ตอนที่ 1 อดีตนักโทษ

ปัจจุบัน

“เห้อ พวกมึงทำงานกันดีๆ วันนี้นายใหญ่จะเข้ามาตรวจโกดัง”

“ไอ้ยักษ์! แม่งมึงมาหลบอยู่อะไรตรงนี้ไปทำงาน”

มังกรลุกขึ้นเต็มความสูง 187 เซนติเมตรเขาพ้นโทษมาสองเดือนก่อน และมาทำงานใช้แรงงานที่อู่ต่อเรือของผู้มีอิทธิพล เขาติดคุกทั้งหมดหกปีไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายพอออกจากคุกมาเขาไม่รู้จะกลับไปหาใคร

“...”

“กวนส้นตีนกูมาก”

มังกรมาทำงานได้สามวันก็มีเรื่องกับพนักงานจนคนเหล่านั้นถูกอัดจนและ เขาเห็นว่าฝีมือดีจึงรับเข้ามาทำงานคนที่มาทำงานส่วนมากจะมีคดีติดตัวทั้งนั้น

ปัง! ปัง! ปัง!

“กรี๊ดดด คุณพ่อคะ” แอลลี่กรีดร้องขึ้นมาเพราะตกใจกลัวกับเสียงปืน

เอี๊ยด!

“เจ้านายครับพวกมันล้อมเราไว้หมดแล้ว”

“พาลูกสาวฉันหนีไปก่อน” อดิวิชญ์ไม่น่าพาลูกสาวคนเล็กมาด้วยเลย

“แต่นายครับ”

“ไปสิ!” ลูกน้องผู้จงรักภักดีพาคุณหนูคนเล็กของบ้านวิ่งไปเข้าป่าไปมีส่วนหนึ่งที่วิ่งตาม และอีกส่วนกำลังยิงปะทะกันครั้งนี้พวกมันกะเอาถึงตาย

“โอ๊ยยยย”

“คุณหนูครับเราต้องรีบแล้ว”

“คุณพ่อละ”

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเจอเหตุการณ์แบบนี้ กำลังจะถามประโยคต่อแต่ต้องรีบหาที่ซ่อนตัว

“ตามหาพวกมันให้เจอ!”

แอลลี่กลัวจนสุดขีดอยากจะร้องไห้ออกมาแต่ต้องเงียบให้ได้มากที่สุด เธอเพิ่งใช้ชีวิตมาได้ 20 ปีจะรีบตายไปไหนสามีก็ยังไม่มี

“คุณหนูหนีไปครับ”

“แล้วนาย”

“หนีไปไม่ต้องห่วงผม” ลูกน้องผู้ซื่อสัตย์ยอมตายเพื่อรักษาชีวิตเจ้านายของตัวเอง

แอลลี่วิ่งหนีจนสุดชีวิตเธอได้ยินเสียงปืนดังขึ้นมาหลายนัดตามด้วยเสียงร้องโหยหวนตามมา เธอต้องรีบวิ่งให้เร็วเพื่อที่จะออกไปจากตรงนี้ แอลลี่วิ่งโดยไม่รู้ทิศทางว่าตัวเองอยู่ส่วนไหนของประเทศไทย

“นั้นไงมันตามมันไป!”

เมื่อได้ยินเสียงคนตะโกนหญิงสาวจึงรีบวิ่งตอนนี้เวลาใกล้จะมืดค่ำ เธอต้องรีบหนี

“ฮึก ฮือ”

ความกลัวและความเหนื่อยทำให้หญิงสาวร้องไห้ออกมาเธอรีบเช็ดน้ำตาและวิ่งต่อไป มัวแต่มองหลังจนไม่ได้ดูข้างหน้าว่ามีคนมาดักรอและคว้าตัวเธอไว้

“กรี๊ดดด อุปส์!”

“หุบปากถ้าไม่อยากตาย”

ชายหนุ่มลากแอลลี่มาหลบที่ซอกหินในป่ารกทึบ หญิงสาวพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นแต่ข้างหน้ามีคนร้ายกำลังตามหาตัวเธออยู่

“มันหายไปแล้ว ตามหาให้เจอ” คนร้ายวิ่งไปอีกทางจนเห็นว่าปลอดภัยแล้วเขาจึงปล่อยให้เธอเป็นอิสระ

“แกเป็นใคร” แอลลี่หันมาเอาเรื่องคนตรงหน้าหรือว่าเขาจะเป็นคนร้ายที่ต้องการตัวเธอ หรือจะจับตัวเธอไปเรียกค่าไถ อายุยังน้อยทำไมต้องมาตายกลางป่า

“...”

“เฮ้ คุณจะไปไหน” หญิงสาวมองตามชายคนที่เข้ามาช่วยเธอไว้ เขาจะทิ้งเธอไว้แบบนี้ไม่ได้

“อยากโดนเสือกินก็อยู่ตรงนี้แหละ”

“รอฉันด้วย!”

แอลลี่วิ่งตามชายหนุ่มมาตอนนี้เธออยู่ที่เกาะของพ่อไม่คิดว่าจะมีคนร้ายหวังเอาชีวิต แล้วตอนนี้พ่อของเธอจะเป็นยังไงบ้าง

หญิงสาวเดินตามเขาคนนั้นมาจนถึงที่พักหลังโกดัง เธอไม่เห็นจะมีใครเลยสักคน “รอฉันด้วย”

“ห้ามเข้ามา มาทางไหนกลับทางนั้น” มังกรกำลังจะเปิดประตูห้องพักแต่เช้ากว่าหญิงสาวที่แทรกตัวเข้ามาในห้อง บังเอิญเห็นลูกแมวกำลังหนีหมาป่าจึงเข้าไปช่วยเอาบุญ

“ไม่รู้แหละฉันหิวไม่มีที่ไปด้วยยืมมือถือหน่อย”

“ไม่มี”

“จะไม่มีได้ยังไง” แอลลี่เริ่มหัวเสียหิวก็หิวเป็นห่วงพ่อก็ห่วงแถมยังมาเจอคนกวนประสาทอีก หญิงสาวนั่งลงที่ปลายเตียงใบหน้าหงิกงอ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ปัง ปัง

“ไอ้ยักษ์เปิดประตูให้กูหน่อย” เสียงคนทุบประตูดังขึ้นมาจากด้านนอกทำให้แอลลี่หันไปมองชายหนุ่มว่าจะเอายังไงต่อ แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมา

“ไปหลบในห้องน้ำ” เขาพูดจบและเดินไปเปิดประตูห้องพัก มังกรมองหน้าคนที่มารบกวนเวลาพักของเขา เขามองสำรวจไปบริเวณหอพักเห็นตำรวจหลายนายอยู่ในพื้นที่

“นายใหญ่โดนลอบทำร้ายวะ ลูกสาวเขาหนีหายไปในป่า”

ไม่ต้องบอกว่าหมายถึงใครเจ้าปัญหาอยู่ในห้องเขานั้นเอง เขาทราบมาว่าวันนี้นายใหญ่จะลงพื้นที่ไม่คิดว่าความซวยจะตกมาอยู่ที่เขา

“แล้ว?”

“ถ้านายเห็นอะไรที่ผิดปกติก็บอกหน่อยแล้วกัน”

มังกรปิดประตูเสียงดังเห็นหญิงสาวนั่งอยู่ที่เดิมคงจะได้ยินหมดแล้ว ดูการแต่งตัวก็รู้ว่าเธอไม่ใช่คนธรรมดา ใบหน้ารูปไข่จมูกกรมโตดูสวยน่ารักไม่น้อย

“ฉันจะออกไปหาพ่อฉันได้หรือยัง” ตอนที่แอบฟังได้ยินคนงานบอกว่ามีตำรวจมาหลายนาย ทำให้เธอดีใจจนเนื้อเต้น

“อยากออกไปไหนก็เชิญ”

“ชิ! ฉันชื่อแอลลี่” หญิงสาวยังมีหน้ามาส่งยิ้มทักทายกำลังจะเอ่ยขอบคุณแหละ แต่เขาปิดประตูหนีก่อน

“มารยาทเอาไปไว้ไหนหมด”

“แอลลี่ แอลลี่”

“พี่เอส!” แอลลี่วิ่งเข้าไปสวมกอดพี่ชายไว้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง และพ่อของเธอจะเป็นยังไงขนาดอยู่ในเขตพื้นที่ของตัวเองแท้ๆ ยังถูกลอบทำร้าย

“คุณพ่อละคะ คุณพ่ออยู่ไหน!”

“คุณพ่อปลอดภัยดี” อคินปลอบน้องสาวตอนที่เขาทราบข่าว เขารีบมาที่เกิดเหตุทันที

“แอลลี่อยากไปหาคุณพ่อค่ะ”

“เราต้องกลับบ้านที่กรุงเทพตอนนี้”

“แต่...” หญิงสาวปฏิเสธไม่ได้จึงเดินทางกลับกรุงเทพในคืนนั้นทันที เป็นครั้งแรกที่เธออยู่ในเหตุการณ์เฉียดตายและรอดมาได้

“มีคนหนึ่งช่วยคุณหนูไว้ครับ”

มังกรถูกพาตัวมาที่บ้านหลังใหญ่บนเกาะ เกือบจะเที่ยงคืนแล้วมีคนพังประตูเข้ามาพร้อมกับลากเขาออกมาพบใครคนหนึ่ง

“นายสินะมังกร ออกไปให้หมด” ประมุขของเกาะแห่งนี้สั่งให้คนออกไปจากห้องใต้ดินไม่เว้นแม้กระทั่งลูกชายตัวเอง เขามองคนที่นั่งอยู่ที่พื้นตรงหน้า

“นายใช่ไหมที่ช่วยลูกสาวฉันไว้”

“คุณคือ...นายใหญ่?” เขาไม่เคยเห็นหน้าจึงไม่รู้ว่าใครเป็นใคร

“นายอยากได้อะไรเพื่อการเป็นการตอบแทน” อดิวิชญ์มองหนามรุ่นลูก เขาได้อ่านประวัติเกิดถูกใจเพิ่งออกจากคุกมาแถมข้อหาไม่ธรรมดา

“ผมไม่ต้องการครับ”

“ไปทำงานกับฉันไม่กว่าเหรอ ดีกว่าทนอยู่ที่นี้” ส่วนมากคนบนเกาะนี้ก็เคยติดคุกมาแล้วทั้งนั้น

“...”

“ฉันเสนอให้นายไปเป็นบอดี้การ์ดของลูกสาวฉันเงินเดือนนายเรียกได้เลย”

“ท่านไม่กลัวหรือครับ” คนส่วนมากจะกลัวคนขี้คุกแบบเขา หลายคนมองว่ายังไงก็คือคนเลว แถมเขาเคยติดคุกข้อหาฆ่าคนตายมาแล้ว จะมีใครไว้ใจอีก

“ถ้าฉันกลัวฉันจะให้คนไปตามนายทำไม พร้อมเมื่อไรไปพบฉันที่กรุงเทพ” ผู้ชายคนนี้ช่วยลูกสาวเขาไว้ถ้าเป็นคนไม่ดีจริงอาจจะทำร้ายแอลลี่ไปแล้ว จิตใจสำนึกถือว่ายังเป็นคนดีอยู่

มังกรมานั่งคิดถึงแม้ว่าชีวิตตอนนี้จะไม่เหลืออะไรไม่มีบ้านให้กลับไม่มีที่ให้ซุกหัวนอน หากเขาไปทำงานกับเจ้านายใหญ่บางทีชีวิตของเขาอาจจะดีขึ้นก็ได้ และที่เขายอมมีชีวิตอยู่ก็เพราะรอวันเอาคืนคนพวกนั้น มึงทำกูก่อนกูจะเอาคืนอย่างสาสม

“ไอ้ยักษ์ แม่งคุณหนูที่มึงช่วยไว้โคตรจ๊าบเลยวะ”

มังกรเก็บนามบัตรยัดไว้ในกระเป๋ากางเกง เดี๋ยวพวกมันรู้เข้าจะไม่ใช่เรื่องนี้ คุณหนูเหรอสวยก็จริงแต่ไม่ใช่คนที่เขาจะชอบ

“ถ้าเป็นกูนะจับปล้ำแล้ว โอ๊ย...” มูอัสถูกมังกรตบเข้าที่กบาลหนึ่งครั้ง มันรุนแรงตลอดเลย

“มึงไปหัดพูดไทยให้คร่องก่อน ค่อยอยากจะจีบสาว” บางทีก็ฟังมันไม่รู้เรื่อง ดอกฟ้าแบบนั้นพวกเขาไม่มีวันเอื้อมถึงหรอก ตายอีกสิบชาติก็ยังเป็นไอ้ขี้คุกอยู่วันยังค่ำ

“แล้วมึงไม่มีพ่อแม่ให้กลับไปหาเหรอวะ” มูอัสสูบบุหรี่และพ้นควันออกมา เขาก็ทำงานใช้แรงงานอยู่บนเกาะแห่งนี้มานาน คนแถวนี้ก็มีแต่ประวัติไม่ดี

“ไม่มี”

“มึงพูดเยอะๆ กว่านี้หน่อยได้ป่ะดอกพิกุลจะร่วงออกจากปากเหรอ”

ไอ้ห่านี่มันรู้จักกับดอกพิกุลได้ยังไงลำพังภาษาไทยมันยังไม่ค่อยแข็งแรงเลย เวลาเขาไปไหนจะมีมันไปด้วยทุกที มูอัสเป็นเพื่อนคนเดียวของเขา

“กูจะกลับไปอยู่ที่บ้าน”

“บ้าน? มึงจะทิ้งกูเหรอ ฮึก ฮือ”

“...” เมื่อกี้มันยังดีๆ อยู่เลยตอนนี้ร้องไห้แล้ว สับสนกับมันมากตกลงจะเอายังไง

“แล้วใครมันจะพากูอู้งานวะ”

“มึงกลัวเรื่องนี้”

“กูรักมังนะไอ้ยักษ์อย่าลืมกูดิ”

“เฮ้ยย ปล่อยกู” ขนลุกวะมันพุ่งมากอดขาเขาไว้แน่นและร้องห่มร้องไห้ กูอยากจะเอาตีนสะกิดหน้ามันจริงๆ

“มึงจะไปจริงเหรอ”

“เออ มึงมีบ้านก็กลับไปบ้านเถอะ” จะมาลำบากอยู่ที่เกาะนี้ทำไม มูอัสเป็นลูกครึ่งอาหรับเขาไม่รู้ประวัติอะไรของมันมากนัก

“กูไม่มีใครแล้ว ฮือ”

“บางทีพ่อมึงอาจจะเป็นเจ้าของบ่อน้ำมันก็ได้ แบบไม่รู้ว่ามีลูกไรงี้พึ่งออกตามหา”

“มึงดูหนังมากไปป่ะ” มูอัสร้องไห้จนหนำใจแล้วจึงปล่อยขามังกร มันก็หน้าไม่ไทยแท้เหมือนกันแหละท่าทางดูดียังกับลูกคนมีตังค์ จับแต่งตัวดีๆ หน่อยหล่อระดับเทพเลย

“กูจะต้องเดินไปตามทางของกูมึงก็ต้องเลือกทางเดินของตัวเอง” เขามีความแค้นที่จะต้องจัดการ ถึงตายเขาก็ไม่เสียดายชีวิตแค่หาทางเข้าใกล้คนพวกนั้นได้ก็พอ

“สงสัยต้องหาคุณหนูรวยๆ และรวบหัวรวบหางเลยเราจะได้รวยแทน”

มังกรไม่ตอบและคิดในสิ่งที่มูอัสพูดหรือบางทีเขาต้องทำแบบนั้น หากเขาไม่มีอำนาจไม่มีลูกน้องและจะไปจัดการไอ้สิงหามันได้ยังไง แต่การจะหลอกแต่งงานกับผู้หญิงก็เหมือนจะใจร้ายเกินไปหน่อย

เขาไม่ควรจะทำแบบนั้น