ข้อเสนอรักเมียตีทะเบียน บทที่5.นั่นมันเทพแห่งท้องทะเลชัดๆ

มิลินมองไปรอบๆ ก่อนจะเบ้ปาก

เด็กหญิงมองไม่เห็นภูมิและเพื่อนของภูมิด้วย ก่อนที่จะลงสระปะป๋ายังนั่งโบกมืออยู่ตรงนั้น เก้าอี้นอนนั่นว่างเปล่า เหลือไว้แค่ของใช้ส่วนตัว

“ปะป๋านั่งตรงนั้นคะ แต่...”

สีหน้าจ๋อยๆ แววตาสลดเศร้า เอเดนใจอ่อนยวบ เขาเดินขึ้นจากสระเด็ก พาเด็กหญิงในอ้อมแขนไปที่เก้าอี้ข้างสนามตัวนั้น มิลินลงยืนบนพื้น มองชายตัวใหญ่ตรงหน้าตาปรอย พอหายตกใจ เธอก็เริ่มหิว

เอเดนอมยิ้ม รู้สึกเอ็นดูเด็กน้อยแบบอธิบายไม่ถูก

เขาโบกมือเรียกการ์ดที่ตามติดไม่ต่างจากเงาเข้ามาใกล้ๆ “หิวใช่ไหม อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมล่ะ จะให้คนของฉันไปหามาให้” เอเดนถามพร้อมกับยิ้มอ่อน

การ์ดมองเจ้านายหนุ่มตาค้าง

เอเดนไม่ค่อยยิ้ม ยกเว้นตอนเมา เวลานี้เจ้านายกำลังยิ้มหัวกับเด็กแปลกหน้า ท่าทางอ่อนลงไม่เหมือนเทพสงครามที่เคยเห็นทุกเวลา

“กินกุ้งได้ไหมคะ”

เอเดนเลิกหัวคิ้วขึ้นสูง เด็กน้อยคงชอบกินกุ้ง เลยไม่ลังเลที่จะขอ เหมือนกับเขานั่นแหละ อาหารที่มีสวนผสมคือกุ้งเขาจะเจริญอาหารเป็นพิเศษ

“ฉันมีเมนูแนะนำ สนใจจะลองไหมล่ะ”

ไม่รู้เพราะอะไรสิ แววตาใสเหมือนตาตั๊กแตนตรงหน้าทำให้อารมณ์ไม่คงที่ของเขาสงบลง เขาชอบเวลาที่เด็กตรงหน้ายิ้มมากกว่าท่าทางตื่นกลัวเหมือนครั้งแรก

มิลินเบิกตาโตๆ ยิ้มแบบเขินๆ ตอนที่พยักหน้ารัวๆ

“ฮ่าๆ” เอเดนเงยหน้าหัวเราะ “เอากุ้งเนยกระเทียมแล้วก็ขอน้ำสตรอว์เบอร์รีปั่นด้วยนะ พอใจไหม เอาอะไรเพิ่มอีกหรือเปล่า?”

“ขอกุ้งทอดด้วยได้ไหมคะคุณลุง” เอเดนขมวดคิ้ว เขาไม่ใคร่พอใจสรรพนามที่เด็กหญิงเรียกเท่าไหร่นัก อายุขนาดเขาคงเป็น ‘อังเคิล’ ในสายตาเด็กนั่นแหละ ทำไมไม่รู้เขาอยากได้ยินเด็กตรงหน้าเรียกตนเองแบบอื่นมากกว่า เขาไม่อยากเป็น ‘ลุง’

“ฉันยังไม่แก่ เรียกฉันว่าเอเดนดีกว่านะ”

เป็นอีกครั้งที่การ์ดของเขาถึงกับเงยหน้ามองซ้ำ เจ้านายหนุ่มถือตัว ไม่มีคนใกล้ชิดคนไหนเรียกเขาด้วยชื่ออย่างเดียว ยกเว้นคนในครอบครัว

“จะดีเหรอคะ มิลินไม่ถนัดและแม่จ๋าคงไม่ชอบ”

“หรือหนูจะเรียกฉันว่าปะป๋าฉันก็ไม่ขัดข้องนะ” การ์ดหนุ่มเงยหน้ามองเจ้านายอีกครั้ง ไม่อยากเชื่อว่าเจ้านายจะใจดีถึงขั้นออกปากเองกับเด็กหญิงที่ไม่รู้จัก

“มิลินค่ะถ้าลุงจะเรียกชื่อหนู” เด็กหญิงแนะนำตัว เพราะไว้ใจชายตรงหน้าจนลืมคำสอนของคนเป็นแม่ มิลาย้ำนักย้ำหนา เรื่องความไว้ใจ มิลินไม่ควรพูดหรือรับของจากคนที่ไม่รู้จัก นอกจากอยู่ในสายตาผู้ใหญ่

“ชื่อน่ารักสมตัวดีนะ”

ผิวขาวปานหยวกกับหน้าตาน่าชัง เขาคงแก่แล้ว เวลานี้เอเดนเริ่มคิด หากเขามีลูก ลูกของเขาจะออกมาหน้าตาเป็นอย่างไร

เมื่อเจ้านายไม่มีทีท่าว่าจะสั่งต่อ “เจ้านายรับไวน์หรือเบียร์ดีครับ”

“ไม่ล่ะ ขอน้ำเปล่าก็พอ วันนี้ฉันไม่อยากเมา”

สระว่ายน้ำนี่เป็นส่วนหนึ่งของสวัสดิการที่คอนนอร์มอบให้พนักงาน มิลาใช้สิทธิตัวเองในการพาบุตรสาวมาว่ายน้ำ และซื้อบริการให้คนนอกอย่างภูมิไว้ด้วย มีที่ออกกำลังกายหลายประเภทแยกออกไปเป็นสัดส่วน เอเดนผู้ที่ไม่เคยย่างกรายเข้ามาในอาณาเขตส่วนนี้เลย วันนี้เขากลับนึกสนุกอะไรไม่รู้ ชายหนุ่มเข้ามาใช้บริการวันแรกก็ได้รู้จักเพื่อนใหม่ต่างวัยที่ละสายตาไม่ได้เลย

เด็กหญิงตัวน้อยที่น่าเอ็นดูเสียจนชายหนุ่มอดตำหนิผู้ปกครองเด็กไม่ได้

เวลาผ่านไปจนเกือบครบสามสิบนาที ผู้ปกครองเด็กหญิงเพิ่งวิ่งทะเล่อทะล่าเข้ามา

“มิลินปะป๋าขอโทษ”

ภูมิละล่ำละลักโดยไม่ได้สนใจสิ่งรอบตัว เขารีบมาหลังจากไม่สามารถปรับความเข้าใจกับอเนกได้ หนุ่มคนรักหุนหันจากไป ภูมิละล้าละลังแต่เขาไม่สามารถทิ้งให้หลานสาวอยู่ลำพังได้

“ไม่เป็นไรค่ะ มิลินไม่ถือ” ปากจิ้มลิ้มขยับพูด ภูมิเอะใจเริ่มมองไปรอบตัว

เขาจ้องเขม็งไปที่คนแปลกหน้า ชายผู้นั้นยึดที่นั่งของเขาและดูท่าจะสนิทสนมกับหลานสาวเกินขีดจำกัด จานอาหารที่มีรอยเปรอะเล็กน้อยกับแก้วเครื่องดื่มที่พร่องไปกว่าครึ่ง แก้วเครื่องดื่มที่หลานสาวกำลังให้ความสนใจจนไม่อยากวาง

“คุณเป็นพ่อที่แย่มาก คุณปล่อยลูกให้อยู่คนเดียวในสระได้ยังไง”

เอเดนกล่าวเสียงแข็ง ท่าทางไม่พอใจนั่นทำให้ภูมิรู้สึกแปลกๆ