ตอน 5

เมื่อพายุสวาทได้บางเบาลง ร่างสูงแกร่งโถมกาย ทิ้งตัวลงนอนกับโซฟาตัวนุ่ม วันนี้เขาและลาน่าใจร้อนไม่ยอมเข้าไปใช้บริการห้องนอนเตียงนุ่ม อย่างที่เคยใช้เช่นทุกครา ร่างสูงหายใจระรินไม่ต่างจากลาน่าที่สุขสมเพราะฝีมือฉกาจในเกมรักของมังกร ลาน่าล้มตัวลงนอนบนตัวมังกร เขายกมือกอดเอวบางไว้หลวมๆ

“สุดยอดไปเลยลาน่า”

“คุณเองก็สุดยอดมากค่ะดรากอนขา”

น้ำเสียงทั้งคู่ยังแหบพร่า หายในระรินไม่ต่างกัน จากนั้นจึงค่อยๆ ปรับให้สู้ภาวะปกติ ก่อนมาที่นี่เขาสั่งให้น้องชายคนเล็ก โทรตามเมื่อถึงเวลานัดหมายซึ่งตกลงกันไว้ก่อนหน้า ชั่วอึดใจขณะมังกรนับถอยหลังอยู่ในใจ เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงกรีดร้องขึ้น มังกรดีดกายผลักดันให้หญิงสาวลงจากตัวเขา ก้มเก็บเสื้อผ้าและกางเกงที่ถูกถอดทิ้งราวกับมันไร้ค่า

“อืม...ว่าไงอีเกิ้ล” เขาแสร้งทักทายปลายสาย ทั้งที่นัดหมายกันไว้แล้ว “อืม อืม พี่จะรีบไป” เขายกข้อมือดูนาฬิกาจวนห้าทุ่ม ลาน่าได้ยินการสนทนาจากปากชายหนุ่มเพียงไม่กี่ประโยค รู้สึกใจหาย เมื่อเขากำลังจะไป หลังๆมานี้มังกรไม่ค้างกับเธอเลยสักคืน ลาน่าแอบหวังลึกๆ หากในยามตื่นตอนเช้า เธออยากเห็นหน้าเขาเป็นคนแรก ความคิดโง่งมนั้นคงไม่มีวันเป็นจริงๆ

“ลาน่าครับวันนี้ผมค้างกับคุณไม่ได้นะครับ พอดีเกิดเรื่องกับน้องชาย ผมในฐานะพี่ชายคงต้องกลับไปช่วยเราทิ้งกันไม่ได้คุณก็รู้ อินทรีเป็นน้องคนเล็ก ซึ่งมั่งพึ่งพาพี่ชายอย่างผมเสมอ” เขากล่าวอ้างทั้งที่เขานั่นล่ะมักมีปัญหาสตรีไปให้น้องชายคนเล็กแก้ไขสถานการให้บ่อยๆ

“เสียดายจังค่ะ แต่ทำไงได้ดรากอนมีธุระนี่คะ” ลาน่าแสดงท่าทีเสียดาย ผลุบแววตาผิดหวัง แต่ทำอะไรได้ล่ะ เขาให้เวลาเธอแค่นี้ก็นับดีมากพอแล้ว ทั้งที่ปกติลาน่าไม่ได้มักน้อยสักเท่าใด เวลาทั้งหมดของมังกรต้องเป็นของเธอสักวัน

มังกรคว้าเสื้อผ้าสวมใส่บนร่างอันดึงดูดสาวๆ น้ำลายกระเพื่อมได้ไม่ยาก แขนเสื้อเชิ้ต ถูกพับขึ้นไปถึงข้อศอกลวกๆ เกี่ยวเสื้อสูทเนื้อดี พาดไหล่ พรมจูบล่าน่าตรงหน้าผากชื้นเหงื่อ ก่อนก้าวไปตรงประตู มีเพียงสายตาอาภรณ์ของลาน่าส่งตามชายหนุ่มไปติดๆ เมื่อเขากำลังก้าวไปจริงๆ ลาน่ารีบกระโดดลงจากเตียง เข้าไปสวมกอดเขาด้านหลัง ราวกับอาลัยนักหนา จริตเธอเหลือรับประทาน เธอทำราวขาดเขาไม่ได้ ซึ่งมังกรเข้าใจไปเช่นนั้น

“ผมมีธุระนะครับลาน่า” เขาเกรงตัวเองใจอ่อนกับความออดอ้อนจากลาน่า เธอทำมันได้ดีทุกครั้งทว่าครั้งนี้เขาต้องทำใจแข็ง

“ค่ะ เข้าใจขอกอดให้หายคิดถึง แค่นี้ไม่ได้หรือคะ”

“ครับ” เขาอนุญาต นี่ล่ะนะผู้หญิงมักเรียกร้องเกินกว่าที่ตกลงกัน

มังกรได้แต่ยืนนิ่งให้ลาน่ากอด เขากลับไม่กอดตอบเธอ ลาน่าไม่ต่างจากผู้หญิงทั่วไปที่เขาคบหาและมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วย พวกหล่อนมักหลงใหลในเสน่ห์และลีลาปรนเปรอจากเขาทั้งนั้น แต่ลับหลังไม่รู้ไปหวานกับใครอย่างเช่นที่ทำกับเขาหรือเปล่า เพราะเขาเป็นอย่างนี้จึงไม่ค่อยไว้ใจรายละเอียดเล็กน้อยพรรค์นั้น

“พอเถอะครับผมต้องไปแล้ว”

เขาแกะมือบาง ซึ่งรัดไว้ทางด้านหลังช้าๆ เพื่อให้เกียรติเธอ เรียวแขนคลายหลวม มังกรไม่แม้แต่หันหลังกลับไปสนใจใบหน้าเปื้อนความคิดถึงและอาลัยต่อเขาของลาน่า ก้าวจากไปด้วยท่าทีเฉยเมย ทิ้งลาน่าไว้ลำพัง ร่างเพรียวหมุนกายเดินกลับไปหย่อนก้นลงนั่งตรงโซฟา เมื่อครู่มันถูกใช้เป็นเวทีประลองรักหมาดๆ เธอแหงนมองนาฬิกาบนผนัง จากนั้นเดินไปคว้าโทรศัพท์ในห้องนอน

“แมกไคลน์ มาหาฉันที่คอนโดเดี๋ยวนี้” หนุ่มอีกคนที่ลาน่าคั่วอยู่ ถูกเรียกเข้าพบองค์หญิงลาน่าทันที หลายครั้งหลายคราวเมื่อเธอไม่พบกับมังกร เธอมักใช้เวลาตอลดวันอยู่กับแมกไคลน์ หนุ่มลูกครึ่งนายแบบโนเนม ทั้หล่อล่ำ ลีลาร้อนจัด ปากหวาน

เขาหลอกล่อผู้หญิงเก่ง พอๆ กับลีลาหน้ากล้อง สามารถกระชากเขาให้ขึ้นเป็นนายแบบเปลื้องผ้าแถวหน้าได้ไม่ยาก หญิงสาวพรูลมหายใจอย่างโล่งอก ไม่มีมังกรมีหรือผู้หญิงอย่างเธอต้องงอนง้อ เรื่องอะไรต้องซื่อกับผู้ชายที่ไม่มีเธอเพียงคนเดียว ลาน่านั่งรอแมกไคลน์ ด้วยรอยยิ้มเร่าร้อน คิดถึงนายแบบเปลื้องผ้าหนุ่มรูปหล่อกล้ามล่ำ พานให้หัวใจกระตุก จนกายสั่น

มังกรกลับมาถึงคฤหาสน์มังกร สาวเท้าเข้าไปในห้องนั่งเล่น มั่นใจต้องได้พบกับน้องเล็กในห้องนี้ ห้องนี้คือห้องโปรดปรานของทั้งสี่หนุ่ม โดยเฉพาะอินทรี ในยามไม่ต้องตะเวนตามสถานเริงโลกีย์ ยามค่ำคืน หากเป็นเวลาปกติ มังกรกับน้องไม่ค่อยพบหน้าคร่าตากันสักเท่าไหร่ อินทรีอาศัยนอนที่โรงแรมเป็นส่วนใหญ่ เพื่อดูแล ผับ แรดดรากอน

“ไปนอนกับสาวคนไหนมาอีกล่ะพี่ชาย ขนาดสั่งให้น้องโทรตาม”

อินทรีแหย่ปากแซวพี่ชาย ขณะสายตายังจับจ้องเกมฟุตบอลหลีกนัดสำคัญ เตะกันมาเกินครึ่งแรก ไม่มีใครยิงประตูใครสักที คนดูลุ้นตัวโก่ง จนละสายตาจากหน้าจอไม่ได้ แม้แต่วินาทีเดียว มังกรหย่อนก้นลงนั่งข้างน้องเล็ก ยังไม่ทันแตะถึงเนื้อโซฟาตัวนิ่มแบบปรับเอนนอนสีแดงสดใส ใบหน้ามังกร ท่าทีอิดโรยบ่งบอกศึกหนักที่ผ่านมา “อย่าหักโหมมากล่ะครับ ประเดี๋ยวอาจตายก่อนวัยอันควร”

“ลาน่า หล่อนอ้อนให้ฉันค้างด้วย ฉันไม่อยากค้าง”

“เบื่อแล้วหรือไงคนนี้ สูงยาว ขาวดี ไม่น่าจะเบื่อง่ายๆ” อันทรีพยายามนึกภาพใบหน้า คู่ควงของพี่ชายแต่ละคน โชคดี เขามันสมองดี สาวลาน่าลูกครึ่ง ไทย อเมริกัน รูปร่างสูงเพรียวสัดส่วนกลมกลึงตรึงใจ ผู้หญิงของพี่ชายแต่ละคงไม่ธรรมดา

“นายก็รู้นี่อีเกิ้ล ฉันมันรักง่ายหน่ายเร็ว”

“ไม่คิดอยากลงเอยกับใครเหมือนคุณชายใหญ่มั่งเหรอ รายนั้นได้ดีไปแล้ว เลี้ยงลูกเพลินเลย”

“อยากมันอยากแต่ยังไม่เจอถูกใจสุดๆ ซะที” เมื่อคำว่ายังไม่เจอถูกใจสุดๆ หลุดจากปาก ในมโนภาพของมังกร ดันมีภาพผู้หญิงใบหน้ามอมแมมกับชุดทำงานเรียบร้อย ปกปิดมิดชิดทุกส่วน ลอยกระจายเข้ามาในห้วงความคิดคำนึง มังกรสะดุ้งกาย นึกประหลาดใจที่เขาดันไปคิดถึงยายขี้เหร่ แม่ค้าขายชุดชั้นในนั้นได้

“ไม่จริงแน่ๆ” คนคิดถึงหน้ายายขี้เหร่ขึ้นในมโนสำนึก เผลอครางด้วยอาการลืมตัว อินทรีที่นั่งอยู่ข้างๆ อดเอียงคอมองพี่ชายไม่ได้

“อะไรไม่จริง”

“อ๋อ...ไม่มีอะไร” เขาเอ่ยปฏิเสธเสียงสูง ไม่รู้ด้วยซ้ำทำไมถึงนึกภาพใบหน้ามอมแมมสาวห้างคนนั้นขึ้นมาได้ เขาสะบัดศีรษะเพื่อสลัด ใบหน้ามอมแมมทิ้งไป พอดีจังหวะเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าดังแทรกความคิดขึ้นมาซะก่อน หยิบมันจากกระเป๋าเพื่อดูหน้าจอ เบอร์โชว์แต่ไร้ชื่อ เขายังไม่ได้บันทึกไว้ เพราะผู้หญิง ที่เขาคั่วเยอแยะจำไม่หวาดไม่ไหว เครื่องนี้เขาใช้เพื่อเรื่องราวของหัวใจ และกายสวาทเท่านั้น

“สวัสดีครับ” มังกรเอ่ยทักทายปลายสายด้วยเสียงนุ่มทุ้ม ตามแบบชายเจ้าเสน่ห์ หว่านล้อมสตรีเป็นเยี่ยม แม้เบอร์ใหม่ไม่คุ้น ด้วยมาดนักรักเขาต้องสุภาพไว้ก่อน เสียงรอบกายที่ลอยเข้ามาในโทรศัพท์ค่อนข้างดัง เหมือนอยู่ในสถานที่เที่ยวแห่งใดแห่งหนึ่ง เสียงเพลงเสียงดนตรีคึกคักด้วยจังหวะเต้นรำ

“จำชินาได้ไหมคะคุณมังกร” ซุ้มเสียงที่เล็ดลอดผ่านหูชายหนุ่ม เจือหวานออดอ้อนชวนขนกายลุกชัน

“คุณชินา” เจ้ามังกร พยายามนึกหน้าเจ้าของเบอร์โทร ถ้าสาวสวยเขาไม่มีวันลืม ชินาสวยน้อยเสียที่ไหน นอกจากความสวยมังกรคาดว่าเธอต้องมีมากกว่านั้น “อ้อ ครับจำได้” สาวสวยที่เดินชนกันในห้างดัง เมื่อตอนกลางวัน เธอสวยดวงตาหยาดเยิ้มปฏิกิริยาร้อนแรง รวมถึงรสนิยมส่วนตัวดีไม่ใช่เล่น แม้หล่อนดึงดูดใจเขา ทว่าคืนนี้เขาไม่อยากออกไปเริงร่ากับใคร รู้สึกเบื่อหน่ายแบบตอบตัวเองไม่ได้ ทั้งสัปดาห์เขาเบี้ยวงานกับคุณชายใหญ่ หลายวันแล้ว หากเบี้ยวบ่อยๆ ตำแหน่งผู้บริหารที่เขา อาจถูกลิดรอน ยกให้คนอื่นแทน

“ออกมาพบชินาหน่อยได้ไหมคะ ชินาเง้าเหงา” หล่อนกระเง้ากระงอด อ้อนด้วยเสียงอ่อนหวาน แม้เสียงรอบกายค่อนข้างดัง หาใช่อุปสรรคไม่ เสียงเพลงคลาสสิกแว่วคลอเบาๆ ผ่านเข้าในโทรศัพท์

“ผมอยากออกไปใจแทบขาด แต่ตอนนี้เคลียร์งานอยู่กับน้องชาย เอาไว้วันหน้า ผมไม่ทิ้งคำเชิญจากชินาแน่นอนครับ”

แม้ไม่เอ่ยปากปฏิเสธหรือสลัดโอกาสอันงดงาม ลองสาวได้ชวนน้ำเสียงหยาดเยิ้มขนาดนี้ หากตัดสินใจไปตามคำเชิญนอกจากเหล้ารสดี สตรียังรอท่า มังกรไว้เชิงลีลา แบ่งรับแบ่งสู้เพื่อยึดใจสาว ไว้ให้หมายมาดกับตน ขืนบุ่มบ่ามผลีผลามไปตามคำเชิญ หล่อนคงได้ใจ เห็นเขาเป็นแค่ดอกไม้ริมทาง หญ้าต้นอ่อนเคี้ยวง่าย น้องเล็กของสกุล กระตุกสายตา ยักคิ้วลอบมองพี่ชาย ทึ่งในเล่ห์เหลี่ยมอุบายเจนจัดของพี่ชาย ผู้หญิงร้อยทั้งร้อย ตายเพราะวาจาหวานนุ่มหู