หากจับมือแน่นพอ

ตอนที่ 5

หากจับมือแน่นพอ

“ลูกจะไปไหน”

วิภาเดินมาหาลูกชายที่กำลังลากกระเป๋าเดินทางไปที่รถด้วยความแปลกใจเพราะเหลือเวลาอีกแค่ 2 สัปดาห์ก็จะถึงงานแต่งแล้ว

“ผมรู้ครับว่าคุณแม่กำลังกลัวว่าผมจะไม่อยู่งานแต่งในเมื่อผมยินยอมที่จะแต่งแล้วไม่ต้องกังวล ผมแค่อยากไปพักใจบ้าง”

คำตอบของลูกชายทำเอาคนเป็นแม่ยืนงงเพราะ การตัดสินใจจะยอมแต่งงานในครั้งนี้มาวินก็ดูมีทีท่าเหมือนเต็มใจถึงแม้จะไม่ได้ดูมีความสุขอะไรมาก หญิงชราจึงจำใจต้องยอมให้ลูกไปพักใจอย่างที่เขาต้องการ

คุณหมอไม่ได้พักใจเหมือนอย่างที่บอกมารดาแต่เขากำลังขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านต่างจังหวัดตามที่ช่อเอื้องได้ให้ที่อยู่ไว้ตอนสมัครงานเพราะตั้งแต่เขาคบกันก็รู้แค่เพียงแค่ที่อยู่แต่ยังไม่เคยไปที่นั่นจริงๆ

การเดินทางไกลทำให้คุณหมอมีเวลาได้คิดทบทวนตั้งแต่เขารู้ตัวว่าจะยอมแต่งงานกับรดาตามแบบที่ครอบครัวต้องการเขาก็ได้ปูทางให้ความช่วยเหลือครอบครัวของหญิงสาวทุกอย่างเพื่อชดเชยกับความรู้สึกผิด ชายหนุ่มแปลกใจตัวเองในเมื่อเขาก็คิดอยู่แล้วว่าทุกอย่างต้องจบลงแบบนี้ทำไมเขาถึงร้อนรนอยู่ไม่ได้แค่เพียงกลับมาที่คอนโดแล้วพบแค่เพียงความว่างเปล่า

คุณหมอถึงแม้จะเหนื่อยกับการตรวจคนไข้ที่โรงพยาบาลแต่เขาก็ตัดสินใจขับยิงยาวไปยังบ้านต่างจังหวัดของผู้หญิงที่เขาตามหาโดยที่ไม่คิดจะแวะพักนอนรีสอร์ตที่อยู่ตามข้างทางเลย

“ช่อเอื้องไม่ได้กลับมาบ้านเลยนะคะ”

ยุพินรีบบอกแขกด้วยท่าที่ร้อนรนและตกใจเพราะมาวินแนะนำตัวว่าเขาเป็นเจ้าของโรงพยาบาลที่ช่อเอื้องทำงานอยู่ คนเป็นแม่เลยอดกังวลไม่ได้ว่าลูกสาวได้ไปก่อเรื่องอะไรไว้

“เขาติดต่อมาบ้างหรือเปล่าครับ”

มาวินพยายามถามข้อมูลให้มากที่สุดเพราะจากที่เขาสังเกตบริเวณรอบบ้านก็เชื่อว่าช่อเอื้องไม่ได้กลับมาที่นี่จริงๆ

“ยังโทรมาคุยเหมือนเดิมทุกวันนะคะ มีอะไรหรือเปล่าเจ้าของโรงพยาบาลถึงได้มาตามถึงบ้าน ฉันไม่สบายใจเลยช่อเอื้องไปก่อเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ”

คุณหมอเมื่อเห็นท่าทางมารดาของช่อเอื้องไม่ค่อยสบายใจเขาจึงโกหกเหตุผลว่าหญิงสาวลางานหลายวันและเขาก็ผ่านมาทางนี้เลยแค่แวะมาหาไม่ได้มีเรื่องอะไรเป็นพิเศษ

มาวินขับรถเข้าตัวจังหวัดไปเพื่อหวังแวะพักคืนนี้ก่อนเพื่อเดินทางกลับ บรรยากาศของสังคมบ้านนอกทำให้เขาสัมผัสได้ถึงความเงียบสงบต่างจากสังคมในเมือง ความคิดเรื่องงานแต่งงานย้อนกลับเข้ามาในสามัญสำนึกของคนที่กำลังรู้สึกได้ว่า ความเห็นแก่ตัวของเขากำลังทำให้เขาต้องสูญเสียหัวใจตัวเองไป

“ช่อเอื้อง...เธอคงตัดสินใจถูกแล้วส่วนคนที่ตัดสินใจผิดก็คงเป็นผม”

มาวินถึงแม้จะพยายามตามหาหัวใจของเขาแค่ไหนแต่ ชายหนุ่มก็คิดอยู่ตลอดว่าการที่หญิงสาวทำแบบนี้มันคือสิ่งที่ถูกต้องคงไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากอยู่แบบไร้ศักดิ์ศรี ตลอดเวลาที่ผ่านมา 5 ปีถึงแม้ว่าเขาจะดูแลเธอเป็นอย่างดีแต่มันก็ไม่มีการให้เกียรติ ไม่มีการมีตัวตนในสังคมเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมามาวินก็รู้สึกว่าบางทีเขาก็ควรจะยอมรับกับความเป็นจริงไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะทนรักคนที่เห็นแก่ตัวอย่างเขาได้

“ใช่คุณหมอมาวินไหมครับ”

ชายหนุ่มในชุดทำงานเดินเข้ามาทักทายหมอมาวินที่กำลังนั่งกินข้าวต้มอยู่ที่ร้านริมถนนในตัวจังหวัด

“หมอเคนไม่เจอกันนานเลยนะครับ”

หมอเคนและหมอมาวินเรียนจบแพทย์รุ่นเดียวกันแต่ หมอเคนตัดสินใจที่จะเลือกทำงานที่โรงพยาบาลต่างจังหวัดเพราะเขาไม่ชอบชีวิตที่วุ่นวายในเมืองกรุงและคิดว่าโรงพยาบาลที่อยู่ห่างไกลจากกรุงเทพฯยังต้องการแพทย์มีฝีมืออีกจำนวนมาก

“ผมไม่ค่อยได้กลับกรุงเทพฯเลยครับตอนนี้ก็มีลูก มีครอบครัวอยู่ที่นี่แล้ว หมอมาวินเพิ่งออกมาเที่ยวใช่ไหมวันพรุ่งนี้แวะไปหาอะไรกินบ้านผมนะ”

หมอเคนเล่าเรื่องราวชีวิตของเขาที่แสนสงบและมีความสุขที่โรงพยาบาลต่างจังหวัดแห่งนี้ก่อนที่เขาจะย้ายมาอยู่ที่นี่หมอเคนได้เดินทางไปเป็นแพทย์บนดอยและเมื่อเขาได้พบรักกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นเพียงแค่พนักงานโรงงานในจังหวัดแห่งนี้เขาก็ตัดสินใจย้ายเข้าโรงพยาบาลในตัวจังหวัดเพื่อให้สะดวกต่อการที่ลูกสาวของเขาจะได้เรียนหนังสือ

เช้าวันรุ่งขึ้นคุณหมอมาวินตัดสินใจไปเที่ยวบ้านของ หมอเคนตามคำเชิญชวนและเมื่อเขาได้ไปถึงที่นั่นบ้านไม้หลังใหญ่ที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามปลูกอยู่ริมเขาถึงแม้จะไม่ใช่เป็นเขาสูงแต่มันก็แสดงให้เห็นถึงความชุ่มชื้นของต้นไม้ที่ปลูกอยู่รอบๆทาง

“บรรยากาศดีจังเลยนะครับ”

หมอมาวินมองไปรอบๆตัวสูดลมหายใจเก็บออกซิเจนเข้าเต็มปอดตั้งแต่เขามาที่ต่างจังหวัดก็รู้สึกสดชื่นในแบบที่ไม่สามารถหาได้ในกรุงเทพฯ

“ผมหลงรักชีวิตบ้านนอกแบบนี้จนไม่คิดจะกลับเข้าไปในกรุงเทพฯเลยครับ เบื่อความวุ่นวายเบื่อโลกเสแสร้ง ยิ่งผมได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ใครก็บอกว่าไม่คู่ควรยิ่งทำให้ผมไม่อยากจะพาครอบครัวเข้าไปอยู่ในสังคมแบบนั้นเลย คนเรามองกันแต่เพียงภายนอกผมไม่สนใจหรอกนะเพราะคนที่ทำให้ผมมีความสุขก็คือผู้หญิงที่ผมรักไม่ว่าเธอจะเป็นใครก็ไม่สำคัญขอแค่เธอเป็นคนดีและรักผมก็พอ”

หมอเคนเล่าเรื่องราวความรักของเขากับภรรยาทุกเส้นทางที่เป็นอุปสรรคที่เกิดขึ้นชายหนุ่มกับหมอมาวินตลอดว่าเขาใช้ ความรักนำทางถึงแม้ครอบครัวของเขาจะเคยไม่ถูกใจที่เขาเลือกผู้หญิงที่ไม่เหมาะสมแต่สุดท้ายตอนนี้ทุกคนต่างก็ยินดีและมีความสุขเมื่อหลานสาวคนแรกถือกำเนิดขึ้นและเขาก็เรียนรู้ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดมันคือความรักที่จะนำพาไปสู่ความเข้าใจ ฟันฝ่าอุปสรรคถึงแม้ว่าผู้หญิงที่เขารักจะต้องเจ็บปวดกับคำดูถูกมามากแต่ในเมื่อเขายังจับมือเธอแน่นเธอก็พร้อมจะฟันฝ่าทุกอย่างไปด้วยกัน

“ตอนแรกผมก็คิดว่าจะไม่ได้แต่งงานกันแล้วครับ ผมก็สงสารเธอเหมือนกันโดนคำดูถูกมาเยอะแต่ในเมื่อผมไม่ปล่อยมือ ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไรเราก็ฝ่าฟันไปด้วยกันตลอดจนได้มีวันนี้ครับ”

หมอมาวินรู้สึกได้คำตอบในชีวิตสาเหตุที่ทำให้ช่อเอื้องหนีเขามาแบบนี้คงเป็นเพราะเขาเองปล่อยมือเธอตั้งแต่แรกถ้าลองวันนี้เขายังเลือกที่จะจับมือเธอไว้แน่นไม่ว่าปัญหาอุปสรรคจะมีแค่ไหนชายหนุ่มมั่นใจว่าช่อเอื้องก็จะไม่มีวันยอมแพ้