เพื่อนรัก

"กั้งจ๋า...กั้งเพื่อนรักช่วยบัวหน่อย" ใบบัวขอให้เพื่อนช่วยด้วยนํ้าเสียงที่ร้อนรนทันที ที่เธอวางสายจากคนสำคัญแล้ว

"ไม่...!!" กั้งส่ายหน้าปฏิเสธทันที ทั้งที่เพื่อนยังไม่ได้พูดเลย ว่าจะให้เธอช่วยอะไร แต่ที่เธอปฏิเสธ เพราะเธอรู้ว่าไม่พ้นเรื่องเดิมๆแน่นอน

"กั้ง...กั้งเพื่อนรัก ช่วยบัวหน่อยนะ คุณเปรมเขาโทรมาชวนบัวไปเที่ยวต่างจังหวัดกะทันหันอ่ะ กั้งก็รู้...ว่าคุณเปรมคือคนที่บัวเลือกให้มาที่หนึ่งในตอนนี้" ใบบัวขอร้องเพื่อนด้วยนํ้าเสียงที่ออดอ้อน คุณเปรมที่เธอพูดถึง คือลูกชายคนโตของเจ้าของโรงงาน ที่เธอกับกั้งทำงานอยู่ในโรงงานนั้นด้วยกัน เธอกับกั้งเป็นพนักงานฝ่ายจัดซื้อ ที่โรงงานผลิตเสื้อผ้าส่งออกชื่อดังแห่งหนึ่ง และเธอกับกั้งก็ยังอยู่บ้านเช่าหลังเดียวกันด้วย

"ก็ไปสิ บัวจะให้เราไปแทนรึไงเล่า" กั้งถามเพื่อนเสียงห้วน ทั้งที่เธอก็รู้ว่ามันไม่ใช่อย่างที่เธอถามหรอก เพราะเธอรู้ ว่าใบบัวอยากได้ลูกชายคนโตของเจ้าของโรงงานมาเป็นแฟน เปรมลูกชายคนโตของเจ้าของโรงงาน เพิ่งเรียนจบกลับมาจากอเมริกา แล้วก็เข้ามาบริหารงานช่วยพ่อแม่ และมาเจอใบบัวก็ชอบในทันที ใบบัวเป็นคนที่สวยหวานแบบไทยๆ สะดุดตาทันทีที่เห็น ท่าทางของใบบัว...ไม่ว่าจะเดินหรือพูดจะเรียบร้อยมาก พูดเพราะเอาใจเก่ง ซึ่งผิดกับเธอมาก เธอเป็นคนพูดตรงๆคิดอย่างไงก็พูดอย่างนั้น ผู้ชายแทบจะไม่เข้าใกล้ เพราะคำพูดที่ตรงของเธอ เธอไม่มีจุดเด่นอะไร นอกจากดวงตากลมโต เธอไม่ชอบแต่งหน้า เพราะเธอคิดว่าแต่งไปก็ไม่สวย การันตีได้จากที่เธอโดนแฟนที่คบกันมา ตอนที่เรียนมาหาวิทยาลัยขอเลิก แล้วไปมีแฟนที่สวยและพูดเอาใจเก่งมากกว่าเธอ

"โถ่...กั้งอ่ะ กั้งก็รู้ว่าบัวไม่ได้ให้ช่วยเรื่องนั้น บัวนัดคุณอิทธิว่าจะไปกินข้าวเย็นกับเขาเย็นนี้ แต่คุณเปรมก็โทรมาชวนไปเที่ยวภูเก็ตวันหยุด และบัวจะต้องไปเก็บของตอนนี้ด้วย คุณเปรมเขาเซอร์ไพรส์บัว เขาไม่ได้บอกล่วงหน้า และตอนนี้เขาก็กำลังมารับบัวด้วยอ่ะ นะกั้งนะ กั้งไปหาคุณอิทธิแทนบัวได้ไหม แค่ไปบอกเขาแล้วก็กลับ..."

"ก็แค่โทรไปบอกก็จบแล้วไหม" กั้งพูดแทรกขึ้น ก่อนที่ใบบัวจะพูดจบ

"บัวโทรไปแล้ว คุณอิทธิเขาไม่ว่างรับ เขาคงจะทำงานแหละ นะกั้งเพื่อนรัก" ใบบัวยังคงขอร้องเพื่อนด้วยนํ้าเสียงที่ออดอ้อน

"เดี๋ยวเขาก็โทรกลับ หรือไม่บัวก็โทรไปหาเขาใหม่ ทำไมต้องให้กั้งไปบอกด้วยล่ะ" กั้งมองใบบัวด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ

"บัวจะไปกับคุณเปรม บัวจะไม่เอามือถือเครื่องที่ใช้คุยกับคุณอิทธิไปด้วย นะเพื่อนรัก กั้งไปเลือกเสื้อผ้าของบัวใส่ได้เลยตามใจชอบ อย่าใส่เสื้อผ้าของกั้งไปนะ เดี๋ยวคนของคุณอิทธิจะไม่ให้กั้งเข้าพบนะ หึหึ" ใบบัวมองการแต่งตัวของกั้ง ก่อนที่เธอจะหัวเราะในลำคอเบาๆ เพราะว่ากั้งมักจะใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ธรรมดาๆ ไม่ว่าจะเดินตลาดนัดหรือเดินห้างสรรพสินค้า หน้าก็ไม่แต่ง ทาแค่แป้งเด็ก และเธอไม่หวงผู้ชายที่เข้ามาจีบเธอกับกั้ง เพราะว่ากั้งเป็นผู้หญิงที่จืดชืด ดูแล้วไม่มีเสน่ห์เอาสะเลย เธอก็เลยไม่รู้จะหวงไปทำไม แต่มีกั้ง…ดีตรงที่ให้กั้งคอยเป็นไม้กันหมาให้เธอเท่านั้น

"ก็ส่งข้อความไปบอกเขาสิ..."

"ไม่ได้...กั้งก็รู้ไม่ใช่เหรอ ว่าคุณอิทธิเขาดูเป็นพวกมาเฟียแค่ไหน เขาไม่มานั่งอ่านข้อความหรอก แล้วบัวก็ยังอยากเก็บคุณอิทธิเอาไว้ด้วย บัวต้องรักษานํ้าใจของเขาเอาไว้ บัวต้องให้เกียรติเขา นะเพื่อนรัก…ช่วยบัวหน่อย แค่ไปตามนัดแล้วบอกเขา ว่าบัวไปต่างจังหวัดด่วน บัวต้องไปแต่งตัวแล้วนะ คุณเปรมจะมาถึงแล้ว" ใบบัวขอเพื่อนเสียงอ้อน อิทธิหล่อและรวยมาก...เธอรู้ แต่ที่เธอให้อิทธิเป็นหมายเลขสองรองจากเปรม เพราะว่าอิทธิเงียบขรึมดูน่ากลัว และเธอกลัวว่าจะได้เป็นแค่ของเล่นของอิทธิด้วย อิทธิมีข่าวกับพวกดารานางแบบมากมาย พอมีเปรมเข้ามาอีกคน เธอก็ต้องเลือกเปรมก่อนอยู่แล้ว ถึงเปรมจะรวยไม่เท่าอิทธิ แต่เปรมก็เข้าถึงง่ายและไม่น่ากลัวเท่ากับอิทธิ แต่เธอก็ยังไม่ทิ้งอิทธิ เธอต้องเก็บเขาเอาไว้ก่อน เพราะถ้าเธอพลาดจากเปรม เธอก็ยังมีอิทธิเป็นตัวสำรอง 

"บัว...คุณเปรมเขาชวนกะทันหันแบบนี้ มันไม่ดูแปลกๆเหรอ" กั้งถามเพื่อนด้วยนํ้าเสียงที่เป็นห่วง

"ก็บัวบอกแล้วไง ว่าคุณเปรมเขาเซอร์ไพรส์ ตกลงกั้งไปบอกคุณอิทธิให้บัวนะ เอ๊ะ...อย่าปฏิเสธ อย่าคิดว่าบัวไม่รู้นะ ทุกครั้งที่คุณอิทธิมา กั้งแอบมองเขา บัวรู้นะว่ากั้งแอบมองเขา เพราะว่าเขาเป็นพระเอกในนิยาย ที่กั้งชอบอ่านอยู่ บัวไปเก็บของแล้วนะ กั้งเองก็รีบไปอาบนํ้าแต่งตัวเถอะ เผื่อเวลาเอาไว้เยอะๆ แถวนั้นรถมันติด" ใบบัวบอกกับเพื่อน ก่อนที่เธอจะรีบเดินขึ้นไปบนชั้นสองของบ้าน เพื่อไปเก็บของและอาบนํ้าเปลี่ยนเสื้อผ้า

"บัว...ใบบัว...!! อะไร...อะไรคือแอบมอง ใครแอบมองกัน" กั้งพึมพำกับตัวเองในท้ายประโยค ก่อนที่หน้าของเธอจะร้อนวูบวาบขึ้นมา เพราะตลอดเวลา เธอคิดว่าไม่มีใครเห็น ว่าเธอแอบมองอิทธิ อิทธิมีบุคลิกเหมือนพระเอกในนิยาย ที่เธออ่านก่อนนอนทุกคืน เธอก็เลยแอบมองทุกครั้งที่อิทธิมาส่งใบบัวที่บ้าน

...

"นายครับ มีผู้หญิงมาหานายครับ บอกว่าเป็นเพื่อนกับคุณใบบัว เออ...เธอ" คม...มือขวาของอิทธิรายงานผู้เป็นนายด้วยนํ้าเสียงที่ไม่มั่นใจนัก เพราะว่าผู้หญิงที่มาหานายของเขา เป็นผู้หญิงที่ดูธรรมดามากๆ หรือจะเรียกว่า...เป็นผู้หญิงบ้านๆเลยก็ว่าได้ เพราะเธอคนนั้นใส่แค่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ หน้าตาก็เหมือนเด็กม.ปลาย เขาไม่มั่นใจว่านายของเขาจะให้เข้าพบไหม 

ในขณะที่ตอนนี้นายของเขาอยู่ในห้องทำงาน ในส่วนของออฟฟิศในห้างสรรพสินค้า ที่นายของเขาเป็นผู้บริหารอยู่ และเหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมง ก็จะถึงเวลานัดที่นายของเขา ให้เขาจองห้องอาหารเอาไว้ สำหรับผู้หญิงที่นายกำลังควงอยู่ และมีผู้หญิงอีกหลายคนที่นายของเขาควงอยู่ ทุกคนล้วนแต่มีความสวยระดับนางเอกและนางแบบ แต่นายของเขาจะสนใจใบบัวเป็นพิเศษ เพราะว่าใบบัวมีใบหน้าที่สวยหวาน พูดจาเพราะ กิริยามารยาทเรียบร้อยสมกับหน้าตา 

"มึงเป็นอะไร...อึกอัก แล้วใบบัวล่ะ มาด้วยไหม" อิทธิถามพร้อมกับเซ็นเอกสารของเขาไปด้วย

"คุณใบบัวไม่ได้มาด้วยครับ ผู้หญิงคนนั้นมาคนเดียว นายจะให้เธอเข้าพบไหมครับ" คมสบตากับผู้เป็นนาย แล้วถามด้วยนํ้าเสียงที่จริงจัง

"แล้วเพื่อนของใบบัวมาหากูทำไม" อิทธิหยุดทำงานแล้วถามลูกน้องเสียงเข้ม

"เธอบอกว่า คุณใบบัวมาตามนัดไม่ได้ครับ" คมตอบเสียงเรียบ

"แล้วทำไมใบบัวไม่โทรมาบอกกูเอง ให้เพื่อนมาบอกทำไม" อิทธิพูดพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมาดู เพราะเขาทำงานเพลิน เขาก็เลยไม่ได้ดูมือถือเลย และเวลาทำงาน เขาจะปิดมือถือเครื่องที่เขามีเอาไว้สำหรับคุยกับสาวๆที่เขาควงอยู่ เขาจะเปิดมือถือเครื่องที่เขามีไว้คุยกับลูกค้าเท่านั้น แต่ลูกค้าก็ต้องผ่านเลขาของเขาก่อนอยู่ดี

"เออ...อ แล้วนายจะให้เธอเข้าพบไหมครับ" คมถามนายอีกครั้ง เพราะเขาเห็นว่านายของเขาเงียบไปนานมาก เหมือนคิดอะไรอยู่ หลังจากที่ดูมือถือของตัวเองแล้ว

"ให้เข้ามา" อิทธิสั่งเสียงเรียบ หลังจากที่เขาดูมือถือแล้ว ใบบัวโทรมาหาเขาห้าสาย แต่เขาไม่ได้รับ

"ครับ ..."คมพยักหน้ารับคำสั่ง ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องทำงานของผู้เป็นนายไป

"เฮ้อ...อ ฉันขอตัวกลับนะคะ แค่จะมาบอก ว่าใบบัวมาตามนัดไม่ได้ ทำไมจะต้องให้รออะไรอีก รอนานมาก" กั้งพูดกับคนที่เฝ้าประตูหน้าห้องด้วยความไม่เข้าใจ เธอตั้งใจแค่จะบอกกับคนสนิทของอิทธิแล้วก็จะกลับเลย เธอไม่อยากเจอหน้าของอิทธิ เพราะเธอก็รู้ตัว ว่าเธอแต่งตัวไม่เหมาะสมกับสถานที่ และไม่เหมาะสมที่จะมาพบกับคนที่เป็นผู้บริหาร ของห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งนี้ แต่เธอก็ไม่ชอบฝืนความเป็นตัวเองเหมือนกัน ถ้าให้เธอใส่เสื้อผ้าของใบบัว เธอก็ทำใจที่จะใส่ชุดของใบบัวไม่ได้ เพราะว่าชุดของใบบัว เป็นชุดเดรสสีหวาน เธอไม่ชอบใส่เสื้อผ้าสไตล์นั้น คนเราชอบไม่เหมือนกัน และเธอก็ไม่เห็นความจำเป็นอะไร ที่จะฝืนความรู้สึกของตัวเองด้วย

"รอสักครู่ครับ" เอก...มือซ้ายของอิทธิบอกกับผู้หญิงตรงหน้า ด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่มีความรู้สึกอะไร 

แกร๊ก

"เชิญครับ" คมบอกกับผู้หญิงที่ยืนรออยู่ที่หน้าห้อง พร้อมกับผายมือให้เธอเข้าไปพบกับนายของเขา

"ต้องเข้าไปด้วยเหรอคะ ฉันก็แค่มาบอกแทนเพื่อนแค่นั้นเอง" กั้งยังยืนอยู่ที่เดิม โดยที่ไม่เข้าไปในห้องตามที่คนสนิทของอิทธิบอก

"เชิญครับ" คมบอกเสียงเรียบ โดยที่เขาไม่ตอบคำถามของผู้หญิงตรงหน้า 

"ค่ะ" กั้งพยักหน้ารับคำ เพื่อตัดความรำคาญ เธอตัดสินใจเข้าไปบอกให้มันจบๆ แล้วเธอก็จะได้ไปเดินเที่ยวห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ ที่นานๆเธอถึงจะได้มาเดินสักที แต่แค่เดินเที่ยวไม่ได้ซื้ออะไร เพราะเธอคิดว่ามันแพงเกินไป สำหรับพนักงานกินเงินเดือนอย่างเธอ

แกร๊ก

"เธอนี่เอง...มีอะไร" อิทธิถามเสียงเรียบ หลังจากที่กั้งมายืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเขาแล้ว เขารู้จักกั้ง เพราะว่าเขาเคยไปส่งใบบัวที่บ้าน แล้วใบบัวก็แนะนำให้เขารู้จักกับเพื่อน ที่อยู่บ้านเช่าหลังนั้นด้วยกัน

"ใบบัวมาตามนัดไม่ได้ค่ะ แล้วฉันก็บอกคนของคุณแล้ว แค่นี้นะคะ ขอตัวค่ะ" กั้งบอกธุระของเธอเสร็จ เธอก็หมุนตัวจะออกจากห้อง 

"มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก" อิทธิพูดเสียงเข้ม ก่อนที่กั้งจะออกจากห้อง และไม่มีทางที่จะออกไปได้ ถ้าเขาไม่อนุญาต

"ฉันแค่มาบอกคุณ ตามที่ใบบัวขอให้ฉันมาบอกคุณ เพราะว่าใบบัวมีธุระที่จะไปต่างจังหวัดกะทันหัน และใบบัวก็โทรมาบอกคุณแล้ว แต่คุณก็ไม่รับ..."

"เธอคงไม่รู้ ว่าฉันไม่ใช่คนที่เธอกับเพื่อนของเธอจะมาล้อเล่นด้วยได้" อิทธิสบตากับกั้ง ก่อนที่เขาจะยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

"ล้อเล่น...? หมายความว่ายังไงคะ ทำไมต้องให้เป็นเรื่องยากด้วย แค่คุณนัดกินข้าวกับใบบัว แล้วใบบัวก็ไม่ว่างแล้วมาไม่ได้ ก็แค่มากินข้าวด้วยไม่ได้ ล้อเล่นอะไรคะ" กั้งทำใจดีสู้เสือถามออกไป ทั้งที่เธอรู้สึกกลัวสายตาและรอยยิ้มของอิทธิขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

"การที่ฉันขึ้นมาในระดับนี้ได้ เธอคิดว่าเป็นเพราะโชคช่วยเหรอ และเธอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ ว่าเธอกับเพื่อนของเธอกำลังเล่นเกมอะไรกันอยู่" อิทธิมองหน้าของกั้งนิ่ง หลังจากที่เขาพูดจบแล้ว

"เกมอะไรของคุณ ขอตัวนะคะ ฉันทำหน้าที่ของฉันเสร็จแล้ว" กั้งบอกอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะหันตัวกลับจะออกห้องอีกรอบ

"เธอกับเพื่อนของเธอคงจะมีอาชีพพิเศษ จับผู้ชายที่รวยๆสินะ ฉันจะทำให้เธอรู้ ว่าอย่ามาเล่นกับผู้ชายอย่างฉัน ไปกับฉัน" อิทธิไม่พูดเปล่า เขาเดินเข้าไปจับแขนของกั้งแล้วลากกั้งให้ตามเขามา

"ไม่นะ...!! คุณจะพาฉันไปไหน" กั้งขืนตัวเอาไว้ไม่ยอมตามอิทธิไป แต่มีเหรอผู้หญิงจะสู้แรงของผู้ชายได้

...

"คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม" กั้งถามเสียงแข็ง ทั้งที่เข่าของเธอจะทรุดลงไปนั่งบนพื้นอยู่แล้ว แต่เธอก็ทำเป็นไม่กลัว ทำใจดีสู้เสือเอาไว้ ทั้งที่สถานการณ์ตอนนี้มันน่ากลัวมาก อิทธิพาเธอมาที่คอนโดแห่งหนึ่งในย่านสุขุมวิท และพาเธอมาได้อย่างง่ายดาย เพราะคนของเขาคอยเปิดทางให้อย่างมืออาชีพ

"ฉันก็จะให้เธอกับเพื่อนของเธอรู้เอาไว้ ว่าอย่ามาล้อเล่นกับคนอย่างฉันไง หึหึ" อิทธิไม่พูดเปล่า เขาถอดเสื้อผ้าของเขาออกไปด้วย 

"คุณ...คุณถอดเสื้อทำไม" กั้งเดินถอยหลังช้าๆด้วยความกลัว พร้อมกับหาทางหนีไปด้วย ตามสัญชาตญาณการเอาตัวรอดของมนุษย์

"เธอจะถอดเองหรือให้ฉันถอดให้ เธอจะกลัวทำไม ก็เธอตั้งใจมาเพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่เหรอ เธอเสนอตัวมาเอง ฉันก็แค่สนอง หึหึ" อิทธิพูดพร้อมกับก้าวขาเข้าไปหากั้งช้าๆทีละก้าว เหมือนเสือที่จ้องจะตะครุบเหยื่อ

"ไม่นะ...คุณเข้าใจผิด คุณ..."

"เธอคิดว่าฉันดูไม่ออกเหรอ ว่าเธอแอบมองฉันทุกครั้ง ที่ฉันไปหาเพื่อนของเธอ เธอกับเพื่อนของเธอคงทำแบบนี้กันจนชินสินะ เปลี่ยนกันกินผู้ชายรวยๆ เห็นหน้าตาจืดๆแบบนี้ ร้ายกว่าผู้หญิงที่เขาแต่งตัวแรงๆสะอีก มานี่...เธอทำให้ฉันเสียเวลามากพอแล้ว จะเล่นตัวเพื่อเพิ่มราคาค่าตัวเหรอ " อิทธิกระชากกั้งให้เขามาหาเขา ก่อนที่เขาจะถอดเสื้อผ้าของกั้งออกอย่างรวดเร็ว จนเนื้อตัวของกั้งเป็นรอยแดงไปทั่วทั้งตัว เพราะว่าผิวของเธอเสียดสีกับเสื้อผ้า ที่อิทธิถอดออกให้ด้วยความโมโห ที่เขาโดนผู้หญิงหน้าจืดคนนี้ มาแหย่จมูกคนอย่างเขาได้ ก่อนที่เขาจะทำตามอารมณ์ของเขาจนเกือบสว่าง

...

"อ่ะ...นี่เงินค่าตัวของเธอ และนี่เงิน...ฉันจ่ายให้ค่าพรหมจรรย์ของเธอ เธอกลับไปเก็บเสื้อผ้าของเธอทั้งหมด แล้วมาอยู่ที่คอนโดนี้ ฉันจะเลี้ยงเธอและจ่ายเงินเดือนให้เธอทุกเดือน" อิทธิโยนเงินให้คนที่นอนอยู่บนเตียงสองแสนบาท หลังจากที่เขาพอใจกับสิ่งที่เขาเพิ่งจะรู้มา ว่ากั้งยังไม่ผ่านมือของใครมาก่อน กั้งคือผู้หญิงคนแรกที่เขาสดด้วย เพราะว่าถุงยางของเขามีไม่พอ แต่เขาปล่อยด้านนอก และเขารู้ทันทีที่เขาจูบกั้ง และได้สัมผัสกั้งลึกซึ้งแล้ว ทำให้เขาพอใจกับการมีเซ็กส์ในครั้งนี้มาก

กั้งนอนนิ่งไม่พูดหรือสบตากับคนที่โยนเงินให้เธอเลย เธอนอนเหมือนคนที่หายใจอยู่ แต่ไร้ซึ่งวิญญาณ

อดีต