มนต์รักข้าวตอกแตก

สวัสดีครับผมข้าวตอกนะครับมีพี่น้องทั้งหมด 4 คน รวมผมเป็น 4 คนพอดี ผมเป็นพี่คนโตซื้อข้าวตอก น้องคนรองชื่อข้าวนิ่ม น้องคนที่ 3 ชื่อข้าวสวยและน้องคนสุดท้ายของผมก็คือข้าวเหนียว พ่อแม่ของผมเป็นชาวไร่ชาวนานี่แหละครับแกเป็นคนที่มีที่นาเกือบสามร้อยไร่ เป็นของบรรพบุรุษที่สืบทอดกันมา ตอนนี้แม่ของผมเป็นผู้ดูแลกิจการครอบครัวก็คือเจ้าของไร่นั่นเอง ผมเป็นเด็กชัยภูมิ ที่บ้านเมืองยังคงเป็นแบบสมัยเก่าที่ยังดูย้อนยุคอยู่ครับ

เราทั้งสี่คนเป็นลูกชายทั้งหมดแมนๆเตะบอลอยู่แล้ว น้องของผมทั้ง 3 คนก็มีนิสัยที่แตกต่างกันออกไป ข้าวนิ่มเป็นเด็กที่ชื่นชอบการเป็นแม่ยกมากเลยครับพูดง่ายๆก็คือติดลิเกแถวบ้านของผมคนโคราชมาอยู่ที่นี่กันเยอะมากเลย เวลามีงานหมอลำก็ไม่ค่อยมีหรอกครับมีแต่ลิเกที่มาตั้งเวทีเล่นอยู่บ่อยๆ น้องผมก็เลยติดนิสัยเป็นแม่ยกลิเกตามลิเกไปทั่วทิศทั่วแดนอีสานเลยครับ

"แม่บอกให้มากินข้าว"

"บ่นอะไรนักหนาวะวันหยุดเนี่ยข้าวเหนียว"

น้องชายคนที่ 2 ของผมข้าวสวย เรียนเกษตรครับแต่ไม่ได้ไปเรียนไกลถึงขนาดนั้น มันกลับบ้านทุกศุกร์ครับเพราะว่ามันคิดถึงพ่อแม่ ส่วนน้องน้อยของผมเรียนอยู่ม.4 ครับ เรียนที่บ้านเกิดนั้นแหละ ผมลืมบอกพวกคุณสินะ ผมข้าวตอกอยู่ปี 3 แล้วครับเรียนที่กรุงเทพฯ ข้าวนิ่มเรียนแพทย์ ปี 2 ที่กรุงเทพฯเหมือนกันครับ ส่วนข้าวสวย เรียนอาชีวศึกษาเกษตร ปี 3 สาขางานการเกษตร ข้าวเหนียวเรียน ม.4 โรงเรียนแถวบ้านครับ

"นอนนิ่งเหมือนซ้อมตายชิบหายแม่เรียกไปกินข้าว"

"บ่นจังวะมึงจะรีบไปไหนข้าวอยู่ในหม้อมันไม่เดินเล่นไปทั่วหรอกเว้ย"

"ปากดีไปเถอะนอนตื่นสายมากรู้ตัวมั้ย แม่กับพ่อไปนาแล้วเถอะ พรุ่งนี้ก็กลับกรุงเทพแล้วเตรียมของกลับไปกินด้วยแม่ฝากบอกแบบนี้"

"เออๆ" 

"ลุกได้แล้ว"

"นิ่มไปไหนวะ"

"เตรียมเงินไปดูลิเก"

"ข้าวสวยล่ะ"

"ไปนากับพ่อแม่"

"มึงล่ะไม่ไปไหนหรอวะ"

"ไม่ไปจะทำการบ้าน ตอนเย็นเพื่อนจะมาทำรายงานที่บ้าน"

"กินหมูกะทะมั้ยพี่จ่ายให้"

"มีเงินหรอ"

"มีสิ นี้ใครกูนี้เจ้าพ่อเงินกูครับผม"

"พี่ไปทำงานอะไรได้เงินเยอะแบบนั้นขายยาหรอ"

"กูเรียนวิศวะครับน้องข้าวเหนียวทำงานหนักมากมีเงินเลยอยากเลี้ยงหมูกะทะน้องบ้างจะเป็นไรไป"

"ได้สิเราก็เลี้ยงเพื่อนผมด้วยก็แล้วกัน"

"ได้แน่นอนเอามาเถอะกูเลี้ยงได้"

"โอเครครับพี่ชายงั้นไปแล้วรีบไปกินข้าวนะ คนงานจะต้องไปนาช่วยแม่ดำนาอีก"

"ให้กูไปกินข้าวเพื่อขับรถไปส่งคนงาน"

"ใช่ไง"

"เออๆไปเดี๋ยวนี้แหละ"

ผมอ่ะก็เป็นอย่างนี้ล่ะครับเมื่อกลับมาบ้านจะถูกใช้แรงงานเยี่ยงทาสในเรือนเบี้ยแบบนี้ตลอดเลย เพื่อครอบครัวแค่ขับรถอีแต๋นพาคนงานไปส่งที่นาของผมมันจะยากอะไร

"ไอ้หนูวันนี้จะได้ไปไหมลูก

"ป้าละก็ผมจะพาไปได้อยู่ครับ

"8 โมงแล้วเด้บักหล่า"

"เครื่องคือติดยากแท้หนอบักปอบมึง" 

พ่อบ่นไปบ่นมาเครื่องอีแต๋นมันก็ติดซะทีทำเอาป้าๆและลุงๆทั้งหลาย ต่างก็ดีใจที่ได้ไปทำงานที่นาสักที ผมขับรถพาทุกคนไปส่งที่นาก่อนจะขับ มอเตอร์ไซค์ของแม่ มาที่นี่และให้แม่ขับรถอีแต๋นกลับเอง

"เอ้าขโมยรถแม่มาแบบนี้แม่จะกลับยังไงอ่ะ"

"ให้แม่ขับอีแต๋นกลับมา"

"พี่ก็นะ เอาเถอะผมทำงานก่อนนะ" 

ผมนั่งว่างๆไม่มีอะไรทำหลังจากที่ไปหาของที่เตรียมที่จะนำกลับไปที่หอพักของผม ผมเหลือบตาไปเห็นควายเผือก ที่มันยังเป็นเด็กน้อยอยู่นอนแล้วจ้องหน้ามาที่ผม มันชื่อว่าขาวผ่องแม่มันชื่อว่าดอกฝ้าย ซึ่งควายทั้ง 2 ตัวนี้เป็นแม่ลูกกันพ่อกับแม่ของผมเลี้ยงควายอยู่ 4 ตัว ก็คือขาวผ่องที่เป็นเด็กสุด ดอกฝ้ายที่เป็นแม่ของมัน พ่อของมันชื่อว่าสเตฟาน และพี่ชายของเขาผ่องชื่อว่ารุ่งเรือง ชื่อแต่ละตัวแม่ของผมเป็นคนตั้งให้มันเองและไอ้ตัวที่มันชื่อว่าขาวผ่องมันไม่ค่อยชอบผมครับ และผมก็ไม่ค่อยชอบมันเช่นเดียวกัน

เวลาผมอยู่กับแม่นั่งเล่นอยู่กับแม่ก็ตามมันจะเข้ามาคลอเคลียแล้วทำหน้าเชิดใส่ผมซึ่งแน่นอนว่าผมก็อยากจะแกล้งมันก็คือการออเซาะแม่จนมันโกรธแล้วไล่เอาหัวชนผมนิสัยมันเสียครับ ยิ่งพี่ชายมันรุ่งเรืองมันมาเล่นกับผมนะไอ้ขาวผ่องมันจะลอบวิ่งไล่ผมทุกครั้งเลยจนผมแทบอยากขายมันทิ้ง

"น้องข้าวตอกจ๋า พี่เอาขนมมาฝากจ๊ะ" 

"พี่จ๊อบ เอาอะไรมา

"พี่เอาขนมมาฝากจ้ะแม่พี่อุตส่าห์ตั้งใจทำให้น้องข้าวตอกเป็นการพิเศษเลยนะจ๊ะ"

"ทำไมแม่พี่ถึงทำขนมมาฝากฉันล่ะ"

"ก็เพราะว่าพี่จะเอาขนมไปฝากว่าที่เมียไงจ๊ะ"

"นี่พี่จ๊อบพี่ก็รู้ว่าฉันไม่ชอบผู้ชายฉันชอบผู้หญิงทำไมพี่ถึงได้หมกมุ่นกับการที่จะจีบฉันขนาดนี้" 

"น้องข้าวตอกน้องไว้ผมยาวขนาดนี้สวยขนาดนี้น้องยังจะชอบผู้ชายอะไรอีกมาเป็นเมียพี่เถอะบ้านพี่มีโรงสีใหญ่ขนาดนี้ที่นาที่ไร่ก็เยอะน้องไม่สนใจพี่เลยหรือ" 

"พี่จ๊อบต่อให้พี่มีเงินเป็นล้านๆฉันก็ไม่ชอบพี่เอาขนมกลับไปเถอะ" 

"แต่ว่าพี่เอามาฝากด้วยใจจริงเลยนะน้องข้าวตอกไม่อยากได้จริงๆหรอ" 

"ถ้าเป็นขนมที่เอามาฝากด้วยใจจริงๆโดยที่พี่ไม่ได้คิดอะไรกับฉันก็คงจะดีกว่านี้" 

"เป็นเมียพี่ไม่ดีตรงไหน"

"ไม่ดีตรงที่พี่เป็นคนเจ้าชู้นี่ไงและอีกอย่างฉันชอบผู้หญิงต่อให้ฉันไว้ผมยาวรูปร่างอรชรอ้อนแอ้นเหมือนผู้หญิงก็ช่างแต่ฉันก็ชอบผู้หญิงไม่ได้ชอบผู้ชายสักหน่อย"

"พี่เจ้าชู้แต่พี่สามารถหยุดให้กับน้องได้นะ" 

"ขอบคุณแต่ฉันไม่ต้องการจ้ะกลับบ้านไปเสียเถอะ" 

"ใจแข็งยิ่งนักคนดีของพี่ จำเอาไว้นะน้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อน นับประสาอะไรใจคนที่ไม่ได้แข่งเหมือนหิน"

"จ๊ะเอาตามที่พี่สบายใจ" 

จุ๊บบบบ

"ไอ้พี่จ๊อบ"

"พี่ไปก่อนนะ"

ผมล่ะอยากตีมันจริงๆไอ้บ้านี้ตามจีบผมมานานแล้วครับตั้งแต่ประถมแล้ว ตอนนี้ก็ยังตามจีบอยู่จะบ้าตายรายวันจริงๆ วันต่อมาผมเดินทางกลับกรุงเทพเพื่อที่จะไปเรียนในอีกสามวันข้างหน้านี้ เจอกันที่กรุงเทพฯครับ