ก