เหมือนหัวใจไม่เหมือนเดิม(1)

ตอนที่ 1

เหมือนหัวใจไม่เหมือนเดิม

“ออกเวรแล้ว เราไปหาอะไรกินกันนะครับ”

คุณหมอมาวินหันมาพูดกับช่อเอื้องพยาบาลสาวที่เป็นมากกว่าลูกน้องเพราะเธอคือภรรยาลับบของเขาด้วยรอยยิ้มที่ดูเหมือนจะมีความสุขแต่มันกลับตรงข้ามกับแววตาของคนพูด

“เนื่องในวันพิเศษอะไรหรือเปล่าคะ”

พยาบาลตัวเล็กที่มีอายุน้อยกว่าคุณหมอเกือบ 5 ปีถามด้วยความแปลกใจเพราะตั้งแต่ทั้งคู่ตกลงมาอยู่กินด้วยกันในแบบที่รู้กันแค่เพียงสองคน คุณหมอก็แทบจะไม่เคยยอมให้เธอกับเขาไปไหน มาไหนด้วยกัน

“ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่อยากพาคุณไปกินอะไรอร่อยๆก็เท่านั้น”

คุณหมอมาวินรีบเดินกลับไปยังห้องทำงานของตัวเองเพราะไม่อยากตอบคำถามอะไรอีกเพราะความจริงเขาเองก็ยังไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงอยากพาหญิงสาวที่เขาพยายามปกปิดให้เธอไร้ตัวตนออกไปกินข้าวข้างนอกทั้งที่เขาเคยบอกไว้แล้วว่าจะไม่มีทางไปไหนกับเธอ

มาวินและช่อเอื้องตัดสินใจคบหาเป็นแฟนกันตั้งแต่ทั้งคู่ยังเรียนมหาวิทยาลัยและเมื่อหญิงสาวเรียนจบคุณหมอมาวินก็พาเธอมาทำงานที่โรงพยาบาลเอกชนที่ครอบครัวของคุณหมอเป็นเจ้าของ ความสนิทสนมของทั้งคู่ที่มีมากขึ้นทำให้คุณหมอตัดสินใจที่จะอยู่กินกับช่อเอื้องในฐานะสามีภรรยาแต่เป็นเพียงแค่ความสัมพันธ์ลับๆเพราะครอบครัวของคุณหมอมาวินไม่มีทางยอมรับผู้หญิงที่มาจากครอบครัวยากจนอย่างช่อเอื้องได้

“บรรยากาศดีจังเลยนะคะ”

พยาบาลที่ในวันนี้เธอมาในชุดที่ปฏิบัติหน้าที่เพราะเมื่อออกจากโรงพยาบาลทั้งคู่ก็มุ่งหน้าตรงมาที่ร้านอาหารแห่งนี้เลย

“คุณชอบใช่ไหม”

คุณหมอถึงแม้จะพยายามส่งยิ้มแต่น้ำเสียงของเขาก็ดูเศร้าราบเรียบจนทำให้หญิงสาวตรงหน้าหันมามองสบตาเพื่อค้นหาว่าเวลานี้สามีของเธอกำลังรู้สึกอะไรกันแน่

“คุณหมอมีเป็นหรือเปล่าคะ ดูเหมือนมีอะไรไม่สบายใจ ”

ช่อเอื้องไม่แน่ใจว่าเรื่องที่ทำให้มาวินกำลังรู้สึกเครียดเป็นเรื่องของเธอ เรื่องที่ทำงานหรือเรื่องของครอบครัวของเขาเพราะทุกครั้งเวลาที่ชายหนุ่มมาอยู่กับเธอเขาก็มักจะพูดเรื่องของเราไม่เคยเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟังเท่าไหร่

“ผมแค่เหนื่อยกับงาน ไม่มีอะไรหรอกครับ คุณเองก็พักผ่อนบ้างนะ เงินที่ผมให้ก็เอามาใช้บ้างอย่าเอาแต่เก็บมันจะเสียสุขภาพ”

มาวินให้เงินเดือนช่อเอื้องในทุกเดือนอยู่แล้วเพื่อต้องการให้เธอทำงานน้อยลงแต่ด้วยความขยันและต้องการเก็บเงินให้ได้มากที่สุดหญิงสาวจึงมักจะขอขึ้นเวรพิเศษและที่สำคัญที่เธออยากทำงานหนักเพราะเวลาที่คุณหมอกลับบ้านไม่ได้มานอนกับเธอที่คอนโด งานช่วยให้เธอหายเหงา

“คุณหมอก็อยู่กับฉันบ่อยๆสิคะ ฉันจะได้ไม่ต้องไปขึ้นเวร”

คนพูดส่งยิ้มหวานเพื่อหวังให้คุณหมอยิ้มได้แต่กลับทำให้ อีกฝ่ายหน้าเปลี่ยนสีดูจริงจังมากกว่าเดิมเสียอีก

“ผมบอกคุณแล้วไงว่าเราคงเจอกันบ่อยมากไม่ได้และคุณก็ควรจะเรียนรู้กับการอยู่คนเดียว....คือผมหมายถึงเรียนรู้ที่จะไม่เหงาเวลาที่ผมไม่อยู่”

มาวินเมื่อรู้สึกตัวว่าเผลอพูดผิดไปจึงรีบเปลี่ยนเป็นชวนอีกฝ่ายคุยเรื่องอาหารเพราะไม่อยากให้บรรยากาศที่เขาตั้งใจให้ โรแมนติกกลายเป็นความเครียดแทน