16 | ขอจูบหน่อย

รุ่งเช้าอีกวัน

เสียงนาฬิกาปลุกที่กมลเนตรตั้งไว้กับสมาร์ทโฟนดังขึ้นทำให้เจ้าหล่อนตื่นจากนิทรารมย์ที่แสนจะน้อยนิด เพราะหญิงสาวพึ่งจะได้นอนเอาเมื่อตอนฟ้าเหลือง ความขี้เกียจเดียดค้านทำให้เธอยกหมอนขึ้นมาอุดหูเอาไว้

“ฮึ! นอนไม่ได้แล้ว”กมลเนตรบอกตัวเองด้วยน้ำเสียงแหบโหยและยัดกายที่ปวดร้าวลุกขึ้น เธอจะต้องไปทำงานนี่ก็ตีห้าแล้ว คนตัวเล็กพยายามปรือตามองรอบๆ เตียงไร้เงาคนใจร้ายที่รังแกเธอทั้งคืน มือเล็กยันกายเปราะบางที่เหมือนว่าจะแตกหักได้ทุกเมื่อค่อยๆ ลุกขึ้นยืน

“โอ๊ย! เจ็บไปหมดเลย”

มือเล็กลูบไล้เรือนกายเปลือยเปล่าของตนสำรวจไปตามผิวขาวนวลเนียนที่เป็นจ้ำแดงๆ เต็มไปหมด คนบ้าจะทำรอยทำไมทีนี้คนอื่นเขาก็เห็นหมดสิ กมลเนตรได้แต่เอ็ดเขาในใจ

หญิงสาวพยายามหอบร่างที่อิดโรยไปยังห้องน้ำที่อยู่เยี่ยงออกไปในห้องนอนเล็กน้อยเพื่อล้างคราบไคล และน้ำรักที่เหือดแห้งตรงโคนขาอ่อน สายน้ำจากฝักบัวที่สาวเจ้าเปิดชำระร่างกายของตัวเองปล่อยใจให้เย็นฉ่ำ

ความคิดต่างๆ ตีวนเข้ามาในหัวความรักที่มีให้ไม่รู้ว่าสิงห์ราชจะรู้บ้างไหม เธอว่าเขาต้องเป็นอะไรสักอย่างทุกครั้งที่หญิงสาวทำอะไรไม่ถูกใจหรือพูดแทงใจดำสายตาของชายหนุ่มมักดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

“ปวดหัวจัง”จู่ๆ อาการวิงเวียนศีรษะก็เข้ามาแทนที่ความคิดไม่ต้องบอกก็รู้อาการแบบนี้เธอกำลังแฮงค์เหล้า เมื่อวานดื่มเข้าไปน้อยเสียที่ไหน ก็คนมันเครียดทำอะไรไม่ถูกนิไปไหนก็ไม่ได้

พี่สิงห์ใจร้าย!!!

คิดไปก็ยิ่งน้อยใจคนบ้าอะไรใจยิ่งกว่าน้ำแข็งตอนแรกก็บอกไม่สนไม่แคร์ แต่ดูการกระทำสิชั่งแตกต่างกับคำพูดนักเจ็บระบมไปหมดคนบ้า ถึงแม้จะเจ็บปวดก็ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าเขาร้อนแรงมากแค่ไหน

ร่างบางย่างกายออกจากห้องน้ำหลังจากใช้เวลาทั้งหมดเกือบสามสิบนาที อันที่จริงเธออาบน้ำเสร็จแล้วแต่มัวคิดอะไรเรื่อยเปื่อย กว่าจะสะลัดมันออกจากหัวได้ไม่ง่ายเลยทีเดียว กมลเนตรเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าขนาดกลางที่ตั้งอยู่ข้างประตูห้องและจู่ๆ เสียงลูกบิดประตูก็ดังขึ้น

แกร๊ก!!!!!

หญิงสาวหันมองตามต้นเสียงคงจะไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกนอกจากคนใจร้ายที่รังแกเธอเมื่อคืน เขาน่าจะออกไปตั้งแต่ยังไม่เช้ามืดแล้วกลับมาอีกทำไมตอนนี้เวลาน่าจะเกือบๆ หกโมงเช้า

“อย่าเพิ่งเข้ามานะคะ!”เสียงเล็กแวดใส่ด้วยความตกใจเมื่อสภาพของตนอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำสีชมพูสั้นเพียงโคนขาอ่อนเท่านั้น ล่อแหลมอย่างนี้ไม่วายทีโดยจับกระแทกอีกแน่แค่คิดก็กลัวแล้ว พี่สิงห์ของเธอยิ่งผีเข้าผีออกอีกด้วย

“ทำไม!!!”สิงห์ราชถามเสียงสูงด้วยความสงสัย เขาออกไปหลังจากเสร็จศึกรักรอบสุดท้ายเพียงสี่สิบนาทีเท่านั้น และกลับไปบ้านของตนเพื่อไปเอาเสื้อผ้ามาอาบน้ำที่นี่ แต่ก็ต้องแปลกใจว่าผีห่าซาตานตัวไหนเข้าสิงยัยหนูเก็ทบี้ให้ตื่นแต่เช้าตรู่

“คือ....อุ๊ยบอกว่าอย่าเพิ่งไงคะ!”ประตูไม้เคลือบเงาที่ถูกชายหนุ่มดันเข้ามาจนกมลเนตรต้องใจวิ่งไปดันเพื่อไม่ให้เขาเข้ามาได้ในตอนนี้ แต่แรงอันน้อยนิดน่ะหรือจะสู้แรงช้างสารของร่างสูงได้ สิงห์ราชผลักประตูจนมันอ้าออกกว้างและคนตัวเล็กถอยหลังออกห่างประตูอย่างรวดเร็วกลัวจะโดนลูกหลงเอาได้

“ขึ้นเสียงกับฉันหรอ ห๊ะ!”

เมื่อพาร่างกายบึกบึนเข้ามาในห้องได้สายตามัจจุราชก็กวาดมองคนที่เบี่ยงตัวหลบอยู่ข้างประตูอย่างหงุดหงิดที่เจ้าหล่อนแผดเสียงใส่ พลันตาคมก็ไปสะดุดกับร่างแน่งน้อยที่หนีบขาเข้าหากัน ผิวกายขาวผ่องยองใยมีหยดน้ำเกาะจนดูน่าพิสมัย ผมยาวสลวยที่ถูกเกล้าขึ้นจนเห็นลำคองามระหงขาวผ่องเห็นรอยแดงจ้ำไปหมด

แม่เจ้าโว้ยอะไรจะน่าจับฟัดขนาดนั้น!!!

“อายฉันหรอ”รอยยิ้มร้ายกาจยกขึ้นที่มุมปาก ก่อนจะย่างสุ่มเข้าใกล้สาวน้อยที่ยืนตัวสั่นน้อยๆ ด้วยความหวาดหวั่นคงจะกลัวว่าเขาจะจับเธอกดแล้วทำรักทั้งวันทั้งคืนสินะ ยิ่งคิดอย่างนั้นเจ้าพ่อไร่ชายิ่งอยากจะแกล้งโดยการต้อนหญิงสาวจนแผ่นหลังบางติดกับผนังห้องปากบางที่เม้มเป็นเส้นตรงไม่ปริปากพูดออกมาเลยสักคำ

“ขอฉันจูบหน่อยนะ”ใบหน้าหวานส่ายหัวเป็นพัลวัลเมื่อใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรโน้มต่ำลงมาหมายจะจูบปากบางเอิบอิ่มของเธอ มือน้อยพยายามผลักร่างใหญ่ดั่งหินผาออกห่างแต่ไม่เป็นผลเมื่อวงแขนแกร่งรวบเอาเอวคอดกิ่วเข้าหากายหนา

“กรี๊ด!!!!”

“หึ!”ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเมื่อกมลเจตรกรีดร้องออกมาอย่างสะใจ ทียั่วให้เขาคลั่งยังได้แกล้งนิดแกล้งหน่อยทำเป็นกลัว แต่ยิ่งร่างเล็กดิ้นเท่าไหร่อะไรต่ออะไรก็เสียดสีกันจนเหมือนมีกระแสไฟไหลผ่านสปาร์คเข้าหากันอย่างจัง

“หยุดดิ้น!”เสียงเข้มตวาดใส่กัดฟันเข้าหากันแน่นเพื่อระงับอารมณ์ตัวเองเอาไว้ ทำไมช่วงนี้เขามีความต้องการบ่อยเช่นนี้ขนาดเพิ่งอิ่มเอมจากร่างงามที่อยู่ตรงหน้ามาแล้วเมื่อคืนจนโต้รุ่งแล้วแท้ๆ ไม่รู้ต่อกี่ครั้งมันก็ไม่สามารถทำให้เขาสงบเลยสักที

“พี่สิงห์ก็ปล่อยมนต์ก่อนสิ”

กมลเนตรไม่ยอมลดละความพยายาม เมื่อคืนเขาก็บอกให้เธอหยุดดิ้นแบบนี้แหละแล้วสัญญาว่าจะให้นอนแต่พี่สิงห์น่ะเป็นคนโกหกไม่ยอมหยุดจนร่างกายอ่อนล้าและสลบไป

“อุ๊ย!”เสียงอุทานจากหญิงสาวเมื่อรับรู้อะไรบางอย่างมือหนากดสะโพกกลมมนให้กายสาวแนบชิดเจ้ามัจจุราชน้อยที่กำลังผงาดงัน ดุนดันกางเกงนอนของเขาที่เปลี่ยนมาจากบ้านเมื่อสักครู่จนต้องหยุดตามที่เขาบอก

“รู้แล้วใช่ไหม”

“เอ่อ...พี่สิงห์มีอะไรแต่เช้าคะ”เธอไม่ตอบแต่ถามเขากลับก้มหน้าลงต่ำไม่อยากสบเข้าในตาคมอันทรงเสน่ห์

“ฉันจะอาบน้ำที่นี่ บ้านฉันน้ำไม่ไหล”โกหกทั้งเพเขาก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงอยากอยู่ใกล้ๆ เธอ ทั้งที่สมองสั่งห้ามแต่ใจกับดื้อรั้นเสื้อผ้าที่ถือมามีสามสี่ชุดเหมือนดั่งจะมาค้างกับเจ้าหล่อนสองวัน

“อ้าว! ไม่เรียกช่างล่ะคะ”

“นี่ก็บ้านฉันหรือเธอมีปัญหาอะไร หึ!”ถามมากน่ารำคาญจริงๆ ก็คนอยากอยู่ด้วยก็แค่นั้น นี่เขากะจะตัดไฟในบ้านตัวเองอีกนะเนี่ยแต่ไม่เอาดีกว่า

“มะ...ไม่มีค่ะ”

กมลเนตรเบือนหน้าไปทางอื่นก็จริงสิงห์ราชเป็นเจ้าของบ้านและยังเป็นเจ้าของในพื้นที่ทั้งหมดในไร่อีกเขาจะกินนอนตรงไหนก็ได้ คนตัวเล็กกอดอกตัวเองแน่นก่อนจะเดินไปหน้าโต๊ะเครื่องแป้งทาครีมและแต่งหน้าอ่อนทำเป็นไม่สนใจ

สิงห์ราชกัดฟันดังกรอดไม่มีใครกล้าเมินเขาแบบนี้จริงๆ ไหนว่าอยากได้เขาชอบเขาแล้วทำไมทำแบบนี้ มันน่าเจ็บใจนักวันนี้มีงานเร่งด้วยถ้าไม่ติดธุระพ่อจะจับตีก้นงอนๆ ให้แดงเป็นตูดลิงเลย

“รีบๆ หน่อยนะคะมนต์ต้องไปเก็บชา”เสียงใสตะโกนไล่หลังเมื่อร่างสูงหายวับเข้าไปในห้องน้ำหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว ยั่วกันหรอพ่อสิงห์ตัวร้ายแม่จะทำให้คลั่งตายเลยคอยดู เห็นหนูมนต์หมอบคิดว่าหนูมนต์กลัวหรือไงแต่ร่างกายยังไม่พร้อมจะรับมือสักเท่าไหร่ห่างก่อนแล้วกัน