เลือกทำในสิ่งที่ถูกต้อง

ตอนที่ 4

เลือกทำในสิ่งที่ถูกต้อง

“ช่อเอื้องสนใจไหม ที่นี่เงินดีเหมือนกันนะ ใกล้บ้านเธอด้วย”

ราตรีพยาบาลรุ่นพี่หันมาส่งเอกสารให้กับพยาบาลรุ่นน้องที่กำลังเดินมาด้วยท่าทางตื่นเต้นเพราะโรงพยาบาลเอกชนแห่งใหม่ที่ไปเปิดที่จังหวัดที่เป็นบ้านเกิดของช่อเอื้องเสนอให้เงินเดือนพยาบาลที่มากกว่าโรงพยาบาลที่ทุกคนกำลังทำงานอยู่

“ห่างจากบ้านเอื้องแค่ 50 กิโลเองค่ะบ้านนอกเดินทางไปกลับได้สบาย”

หญิงสาวรู้สึกสนใจขึ้นมาจึงขอเอกสารไปนั่งดูรายละเอียดเพราะจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนสิ่งเดียวที่ช่อเอื้องตัดสินใจคือการไปจากการเป็นเมียน้อยและสิ่งที่ทำให้เธอเป็นกังวลมันก็คือเรื่องของอาชีพเพราะเธอคงต้องใช้เงินจำนวนมากในการดูแลอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังจะเกิดมา

หญิงสาวที่กำลังหาทางออกให้กับชีวิตตัดสินใจกรอกใบสมัครผ่านระบบออนไลน์ไปยังโรงพยาบาลเอกชนแห่งใหม่ทันทีและทางนั้นก็ติดต่อกลับมาภายในไม่ถึงชั่วโมงว่ายินดีจะรับเข้าทำงานและจะเริ่มงานทันทีที่เธอพร้อม

“วันนี้ผมไม่ได้ไปหานะแต่ไม่ได้ไปไหนคุณพ่อท่านอาการ ไม่ค่อยดีเลยอยากกลับไปอยู่ดูแลท่าน”

หมอมาวินเดินมาบอกนางพยาบาลสาวที่กำลังยุ่งอยู่กับการเก็บของเพราะใกล้เวลากลับบ้านแล้ว

“ไม่เป็นไรค่ะดูแลคุณพ่อให้ดีๆนะคะ”

ช่อเอื้องหันมาส่งยิ้มเพราะตอนนี้เธอรู้สึกหลุดพ้นแล้วเมื่อตัดสินใจได้ว่าเส้นทางชีวิตต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร เธอดีใจด้วยซ้ำที่คืนนี้คุณหมอจะไม่ได้นอนด้วยเพราะเธอได้ตัดสินใจเขียนใบลาออกและจะยื่นในวันพรุ่งนี้เช้ายอมโดนหักเงินที่ไม่ได้ลาออกล่วงหน้าตามสัญญา เธอต้องการเดินทางไปยังโรงพยาบาลที่รับเธอเข้าทำงานทันที

หญิงสาวเดินทางกลับมาที่คอนโดพร้อมหัวใจที่พร้อมจะเข้มแข็งถึงแม้ว่าหลายครั้งความอ่อนแอจะพยายามเอาชนะเข้ามาแทรกซึมจนเธอรู้สึกไม่แน่ใจว่ากำลังตัดสินใจถูกหรือตัดสินใจผิดแต่ในเมื่อชีวิตเดินทางมาถึงทางนี้แล้วก็คิดว่าการรักศักดิ์ศรีและยืนบนความถูกต้องน่าจะเป็นสิ่งที่ทำให้เธอภูมิใจและลูกก็คงเข้าใจว่าเพราะอะไรเธอถึงตัดใจหนีไปจากพ่อเขาแบบนี้

กระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่ถูกจัดแจงเก็บขึ้นบนรถเก๋งคันเก่า ช่อเอื้องจะเดินทางทันทีเพื่อไปยังโรงพยาบาลที่อยู่ต่างจังหวัดถึงแม้จะอยู่ไกลก็คิดว่าถ้าเหนื่อยล้าก็คงแวะพักข้างทางในรีสอร์ตที่มีตลอดข้างถนน

“ขอให้คุณมีความสุขกับผู้หญิงที่เหมาะสม ขอให้คุณโชคดีเพราะฉันเชื่อว่าความกตัญญูจะทำให้คุณได้เจอแต่คนดีๆนะคะ”

หญิงสาววางจดหมายที่ถูกใส่ซองสีชมพูไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้งก่อนที่จะคว้ากระเป๋าเดินทาง 2 ใบสุดท้ายเดินลงจากคอนโดที่เธออยู่มาถึง 5 ปี มันไม่ใช่เป็นเพียงแค่ที่พักอาศัยแต่มันคือที่ที่ทำให้เธอมีความสุขที่สุด ช่อเอื้องตัดสินใจว่าเธอจะทิ้งความทรงจำทุกอย่างไว้ที่นี่เธอจะเก็บเกี่ยวไปแค่ความทรงจำที่มีความสุขเท่านั้น

“ผมยังไม่เห็นเอื้องตั้งแต่เช้าเลย เขาลาหรือไง”

คุณหมอมาวินถึงแม้จะยังไม่ได้เปิดเผยให้คนในโรงพยาบาลรู้เรื่องราวระหว่างเขากับช่อเอื้องแต่เมื่อชายหนุ่มพยายามเดินมามองที่เคาน์เตอร์ที่หญิงสาวเคยทำงานอยู่และพบว่าตอนนี้เกินเวลามาครึ่งวันเธอก็ยังไม่มาทำงานจึงตัดสินใจเดินไปถามฝ่ายบุคคล

“ช่อเอื้องลาออกแล้วค่ะ”

เจ้าหน้าที่บอกพร้อมกับยื่นซองเอกสารที่ช่อเอื้องฝากให้พี่พยาบาลมาช่วยยื่นให้ตั้งแต่ช่วงเช้าเพราะเธอเลือกที่จะเดินทางตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ

“โรงพยาบาลเราต้องลาออกล่วงหน้าก่อน 2 เดือนแบบนี้ก็ทำผิดสัญญาสิ”

คุณหมอมาวินใช้สัญญามาอ้างในการที่เขาจะโวยวายไม่พอใจพี่พยาบาลสาวที่ตัดสินใจลาออกโดยที่ไม่คิดจะบอกเขาก่อน

“ใช่ค่ะและในสัญญาบอกว่าจะต้องชดใช้เงินเป็นค่าเสียหายถ้าไม่ทำตามสัญญาและช่อเอื้องก็ได้โอนเข้าบัญชีธนาคารของโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว”

ฝ่ายบุคคลรีบชี้แจงเพราะคิดว่าสาเหตุที่ทำให้คุณหมอกำลังอารมณ์เสียน่าจะเกิดจากการผิดสัญญาจริงๆเพราะโรงพยาบาลนี้ครอบครัวของมาวินเป็นเจ้าของอยู่

“คุณหมอจะไปไหนคะยังไม่ได้เซ็นเอกสารเลย”

มาวินเมื่อรู้ว่าการโวยวายของเขาไม่มีความหมายจึงรีบเดินออกจากเคาน์เตอร์โดยที่ฝ่ายบุคคลยังไม่ทันบอกให้เขาเช็นเอกสารให้เสร็จ

ชายหนุ่มที่กำลังรู้สึกทั้งโกรธและตกใจรีบโทรศัพท์แจ้งให้แพทย์คนอื่นมาเข้าเวรแทนเขาก่อนที่ตัวเองจะรีบขับรถไปที่คอนโดเพื่อหวังว่าจะสามารถไปพูดจาตกลงให้เข้าใจกับช่อเอื้องได้ว่าเพราะอะไรเธอถึงได้ลาออกแบบนี้แต่เมื่อเขาไปถึงกลับพบแค่เพียงความว่างเปล่าเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวของเธอไม่มีอีกแล้ว

“นี่มันอะไรกันทำไมทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่แบบนี้ ที่ผ่านมาคุณก็อยู่ได้แค่ไปแต่งงานแค่นี้ก็บอกแล้วไงว่าผมรักคุณที่สุด”

คุณหมอมาวินใช้มือทั้งสองข้างฟาดของที่อยู่ข้างทางไปทั่วเมื่อรู้สึกโมโหกับความจริงที่ปรากฏว่าตอนนี้เขากำลังจะไม่เหลือพยาบาลสาวที่ยอมเป็นภรรยาลับไร้ตัวตนของเขาอีกต่อไป

จดหมายที่อยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งค่อยๆถูกแกะออกมา มาวินเดาได้ไม่ยากว่ามันคงเป็นจดหมายบอกเล่าถึงการจากไปในครั้งนี้ของช่อเอื้อง เขาค่อยๆอ่านมันทุกบรรทัดอย่างละเอียดความเข้มแข็งที่เคยมีเริ่มอ่อนแอ ความโมโหค่อยๆกลายเป็น ความเสียใจเมื่อต้องยอมรับความจริงว่าการจากไปครั้งนี้มันไม่ได้เป็นเพียงแค่การเรียกร้องความสนใจของช่อเอื้อง หญิงสาวตัดสินใจที่จะไปจากเขาจริงๆ

ทุกถ้อยคำในจดหมายเป็นข้อความที่แสนจะจริงใจในความรู้สึกของหญิงสาว เธอต้องการให้ผู้ชายที่เธอรักได้ทำในสิ่งที่ถูกต้องและเธอเองก็ไม่ต้องการเป็นส่วนเกินในชีวิตใคร ช่อเอื้องขอให้คุณหมอเลิกพยายามตามหาเธอและลืมเธอให้ได้หากสักวันหนึ่งโลกโคจรพาคนทั้งคู่มาพบกันก็ขอให้เธอกับเขาเป็นเพียงแค่คนเคยรู้จักกันเท่านั้น