01

มะไฟ TALK

วันนี้ฉันมาเรียนตามปกติของฉันโดยการปั่นจักรยาน​มาแต่เช้า กว่าจะถึงก็น่าจะประมาณ​7:30โรงเรียน​ก็ไกลพอควรอยู่ แต่มันก็ไม่ได้ลำบากหรอกถ้าจะปั่นจักรยาน​ไป

"ลั๊นๆๆๆลา ลั๊นๆๆๆลา" ฉันปั่นจักรยานไปร้องเพลงไปตามปกติของฉัน

เอี๊ยดดด โครมมม

ตุบบ" โอ้ยยย ขับรถประสาอะไรวะ ไม่มีตาดูรึยังไง" ฉันตะโกนด่าออกไปเมื่อตัวเองโดนชนที่ท้ายรถจักร​ยานจนล้มลงไป

"...." มีใครก็ไม่รู้เดินลงมาดูฉัน แต่มันแค่ดูจริงๆนะ ไม่ช่วยอะไรเลย ใส่แว่นตาดำชุดสูทสีดำทำหน้าเก๊กคิดว่าหล่อนักหรือยังไง

"นี่ลุง ไม่คิดจะช่วยหน่อยหรอ ชนแล้วไม่ขอโทษยังจะมายืนมองอีก "

" ใครลุงมึง กูไม่ใช่พี่ของพ่อมึง! "อ้าวว พูดแบบนี้ก็สวยดิเพ่ เล่นกับอีไฝแม่จะศอกเข้าปลายคางเข้าให้

"หยาบคายชะมัด แล้วไม่คิดจะช่วยหน่อยหรอ"

"ทำไมกูต้องช่วยละ" ลุงพูดพร้อมกับเอามือกอดอกทำหน้านิ่งๆ

" เอ้า!! ลุงชนหนูลุงก็ต้องช่วยสิ"

" จะเอาเท่าไหร่ละ กูจะจ่ายให้"

" จ่าย จ่ายอะไร! "

" ก็จ่ายเงินค่าเสียหายไง อยากได้ไม่ใช่หรอเงินอะ"

"นี่ลุง.. จะบอกอะไรให้นะ ที่หนูพูดเนี่ยก็แค่อยากจะให้ลุงมีความรับผิดชอบมากกว่านี้ นี่อะไรขอโทษ​ซักคำก็ไม่มี แล้วยังจะมาพูดจาแบบนี้อีก"

"... "

" เออๆแล้วแต่เหอะ ไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด"ฉันไม่สนใจหรอก ไม่ง้อด้วย ฉันปัดเสื้อผ้าให้สะอาดก่อนจะคว้าจักรยานจูงออกมา มันปั่นไม่ได้แล้วละ แม่งแว่นก็ตกแตกตาลายไปทั่วเลยทีนี้ จะเรียนรู้เรื่องอีกมั้ยละ

บรื้นนน อ้าววเห้ยยย มันไปจริงๆด้วย หืมมม แม่งขับรถปาดหน้าออกไปเฉยเลย รู้งี้นะรับเงินมาก็จะดีหรอก จะได้เอาไปตัดแว่นใหม่ รู้มั้ยกว่าจะได้ตัดแว่นมาต้องลอมตังเกือบปีถึงจะได้

ฉันว่าวันนี้ถึงโรงเรียนสายแน่นอนเลย รถก็พังอีก โอ้ยยยซวยแต่เช้าเลยกู

"อ้าววมะไฟ ทำไมสภาพเป็นแบบนี้ละ" เสียงคุณครูถามขึ้นเมื่อเห็นสภาพฉันจูงจักยานเข้าโรงเรียน

"สวัสดีค่ะอาจารย์​ พอดีเกิดอุบัติเหตุ​นิดหน่อยค่ะ เลยมาช้า" ฉันยกมือไหว้อาจารย์​ก่อนจะเล่สเหตุการณ์​ที่เกิดขึ้นให้ฟัง

"แล้วจะเรียนไหวมั้ยละ แว่นก็พังจะมองเห็นหรอ"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูเรียนไหว"

"อื้มๆ งั้นก็เข้าเรียนเถอะ ป่านนี้เพื่อนคงรอแล้ว"

"ค่ะอาจารย์​"ฉันยกไหว้อาจารย์​ก่อนจะเดินเข้าไปในชั้นเรียน อย่าให้เจออีกนะ ไอ้ลุงเปรตตัวลาย แม่งถ้าเจออีกนะจะสับศอกเข้าให้เลย