คุ้นๆ

"อลิส...แม่เสียดาย แม่ไม่ได้ซื้อลูกบอลของเด็ก เอามาเก็บไว้รอให้น้องกุน" เอวาหันไปพูดกับลูกสาว ที่กำลังเดินถือมือถือคอยถ่ายคลิปวิดีโอตามหลังของเธออยู่

"มีของอิทธิค่ะแม่ พี่กิ่งไปเอาลูกบอลของอิทธิ ที่อยู่ในห้องเก็บของมาให้หน่อยค่ะ น่าจะยังใช้ได้อยู่ เพราะว่าวันก่อน อิทธิยังเล่นอยู่เลย" อลิสบอกกับกิ่งด้วยนํ้าเสียงที่ตื่นเต้น เมื่อเธอนึกขึ้นได้ และเธออยากจะแกล้งพี่ชายฝาแฝดของเธอด้วย เพราะว่าพี่ชายของเธอเป็นคนหวงของ ถึงขนาดมีห้องเก็บของที่ตัวเองเล่นตอนเด็กๆ จนมาถึงตอนนี้เอาไว้ทุกอย่าง พอว่างจากการทำงานก็กลับมาเล่นของพวกนั้น เพื่อลำลึกความหลังของตัวเอง

"เอ่อ...จะดีเหรอคะคุณอลิส พี่กิ่งกลัวว่าคุณ..."

"อลิสรับผิดชอบทุกอย่างเองค่ะ" อลิสพูดแทรกขึ้น ก่อนที่กิ่งจะพูดจบ เพราะเธอรู้ว่ากิ่งกลัวจะโดนอิทธิดุเอา

"ก็ได้ค่ะ" กิ่งพยักหน้ารับคำ ก่อนที่เธอจะเดินไปเอาลูกบอลที่ห้องเก็บของ

"แม่คะ ฉวย...หิงฉวย กุ๊กดูค่ะ กุ๊กดู" น้องกุ๊กหันไปพูดกับแม่ด้วยความตื่นเต้น ในขณะตอนนี้น้องกุ๊กกับแม่ กำลังเดินอยู่ในสวนหิน ที่มีไม้ดอกกับไม้ประดับ ถูกจัดสวนอย่างสวยงาม น้องกุ๊กเดินไปทั่วสวนอย่างชอบใจ กับหินก้อนแปลกตา และทำให้อลิสอดเดินไปถ่ายรูปของน้องกุ๊กไม่ได้ เพราะว่าน้องกุ๊กหน้าตาตื่นเต้นกับสถานที่มากๆ มันก็เลยทำให้ดูน่ารักมากขึ้นไปอีก ในสายตาของผู้ใหญ่ทุกคนที่ได้เห็น

"ไม่ถ่ายกั้งนะคะ" กั้งบอกกับอลิสพร้อมกับเดินหลบมุมกล้องไปด้วย

"ไม่ถ่ายหรอกค่ะ ถ่ายแต่รูปของน้องกุ๊ก" อลิสบอกกับกั้งอย่างเข้าใจดี เพราะว่าแม่ของเธอบอกกับเธอตลอด ว่ากั้งไม่เคยให้ใครเห็นหน้าของตัวเองเลย

"บอง...กุงเอาบองครับ" น้องกุนรีบวิ่งไปรับลูกบอลด้วยความตื่นเต้นดีใจ หลังจากที่เขาเห็นลูกบอลกลิ่งมาทางเขา

"น้องกุนส่งมาให้ยายสิลูก ยายเตะด้วย" เอวาบอกกับน้องกุนด้วยนํ้าเสียงที่สดใส

"วิ่งไหวเหรอคะแม่ ฮ่าๆ" อลิสถามแม่ของเธอขำๆ มือก็ถ่ายคลิปวิดีโอ ที่แม่ของเธอวิ่งไล่เตะลูกบอลกับน้องกุนไปด้วย และทุกคนก็หยุดมองยายกับหลานแย่งลูกบอลกันอย่างสนุกสนาน

"ดูคุณแม่เอวามีความสุขจังเลยนะคะ ท่านคงจะไม่ล้มนะคะ" กั้งถามอลิสด้วยนํ้าเสียงที่เป็นห่วง เพราะถ้าคนแก่ล้ม ก็คงจะไม่ดีแน่ๆ

"ไม่ล้มหรอก นั่นไง แม่รู้ตัวเอง ว่าวิ่งได้แค่ไหน" อลิสบอกกับกั้ง พร้อมกับถ่ายคลิปวิดีโอทุกอิริยาบถของแม่กับน้องกุน แล้วก็น้องกุ๊กที่ตอนนี้ วิ่งเข้าไปไล่ลูกบอลกับพี่ชาย แทนยายเอวาที่หยุดวิ่งแล้ว แต่ไปยืนหอบดูเด็กๆวิ่งแทน

"คุงยาย...คุงยายเล่งย้วยกังครับ" น้องกุนวิ่งไปจับแขนของยายเอวา ให้มาวิ่งไล่จับลูกบอลที่เขากับน้องเตะไป

"น้องกุนครับ ยายวิ่งไม่ไหวลูก" เอวาบอกกับน้องกุน ด้วยนํ้าเสียงที่หอบเหนื่อยเล็กน้อย แต่ในนํ้าเสียงก็มีความสดใสและมีรอยยิ้มให้เห็นอยู่

"คุงยายคะ เก็กบองค่ะ บองไปโน่งแย้ว" น้องกุ๊กจับแขนอีกข้างหนึ่งของยายดึง เพื่อที่จะให้ยายไปตามที่พี่ชายของเธอบอก

"น้องกุนน้องกุ๊ก...!! ไม่ดึงแขนของคุณยายค่ะ" กั้งเดินเข้าไปห้ามลูกสาวกับลูกชาย เพราะว่าทั้งคู่ดึงแขนของยายเอวาคนละข้าง

"อุ้ย...หลบไม่ทัน ไม่เป็นไรหรอกมั้ง เห็นแค่ข้างหลังเอง" อลิสพึมพำกับตัวเองเบาๆ เพราะว่าเธอถ่ายคลิปวิดีโอติดด้านหลังของกั้งไปด้วย แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจนัก เพราะว่ายังไงเธอก็ไม่ได้เอาลงโซเชียลอยู่แล้ว เธอแค่ถ่ายเก็บเอาไว้ให้แม่ของเธอดู แล้วเธอก็แค่จะส่งคลิปของเด็กๆไปอวดพี่ชายแค่นั้นเอง

"หนูกั้งไม่ต้องดุลูกๆ แม่ไม่เป็นไร แม่หายเหนื่อยแล้ว ว่าแต่ว่า...จะได้เวลาอาหารเย็นแล้ว เราเข้าไปอาบนํ้าเปลี่ยนเสื้อกันไหมลูก อาบนํ้าเสร็จก็ได้เวลาอาหารพอดี" เอวาชวนทุกคนด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข

"ดีค่ะ ดีครับ" เด็กน้อยทั้งสองคนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ก่อนที่ทุกคนจะเดินตามกันเข้าไปในบ้าน

.....

"คุณอิทธิคะ คุณอิทธิทานสลัดเยอะๆนะคะ เพื่อสุขภาพ เนย์เป็นห่วงค่ะ เห็นคุณอิทธิทำงานเยอะ" เนย์พูดพร้อมกับตักสลัดใส่จานให้อิทธิไปด้วยอย่างเอาใจ

"ขอบคุณครับ" อิทธิเอ่ยขอบคุณเบาๆอย่างไม่ใส่ใจนัก ในขณะที่ตอนนี้เขานั่งกินข้าวเย็นกับเนย์ อยู่ในร้านอาหารชื่อดัง ที่อยู่ในห้างสรรพสินค้าที่เขาดูแลอยู่ หลังจากที่เขาเลิกงานแล้ว เขาก็มากินข้าวกับเนย์ตามที่ได้นัดกันเอาไว้ เนย์เป็นนางแบบชื่อดัง ที่เขาเพิ่งจะให้คนของเขาชวนมากินข้าวเย็นด้วย ซึ่งเนย์ก็รับคำเชิญในทันที ที่รู้ว่าเขาเป็นใคร

"คุณอิทธิบริหารงานที่นี่และอีกหลายๆที่ คุณอิทธิเหนื่อยไหมคะ" เนย์ถามพร้อมกับตักอาหารใส่จานให้อิทธิอย่างดูแลเอาใจใส่

"ขอบคุณมากครับ คุณเนย์ทานเลย" อิทธิบอกกับเนย์เสียงเรียบ และไม่ได้ตอบคำถามของเนย์ เพราะว่าคำถามแบบนี้ เขาเจอมากับผู้หญิงที่เขาควงอยู่ทุกคน และจากอีกหลายคน และสิ่งที่เนย์ดูแลเอาใจใส่เขา มันไม่ได้ดูพิเศษอะไรเลย เพราะว่าเขาได้รับจากผู้หญิงทุกคน จนเขารู้สึกว่ามันธรรมดาไปแล้ว มันควรที่จะเป็นหน้าที่ของสุภาพบุรุษทำ...เขารู้ดี แต่พวกผู้หญิงเหล่านี้ ก็ชิงทำให้เขาก่อน มันก็เลยทำให้เขารู้สึกว่า เขาไม่จำเป็นต้องดูแลพวกเธอก็ได้ เพราะว่านัดกินข้าวกับพวกเธอ ก็เหมือนกับจ้างเด็กเอ็นให้มานั่งกินข้าวด้วย แค่มีเงิน...ชีวิตของเขาก็พอแล้ว เพราะว่าเงินมันซื้อได้ทุกอย่างจริงๆ แม้แต่ความรู้สึกของคน ถึงลับหลังของเขา คนเหล่านี้จะทำอะไร เขาก็ไม่จำเป็นต้องแคร์ เพราะว่าต่อหน้า ทุกคนก็แทบจะคลานเข้ามารับใช้เขาอยู่แล้ว

ติ๊ง(ข้อความเข้า)

"ใคร" อิทธิพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่เขาหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดู เมื่อเขาเห็นว่าเป็นข้อความของน้องสาวฝาแฝดของเขาเอง

(คลิปวิดีโอ ที่น้องกุนกับน้องกุ๊กเล่นกับยายเอวา)

(ข้อความภาพ)

"หือ...ลูกบอล!! ใครให้เอาออกมาเล่นเนี่ย ยายตัวดีแน่ๆ" อิทธิกัดฟันพูดด้วยความมันเขี้ยวน้องสาว เพราะเขารู้ทันที ว่าเป็นฝีมือของใครไปไม่ได้ ต้องเป็นฝีมือของคนที่ส่งคลิปมาให้เขาดูแน่นอน เหมือนอยากจะแกล้งให้เขาเจ็บใจเล่น

"มีอะไรหรือเปล่าคะคุณอิทธิ" เนย์ถามอิทธิด้วยความสงสัย เพราะว่าอิทธินั่งมองมือถือของตัวเองอยู่นานแล้ว

"แล้วนี่ใครวะ แม่ของเด็กๆเหรอ ตัวนิดเดียว" อิทธิพึมพำคนเดียวเบาๆ โดยที่เขาไม่ได้สนใจฟังคำถามของเนย์เลย เหมือนกับเขาหลุดเข้าไปในคลิปวิดีโอนั้นแล้ว เพราะว่าเขากำลังเพลิน กับการมองแม่ของเขายิ้มอย่างมีความสุขที่ได้อยู่กับเด็กๆ

"คุณอิทธิ...คุณอิทธิคะ" เนย์เรียกอิทธิเสียงดังเล็กน้อยด้วยความไม่พอใจ เพราะว่าอิทธิไม่สนใจเธอเลย และอาหารที่เธอตักใส่จานให้ ก็ล้นจานแล้ว แต่อิทธิก็ไม่สนใจที่กินมันเลย

"อิ่มแล้วเหรอครับ งั้นเรากลับกันเลยนะครับ ผมมีธุระต่อ" อิทธิบอกกับเนย์ ก่อนที่เขาจะส่งสัญญาณให้คมมาจัดการต่อ หลังจากนั้นเขาลุกไปโดยที่ไม่รอเนย์ และไม่สนใจจะมองหน้าของเนย์ด้วย

"คุณอิทธิ..."

"ไม่ต้องตามไปครับ ผมจะให้คนไปส่งคุณเนย์ครับ" คมบอกกับเนย์ พร้อมกับเดินเข้าไปยืนขวางทางเอาไว้ ไม่ให้เนย์เดินตามนายของเขาไปได้

"เอ๊ะ...อะไรคะเนี่ย คุณจะมาขวางทางของฉันทำไมคะ ฉันจะตามคุณอิทธิไป" เนย์มองหน้าของคมด้วยความไม่เข้าใจ ว่าจะมายืนขวางทางของเธอทำไม เพราะว่าเธอจะไปกับอิทธิ วันนี้เธอมาดินเนอร์กับอิทธิ แล้วไหนอิทธิจะยังไม่ได้กินอะไรเลย อิทธิก็เดินออกไปจากร้านอาหารสะงั้น

"นายมีงานด่วนครับ ไปต่อกับคุณเนย์ไม่ได้" คมบอกกับเนย์เสียงเรียบ โดยที่เขายังยืนขวางเนย์เอาไว้อยู่ จนกว่าคนของเขาจะส่งสัญญาณมาบอกว่า ปล่อยตัวได้

"นี่มันเรื่องอะไรกัน...!! บ้าที่สุด" เนย์ตะคอกด้วยความโมโห เพราะเธอไม่คิดว่าเธอจะมาเจอเรื่องบ้าๆแบบนี้ เธอไม่ได้หน้าตาแย่ ถึงขนาดจะต้องมาโดนเททิ้งเอาไว้แบบนี้ บอกตรงๆ เธอรับไม่ได้

"เชิญครับ คนของผมจะไปส่งคุณที่..."

"ไม่ต้อง...!! ฉันจะกลับเอง หลบไป...!!" เนย์พูดพร้อมกับผลักคมให้หลบเธอ ก่อนที่เธอจะเดินออกไปจากร้านอาหารอย่างอารมณ์เสีย

....

"แม่คะ อลิสว่าเราเข้านอนกันเถอะค่ะ สามทุ่มกว่าแล้ว" อลิสชวนแม่พร้อมกับลุกขึ้น ในขณะที่ตอนนี้เธอกับแม่นั่งคุยกันอยู่ที่ห้องโถง ส่วนกั้งพาลูกเข้าไปนอนตั้งแต่ทุ่มครึ่งแล้ว เพราะว่าเป็นเวลานอนของพวกเขาแล้ว

"ก็ดีเหมือนกัน พรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้ามาทำอาหารให้น้องกุนกับน้องกุ๊กกิน" เอวาบอกกับลูกสาวด้วยนํ้าเสียงที่มีความสุข กับสิ่งที่เธอกำลังพูดถึงอยู่

"อลิสเห็นแม่มีความสุข อลิสก็ดีใจนะคะ แต่แม่ต้องเผื่อใจเอาไว้ด้วยนะคะ พวกเขามาอยู่ที่บ้านของเราแค่อาทิตย์เดียว พวกเขาก็กลับกันแล้ว แม่จะรักเด็กๆ..."

"รักเด็กๆอะไร...!!"

"อ้าว...อิทธิ ไหนว่าจะไม่กลับบ้านไง แล้วก็มาสะดึกเลย" อลิสถามพี่ชายฝาแฝดพร้อมกับอมยิ้มไปด้วย 

"ไม่ต้องมายิ้มเลย...ยายตัวดี ใครอนุญาตให้เอาลูกบอลของพี่ออกมาเล่น" อิทธิถามน้องสาวเสียงดุ แต่ก็ไม่ได้จริงจังนัก

"อย่าพูดอย่างนี้นะอิทธิ เดี๋ยวแม่ของน้องกุนน้องกุ๊กมาได้ยินเข้า เขาจะไม่สบายใจที่มาพักบ้านของเรา" เอวาว่าให้ลูกชายเสียงกระซิบ เพราะเธอกลัวว่ากั้งจะออกมาได้ยินเข้า แล้วจะเข้าใจผิด คิดว่าคนในบ้านของเธอไม่เต็มใจให้มาพักด้วย

"แม่ครับ แม่จะรักจะชอบเด็กสองคนนั่น ผมไม่ว่านะครับ แต่ให้มาพักที่บ้านแบบนี้ ผมไม่เห็นด้วย คนในโลกโซเชียลไว้ใจไม่ได้นะครับแม่" อิทธิเดินไปนั่งบนโซฟา พร้อมกับว่าให้แม่เสียงดุ

"จุ๊ๆ อิทธิ...อย่าพูดเสียงดังไป ถ้าคุณกั้งมาได้ยินเข้ามันจะดูไม่ดี อลิสบอกแล้วไง ว่าอลิสจะรับผิดชอบเอง ถ้าเกิดอะไรขึ้น" อลิสกัดฟันพูดเสียงกระซิบ พร้อมกับเดินไปนั่งกับอิทธิ เพื่อให้อิทธิพูดเสียงเบาลง เพราะเธอกลัวว่ากั้งจะออกมาได้ยินเข้า แล้วจะไม่สบายใจเอา 

"เอาเข้าไป ก็แค่คนมาพักชั่วคราว ญาติพี่น้องก็ไม่ใช่ หือ...ชื่อว่าอะไรนะ" อิทธิหันไปถามอลิส เพราะว่าเมื่อกี้เขาฟังไม่ชัด

"ชื่ออะไร...? คุณกั้งน่ะเหรอ" อลิสถามพร้อมกับมองหน้าของอิทธิด้วยความงง ว่าอิทธิถามทำไม เพราะว่าปกติอิทธิก็ไม่สนใจอยากจะรู้อยู่แล้ว

"กั้งเหรอ...คุ้นๆ" อิทธิพึมพำคนเดียวเบาๆ

"แม่ว่าเราเข้านอนกันเถอะ แล้วอิทธิล่ะลูก จะนอนที่บ้านไหม หรือว่านัดกับสาวๆ อ้าว...หนูกั้ง หาอะไรอยู่หรือเปล่าลูก" เอวาถามกั้งด้วยความสงสัย เพราะว่าเธอเห็นกั้งเหมือนกับกำลังมองหาอะไรสักอย่างอยู่

"หาตุ๊กตา...คุณ" กั้งยืนนิ่งเหมือนโดนสาปเอาไว้ เมื่อเธอหันไปเจอคนที่เธอหนีมาสามปีกว่า

"กั้ง...!!" อิทธิพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนด้วยความคิดไม่ถึง ว่าเขาจะมาเจอกับกั้งที่บ้านของเขาเอง หลังจากที่กั้งหนีเขาไปวันนั้นแล้ว